แผนร้ายพ่ายบ่วงรัก

แผนร้ายพ่ายบ่วงรัก

last updateLast Updated : 2025-06-05
By:  ปังจังCompleted
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
Not enough ratings
32Chapters
75views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

💙 อิษวัติ เคยเชื่อว่าความรักเป็นเพียงภาพลวงตา... เขาเติบโตมาในครอบครัวที่แตกสลาย แม่จากไปด้วยน้ำมือของโชคชะตาอันโหดร้าย ส่วนพ่อ...คือชายที่สอนให้เขาเกลียดคำว่า “ครอบครัว” เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรักใครจริง ๆ ได้เลยด้วยซ้ำ จนกระทั่ง พิมพิศา ก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา 💖 พิมพิศา ความรักคือสิ่งที่ทำให้เธอสูญเสียทุกอย่าง... เธอเคยมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่ทุกอย่างกลับพังทลายเพราะพ่อผู้ให้กำเนิดและชายคนรักที่หักหลังเธออย่างเลือดเย็น เธอสูญเสียศรัทธาในความรัก สูญเสียศักดิ์ศรี และเกือบสูญเสียแม้กระทั่งชีวิต จนกระทั่งได้พบกับ อิษวัติ พวกเขาต่างเป็น “คนที่พังพินาศ” เพราะความรัก แต่โชคชะตากลับเล่นตลก นำพาคนหัวใจพังให้มาพบกัน เขาไม่เชื่อในความรัก ส่วนเธอไม่กล้าวางใจกับมันอีกครั้ง

View More

Chapter 1

บทที่ 1 เกลียดชัง

“Nona Liana Tandra, kami telah siapkan mayat yang persis sepertimu sesuai permintaan Anda. Sepuluh hari kemudian, kami akan kirimkan ke pernikahanmu dengan Tuan Hansen Gunadi.”

Setelah mendengar jawaban dari staf di telepon, ketegangan Liana selama berhari-hari akhirnya sedikit mereda.

“Baik, terima kasih.”

“Sama-sama, ini memang pekerjaan kami. Anda tidak perlu khawatir, tidak akan ada yang curiga dengan mayat ini.”

Setelah mendapatkan jaminan, Liana menghela napas lega.

Setelah memastikan lagi rincian pengiriman mayat dengan staf, dia menutup telepon dan masuk ke dalam ruang VIP.

Ruang VIP yang awalnya berisik, seketika semua orang terdiam saat melihatnya masuk.

Hansen yang duduk di tengah segera berdiri dan memegang tangannya, tampak kekhawatiran di matanya.

“Liana, kenapa kamu lama di kamar mandi? Kamu tidak enak badan? Aku antarkan pulang untuk istirahat sekarang ya.”

Hansen tampak hendak menariknya pergi.

Melihat tatapan mata Hansen yang sepenuhnya tertuju padanya, Liana menahan kepahitan di hatinya dan menggelengkan kepalanya.

“Aku tidak apa-apa, kalian lanjutkan saja.”

Setelah mendengar konfirmasinya, Hansen menggandeng tangannya dan kembali ke tempat duduk.

Suasana di dalam ruangan menjadi hidup lagi dan tiba-tiba seseorang bertanya.

“Kak Hansen, kamu dan kakak ipar bakal segera nikah. Gimana dengan asistenmu?”

Mendengar ini, kuku Liana menancap di telapak tangannya dan wajahnya menjadi pucat.

Orang di sebelahnya menyenggol orang yang baru saja berbicara dengan sikunya.

“Kakak ipar masih di sini, jaga omonganmu.”

Orang itu mengangkat bahu dan tampak tidak peduli.

“Ngapain takut? Kakak ipar tidak bisa dengar apa yang kita bicarakan. Aku hanya ingin tahu apa rencana Kak Hansen pada simpanannya.”

Seketika tatapan semua orang tertuju pada Hansen.

“Tetap lanjut bersama dia.”

Hansen mengambil seekor udang, mengupasnya dengan teliti dan menaruhnya ke dalam mangkuk Liana sebelum melanjutkan berbicara.

“Dia cuma peliharaan yang kupelihara agar tidak bosan. Aku hanya mencintai Liana.”

“Tapi Liana bakal tinggalkan aku kalau dia tahu tentang ini, jadi aku merahasiakannya dengan sangat baik. Aku tidak akan biarkan dia tahu bahkan setelah kami nikah.”

