บทที่ 5 ตบมาตบกลับไม่โกง
“โห่ ไม่แรงไปหน่อยเหรอ พวกฉันไม่ดีตรงไหน” เพื่อนคนเดิมของเธอที่สนใจพี่ชายเธอยังคงถามต่อ
“ถามว่ามีดีตรงไหน น่าจะตอบง่ายกว่านะ” โรสตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงใจให้
“ฉันชอบเธอก็ตรงความจริงใจนี่แหละ ไม่ตอแหล ไหนๆ ก็ไม่ได้สองคนข้างบนแล้ว งั้นคนที่นั่งมองเธออยู่ข้างหลังละเป็นไง จัดการให้ได้มั้ย”
โรสหันไปมองตามที่เพื่อนของเธอบอก ชายหนุ่มที่นั่งโต๊ะข้างหลังเธอกำลังมองมาที่เธอจริงๆ ทันทีที่เธอหันไปมองเขาก็ยิ้มให้เธอพร้อมกับยกแก้วชนกลางอากาศ เธอเบะปากให้เขาก่อนจะหันกลับมาอย่างไม่สนใจ
“เป็นไงได้มั้ย”
“เธอไม่กลัวเมียหมอนั่นตบเอาเหรอ”
“เมีย หมอนั่นมีเมียแล้วเหรอ”
“ไม่เห็นผู้หญิงที่นั่งข้างหมอนั่นเหรอ จ้องตาแทบจะหลุดขนาดนั้น” โรสไม่ชอบคนแบบนี้เลยเธอออกจะรู้สึกขยะแขยงด้วยซ้ำ มีแฟนอยู่แล้วแท้ๆ ยังจะมาเล่นหูเล่นตาใส่คนอื่นอีก
“สรุปวันนี้ฉันจะได้กินผู้ชายมั้ยเนี่ย”
“พวกเธอก็หยุดบ้างเถอะจะกินอะไรทุกวี่ทุกวัน แล้วก็กินไม่ซ้ำหน้าเลย”
“ไม่ซ้ำอะไร ถ้าใครเด็ดพวกฉันก็กินซ้ำ แต่ถ้าไม่เด็ดจะทนกินของเดิมไปทำไมเซ็กส์เท่ากับสุขนะเคยได้ยินมั้ย”
“ฉันไม่คุยกับพวกเธอแล้ว ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า” โรสลุกขึ้นเดินออกไปทันที แต่ระหว่างที่เธอกำลังจะลุกเธอดันไปสบตากับผู้ชายโต๊ะข้างหลังที่มองเธอพอดี แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำต่อ โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครเดินตามหลังเธอไป
โรสใช้เวลาในห้องน้ำสักพัก ก่อนจะเดินออกมา แต่เธอไม่สามารถเดินออกนอกประตูได้เพราะมีคนยืนขวางทางเธอไว้ เธอเลยเงยหน้ามองคนที่ขวางทาง เธอใช้เวลาคิดนิดหน่อยว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้ที่ไหน แล้วเธอก็นึกออกผู้หญิงคนนี้คือคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ไอ้ผู้ชายน่าขยะแขยงนั่นนี่เอง อย่าบอกนะว่าที่มาขวางเธอไว้แบบนี้เพราะอยากจะมีเรื่องกับเธอ เธอถอนหายใจเบาๆ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเจอเหตุการณ์แบบนี้
“ถอยไป” โรสพูดด้วยเสียงนิ่งปกติ แต่ดูเหมือนคนฟังจะไม่ได้คิดแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นเดินไล่ต้อนให้โรสถอยกลับเข้ามาในห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตู
“เธอจะทำอะไร คิดดีแล้วเหรอที่จะทำแบบนี้ฉันไม่ได้อยากมีเรื่องนะ” เธอเอ่ยเตือนให้ผู้หญิงคนนั้นคิดให้ดีๆ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจ
“ไม่อยากมีเรื่องเหรอ ไม่อยากมีเรื่องแล้วแกอ่อยผัวฉันทำไม” ผู้หญิงคนนั้นยังคงเดินเข้าหาเธอไม่หยุด
โรสถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย เธอไม่อยากมีเรื่องเลยเดินหลบเธอคนนั้นเพื่อจะไปให้พ้นสถานการณ์น่าเบื่อนี้ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมให้เธอได้จากไปง่ายๆ เธออาศัยจังหวะที่โรสเดินผ่านแล้วไม่ทันระวังตัวจับไหล่ของโรสไว้ ก่อนจะออกแรงดึงให้เธอหันกลับมาแล้วฟาดมือเข้าที่แก้มซ้ายของโรสเต็มแรง ความแรงของฝ่ามือทำเอาโรสรู้สึกชาที่แก้มซ้ายทันทีและเธอยังรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดภายในปากของเธอ
“ฝันไปเถอะว่าฉันจะปล่อยแกไปง่ายๆ อีหน้าด้านชอบยุ่งกับผัวชาวบ้าน” ผู้หญิงคนนั้นด่าเธอแล้วยกมือเพื่อที่จะตบเธออีกรอบ
แต่รอบนี้โรสไม่มีทางที่จะให้เธอได้ทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว เธอขว้าข้อมือของผู้หญิงคนนั้นไว้ก่อนจะฟาดมือกลับไปแก้มของเธอคนนั้นแทน และมันแรงกว่าที่ผู้หญิงคนนั้นทำกับเธอแน่นอนเพราะหล่อนถึงกับล้มไปกองที่พื้น เลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากของหล่อนก็มากกว่าที่เธอได้รับเป็นเท่าตัว แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นโรสก็ยังไม่หยุด เธอเดินไปที่ผู้หญิงคนนั้นก่อนจะใช้มือดึงผมของหล่อนจนหน้าหงายไปตามแรงดึง
“ฉันเตือนเธอแล้วนะว่าฉันไม่อยากมีเรื่อง แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อ่อยผัวเธอ” พูดจบโรสก็ฟาดมือไปที่แก้มอีกด้านของเธอคนนั้นทั้งที่มือยังจิกที่ผมของเธอ จนผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“นี่คือผลของการที่ไม่ฟังคำเตือนของฉัน” โรสกระชากผมของผู้หญิงคนนั้นไปข้างหลังด้วยความแรง
“โอ๊ย ฉันขอโทษ ปล่อยฉันเถอะนะฉันเจ็บ” เธอคนนั้นยกมือไหว้อ้อนวอนขอให้โรสปล่อย แต่หญิงสาวก็ยังไม่ยอมปล่อย จะให้เธอปล่อยคนที่ทำให้เธอเจ็บตัวไปง่ายๆ งั้นเหรอไม่มีทางหรอก เพราะใครที่กล้าทำเธอเจ็บมันต้องเจ็บกว่า
แต่ก่อนที่โรสจะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นประตูห้องน้ำที่ถูกผู้หญิงคนนั้นปิดไว้ ก็ถูกเปิดออกโดยฝีมือของคนที่ได้รับหน้าที่ให้ดูแลเธอ
ไฟสังเกตเห็นว่าคุณหนูตัวแสบหายไปเข้าห้องน้ำนานจนผิดสังเกต และลางสังหรณ์ของเขาบอกให้เขาตามไปดูเธอคนนั้น เขาเลยรีบไปตามหาเธอเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหญิงสาว แต่พอเขาเดินเข้าใกล้ห้องน้ำเขากลับได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ไฟรีบตรงไปทางเสียงนั้นทันทีด้วยความเป็นห่วงโรส แต่ภาพที่เขาเห็นคือผู้หญิงที่เขาเป็นห่วงกำลังใช้มือจิกผมของผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตามีสภาพยับเยินจากการถูกทำร้าย เขารีบเรียกพนักงานแถวนั้นให้ไปตามผู้จัดการร้าน ส่วนเขาก็รีบพังประตูห้องน้ำที่ถูกล็อคไว้ทันที ทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำได้เขาก็ดึงตัวคุณหนูตัวแสบของเขาออกแล้วรีบเข้าไปดูอาการผู้หญิงคนนั้นทันที
