“งานมันไม่ยุ่งหรอกคุณ ผมว่ามันติดผู้หญิงมากกว่าวัน ๆ เอาแต่คลุกอยู่กับผู้หญิง “ทอลสันโพล่งเสียงแข็ง เขารู้ความเคลื่อนไหวของลูกชายมาตลอด “ถึงผมจะเป็นอย่างที่พ่อว่าแต่ผมก็ทำงาน!” “หึ! อย่าให้พลาดท่าเหมือนสามปีก่อนก็แล้วกัน ติดผู้หญิงจนเกือบเสียงาน ถ้าฉันไม่ตามสืบเรื่องผู้หญิงคนนั้นป่านนี้แกพ่ายให้ศัตรูไปนานแล้ว!!” พรึบ ! “พ่อหยุดพูดเรื่องนี้ได้ไหม!!! “แพททริคพรวดพราดลุกขึ้นตวาดลั่นด้วยความโมโห เจอหน้าผู้เป็นพ่อทีไรมักจะพูดเรื่องที่เขาไม่อยากจำ และ ต้องการลืมมันให้สนิทใจอย่างนี้ทุกที “ใจเย็น ๆ ก่อนลูก” “ผมขอโทษครับแม่..ผมขอตัว! “แพททริคทิ้งท้ายแค่นั้น ก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที ใบหน้าคมคายฉายสีแดงซ่านเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล ยามที่นึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ทีไรความต่ำต้อย และ ความน่าสมเพชที่ฝังใจมานาน เป็นสิ่งที่ไม่อาจขจัดออกไปได้ง่าย ๆ ผุดขึ้นมาในโซนความคิดทันที คล้ายกับถูกตอกย้ำให้จมดินจนหาทางออกไม่เจอ
ดูเพิ่มเติมประเทศดูไป
“ยะ…อย่า..กลัวแล้วอึก! “เสียงร้องเอะอะโวยวายของหญิงสาวในอ้อมกอดดังขึ้นช่วงกลางดึก พลันให้ชายหนุ่มรีบเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก
“มิลตื่น..มิล!..มิล! “มือหนาพลางเขย่าตัวหญิงสาวให้ตื่นจากฮ่วงนินทาเนื่องจากคาดว่าเธอน่าจะฝันร้าย ขณะเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงร้อนรน คิ้วหนาทั้งสองข้างพลันขมวดเข้าหากันเป็นปม บ่งบอกว่าตนนั้นกระวนกระวายใจไม่ต่างไปจากเธอ
“อึก!แพทมิลกลัว “ครั้นได้ยินเสียงเรียกจากชายหนุ่มที่รักพลันหลุดออกจากฮ่วงเวลาแห่งความฝันอันน่ากลัว จึงโผล่เข้ากอดร่างใหญ่ทันควัน ใบหน้างามเต็มไปด้วยคาบน้ำตาเลอะเปรอะเปื้อนทั่วบริเวณ โดยมีมือใหญ่คอยลูบหลังปลอบขวัญอยู่ไม่ห่าง
“ไม่เป็นไรนะมิลแพทอยู่ตรงนี้แล้ว “ยามได้เห็นหญิงอันเป็นที่รักร้องไห้หวาดกลัวเช่นนี้ พลอยให้หัวใจแกร่งกระตุกวูบตามไปอีกคน ด้วยความเจ็บปวดที่ไม่อาจควบคุมได้ ซึ่งท่อนแขนแกร่งพลางกระชับกอดร่างเล็กไว้แน่นกว่าเดิม เมื่อเนื้อตัวเธอสั่นเทา อย่างหนัก
“จะไม่มีใครกล้ามาทำร้ายมิล หากยังมีผมอยู่ตรงนี้เข้าใจไหมครับ “มือหนาทั้งสองข้างพลันเลื่อนมากุมใบหน้างามไว้ หลวม ๆ ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากพวกแก้มนวลอย่างอ่อนโยน เช่นเดียวกับน้ำเสียงที่นุ่มละมุนฟังแล้วดุจใยไหมทุกคำพูด
“มะ..มิลเชื่อแพทนะ ถ้ามิลไม่เจอแพทที่นั่นครั้งแรก มิล..อึก ~ คงถูกไอ้เลวนั่นทำร้าย..ฮื้อ ~”
“มันผ่านมานานแล้วอย่านึกถึงมันอีกเลยครับ…มิลนอนต่อเถอะนะที่รักของผม “ริมฝีปากหนาพลางเลื่อนขึ้นบรรจงจูบหน้าผากมน
“ค่ะ”
มือหนาขยับหมอนใบใหญ่ให้เธอหนุน ก่อนจะล้มตัวนอนกระชับกอดร่างเล็กไว้แน่นเช่นเดิม เขาเชื่อว่าท่อนแขนทั้งสองจะช่วยให้เธออุ่นใจไร้กังวล และ ปลอดภัยจากทุกสิ่ง หากมีเขาอยู่ เคียงข้าง
วันต่อมา ~~
ปึก! ปึก! ปึก! พับ ๆๆ !!!!!