“Kalian juga harus perhatikan. Kalau ada yang berani beri tahu hal ini pada Liana, jangan salahkan aku bersikap kasar.”

Hansen memberikan tatapan peringatan kepada semua orang yang ada di sana.

Mereka semua sama-sama ada di lingkaran orang kaya, jadi sudah terbiasa dengan situasi di mana seseorang memiliki simpanan di luar. Sebaliknya, mereka malah memuji jawaban Hansen.

“Kasihan sekali Kak Hansen, dia bahkan tidak boleh ketahuan punya simpanan. Istriku saja sudah lama tahu tentang simpananku.”

“Kamu pikir Kak Hansen playboy seperti dirimu? Tindakan Kak Hansen ini disebut cinta sejati, tahu nggak?”

Mata seseorang berbinar dan dia berkata dengan ekspresi penasaran.

“Kak Hansen, kakak ipar kan tidak bisa dengar, jadi apa kamu dan asistenmu di rumah pernah... ”

Kata-katanya belum selesai, menyisakan cukup ruang bagi semua orang untuk berimajinasi.

Hansen terkekeh, memutar cincin tunangan di tangannya dan menjawab dengan acuh tak acuh.

“Tentu saja. Sungguh... Menggairahkan.”

Tepuk tangan meriah bergema di dalam ruangan dan semua orang mengacungkan jempol.

“Keren! Kak Hansen jago banget mainnya!”

“Aku rasa kalian pasti sudah pernah coba di seluruh rumah, ‘kan? Aku benar-benar iri pada Kak Hansen!”

“Sepertinya walau nikah dengan kakak ipar, hubunganmu dengan asistenmu itu juga tidak akan terganggu.”

Semua orang terus memujinya, tetapi tidak seorang pun menyadari bahwa jari tangan Liana yang memegang sumpit telah tampak memutih.

Tidak seorang pun tahu bahwa pendengarannya telah pulih.

Tidak seorang pun tahu bahwa dia telah memutuskan untuk pergi dan tidak akan menikah dengan Hansen.

Pada hari pernikahan, yang tersisa untuk Hansen hanyalah mayat palsu yang tampak persis seperti dirinya.

Hansen sadar dari sudut matanya, Liana sama sekali tidak menyentuh udang di mangkuk, jadi dia segera bertanya dengan bahasa isyarat.

“Liana, kenapa kamu tidak makan?”

Liana menatap pria yang terlihat khawatir dari matanya dan memaksakan diri tersenyum.

“Barusan apa yang kalian bicarakan, tampaknya heboh banget?”

Hansen tersenyum dan dengan lembut mencium punggung tangannya.

“Mereka iri dengan hubungan kita dan memuji kita pasti bakal jadi pasangan yang sangat saling mencintai di dunia ini.”

Setelah mengatakan itu, dia membuat isyarat “aku mencintaimu” dengan gerakan tangannya.

Semua orang di dalam ruangan saling menatap, Liana jelas melihat ejekan di mata mereka.

Hatinya terasa seperti direndam dalam air es, dinginnya menusuk tulang.

Mereka jelas-jelas sedang membicarakan dia dan simpanannya, tetapi faktanya diubah menjadi seakan semua orang iri pada hubungan mereka.