“เป็นบ้าเหรอ ถึงได้ทำร้ายคนอื่นแบบนี้” ไฟถามเสียงดังด้วยความโมโห
โรสมองคนดูแลของเธออย่างอึ้งๆ นี้เขาต่อว่าเธอทั้งๆ ที่ไม่ถามเธอเลยเหรอว่าเหตุการณ์เป็นมายังไง นี่เขาตัดสินเธอไปแล้วใช่มั้ยว่าเธอผิด
“หึ” โรสหัวเราะให้กับตัวเอง ในสายตาของเขาเธอคงเลวร้ายมาสินะ
ไฟส่งผู้หญิงคนนั้นให้กับซินที่เป็นผู้จัดการร้าน ก่อนเธอจะพาคนเจ็บออกไป ตอนนี้ในห้องเลยเหลือแค่เขากับเธอ เขาลุกขึ้นแล้วเดินมาตรงหน้าหญิงสาวก่อนจะถามเธออีกครั้ง
“ฉันถามว่าเธอเป็นบ้าอะไร” เขาตะคอกถามเธอเสียงดัง
“แล้วนายคิดว่ายังไงละ” ส่วนเธอก็ตอบเขาด้วยน้ำเสียงยียวน
“ฉันถามเธอก็แค่ตอบ”
“ก็ไม่มีอะไร ฉันอยากได้ผู้ชายของยัยนั่นก็เลยขอแต่เธอไม่ยอมให้ ฉันเลยต้องจัดการไง นี่ใช่มั้ยคำตอบที่นายอยากได้ยิน” โรสโกหกเขาไป เพราะต่อให้เธอพูดความจริง เขาที่ตัดสินไปแล้วว่าเธอเป็นคนผิดก็ไม่มีทางเชื่อเธอหรอก
“นี้เธออยากได้ผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอ แม้แต่คนที่มีแฟนแล้วเธอก็ไม่เว้น ฉันถามจริงเถอะเธอคันมากเลบใช่มั้ย”
“คันสิก็ที่ผ่านมานายไม่ช่วยฉันเกาเลย ฉันก็ต้องหาคนเกาให้ไง” เธอพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนตามสไตส์เธอ
“ได้ ในเมื่อเธอคันมากงั้นฉันจะช่วยเกาให้ก็แล้วกัน” พูดจบเขาก็จับข้อมือของหญิงสาวก่อนจะออกแรงดึงให้เธอเดินตามเขา แต่เธอก็ขืนตัวไว้ไม่ยอมเดินตามเขาแต่โดยดี เขาเลยกระชากเธอแรงๆ จนเธอเซเกือบล้ม แต่เขาก็ยังไม่หยุดเดินเธอเลยต้องกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเขาไปรถถึงลานจอดรถ
“นายทำบ้าอะไร จะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ” เธอทั้งยื้อ ทั้งตีเขาแต่เขาก็ยังคงจับแขนเธอแน่นไม่ยอมปล่อย จนมาถึงที่จอดรถของเขา
“ก็ไปหาที่เกาให้เธอไง” เขาเปิดประตูรถก่อนจะดันให้เธอเขาไปในรถ เขาผลักเธอเขาไปในรถด้วยความแรงจงหลังเธอกระแทกกับคอนโซลตรงกลางรถจนเจ็บก่อนจะปิดประตูเสียงดัง กว่าเธอจะตั้งหลักได้เขาก็ใช้ขายาวๆ เดินอ้อมมาขึ้นรถฝั่งคนขับก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว
“จอดรถ” เธอออกคำสั่งเสียงดัง แต่เขาก็ไม่ฟังยังคงขับรถต่อไปด้วยความเร็ว “หูหนวกหรือไงฉันบอกให้จอดรถ ถ้านายไม่จอดฉันจะกระโดดลงไป”
โรสขู่แต่ไฟก็ยังไม่สนใจอยู่ดี เธอเลยหันไปทางประตูและจะเปิดมันจริงๆ ไฟที่เห็นว่าโรสไม่ได้พูดเล่นเลยหักรถเข้าข้างทางก่อนจะจอด โรสที่ได้โอกาสที่รถจอดเลยเปิดประตูเพื่อจะหนี แต่เธอก็ยังไม่เร็วพอ ไฟคว้าทั้งตัวเธอและประตูรถไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะมีโอกาสได้เปิดมันซะอีก
