“พ...พอได้แล้ว...อึก...ท...ท่านกำลังข่มขืนเราอยู่นะ” “ข่มขืนแล้วมันยังไง!” ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “โอ๊ย!อ๊ะๆๆๆ ถึงเราจะเป็นภรรยาของท่าน อึก ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเราแบบนี้” “มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์พี่เป็นคนตัดสิน!”
View MoreTEASER 1
“จะหนีไปไหน” “เราเจ็บนะ…” “ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร แต่ในเมื่อเธอแต่งงานเข้ามาในราชวงศ์นี้แล้ว หน้าที่ของเธอคือการมีทายาทสืบทอดบัลลังก์ให้พี่!” ปึก!! “อื้อ!!” ราชินีสะดุ้งเฮือกพลางเบิกตากว้างด้วยความแสบร่องทันทีที่ถูกแก่นกายใหญ่แทงเข้ามาในรูรักอย่างไม่มีการเล้าโลมใดๆ ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เสียงลามกของเนื้อกระทบกันดังขึ้นถี่ๆ กษัตริย์วางเรียวขาข้างซ้ายของราชินีลง โดยเรียวขาข้างขวายังคงจับให้เกี่ยวรัดเอวสอบ เขาใช้มืออีกข้างกดลำคอระหงลง ทำให้ร่างบางเอนตัวไปด้านหลัง สะโพกสอบก็กระแทกกระทั้นเข้าใส่ไม่ยั้ง กำปั้นเล็กๆ ก็พยายามทุบตีเขา แต่เขาก็ไม่มีท่าทางสะทกสะท้านเลยสักนิด กษัตริย์วางเรียวขาอีกข้างลง แล้วจับร่างบางหันหลัง แล้วอัดกระแทกเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง ทำเอาร่างบางทั้งเจ็บทั้งจุก ราวกับร่างจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มือบางพยายามเอื้อมไปจับขอบอ่าง ก็หวังว่ามันจะช่วยประคองเธอเอาไว้ไม่ให้ล้มลง “อึก...อ๊ะอ๊ะๆๆๆ” ราชินีกระตุกเกร็งพลางร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวดทั้งน้ำตา มือหนาใหญ่กระชากเส้นผมตรงท้ายทอยของเธอขึ้น ทำให้ใบหน้าของเธอเชิดขึ้นตามแรงกระชาก มืออีกข้างก็บีบเอวคอดกิ่วแน่น แล้วอัดกระแทกเข้ามาหนักหน่วงรุนแรงมากกว่าเดิม “อ๊ะ...อึก...จะ...เจ็บ” ราชินีรู้สึกจุก เจ็บ และแสบจนทนไม่ไหว เธอพยายามร้องบอกให้เขาหยุด ทว่าเขากลับยิ่งถาโถมแรงกายเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง “ฮือๆ ระ เราเจ็บ ฮือ!!” ปึก!ปึก!ปึก!ปึก! “พ...พอแล้ว” ปึก! ปึก! ปึก! “อ๊ะๆๆๆๆๆๆ” ราชินีร้องครวญครางออกมาด้วยความทรมาน เธอเจ็บปวดจนร่างสั่นเกร็งไปหมด “อ่าห์!” กษัตริย์คำรามลั่น พลางร่างกระตุกเกร็ง แล้วอัดกระแทกเข้าใส่แรงๆ เน้นๆ สามสี่ครั้ง “อ๊าสสสสสสสส!!” ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักเข้ามาจำนวนมากจนล้นทะลักออกจากรูรักด้านหลัง “อึกฮือๆ” ราชินีทรุดตัวลงไปในอ่างอย่างหมดเรี่ยวแรง ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างน่าเวทนา มือหนาก็จับเธอลุกขึ้นมา ปึก! แล้วกษัตริย์ก็เริ่มเคลื่อนไหวสะโพกสอบเข้าใส่อีกครั้ง “อึก...พะ...พอแล้ว...ฮือๆ” ราชินีร้องห้ามเสียงสั่นพลางส่ายหน้าปฏิเสธ “เราไปทำอะไรให้ท่านนักหนา ฮึก ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้” ราชินีตัวสั่นเทาอย่างหนัก แต่นั่นไม่พอจะหยุดปีศาจในร่างคนได้ “อึก...พอแล้ว...อึก...