Hansen, Hansen, aku tidak menyangka ternyata kamu pandai berbohong.
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
32 Chapters
บทที่ 1 เกลียดชัง
“กรี๊ดดดด ฉันเกลียดแกนังแพรลดา ฉันเกลียดแก ฮือๆๆๆๆๆ ฉันเกลียดพวกแก เกลียดแม่แกด้วย อีพวกลูกเมียน้อย ฮือๆๆๆ” พิมพิศาขว้างปาข้าวของทิ้งอย่างไร้เยื่อใย แจกันดอกไม้ใบใหญ่แตกกระจายเต็มพื้นห้องนอน ผ้าห่มและปลอกหมอนถูกเธอทุบตีเพื่อระบายอารมณ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ถูกทิ้งระเกะระกะจนแทบไม่เหลือทางเดิน ผมยาวสลวยที่ถูกขยี้จนยุ่งเหยิงทำให้หญิงสาวแลดูทุกข์ระทมนัก“ฉันไม่มีทางยอมแพ้แกหรอกนังแพรลดา ฉันจะแก้แค้นแก ฉันจะเอาคืนแกให้สาสม ฉันเกลียด เกลียดพวกแก เกลียดจนอยากให้ตายๆ ไปซะ กรี๊ดดดด ฮือๆๆ” อาการคลุ้มคลั่งของพิมพิศาไม่มีท่าทีว่าจะสงบลงโดยง่าย คุณนายเอมอรผู้เป็นแม่จึงต้องจำใจเข้ามาปลอบโยนลูกสาว สภาพข้าวของภายในห้องเละเทะเสียจนคนมองต้องเอามือทาบอกด้วยความตกใจ“ยัยพิม ตั้งสติหน่อยลูก หันมามองแม่ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ฝ่ามือเหี่ยวย่นยื่นไปลูบศีรษะลูกสาวเพียงคนเดียวด้วยความสงสาร น้ำตาเม็ดโตไหลรินตามร่างบางอย่างห้ามไม่ไหว พิมพิศากำลังทุกข์ใจเพราะสองแม่ลูกนั่น พวกหล่อนเคยทำลายชีวิตคู่ของเธอจนพังยับเยินไม่เหลือชิ้นดี คราวนี้ผู้เป็นแม่จะไม่ยอมให้ลูกสาวที่รักดั่งแก้วตาดวงใจถูกคนเลวร้ายพวกน
last updateLast Updated : 2025-06-01
Read more
บทที่ 2 อยากได้พ่อต้องเข้าหาลูก
“บัดซบเอ๊ย ทำไมฉันต้องมาเจอสองแม่ลูกนั้นที่นี่ด้วย” น้ำเสียงพิมพิศาเต็มไปด้วยความเดือดดาล เธอกัดฟันข่มโทสะที่กำลังลุกโชน พลางยกมือขึ้นกอดอกอย่างขัดเคืองใจ ใบหน้างามบูดบึ้งคล้ายคนไม่ได้ปลดทุกข์มาหลายวัน อยากจะวิ่งไปจับศีรษะน้องสาวต่างมารดาโขกกับโต๊ะอาหารจริงๆ“หยุดเลยยัยพิมพ์ แกจะตามไปตบสองคนนั้นกลางร้านอาหารไม่ได้นะ”“แกห้ามฉันทำไมยัยเอม ดูพวกมันสิยังกล้าใช้ชีวิตอย่างหน้าชื่นตาบานอยู่ได้ ในมโนสำนึกคงไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีหลงเหลืออยู่เลยสินะ” ร่างบางปรายตามองคู่กรณีด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี“แกเคยได้ยินสุภาษิตนี้ไหม ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ ถ้าแม่ของน้องสาวแกสั่งสอนมาดีจะเป็นแบบนี้หรือ ตบร้อยรอบก็ไม่สำนึกหรอกจะตบให้เสียมือทำไม” เอมิกาเตือนสติเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง พิมพิศาอะไรก็ดี เสียแต่อารมณ์ร้ายนี่แหละที่แก้ยังไงก็แก้ไม่หาย ไม่ใช่ว่าเข้าข้างเพื่อนจนไม่ลืมหูลืมตา เธอเติบโตมาพร้อมกับพิมพิศาตั้งแต่เด็กๆ รู้จักนิสัยเพื่อนสนิทคนนี้ดี ถ้าไม่มีใครมาหาเรื่องก่อนพิมพิศาก็ไม่ยุ่งวุ่นวายกับใครหรอก ยกเว้นเสียแต่สองแม่ลูกนั่น เห็นทีไรเป็นต้องเดือดดาลทุกที