“อ้า ๆๆ ~ สะ..เสียวจังอือ ๆ อี้ ~~พะ..แพทขามิลเสียวอ๊า ๆๆ ~~ “ร่างเล็กเชิดหน้าร้องครวญครางเสียงกระเส่า เมื่อถูกความเสียวเล่นงานอย่างหนักหน่วงจนแทบขาดใจ ฝ่ามือเล็กทำได้เพียงแค่ขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความรู้สึก ซึ่งผลมาจากการกระทำอันบ้าคลั่งของชายหนุ่มด้านหลัง เขากำลังถาโถมแรงทั้งหมดกระหน่ำเข้าออกในร่องรัก จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นทั่วห้องนอนใหญ่
เมื่อได้ฟังมุมปากหนาจึงแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ ขณะมือหนาจับบั้นท้ายงอนงามแน่น ท่อนเอ็นใหญ่อัดกระแทกเข้าออกในช่องทางรักอันคับแคบระรัวเร็ว โดยที่น้ำรักฉ่ำเยิ้มชโลมตามท่อนลำมันวาว ก่อนจะหยดแหมะลงบนเตียงตามจังหวะ ผลุบ ๆ โผล่ ๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูดันแทรกเข้ามารบกวน พลันให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกเสียอารมณ์เป็นอย่างมาก ทว่ากลับไม่สนใจและ สิ่งที่ดึงความสนใจได้ชะงัด มีเพียงร่องรักตรงหน้านี้เท่านั้น
ปึก! ปึก! ปึก ๆๆๆ !!!
“พะ..แพท อือ ~~ พะ..พอก่อนค่ะ อ้า ๆ ~~ “ใบหน้างามเอี่ยวหลังกลับมาเอ่ยขอเสียงกระท่อนกระแท่น ประสานกับเสียงครางหวานฟังแล้วแทบไม่เป็นภาษา
ก๊อก!!!! ก๊อก!!!! ก๊อก!!!
เสียงเคาะประตูดังระรัวขึ้นอีกครั้ง ยามที่คนข้างในยังเงียบกริบ ไม่มีท่าทีว่าจะออกมา “อะ ๆๆ แพทคะพะ..พอก่อนนะ อื้อ ~~”
“โถ่โว้ย! อะไรกันนักกันหนาวะ! “แพททริคสบถคำหยาบคายออกมาอย่างโมโห ก่อนจะหยุดการกระทำตามที่หญิงสาวอันเป็นที่รักขอร้อง ทั้งที่ความต้องการยังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างด้วยไฟแห่งกามราคะ จึงถอนแก่นกายใหญ่พลางคว้าผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบแบบลวก ๆ
แกร๊ก ~~
“มึงอยากตายห…..!!!!!”
เพียะ!
ประโยคอันเกรี้ยวกราดเป็นต้องหยุดชะงัก เมื่อฝ่ามือใหญ่ของผู้เป็นพ่อฟาดเข้ามาที่แก้มสากอย่างจัง โดยไม่ทันตั้งตัว ซึ่งก่อนหน้านั้นโซนประสาทยังคิดว่าเป็นเหล่าลูกน้อง แต่ไม่เลยกลับกลายเป็นบุคคลที่เขาต้องหวั่นเกรงมากที่สุด
“เอาแต่คลุกอยู่แต่กลับผู้หญิงนะไอ้ลูกเวร!! “เรียวลิ้นสากดันเข้าหากระพุ้งแก้มที่โดนตบอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะจ้องมองผู้เป็นพ่อตาเขม็ง
“แล้วพ่อมีอะไร?”