“ทำบ้าอะไรอยากตายเหรอ” เขาตะคอกเธอเสียงดัง โชคดีที่ตอนนี้ดึกมากแล้วบนถนนเลยไม่ค่อยมีรถนานๆ ทีจะมีสักคันไม่งั้นตอนที่เขาปาดรถเพื่อจอดข้างทางอาจจะเกิดอุบัติเหตุไปแล้วก็ได้
“บางทีตายก็ยังดีกว่าไปกับนาย ปล่อย ฉันจะลง” เธอพยามบิดข้อมือของเธอจากมือของเขาแต่เขาก็จับมันแน่นจนไม่ยอมหลุดแม้ว่าเธอจะพยายามเอาออกจนเจ็บไปหมดแล้วก็ตาม
“ไม่อยากให้ฉันช่วยเกาแล้วเหรอ คันมากไม่ใช่หรือไง” เขากระชากตัวเธอเข้ามาใกล้ก่อนจะถาม
“ไม่จำเป็น มีคนอยากช่วยฉันเกาเยอะแยะ”
“หึ โดยเฉพาะผัวของคนอื่นใช่มั้ย”
“หึ นายไม่คิดว่ามันน่าตื่นเต้นดีเหรอ” ทันทีที่ได้ไฟยินคำตอบของโรสความโมโหของเขาก็พุ่งเกินที่เขาจะควบคุมได้
“ชอบความตื่นเต้นเหรอ งั้นลองข้างถนนหน่อยเป็นไง ฉันว่าน่าจะตื่นเต้นกว่าผัวชาวบ้านนะ”
พูดจบไฟก็เกี่ยวเอวหญิงสาวเข้าหาตัวก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาอย่างรุนแรง โรสพยายามเอนตัวหลบแต่เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอได้หนี ไม่ว่าเธอจะทุบหรือผลักแต่เขาก็ไม่แม้แต่จะหยุดแต่กลับยิ่งจูบเธอรุนแรงขึ้น เขาใช้มือบีบที่แก้มของเธอเพื่อพยายามดันปากของเธอให้เปิดออก แต่เธอก็พยายามฝืนไว้จนทนความเจ็บเพราะแรงบีบไม่ไหวในที่สุดปากของเธอก็เปิดทำให้เขาสามารถล่วงล้ำเขาไปได้
แต่ทันทีที่ไฟเข้าไปสำรวจในปากของโรสเขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดจากภายในปาก ไม่ใช่แค่กลิ่นคาวเลือดเขายังรับรู้รสชาติของเลือดได้ด้วย นี่เธอบาดเจ็บเหรอ ทันทีที่คิดได้ ไฟก็ถอนริมฝีปากออก แล้วเอื้อมมือไปเปิดไฟที่หลังคารถทันที
เขามองสำรวจใบหน้าของหญิงสาวในระยะใกล้ ถึงแม้ว่าโรสพยายามจะหันหน้าหนีไม่ให้เขาสำรวจก็ตามแต่เขาก็จับหน้าเธอไว้ แล้วเขาก็พบรอยแดงที่แก้มซ้ายของเธอ ในตอนแรกเขาคิดว่ารอยแดงนี้คือฝีมือของเขาที่พยายามบีบเธอเมื่อสักครู่หรือเปล่า แต่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะรอยนี้มันใหญ่กว่าที่เขาบีบมาก แล้วยังรอยช้ำจางๆ ที่มุมปากอีก เธอไปได้แผลนี้มาจากตอนไหนหรือว่าก่อนที่เขาจะไปเห็นมันเกิดอะไรขึ้น
“เธอไปได้รอยแดงที่แก้มมายังไง” ไฟถามแต่โรสไม่ตอบเธอกลับสะบัดหน้าหนีไปอีกทางแล้วเอาแต่เงียบ “ฉันถามเธอไปได้รอยแดงนี้มายังไง โรสตอบมา” ไฟยังคงถามแต่เขาก็ยังคงได้คำตอบเป็นความเงียบ