last updateLast Updated : 2025-06-01
Read more
บทที่ 3 อิษวัติ
หน้าโรงเรียนเอกชนขนาดใหญ่ย่านใจกลางกรุงที่เต็มไปด้วยเด็กๆ วัยกระเตาะกำลังเดินพลุกพล่าน พิมพิศาชะเง้อคอมองอยู่นานก็ไม่เห็นว่าจะมีเด็กคนไหนหน้าตาคล้ายคลึงกับรูปถ่ายในสมาร์ตโฟนสักนิด เธอหรือก็อุตส่าห์ค้นหาข้อมูลจนมือหงิกแต่กลับได้มาเพียงรูปถ่ายใบเดียว แถมยังพร่าเลือนเสียจนมองไม่ออกว่าเด็กน้อยหน้าตาเป็นยังไง มีเพียงไฝบริเวณใต้ตาเท่านั้นที่เป็นจุดเด่น“ผู้ปกครองมารอรับนักเรียนคนไหนคะ ดิฉันจะได้ไปตามมาให้” ครูสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม พลางมองสำรวจร่างบางที่สวยโดดเด้งแบบไม่แคร์ใครตั้งแต่หัวจรดเท้า“เอ่อ พอดีฉันมารับน้องดาค่ะ เด็กหญิง มธุรดา ธาดาวรวงศ์ ไม่ทราบว่าเลิกเรียนหรือยังคะ” พิมพิศายิ้มหวานตอบคล้ายกับมองไม่เห็นแววตาวูบไหวของอีกฝ่าย“ปกติน้องดามีรถของที่บ้านมารับนะคะ ไม่ทราบว่าคุณมีความสัมพันธ์กับเธอแบบไหน เป็นคู่ควง คู่ขา หรือเป็นสาวๆ ที่ตามเกาะแกะคุณอิษวัติ อย่าได้คิดมายุ่งกับน้องดาเชียว เขาเอาคุณตายแน่และในฐานะครูประจำชั้นฉันคงให้น้องดากลับบ้านกับคุณไม่ได้”“ทำไมคุณครูถึงคิดว่าฉันเป็นคู่ควงของคุณอิษวัติล่ะคะ ฉันอาจจะเป็นแม่น้องดาก็ได้” พิมพิศาแกล้งยั่วโมโหอีกฝ่ายอย่างนึกส
last updateLast Updated : 2025-06-01
Read more
บทที่ 4 เรียกแม่สิคะ
หลังจากวันนั้นพิมพิศาก็ไม่ได้เจอน้องดาอีกเลย แม้เธอจะตามไปส่องที่โรงเรียนหรือร้านไอศกรีมอยู่บ่อยๆ ก็ตาม ทำไมการทำความชั่วของเธอมันช่างลำบากแสนเข็ญ แถมงานแต่งสุดอัปมงคลของน้องสาวตัวดีกับแฟนเก่าเวรตะไลนั่นก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ยิ่งคิดยิ่งโมโห เธอจึงมาระบายโทสะด้วยการเดินชอปปิ้งซื้อของในห้าง ซึ่งทำให้สงบใจลงได้บ้างแม้จะรำคาญผู้คนที่เดินยั้วเยี้ยก็ตามที“พี่พิมพ์ พี่พิมพ์คะ” เสียงเล็กๆ ร้องเรียกพร้อมวิ่งเข้ามาทักทาย ใบหน้าอ้วนกลมขยับถูไถแขนเธออย่างออดอ้อน“น้องดามาทำอะไรที่นี่คะ”“คุณพ่อพาน้องดามาดูหนังเป็นการปลอบใจค่ะ”“ปลอบใจ” เครื่องหมายคำถามปรากฏบนศีรษะพิมพิศา เธอย้อนถามอีกครั้งเพราะรู้สึกว่ามีบางอย่างตงิดใจ ส่วนคนตัวโตก็เอาแต่ทำหน้าตายยืนนิ่งเหมือนยักษ์ปักหลั่น เขาไม่คิดจะอธิบายเรื่องราวให้เธอฟังสักหน่อยหรือ “สัปดาห์หน้าเป็นวันแม่ แต่น้องดาไม่มีแม่เหมือนคนอื่น คุณพ่อเลยพามากินไอติม ดูหนัง และซื้อของเล่นแทนค่ะ” ร่างเล็กเจื้อยแจ้วตามประสา ใบหน้าอ้วนกลมที่คล้ายคลึงกับอิษวัติถึงห้าส่วนยิ้มแป้นพลางชูของเล่นในมือเพื่อยืนยัน แม้เขาจะบอกใครต่อใครว่าน้องดาเป็นบุตรบุญธรรม แต่กลับมีข่าวลือหนาหูว
last updateLast Updated : 2025-06-01
Read more
บทที่ 5 อยากเห็นหน้าทุกวัน
“ขออภัยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”“โอ๊ยพ่อคุณ หยิ่งอะไรเบอร์นั้น” พิมพิศาอยากปาโทรศัพท์ลงพื้นเพื่อเซ่นไหว้ความเย็นชาประดุจภูเขาน้ำแข็งของอิษวัติเหลือเกิน ผ่านมากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่เธอไม่สามารถติดต่อเขาได้ เจอกันครั้งสุดท้ายก็ตอนงานโรงเรียนน้องดา เธอพยายามโทรหาเขาแทบทุกวัน เข้าอีหรอบโทรไปไม่รับ โทรกลับไม่มี พิมพ์ข้อความหาจนมือเป็นตะคริวก็ไม่ยอมอ่าน เขาช่างยั่วโมโหคุณหนูขี้วีนอย่างเธอได้ดีจริงๆ“แกว่าเขาตายหรือยัง”“โอ๊ย ฮ่าๆๆ ฉันขอหัวเราะก่อนได้ไหม ถ้าคุณอิฐตายคงเป็นข่าวไปทั่วเมืองแล้วล่ะ” เอมิกาหัวเราะลั่นจนตัวงอ เพื่อนเธอก็สรรหาคิดไปได้“เหอะ ไม่ตายก็เหมือนตาย หายเข้ากลีบเมฆเก่งขนาดนี้” พิมพิศากอดอกบ่นอย่างขัดเคืองใจ จีบติดเมื่อไหร่แม่จะสั่งสอนให้เข็ดหลาบเลยคอยดู“อ้าวไม่ดีเหรอ แกหาไม่เจอ คู่แข่งก็หาไม่เจอเหมือนกัน ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงโสดนานขนาดนี้”“ดีกับผีอะไร งานแต่งอัปมงคลนั่นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่ฉันยังจีบผู้ชายไม่ติด แกช่วยฉันคิดหน่อยสิว่าจะควงใครไปเย้ยคนพวกนั้น” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเมื่อแผนการที่วางไว้ล้มเหลวไม่เป็นท่า แถมผู้ชายยังวิ่งหนีหางจุก
last updateLast Updated : 2025-06-05
Read more
บทที่ 16 กำแพง
เช้าวันรุ่งขึ้นพิมพิศาตื่นนอนมาพร้อมกับอาการปวดหัว รู้สึกครั้นเนื้อครั้นตัว สมองเบลอและตาพร่า หญิงสาวพบว่าตนเองมีไข้ ร่างกายร้อนระอุเหมือนมีเปลวไฟแผดเผา ใบหน้าขาวซีดหันมองคนข้างๆ ที่ยังนอนหลับอุตุด้วยความเป็นห่วง"คุณอิฐ ตื่นหรือยังคะ" พิมพิศาขมวดคิ้วมุ่นกระซิบถาม ปกติอิษวัติจะตื่นเช้ากว่าเธอ แต่วันนี้เขากลับไม่มีการเคลื่อนไหว ฝ่ามือเรียวบางยื่นไปแตะหน้าผากอีกฝ่ายก่อนร้องอุทานออกมา"ตัวร้อนขนาดนี้เลยเหรอ" ร่างบางชักมือกลับพลางค่อนขอดสามีในใจ แค่คืนแรกเขาก็จับไข้เสียแล้วแย่จริงๆ อาการป่วยของเธอย่อมมีเหตุผลและสามารถเข้าใจได้ แต่การที่เขาเจ็บป่วยไปพร้อมกันคืออะไร พิมพิศาส่ายศีรษะด้วยความระอาก่อนกัดฟันลุกขึ้นแม้ว่าจะเวียนหัวแทบยืนไม่ไหว เธอเดินโซซัดโซเซไปหยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำแล้วบิดหมาดๆ ก่อนจะกลับมานั่งข้างเตียงแล้วเช็ดหน้าให้อิษวัติเพื่อลดไข้ ความจริงเธออยากเรียกป้าแม่บ้านให้มาช่วยดูแล แต่สภาพห้องมันเละเทะเกินกว่าจะรับไหว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมื่อคืนเธอกับสามีทำอะไรกัน ดังนั้นคนหน้าบางอย่างเธอจึงต้องช่วยเหลือตัวเองต่อไป"อือ" อิษวัติครางเบาๆ เมื่อความเย็นสัมผัสกับใบหน้า"นอนนิ่งๆ สิคะ ค
last updateLast Updated : 2025-06-05
Read more
บทที่ 6 แผนการคนโง่