“เดี๋ยวแกก็รู้เองว่ามีอะไร! ฉันให้เวลาแกหนึ่งนาทีแต่งตัวไปเจอฉันที่ห้องใต้ดิน! “ทอลสั่งลูกชายด้วยน้ำเสียงขึงขัง ก่อนจะสาวเท้าจากไปทันที การกระทำของผู้เป็นพ่อพลันให้มาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ อย่างหงุดหงิด
เวลาต่อมา ~~~
แกร๊ก
มาเฟียหนุ่มในชุดธรรมดาเสื้อยืดกางเกงยีน ได้ผลักบานประตูห้องใต้ดินเข้ามาตามสั่งของผู้ทรงอำนาจที่สุดในชีวิต เหล่าลูกน้องต่างพากันก้มหลังทำความเคารพนายน้อย
“พ่อมีอะไรก็รีบพูดมา? “น้ำเสียงรบเร้าจากลูกชายเอ่ยถาม ทอลจึงหันไปเลิกหน้าขึ้นสั่งให้ลูกน้องนำของบางอย่างส่งให้ลูกชาย ซึ่งใบหน้าอันเต่งตึงคล้ายหนุ่มอายุสามสิบต้น ๆ ทั้งที่อายุตอนนี้ห้าสิบกว่าแล้ว เต็มไปด้วยอารมณ์โทสะ
“อะไร? “แพททริคขมวดคิ้วเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจรวมถึงหัวใจแกร่งกระตุกวูบวาบกะทันหัน เมื่อของในมือมีแต่ภาพของหญิงอันเป็นที่รัก และ ชายหนุ่มอีกคนที่ไม่รู้จัก ยืนกอดกันอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งหลายภาพ ทำให้ให้เปลวไฟในดวงตาลุกโชนขึ้นทันที
“แกก็ไม่ใช่คนโง่นะ! ทำไมเรื่องผู้หญิงถึงโดนหลอกเอาได้ง่าย ๆ วะ! ผู้หญิงดี ๆ มีตั้งเยอะแยะ ดันเอาผู้หญิงกลางคืนมาเป็นเมีย!”
“พ่อหมายความว่ายังไง!? “แพททริคตวาดถามเสียงห้าว ยิ่งผู้เป็นพ่อพูดเขายิ่งสับสนว้าวุ่นใจจวนจะคลั่ง
“ตั้งแต่แกมีผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในชีวิต แกเสียอะไรไปบ้าง ถามตัวเองดูซะ!”
ปัง!
ทอลทิ้งคำถามอันน่าสงสัยและภาพในมือลูกชายไว้แค่นั้น ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินออกจากห้องใต้ดิน โดยมีลูกน้องคอยคุ้มกันอยู่ด้านหลังตลอดเวลา ขณะที่แพททริคครุ่นคิดอย่างหนักในดวงตาของเขาฉายแววของความเจ็บปวดอย่างลึกซึ้ง ยามที่ปะติดปะต่อเรื่องราวตามประโยคของผู้เป็นพ่อ เขาไม่เคยสนใจเรื่องไหนเลยตั้งแต่มีมิลเข้ามา ไม่ว่าจะเรื่องธุรกิจ กาสิโน ผับ หรือ งานบริษัทที่ไทย ต่างทิ้งให้ลูกน้องเป็นฝ่ายดูแล จนหุ้นตกต่ำ รวมถึงข้อมูลธุรกิจยังหลุดถึงมือศัตรู ทว่าเขากลับไม่คิดจะจัดการ เนื่องจากเธอคือความสนใจหนึ่งเดียวของเขา ไม่หนำช้ำยังคิดจะวางมือจากทุกอย่างเพื่อเริ่มต้นใหม่ หากถามว่าสิ่งที่ตนละเลยนั้นไม่มีใครสักคนเตือนเลยหรือ….? ทุกคนพยายามเตือนสติและเอ่ยถึงปัญหา แต่เขาเองกลับดื้อด้านไม่ยอมฟังใคร
“นายมีอะไรหรือเปล่าครับ? ผมเห็นนายใหญ่เพิ่งออกไปหน้าเครียดเชียว “ไทม์ลูกน้องคนสนิทรีบเร่งเข้ามาเอ่ยถามความเป็นมาจากผู้เป็นนายทันที ทว่ายามที่เจ้านายหนุ่มหันกลับมาดวงตาวาวโรจน์กลับ เต็มไปด้วยสีแดงก่ำอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จึงถามต่อเสียงติดขัด “นะ..นายโอเคไหมครับ ? “
“มึงไปสืบเรื่องไอ้ผู้ชายในภาพนี้มาให้กูเดี๋ยวนี้ รวมถึงมิลมาให้มากที่สุด!”
