ท่านเองน่ะหรือคือสามีของข้า

ตอนที่ 1

เกิดใหม่

"คัท!"

เสียงของผู้กำกับมือทองสั่งคัทหลังจากที่แสดงฉากอุบัติเหตุทางรถยนต์เสร็จสิ้น นักแสดงสาวมากความสามารถอย่าง ไป๋อวี่ซี เดินออกมาจากรถยนต์ที่สั่งทำมาเพื่อการแสดงโดยเฉพาะด้วยท่าทางสบาย ๆ

"วันนี้ก็สุดยอดมากเช่นเคยนะคะคุณไป๋"

นักแสดงร่วมในกองเดินมาชื่นชมความเป็นมืออาชีพของนางร้ายอันดับต้น ๆ อย่างเช่นทุกครั้ง มีหรือว่าเธอจะไม่รู้ว่าลับหลังพวกเขาพูดถึงเธอว่าอย่างไรบ้าง แต่เพื่อหลบเรื่องเรื่องไม่เป็นเรื่องทำให้สิ่งที่คิดกับสิ่งที่พูดจึงแตกต่างกันเป็นธรรมดา

"ขอบคุณนะคะคุณลู่"

ไป๋อวี่ซี นางร้ายTop5ของวงการที่กวาดรางวัลใหญ่มานับไม่ถ้วน เข้าสู่วงการบันเทิงตั้งแต่อายุยังน้อยและใช้ความสามารถไต่เต้าจนมาถึงจุดสูงสุด เรียกได้ว่ามากความสามารถของจริง

เธอโลดแล่นอยู่ในวงการบันเทิงตั้งแต่เป็นนักแสดงสมทบจนได้ขึ้นแท่นเป็นนางเอก แต่เพราะใบหน้าที่สวยเฉี่ยวและบุคลิกที่เอาแต่ใจนั้นกลับทำให้เธอไม่ได้รับความสนใจในบทบาทสาวน้อยผู้อ่อนแอสักเท่าไหร่

เมื่อ5ปีก่อนทางค่ายจึงยัดบทนางร้ายมาให้จนต้องผันตัวมารับบทร้ายครั้งแรก แต่บทบาทที่เธอแสดงออกมานั้นกลับตีบทแตกจนผู้คนหมั่นไส้ทั่วบ้านทั่วเมือง จนได้รับรางวัลมากมายและเป็นที่รู้จักในนามนางร้ายคิวทอง

"เสี่ยวไป๋อีกครึ่งชั่วโมงมีถ่ายฉากจมน้ำเตรียมตัวด้วยนะ"

"ค่ะผู้กำกับ"

แต่ถึงอย่างนั้นสำหรับไป๋อวี่ซีแล้ว นิสัยของเธอค่อนข้างแตกต่างจากบทที่ได้รับอยู่มาก หลังจากพักพอหายเหนื่อยหญิงสาวจึงเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะย้ายกองไปถ่ายทำฉากที่ทะเล เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยทุกคนก็เริ่มทำงานอีกครั้ง

"เสี่ยวไป๋ว่ายน้ำเก่งใช่ไหม งั้นฉากนี้ลงไปลึกหน่อยนะแล้วแกล้งเป็นตะคริวให้พระเอกไปช่วย"

ผู้กำกับจัดแจงคิวและบทให้นักแสดงอีกครั้งก่อนจะเริ่มถ่ายทำฉากที่ว่า ไป๋อวี่ซีลงไปในน้ำทันทีที่สั่งแอคชั่นตามบทบาทที่ได้รับ เมื่อลงไปไกลจนรู้สึกว่าน่าจะเพียงพอจึงจัดการตามบทที่ได้รับ แต่สิ่งที่แปลกก็คือเมื่อหันไปมองคนในกองพวกเขากลับดูมีท่าทีตกใจและวุ่นวายแปลก ๆ แต่ก็เห็นว่าผู้กำกับนั้นกำลังโบกมือให้จึงคิดว่าให้เริ่มแสดงได้

และเหมือนว่าวันนี้โชคจะไม่เข้าข้างสักเท่าไหร่ เพราะอากาศที่เย็นส่งผลให้น้ำในทะเลนั้นเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด จู่ ๆ ก็รู้สึกได้ว่าขาของเธอนั้นเกิดเป็นตะคริวขึ้นมาจริง ๆ

อวี่ซีพยายามส่งสัญญาณไปให้คนในกองแต่กลับเหมือนไม่มีใครมองเห็น เธอตะเกียกตะกายอยู่แบบนั้นนานหลายนาทีจนในที่สุดเรี่ยวแรงที่มีก็หมดลง ร่างกายแน่นิ่งทิ้งดิ่งลงไปในทะเลตามกระแสคลื่น ดวงตากลมค่อย ๆ หลับลงช้า ๆ พร้อมความรู้สึกหวาดหวั่นในใจ

'นี่ฉันกำลังจะตายอย่างนั้นเหรอ'

'แย่แล้วสิ! ไป๋อวี่ซีหนอไป๋อวี่ซี.. ดิ้นรนในวงการมาตั้งนานเพื่อมาจบชีวิตแบบนี้งั้นเหรอ'

'จะไม่ได้ดูซีรีส์ของดาราที่ชอบแสดงอีกแล้วงั้นเหรอ'

'ยังไม่มีแฟนเลยจะตายไปทั้งอย่างนี้เหรอ'

'ยังไม่อยากตายเลยจริง ๆ ช่วยด้วย.. ใครก็ได้.. ช่วยด้วย..'

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดทั้ง ๆ ที่ปกติกองละครจะมีการดูแลนักแสดงตลอดเวลาแท้ ๆ ทำไมวันนี้เธอกลับรู้สึกเหมือนคนกำลังจะตายเช่นนี้กันนะ

สิ้นสุดความคิดร่างกายก็จมดิ่งลงไปในทะเล พร้อมกับสติที่มีก็รางเลือนจนในที่สุดก็ดับไป

"เฮือก!"

ความรู้สึกแน่นหน้าอกจนต้องฮุบอากาศนี่มันอะไรกัน ไป๋อวี่ซี่ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางแสงไฟสลัวจากเชิงเทียน ดวงตากลมกวาดตามองรอบห้องก็เห็นได้ถึงความผิดปกติ แต่เมื่อยิ่งมองสิ่งต่าง ๆ ในหัวก็เกิดภาพประหลาดที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน หญิงสาวที่มีใบหน้าเหมือนเธอราวกับก๊อบปี้กันมา แต่การแต่งกายช่างแตกต่างราวกับว่าอยู่ในซีรีส์พีเรียดจีนสักเรื่อง

"นี่มันหมายความว่ายังไง.. ไม่ใช่ว่าเราจมน้ำตายไปแล้วงั้นเหรอ"

ความทรงจำของตัวเองกำลังเล่นวนในหัวพร้อมกันความทรงจำที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน อวี่ซียกมือขึ้นมาจับศีรษะตัวเองไว้แน่นด้วยความรู้สึกทรมาน แต่เพราะความเจ็บปวดที่เกินจะรับไหวราวกับว่าสมองของเธอกำลังจะระเบิดนั้น ทำให้เธอทนไม่ไหวที่จะไม่ส่งเสียงกรี๊ดออกมา

"กรี๊ด!!"