เราไม่ไหวแล้ว” “ลืมไปแล้วรึไงว่าเธอแต่งงานกับพี่ทำไม” “อึก” “เธอแต่งงานกับพี่ ก็เพื่อผลิตทายาทให้พี่ ไม่ใช่เอาแต่หลบหน้าไม่ยอมออกมาเจอพี่” ปึก! ปึก! ปึก! “อึก...ท่านไม่เข้าใจ...อึก...ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย...ฮือๆ” “เข้าใจอะไร” เขากัดฟันกรอด “พ...พอได้แล้ว...อึก...ท...ท่านกำลังข่มขืนเราอยู่นะ” “ข่มขืนแล้วมันยังไง!” เขากระแทกเสียงอย่างเดือดดาล แล้วกระแทกกายอย่างหยาบโลนเข้าใส่ ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “โอ๊ย!อ๊ะๆๆๆ ถึงเราจะเป็นภรรยาของท่าน อึก ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเราแบบนี้” “มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์พี่เป็นคนตัดสิน!” ***** เรื่องนี้พระเอกธงดำ พระเอกเลวมากกกก เลวชนิดที่ว่าเปรตกลับชาติมาเกิด พระเอกเป็นพวกแรงเยอะ ดุดัน ซาดิสม์ เซ็กซ์จัด แล้วก็อีโก้สูงกว่าตึกเบิร์จคาลิฟาบทที่ 20“แก้ตัว”เจ้าชายคาร์ลอสเอ่ยตัดบทด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แต่น่ากลัวราวกับใบมีดบางเฉียบที่เฉือนลึกจนคนฟังตัวแข็งทื่อ แม้แต่เจ้าหญิงแอนเจลีก้าที่นั่งอยู่ข้างกายก็รู้สึกเหมือนร่างแข็งเป็นหิน เลือดในกายหยุดไหล “ถ้าทำงานดี ไอ้เวรนั่นมันไม่มีทางแตะเส้นทางของเราได้ อีกเรื่อง…” คำพูดหยุดลงเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าชายจะปรายตามองด้วยสายตาที่เย็นชาราวน้ำแข็ง “โคเคนล็อตนี้คุณภาพต่ำกว่าที่มันควรจะเป็น”ความเงียบงันเข้าปกคลุมทั้งห้อง ในขณะที่มิสเตอร์บิลละฮ์และมิสเตอร์อัชรอฟหน้าซีดเผือด เหงื่อก็เริ่มผุดขึ้นตามไรผม“พวกแกคิดว่าฉันโง่พอที่จะไม่รู้เรื่องนี้สินะ” “....” มิสเตอร์บิลละฮ์และมิสเตอร์อัชรอฟนั่งตัวสั่น แต่ก็ยังไม่กล้าเอ่ยปาก“ลดคุณภาพเพื่อเก็บส่วนต่างเข้ากระเป๋าตัวเอง” เจ้าชายเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน เสียงต่ำหนักของเจ้าชายทำเอาหัวใจของทั้งสองแทบหยุดเต้น สายตาของเจ้าชายที่มองมายังพวกเขานั้นเย็นชาเหมือนไม่ใช่มนุษย์“มะ...ไม่มีทางครับท่าน...พ...พวกเราไม่มีวันทำแบบนั้น” มิสเตอร์บิลละฮ์รีบโพล่งออกมา เสียงสั่นจนฟังแทบไม่เป็นคำ“ถ้าฉันเชื่อคำพูดของพวกแก…” เจ้าชายหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาถือ มุมปากบิดยิ้ม
บทที่ 19เจ้าชายคาร์ลอสปรายตามองพวกเขา ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากเล็กน้อย เจ้าชายเอนหลังพิงโซฟาในท่าทางผ่อนคลายอย่างคนที่รู้ว่าตัวเองอยู่เหนือทุกสิ่ง ก่อนจะหยิบแก้วเหล้าคริสตัลใสที่บรรจุของเหลวสีอำพันขึ้นมาจิบ ละเลียดชิมรสชาติเข้มข้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระดกมันรวดเดียวจนหมดแก้ว กังเสียงกระแทกแก้วลงบนโต๊ะหินอ่อนดังขึ้นเบาๆ ทำให้ทุกคนในห้องหยุดหายใจชั่วคราว เจ้าชายยกขาขึ้นมานั่งไขว่ห้าง สายตาคมกริบกวาดมองไปที่มิสเตอร์บิลละฮ์และมิสเตอร์อัชรอฟ“โคเคนล็อตใหม่ครับท่าน” มิสเตอร์บิลละฮ์ยื่นถาดเงินที่วางผงสีขาวบริสุทธิ์ให้เจ้าชายเจ้าชายคาร์ลอสแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าใกล้ถาด