“กรี๊ดดดด คุณอิฐ ฮือๆ คุณทำแบบนี้กับพิมพ์ได้ยังไง” พิมพิศากรีดร้องเสียงหลง เมื่อพบว่าตนเองกำลังกอดก่ายบุรุษตัวโตอยู่บนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ ที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือเขาและเธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ข้าวของในห้องกระจัดกระจาย เสื้อผ้ากองอยู่ปลายเตียงในสภาพยับยู่ยี่ ตามเนื้อตัวมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ อยู่หลายจุด มือเล็กระดมทุบอกกว้างรัวๆ ขณะร้องไห้ฟูมฟาย“โอ๊ย เจ็บๆ คุณตีผมทำไม เกิดอะไรขึ้น” คนตัวโตสะดุ้งตื่นไม่เต็มตานัก พึ่งฝันว่าถูกพิมพิศารวบหัวรวบหางไปหมาดๆ คราวนี้มาทั้งเสียงทั้งภาพสมจริงเกินไปแล้ว“คนเลว ยังมีหน้ามาถามฉันอีกว่าเกิดอะไร แหกตาดูรอบตัวคุณสิ” ร่างบางตวาดแว๊ด ๆ ใส่เขาอย่างคนเดือดดาลอิษวัติยกมือขึ้นปิดหูอย่างนึกรำคาญพลางขยี้ศีรษะที่กำลังปวดหนึบราวกับโดนค้อนทุบเพื่อเรียกสติ เพ่งมองสถานที่แปลกตาด้วยความงุนงง เพียงแวบเดียวก็ต้องตกใจจนอ้าปากค้าง สภาพห้องเละเทะเหมือนพึ่งผ่านศึกสงครามมาหมาดๆ เสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มพื้น ส่วนคนข้างๆ ก็นั่งสะอึกสะอื้นกอดผ้าห่มร้องไห้ตาแดงก่ำ ทำไมเขากับพิมพิศาถึงอยู่บนเตียงเดียวกัน เมื่อคืนเขาไม่ได้กลับบ้านไปนอนหรอกหรือปึงงง เสียงระเบิดในหัวดังกึกก้องราวกับฟ
last updateLast Updated : 2025-06-05
Read more
บทที่ 7 งานแต่งต้องลุกเป็นไฟ
ร่างบางในชุดมินิเดรสเกาะอกสีแดงเพลิงชำเลืองมองท้องถนนเป็นระยะ ก่อนจะหมุนตัวไปมาหน้ากระจกเพื่อเช็กความเรียบร้อยครั้งสุดท้าย ใบหน้าสวยถูกแต่งด้วยเครื่องสำอางราคาแพงจนไร้ที่ติ ริมฝีปากสีแดงสดผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ชวนขนลุกบางๆ เธอตั้งใจเลือกชุดนี้เพื่องานแต่งของน้องสาวอย่างแพรลดาเลยนะ หวังว่าจะได้เห็นรอยยิ้มหวานเชื่อมจากเจ้าของงานพิมพิศาหยิบสร้อยคอไข่มุกคุณภาพดีประดับด้วยจี้ทับทิมแดงรูปดอกคาเมลเลียตรงกลางขึ้นมาสวมใส่อย่างพิถีพิถัน อิษวัติตั้งใจเลือกสร้อยคอเส้นนี้ให้เข้ากับชุดของเธอโดยเฉพาะและมันก็ขับให้ลำคอระหงดูโดดเด่นน่าสัมผัสไปอีกระดับ เธอยอมรับเลยว่าเขาตาแหลมมาก หากน้องสาวตัวดีรู้ว่าสร้อยคอเส้นนี้ราคาแพงกว่าชุดเจ้าสาวที่กำลังสวมอยู่ถึงสองเท่าจะทำหน้าอย่างไร คืนนี้คงมีเรื่องน่าสนุกให้ทำอีกเยอะ เธอสัญญาว่าจะทำหน้าที่พี่สาวให้ดี ดีจนงานแต่งครั้งนี้ต้องลุกเป็นไฟ“สัญญากับแม่ว่าลูกจะไม่ก่อเรื่อง” คุณนายเอมอรกำชับเสียงแข็ง ขณะจ้องมองร่างบางแสนเย้ายวนเดินนวยนาดลงบันได“จะพยายามแล้วกันนะคะ คุณแม่ก็รู้ว่านังแพรลดามันส่งการ์ดเชิญมาทำไม ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราเคยดีเสียเมื่อไหร่ มันคงอยากโอ้อว
last updateLast Updated : 2025-06-05
Read more
บทที่ 8 ประเด็นร้อน