“ครับนาย “ไทม์น้อมรับคำสั่งทันที ก่อนจะรีบเร่งสืบความตามหน้าที่ หากช้ากว่านี้ต้องถูกผู้เป็นนายฆ่าเอาเป็นแน่
“…” ใบหน้าสง่างามกลับมาสงบนิ่งอีกครั้ง จนไม่สามารถคาดเดาอารมณ์และความรู้สึกได้ มือหนาทั้งสองข้างพลางกำหมัดแน่น ตระหนักและไตร่ตรองเรื่องราวที่ผ่านมาหลังจากไร้สติปัญญาราว ๆ เกือบสองปี
“จะหลับหรือไม่หลับก็ควรดูลูกก่อนค่ะ ปล่อยไว้ตามลำพังเกิดอันตรายขึ้นมาจะทำยังไงคะ! ““เฮียขะ…”“..” ใบชาพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ อย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินฟึดฟัดไปทันที โดยที่มาเฟียหนุ่มยังเอ่ยประโยคต่อมาไม่จบ ทำเอาแพททริคถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางเสยผมขึ้นลวก ๆ อย่างไม่สบอารมณ์แต่เขาก็ยอมจำนนรับผิด สองเท้าจึงรีบเดินตามคนตัวเล็กขึ้นไปชั้นบนแอ้ ~~ แอ้ ~~ แอ้ ~~เสียงร้องไห้ของเจ้าแฝดดังลั่นเล็ดลอดออกมาจากห้องนอน ทำให้ใบชาที่มาถึงก่อนรีบเปิดประตูเข้าไปด้วยความกระวนกระวายใจและนึกโกรธเคียงคนเป็นพ่อในเวลาเดียวกัน ที่ปล่อยให้ลูกน้อยอยู่กันตามลำพัง มาเฟียหนุ่มที่เดินตามมาติด ๆ ถึงกับยกมือขยี้ผมแรง ๆ เจ็บใจตัวเองที่ไม่รอบคอบ คราวนี้คนตัวเล็กต้องดุเขาอีกแล้วแน่ ๆ“จะโดนด่าอีกแล้วเหรอวะกู “แพททริคพึมพำออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะเร่งฝีเท้าตามคนตัวเล็กเข้าไปในห้อง“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะคนดีของแม่ “ขณะที่เจ้าแฝดยังแผดเสียงร้องตกใจ ที่ตื่นขึ้นมาไม่เจอใครนอนอยู่เคียงข้างเช่นทุกครั้ง ใบชาจึงรีบอุ้มเจ้าแฝดทั้งสองขึ้นมาด้วยมือคนละข้าง พูดปลอบขวัญน้ำเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะพลิกตัวเองนอนพิงไปกับหัวเตียง มือเรียวเ
หลายชั่วโมงต่อมา ~~ ฮะ ๆ คิก ๆ ~~ “ย้องดิ้ม ๆ (น้องยิ้ม ๆ) “เด็กชายวัยหนึ่งขวบในอ้อมแขนแกร่งของผู้เป็นพ่อหัวเราะเสียงดังเอิ๊กอ๊าก ชอบใจตามประสาเด็ก ทันทีที่ยื่นมือเล็กสัมผัสกับแก้มป่องของเด็กสาววัยแรกเกิดอย่างมิลนิกส์ แล้วเธอระบายยิ้มออกมาบาง ๆ อีกทั้งยังมีพี่ชายฝาแฝดนอนเล่นน้ำลายอยู่ข้าง ๆ ในรถเข็นโรงพยาบาลโดยไม่งอแง ออกทางอารมณ์ดีเสียมากกว่า“จุ๊ ๆ ไม่เสียงดังนะครับลูก “เจลลี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบยกนิ้วขึ้นมาแตะริมฝีปากแล้วปราบลูกชายให้ลดเสียง เนื่องจากใบชายังคงหลับพักผ่อนหลังจากป้อนนมลูกน้อยเสร็จไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน“ปะป๋าเจจะร้องไห้คิก ๆ (ปะป๋าเจจะร้องไห้คิก ๆ) “เนนิลที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งของผู้เป็นพ่อผละเรียวปากเล็กออกจากหน้าผากมนของคลาสสิกเงยขึ้นมาพอดี แล้วเอ่ยปากล้อเลียนน้องชายด้วยความสนุกสนานพร้อมกับหัวเราะคิก ๆ คัก ๆ อย่างถูกใจ เมื่อเห็นพีเจเบะปากคว่ำทำทีจะร้องไห้ออกมายามที่ถูกผู้เป็นแม่ดุอะ~~ แอ้~~พีเจที่ถูกล้อเลียนซึ่งน้อยใจผู้เป็นแม่อยู่ก่อนแล้วร้องไห้ออกมาทันที ทว่ากลับทำให้แฝดทั้งสองในรถเข็นเริ่มเบะปากคว่ำตาม ๆ กัน“อย่าร้องนะครับคนเก่ง “พรีนรีบอุ้มพีเจเดินออกมานั่งต