นี่เป็นครั้งแรกสินะที่เขาเรียกชื่อของเธอ แต่เธอก็ยังไม่มีอารมณ์จะพูดกับเขาอยู่ดี เธอเลยทำเป็นไม่สนใจเขาโดยการหลับตาลง เธอได้ยินเสียเขาถอนหายใจก่อนร่างกายจะรู้สึกอุ่น เธอมองดูสาเหตุที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้น เป็นเสื้อสูทของเขาที่เขาคลุมให้กับเธอ ก่อนที่เขาจะออกรถด้วยความนุ่มนวน เขาคิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้เธอลืมเรื่องที่เขาทำกับเธอเหรอ เธอหลับตาลงอีกครั้งและเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อย
ตอนที่ 51 ไม่ได้ทำนาน รอบเดียวพอเหรอเสียงหอบหายใจยังคงดังเบา ๆ ท่ามกลางแสงไฟสลัวในห้องนอนของไฟ มือหนายังโอบรอบเอวบางของหญิงสาวที่นอนแนบอยู่บนอกเขา ขาของเธอพาดอยู่บนต้นขาเขาอย่างไม่อาย ไฟลูบแผ่นหลังเนียนนุ่มเบา ๆ ดวงตาคมกริบมองใบหน้าเปื้อนเหงื่อของโรสด้วยความหลงใหล"เหนื่อยมั้ย..." เขากระซิบถามเสียงพร่าโรสพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นตบอกเขาเบา ๆ อย่างงอแง “เหนื่อย… แล้วก็พอแล้วด้วยนะ ไม่ได้ทำแค่ครั้งเดียวพอเหรอ ไฟ…”ไฟหัวเราะในลำคอ ริมฝีปากโน้มลงจูบขมับเธอแผ่วเบา "แต่เธอรู้มั้ย... ยิ่งได้อยู่ใกล้เธอแบบนี้ มันยิ่งทำให้ฉันอยาก... อยากอีก"เขาเลื่อนมือจากแผ่นหลังลงมาที่สะโพกเนียน และออกแรงบีบเบา ๆ ก่อนจะพลิกตัวโรสให้นอนหงายโดยที่ยังคร่อมอยู่เหนือร่างเธอ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายบนใบหน้าคมคายของชายหนุ่ม“ไฟ…” โรสเรียกชื่อเขาเสียงหวาน แฝงความวาบหวามและต่อต้านอย่างไร้เรี่ยวแรง“เธอไม่รู้ตัวเลยใช่มั้ย ว่าเวลาที่เธอร้องเรียกชื่อฉันตอนนั้น... มันเซ็กซี่ขนาดไหน”ปลายนิ้วของเขาลากไล้จากแก้มเธอ ลงมาถึงลำคอ ไล้ต่ำไปจนถึงเนินอกที่ยังคงเต้นถี่ ริมฝีปากร้อนผ่าวของไฟทาบลงที่กลางอกเธอ ชิมรสหวานที่เขาติดใ
ตอนที่ 50ราทำกันมั้ย NC 25++หลังจากงานเลี้ยงที่บ้านของสิจบลง โรสกับไฟก็ตัดสินใจกลับบ้านของเขา บรรยากาศในรถเงียบสงบ มีเพียงเสียงเพลงเบา ๆ คลออยู่ในความมืดของค่ำคืนที่อบอุ่นอย่างประหลาดเมื่อทั้งคู่มาถึงบ้าน ไฟเป็นฝ่ายจับมือโรสขึ้นไปยังห้องนอนของเขาอย่างเงียบ ๆ ไม่มีคำพูดใดเอื้อนเอ่ย แต่ทุกย่างก้าวของเขากลับหนักแน่นและมั่นคงราวกับเขาแน่ใจในทุกความรู้สึกของตัวเองทันทีที่ประตูห้องปิดลง ไฟหันมาหาเธอ“ไปอาบน้ำก่อนสิ” เขาพูดเบา ๆ ดวงตาอ่อนโยนจ้องมองเธอไม่วางโรสมองเขานิ่ง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำไปเสียงน้ำไหลเป็นจังหวะเดียวกับหัวใจของไฟที่เต้นอยู่เงียบ ๆ ข้างนอก เขานั่งลงที่ปลายเตียง ถอนหายใจเบา ๆ เหมือนกำลังตัดสินใจบางอย่างในใจไม่นานนัก โรสก็เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดคลุมตัวเดิม ผมยาวเปียกเล็กน้อย เธอนั่งลงที่ปลายเตียงโดยไม่พูดอะไร“คราวนี้ฉันอาบบ้าง” ไฟพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำไม่ถึงสิบนาที ไฟก็เดินออกมา…ในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอว หยดน้ำยังเกาะพราวบนแผ่นอกและแขนแกร่งของเขาโรสนั่งอยู่บนเตียง มองเขานิ่ง ๆ ดวงตาเธอเปลี่ยนไป…