มือหนายกขึ้นปัดผมด้านหน้าเล็กน้อยให้พ้นจากดวงตา จมูกโด่งคมคายโน้มลงไปสูดผงสีขาวอย่างช่ำชอง เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ขณะที่ผงโคเคนไหลผ่านปลายจมูกตรงเข้าสู่ร่างกาย เสียงสูดดังหวีดในความเงียบของห้อง ทำให้ทุกคนในที่นั้นมองเขาด้วยสายตาที่ยำเกรง เจ้าชายผละใบหน้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะเอามือปัดจมูกเบาๆ เพื่อขจัดคราบผงที่ติดอยู่ เขาพิงตัวกลับไปบนโซฟาอีกครั้ง ริมฝีปากคลี่ยิ้มกวนๆ ดวงตาคมเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและอันตราย เจ้าหญิ
บทที่ 18แม้เจ้าหญิงจะถึงจุดสุดยอดแล้ว แต่ไข่สั่นก็ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง ทำเอาร่างบางนั่งตัวเกร็ง สะโพกและต้นขาสั่นระริกจนยากจะควบคุม สองมือบางกำพนักเก้าอี้แน่น ใบหน้าเรียวขึ้นสีแดงระเรื่อ ผมยาวสลวยก็ตกลงมาปรกแก้มนวลเพราะอาการหอบหายใจแรงจากความกระดากอาย“หึ” องค์รัชทายาทที่นั่งไขว่ห้าง แค่นหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆ สายตาคมกริบกวาดมองจากใบหน้าที่แดงเรื่อไล่ลงไปยังกลางหว่างขา ซึ่งเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานสีใส เจ้าหญิงก้มหน้าหลบสายตานั้น มือบางกำกระโปรงแน่น ดวงตากลมโตเอ่อคลออย่างพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกที่อยากจะหนีออกไปจากสถานที่นี้ให้ได้องค์รัชทายาทแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนจะดึงไข่สั่นออกมาจากช่องทางรักบวมช้ำ“อ๊ะ” เจ้าหญิงก็สะดุ้งเจ็บเบาๆ รีบดึงกระโปรงลง เจ้าชายมองท่าทีนั้นด้วยความสมเพช ก่อนจะถอดเสื้อคลุมออก แล้วยื่นให้เธอเจ้าหญิงตวัดตาขึ้นมองเขาอย่างลังเล ทั้งรู้สึกอายและขุ่นเคืองในเวลาเดียวกัน แม้จะเกลียดเขาแทบขาดใจ แต่ในสถานการณ์นี้ เธอกลับไม่อาจปฏิเสธได้ เธอยื่นมือไปรับเสื้อคลุมมาคลุมกระโปรงไว้อย่างไม่เต็มใจ รอยยิ้มที่มุมปากของเขาขยับกว้างขึ้น พึงพอใจที่เห็นเธอยอมรับความช่วยเหลือจากเ
บทที่ 17มือหนาขององค์รัชทายาทแหวกแพนตี้ออกให้พ้นทาง ก่อนจะแยกกลีบบวมช้ำ ลูบไล้เบาๆ บริเวณคลิตอริส สัมผัสอ่อนโยนแต่หนักแน่น ทำเอาเจ้าหญิงตัวสั่นเล็กน้อย ร่างสะดุ้งเป็นระยะๆ ทุกการสัมผัสราวกับกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านร่างกาย ดวงตากลมโตคลอไปด้วยน้ำตา ที่ร้องไห้ ไม่ใช่แค่ความเจ็บปวด แต่เป็นความรู้สึกที่เกินจะควบคุมมือหนากระตุ้นคลิตอริสแรงขึ้น ทำให้น้ำหวานสีใสค่อยๆ ไหลเยิ้มออกมาเปรอะเปื้อนปลายนิ้วหนา องค์รัชทายาทมองดูน้ำหวานสีใสบนนิ้วของตัวเองพลางยกยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วชี้เข้าไปในช่องทางแคบๆ สัมผัสลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม เจ้าหญิงก็ตัวสั่น มือเล็กๆ จับมือหนาของเขาไว้แน่น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว ริมฝีปากอวบอิ่มก็เม้มแน่น พยายามกลั้นเสียงครางที่กำลังจะหลุดออกมา“ยะ...อย่าเพคะ...” เสียงเจ้าหญิงแผ่วเบาและสั่นเครือ ดวงตากลมโตหันมององค์รัชทายาทด้วยความเว้าวอน “ไม่ชอบนิ้ว?”“...เพคะ”“เอาดุ้นแทนไหมล่ะ?” “ไม่เพคะ” เจ้าหญิงปฏิเสธทันทีองค์รัชทายาทแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนจะหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อด้านใน มันเป็นไข่สั่นไร้สายระยะไกล ควบคุมผ่านมือถือ เจ้าหญิงผู้ไม่ประสีประสาเรื่องลามก
บทที่ 16“แต่จะว่าไป เจ้าชายฮินาโตะก็หล่อใช่ย่อยนะ” หญิงสาวคนหนึ่งในชุดสีแดงสดพูดขึ้น “หล่อแล้วยังไงล่ะ?” หญิงสาวอีกคนยักไหล่อย่างไม่แยแส “เจ้าชายเอเชียก็คือเจ้าชายเอเชีย จะไปเทียบกับเจ้าชายยุโรปได้ยังไง? ไม่มีทาง”“ใช่ ยังไงพวกเราชาวยุโรปก็เหนือกว่าอยู่ดี” อีกคนเสริมขึ้นอย่างภูมิใจ “ผิวขาว ผมบลอนด์อย่างพวกเรา คือจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารอย่างแท้จริง”เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นในกลุ่ม พวกเธอเหลือบตามองไปยังเจ้าหญิงแอนเจลีก้าผู้แสนสวย แต่ดูเหมือนความสวยนั้นจะไม่ช่วยให้พวกหล่อนหยุดนินทาได้“เจ้าหญิงแอนเจลีก้าก็สวยอยู่หรอก” หญิงสาวชุดแดงพูดอีกครั้ง แต่เธอทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงแหลมต่ำ “แต่ก็นะ…ถึงจะสวยแค่ไหน ก็ไม่เหมาะกับองค์รัชทายาทของพวกเราอยู่ดี”“จริง เจ้าหญิงหัวแดง ผิวเผือกอย่างเธอน่ะเหรอ? จะคู่ควรกับตำแหน่งราชินีของจักรวรรดิเรา ไม่มีทางหรอก” หญิงสาวผมบลอนด์หัวเราะหยัน ดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจที่ไม่ปิดบัง“พูดถึงเรื่องนี้…” หญิงสาวในชุดเดรสสีเขียวเอ่ยขึ้นบ้าง เธอปรายตามองไปทางเจ้าหญิงแอนเจลีก้าด้วยความไม่พอใจ “ตั้งแต่อดีตมา เชื้อพระวงศ์ของเราก็เลือกเจ้าสาวที่ผมบลอนด์ทั้งนั้น เพื่อร
บทที่ 15เจ้าชายคาร์ลอสเดินเข้ามาในห้องบรรทม โดยมีเจ้าหญิงแอนเจลีก้านั่งอยู่บนเตียงนอน กำลังทานยาที่ถูกนำมาให้ แต่เมื่อเห็นองค์รัชทายาทเดินเข้ามา ใบหน้าของเธอก็ยังคงไม่แสดงอารมณ์มากนัก เธอเพียงปรายตามองเขาผ่านเสี้ยวหนึ่งของดวงตา แล้วก็หันไปทานยาต่ออย่างไม่สนใจ ไม่พูดอะไรเลย“นี่มิสซิสเดลล่า จะเป็นช่างตัดเย็บเสื้อผ้าประจำตัวของเธอ ในตอนที่เธอเป็นราชินีข้างกายฉัน” องค์รัชทายาทเอ่ยแนะนำหญิงสาวหน้าตาธรรมดาที่ยืนอยู่ข้างหลัง เจ้าหญิงแอนเจลีก้าก็ปรายตามองมิสซิสเดลล่าเพียงแวบเดียว มิสซิสเดลล่ารีบโค้งศีรษะอย่างเคารพด้วยท่าทางนอบน้อม “มิสซิสเดลล่าจะดูแลเรื่องเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ในทุกวัน” “…” เจ้าหญิงยังคงเงียบ ไม่มีคำตอบให้กับคำแนะนำนี้ แต่เธอก็หันไปมองอย่างเฉยชา“มิสเคเชีย จะเป็นสไตลิสต์ประจำของเธอ มิสเคเชียจะดูแลเรื่องชุดสำหรับออกงานสำคัญให้กับเธอ” เจ้าชายพูดต่อไป มิสเคเชียยืนอยู่ข้างมิสซิสเดลล่าก็โค้งศีรษะให้เจ้าหญิงด้วยความเคารพ เจ้าหญิงก็เพียงเหลือบมองไปที่มิสเคเชียเพียงแวบเดียว “ส่วนมาดามคีร่า เธอรู้จักแล้ว มาดามคีร่าจะดูแลทุกเรื่องของเธออีกที” มาดามคีร่า หรือ มาดามโรมัวร์ ก็โค้งศ
Comments