หลายวันต่อมา ~~ ผับ Nice มาเฟียหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำพับครึ่งแขน ท่อนร่างสวมใส่กางเกงยีนราคาแพงตัวโปรด เดินบนรองเท้าผ้าใบสีขาวเข้ามาในผับพร้อมกับแฟนสาว ด้านหลังต่างติดตามด้วยลูกน้องจำนวนหนึ่ง เดินฝ่าฝูงชนขึ้นบันไดไปยังชั้นวีไอพี ท่ามกลางเสียงเพลงดังกระหึ่ม และ แสงไฟหลากสีต่างหมุนเวียนสลับสับเปลี่ยนกันไปตามวิถี“สวัสดีค่ะ “ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องวีไอพี ใบชาจึงยกมือไหว้เหล่ามาเฟียที่นั่งกันอยู่ตรงโซฟาตัวยาว ริมฝีปากบางเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนคลี่ยิ้มบาง ๆ อย่างสุภาพ ซึ่ง เทวิน พรีน กร และ ธันต่างก็พยักหน้ารับตามมารยาท ก่อนจะหันกลับไปพูดคุยกันต่อ“จะอยู่กับเฮียหรือจะไปอยู่กับพวกผู้หญิง “นิ้วยาวชี้บอกตำแหน่งตรงหน้าให้แฟนสาว ซึ่งใบชาก็มองไปตามนิ้ว ก่อนจะตอบ “ชาไปอยู่กับผู้หญิงดีกว่าค่ะสบายใจกว่า ““ครับ “แพททริคจูงมือใบชาเดินตรงไปยังอีกห้องที่เหล่าเมีย ๆ ของแก๊งเพื่อนอยู่“…”“ยังแพ้ท้องแทนเมียอยู่ไหมวะ? “กรถามแพททริค พลางยกเหล้าขึ้นจิบด้วยสีหน้าอารมณ์ดี“อือ ตั้งแต่ชากลับมาก็ดีขึ้นหน่อย ““สักแก้วไหมล่ะ? “ธันยื่นแก้วเหล้าให้แพททริค“พักก่อนกูขี้เกียจอ้วก “แพททริดดันแก้วเหล้าที
มาเฟียหนุ่มตีหน้าเศร้ามือหนาดึงเครื่องช่วยหายใจออก ก่อนจะกระชากสายต่าง ๆ ที่ติดตามร่างกายออกจนหมด แล้วเอ่ยปากขอโทษเสียงเอื่อยเฉื่อย “ขอโทษครับ “นัยน์ตาสีฟ้าฉายแววระยิบระยับ คาดหวังให้คนตรงหน้าที่เอาแต่เงียบให้อภัย ขณะมืออีกข้างยังถูกกรงเล็บของเธอจิกอยู่ไม่ปล่อย จนรู้สึกว่าเม็ดเลือดเริ่มผุดซึมขึ้นมา ซึ่งเขาก็ปล่อยให้เธอทำจนกว่าจะพอใจ“สนุกไหม “ใบชาเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาในใจรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก พยายามควบคุมอารมณ์ให้ใจเย็นและฟังเหตุผลจากเขา โดยที่ขนตางอนงามยังเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา เธอเป็นห่วงเขาแทบตายสุดท้ายเขาเห็นเธอเป็นเพียงผู้หญิงโง่คนหนึ่งที่คิดจะเล่นกับความรู้สึกยังไงก็ได้ “…”“ไม่สนุกเลยครับ แต่ที่ทำเพราะอยากรู้ว่าชาจะเป็นห่วงเฮียไหม เล่นหายเงียบไปเลยตั้งสองอาทิตย์ รู้ไหมว่าเฮียคิดถึง “แพททริคเอื้อมมืออีกข้างเกลี่ยเม็ดน้ำตาออกจากพวกแก้มนวล ขณะเดียวกันดวงตาคมกริบพลันแดงก่ำ น้ำตาลูกผู้ชายเริ่มคลอหน่วยตามคนรัก เขารู้สึกเสียใจกับการกระทำสิ้นคิดของตัวเองจริง ๆ รู้ทั้งรู้ว่าเธอต้องร้องไห้และเจ็บปวด แต่ทว่าเขาก็ยังเลือกที่จะหลอกลวงเธอ ทั้งที่เขาเกลียดนักเกลียดหนาแต่กลับทำผิด
หลายชั่วโมงต่อมา~คฤหาสน์ Patsonหญิงสาวในชุดเดรสสั้นคลุมไหล่สีชมพูเดินลงจากรถแท็กซี่ ในมือเรียวเล็กลากกระเป๋าเดินทางตรงเข้ามายืนอยู่ประตูหน้าบ้านของแฟนหนุ่ม ริมฝีปากบางพลันคลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ ด้วยความคิดถึง หลังจากต้องห่างไกลจากคนรักเป็นเวลานาน“นายหญิง “การ์ดหน้าประตูโค้งศีรษะทำความเคารพผู้เป็นนายทันทีที่ประตูอัตโนมัติเปิด ซึ่งใบชาก็คลี่ยิ้มตอบรับอย่างเป็นมิตร เธอชินกับสรรพนามนี้ไปแล้วล่ะ ครั้นแพททริคเปล่าประกาศกับลูกน้องอย่างเป็นทางการว่าเธอคือคนรัก“เฮียล่ะคะอยู่บ้านหรือเปล่า? ““อะ…เออคะ…คือนะ…นาย ““เฮียทำไมคะ? “ใบชาขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย เมื่อการ์ดตรงหน้ามีท่าทางลุกลี้ลุกลน คำพูดคำจาอึกอักคล้ายกับมีความลับบางอย่างของผู้เป็นนายปิดบังเอาไว้ เธอจึงคาดคั้นเอาคำตอบด้วยน้ำเสียงดุ “พูดมาค่ะ”ทำเอาการ์ดตรงหน้าถึงกับหวั่นเกรงกับน้ำเสียงของนายหญิง จึงรีบเอ่ยปากออกมาระรัวเร็วด้วยท่าทีลนลาน “นะ…นายถูกรถชนเมื่อวันก่อน ตะ..ตอนนี้นอนไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาลครับ ““…” หญิงสาวอ้าปากเหวอพร้อมกับหยาดน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาอัตโนมัติ เมื่อได้ฟังข่าวร้ายจากการ์ดร่างใหญ่ หัวใจดวงน้อยพลันดิ่งวูบกะทันห
สนามแข่ง BG มาเฟียหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนสีดำเดินเข้ามาในสนามแข่งของเพื่อนรักด้วยสีหน้าเคร่งขรึม โดยมีลูกน้องคนสนิทตามอยู่ด้านหลังในมือหนาถือยาดมตราxxxเตรียมไว้ให้ผู้เป็นนาย หากมีอาการคลื่นไส้อาเจียนกะทันหันจะได้หยิบยื่นได้ทัน“ไม่ได้เจอกันตั้งเดือนกว่าซูบผอมเอาเรื่องอยู่นะมึง “พรีนเอ่ยทักแพททริคที่เพิ่งเดินเข้ามาด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ เนื่องจากเจอเพื่อนรักครั้งล่าสุดก็เดือนที่แล้วก่อนเดินทางไปทำงานฮ่องกง ซึ่งสภาพร่างกายของมันคงยังปกติ ทว่าผ่านไปเดือนเดียวเท่านั้นกลับเปลี่ยนแปลงไปราวกับคนละคน“..” แพททริคหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ เทวินพลางเอ็นหลังพิงกับผนังโซฟาโดยไม่ตอบโต้อะไรกลับไป“ได้ข่าวว่ามึงไม่สบาย? “กรถามหลังจากกระดกไวน์องุ่นชั้นดีเข้าปาก“อือ พวกมึงมีอะไร? ““ถามแบบนี้จะรีบกลับบ้านเหรอวะ มึงอยู่แต่บ้านไม่เบื่อหรือยังไง ปกติอยู่นอกบ้านมากกว่าอยู่บ้านตัวเองซะอีก “เทวินเอ่ยขึ้นด้วยถ้อยคำเหน็บแนบ อย่างเอือมระอากับการไม่เอาเพื่อนเอาฝูงอย่างแต่ก่อนของแพททริค ที่ไม่ว่าเพื่อนจะชวนไปนั่ง ซิว ๆ ที่ผับมันก็เอาแต่ปฏิเสธ ไปทำงานที่โกดังเสร็จก็กลับ หนำซ้ำยังไม่ค่อยพูดค่อยจาราวกับขุ่นเคี
ความคิดเห็น