ตอนที่ 49นัดเจรจาครั้งที่สองช่วงสองวันที่ผ่านมา โรสรู้สึกว่าเธอชดชื่นกว่าในทุกวัน เพราะเธอตื่นขึ้นพร้อมความรู้สึกที่เหมือนกับปมแน่นในอกที่แบกมานานหลายปี…คลี่คลายลงแล้วการได้เล่าความจริงในอดีตให้ไฟฟังในคืนนั้น ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองได้หายใจเต็มปอดอีกครั้ง ไม่ต้องหลบ ไม่ต้องฝืนเข้มแข็ง ไม่ต้องปั้นหน้าว่าไม่เป็นไรอีกต่อไปวันนี้โรสแต่งตัวสวยจัดเต็มเพราะว่าเธอมันนัดสำคัญ เธอเดินออกจากห้องนอนในชุดเรียบหรูพร้อมออกไปข้างนอก ไฟที่รออยู่ด้านล่างเงยหน้าขึ้นมองเธอพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น“พร้อมมั้ย?”“อืม” โรสพยักหน้าเบาๆ “ไปกันเถอะ”วันนี้ไม่ใช่วันของเธอโดยตรง แต่เป็นวันสำคัญของเพื่อนสนิทนั่นคือสิวันนี้เป็นวันนัดเจรจาหย่าระหว่างสิ กับสามีเก่าของเธอ ผู้ชายที่เคยทำให้สิร้องไห้มานับครั้งไม่ถ้วน และวันนี้โรสตั้งใจไว้ว่าจะเป้นวันสุดท้ายที่สิจะได้เจอกับอดีตสามีเฮงซวยของเธอเมื่อถึงศาล สิเดินทางมาพร้อมกับวี ผู้ชายที่ก่อนหน้านี้ไฟบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทสิ แต่ช่วงนี้ดูเหมือนความสัมพันธ์ของทั้งสองดูจะเปลี่ยนไป โรสมองแววตาที่วีมองสิแล้วก็อดยิ้มไม่ได้“ตกลงวันนี้มาเจรจาเรื่องหย่า หรือว่ามาเปิดตัวว่าที่สามีใ
ตอนที่ 48อตีดที่เจ็บปวด"ตอนนั้นฉันอายุสิบห้า...และพัชชาก็เป็นเหมือนพี่สาวที่ฉันรักที่สุดคนหนึ่ง"โรสเริ่มพูดช้า ๆ เสียงของเธอนิ่ง แต่มีอะไรบางอย่างสั่นอยู่ในน้ำเสียงนั้น"เราสนิทกันมาก พัชชามักจะมาหาฉันที่บ้านบ่อย ๆ เพราะพ่อของเธอเป็นทนายประจำตัวของพ่อฉัน”โรสพูดเธอขยับตัวนิดหน่อย เพื่อให้เพื่อให้ไฟกอดเธอได้ถนัดขึ้น เพราะเธอต้องใช้ความกล้าอย่างมากที่จะเล่าเรื่องนี้“พัชชาเป็นคนใจดี ฉลาด แล้วก็...เหมือนรู้จักโลกมากกว่าฉัน เธอเป็นคนเดียวที่กล้าดุฉันในเวลาที่ฉันทำผิด ซึ่งต่างจากคนอื่นๆ ที่มักจะปล่อยผ่าน” พอเล่าถึงตรงนี้โรสก็ยิ้มออกมาเบาๆ เธอมีความสุขจริงในตอนนั้น“ฉันเคยคิดว่าเธอเป็นแบบอย่างของผู้หญิง ที่ฉันอยากเติบโตไปแล้วเก่งให้ได้ครึ่งของเธอ”ไฟยังคงลูบผมของโรสอย่างตั้งใจ ไม่ขัดจังหวะการเล่าของเธอแม้แต่นิดเดียว"จนวันหนึ่งฉันได้ยินมาว่าเธอกำลังจะแต่งงานกับทศ...ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกไม่สบายใจมันมาจากไหน แต่ทศไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย เขาชอบมองฉันด้วยสายตา...ที่ฉันไม่สามารถอธิบายได้ แต่ฉันรู้ว่าไม่ใช่สายตาของคนดี"โรสกลืนน้ำลาย สีหน้าของเธอเริ่มเจ็บปวดมากขึ้น"ฉันไม่กล้าบอกพัชชา เพร