“อยากยกเลิกไหม” คุณนายเอมอรแสร้งถามเพื่อลองใจเจ้าสาวของงาน“ทำไมคุณแม่ถามแบบนั้นคะ” พิมพิศาสะดุ้งตัวโยนก้มมองมือตัวเองสลับกับมารดา อากัปกิริยาเมื่อกี้แสดงให้รู้ว่าเธอกำลังหนักใจ“ลูกไม่เห็นสีหน้าตัวเองในกระจกเลยหรือ” ว่าพลางเหลือบมองกระจกบานใหญ่ที่กำลังสะท้อนเงาบุตรสาวในชุดแต่งงานราคาแพง“พะ พิมพ์แค่ประหม่านิดหน่อยค่ะ ไม่คิดว่าคุณอิฐจะเชิญแขกมาเยอะขนาดนี้ แถมยังมีนักข่าวมารอสัมภาษณ์หลังเสร็จพิธีด้วย” พิมพิศาตอบคำถามตะกุกตะกัก เธอไม่คิดว่าอิษวัติจะจัดงานแต่งใหญ่โตเช่นนี้ ทั้งๆ ที่ตัวเขาไม่ชอบออกงานสังคม หากถูกนักข่าวรุมถามจะไม่แย่เอาหรือ“ลูกไม่ดีใจหรือไง เจ้าบ่าวเขาให้เกียรติเราขนาดนี้”“ดีใจสิคะ พิมพ์แค่กลัวว่าจะเผลอทำอะไรเปิ่นๆ ในงาน” ร่างบางแจกแจงความกังวลใจให้มารดาฟังถ้าเธอเกิดสะดุดชายกระโปรงหกล้มหน้าคะมำ ทำช่อดอกไม้หล่น เดินชนขอบโต๊ะ หรือตอบคำถามนักข่าวไม่ตรงกันกับเจ้าบ่าวขึ้นมาจะทำยังไง แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงเสี้ยวหนึ่ง ความจริงแล้วคือเธอกำลังหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่างหากหลังจากวันนี้เธอกับอิษวัติจะกลายเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ต้องใช้ชีวิตร่วมทุกข์ร่วม
last updateLast Updated : 2025-06-05
Read more
บทที่ 9 ครอบครัวจืดจาง แต่ข้างบ้านครื้นเครง
ชีวิตหลังแต่งงานของพิมพิศาไม่ได้ราบรื่นเหมือนอย่างที่เธอวาดฝัน เนื่องจากอิษวัติไม่ให้ความร่วมมือต่อการกระชับความสัมพันธ์ใดๆ ตื่นเช้ามาก็ออกไปทำงาน กลับบ้านตรงเวลา ทานอาหารเย็นพร้อมหน้ากันสามคนทุกวัน วนลูปอยู่อย่างนี้มาเป็นเวลากว่าครึ่งเดือนแล้ว แถมยังไม่มีวี่แววว่าเธอจะได้ไปฮันนีมูนอีกต่างหากร่างสูงให้เหตุผลว่าเขาทำงานหนักและกำลังจัดการกับโปรเจ็คมูลค่ามหาศาล หัวใจที่พองฟูเหมือนลูกโป่งของพิมพิศาถูกเจาะให้เหี่ยวฟีบครั้งแล้วครั้งเล่า อิษวัติเย็นชาจนเธอหนาวสะท้านไปทั่วทั้งร่าง พยายามอดทนต่อความน้อยใจอยู่ทุกวันแต่สุดท้ายก็รู้สึกเจ็บปวดจากการกระทำของเขาอยู่ดีหลังแต่งงานเขากับเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันสักครั้ง เธอพยายามปลอบใจตัวเองว่าต้องทำความคุ้นเคยกันก่อน แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่แตะต้องเธอซักกระผีก ยิ่งคิดยิ่งโมโห อยากร้องกรี๊ดใส่คนตัวโตแล้วถามว่าเขาเป็นเกย์ ตายด้าน หรือว่าซ่อนใครเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ใจเสาะไม่กล้า ด้วยกลัวว่าจะทะเลาะกันจนเรื่องราวบานปลายแล้วลงเอยด้วยการหย่า เธอไม่ยอมให้สองแม่ลูกนั่นหัวเราะเยาะเป็นอันขาด“คุณแม่ขา การบ้านข้อนี้ทำยังไงคะ” เสียงเจื้อยแจ้วร้องถามมารดาคนใ
last updateLast Updated : 2025-06-05
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status