ตอนที่ 47ความสาเหตุของความเจ็บปวด หลังจากที่ไฟพาโรสมาอยู่ที่บ้านของเขา เวลาก็ผ่านไปเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้ว เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่โรสไม่ออกไปไหน เธอไม่กลับบ้านบ้านและไม่ออกไปเจอใคร ไฟมองดูโรสที่กำลังนั่งดูทีวีและทานผลไม้ที่แม่เขาเป็นคนปลอกให้ มันคงจะเป็นภาพที่เขารู้สึกมีความสุขที่สุด ถ้าภาพนี้มันเกินเพราะเธอคนนั้นมีความสุขจริงๆ ไม่ใช่เพราะฝืนมีความสุขแบบตอนนี้ “ผมกลับมาแล้ว” ไฟพูด หลังจากที่เขาเข้ามายืนอยู่ในบ้านได้สักพัก แต่ก็ไม่มีใครสนใจเขา โรสหันมามองไฟ “ฉันได้ยินเสียงรถแล้ว” เธอตอบ ก่อนจะหันไปมองทีวีตามเดิม ไฟเดินมานั่งที่โซฟา เขาวางกระเป๋าเอกสารไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะมองโรสที่กำลังตั้งใจดูทีวี ส่วนแม่ของเขาก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็น โรสเคยอาสาเข้าครัวไปช่วยแม่เขาทำครัวอยู่ครั้งหนึ่ง แต่ด้วยความสามารถของเธอที่มีเยอะมากเลยเกือบทำครัวเขาไหม้ แม่ของเขาเลยสั่งห้ามไม่ให้หญิงสาวเข้าครัวโดยเด็ดขาด “วันมะรืนคุณสิมีนัทเจรจารอบที่สอง เธอจะไปด้วยมั้ย” “ไปสิ” โรสตอบโดยที่ไม่ยอมล่ะสายตาไปจาก
ตอนที่ 46ฉันไม่มีวันทิ้งเธอไฟมายืนอยู่หน้าบ้านของสิ ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าเมื่อคืนเขาเฝ้าอยู่ที่หน้าห้องของโรสทั้งคืนจนถึงเช้า แต่ช่วงที่เขากลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน พอเขากลับมาก็ไม่เจอโรสที่ห้องแล้ว เขารู้ว่าโรสอยู่ที่นี่ เพราะสิเป็นคนเดียวที่โรสจะหนีไปหาได้เวลานี้ประตูรั้วบ้านของสอเปิดออก สิยืนกอดอกมองทนายความของเธออย่างใช้ความคิด“ฉันควรจะให้คุณทนายเข้าไปดีมั้ย” เธอถามเสียงเรียบ“ผมแค่อยากเจอเธอ ให้ผมได้มีโอกาสได้อธิบายกับโรสหน่อยได้มั้ย”สิมองไฟนิ่งๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินหลบออกข้างเพื่อให้ไฟได้เดินเข้าไปในบ้าน แต่ก่อนที่ไฟจะเดินเข้าไป สิก็พูดขึ้นมา“เธอแค่กลัวค่ะ กลัวว่าจะต้องเสียคุณให้กับผู้หญิงคนนั้นไปอีกคน” “คุณมั่นใจได้เลย ผมจะไม่มีวันไปจากเธอ ต่อให้เธอไล่ผมแค่ไหนก็ตามไฟพูด เขาก้าวเดินเข้าไปในบ้านของสิด้วยความมั่นใจ โรสนั่งอยู่บนโซฟาเธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูสวนเล็กๆ ข้างข้างของสิด้วยสายตานิ่งๆ แสงแดดยามสายส่องลงกระทบผิวซีดของเธอ“โรส” ไฟเรียกเธอเบาๆโรสไม่ได้หันมา แต่เธอก็พูดกับเขาด้วยเสียงแผ่วเบา“ฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใ