บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย

บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย

โดย:  ฉี แม่น้ำสายเก่าจบแล้ว
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
9.2
57 การให้คะแนน. 57 ความคิดเห็น
331บท
153.5Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

โรซาลีนเสียชีวิต ฌอนส่งเจนเข้าคุก “ดูแลเธอด้วย” —เขากล่าวทำให้เจนต้องใช้ชีวิตสามปีของเธอ เยี่ยงตกนรกและทรมานอยู่ในเรือนจำ ไม่เพียงแค่ร่างกาย เธอยังบอบช้ำทางจิตใจกับคำพูดของณอน ก่อนที่เธอจะเข้าคุก เจนได้พยายามอธิบายทุกอย่าง “ฉันไม่ได้ฆ่าเธอ”แต่ฌอนกลับนิ่งเฉยและเย็นชาราวกับคำพูดของเธอเป็นเพียงอากาศสามปีหลังจากที่เธอพ้นโทษเธอกลับมายอมรับ “ใช่ ฉันฆ่าโรซาลีนเอง ฉันมันผิดและบาป!” ฌอนสีหน้าเปลี่ยนไป พร้อมทั้งตะโกนใส่เธอ

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

บทที่ 1 ส่ง เธอ เข้า คุก

高橋優子が胃がんと診断されたその日、佐藤峻介は、初恋の人と一緒に息子の定期検診をしていた。

病院の廊下で、中村悠斗は検査結果を手に真剣な表情で言った。

「優子、結果が出た。悪性腫瘍、ステージ3Aだ。手術が成功すれば、5年生存率は15%から30%になる」

優子は細い指でバッグの肩紐を握りしめ、青白い顔に真剣な表情を浮かべた。

「先輩、手術しなければ、あとどれくらい生きられますか?」

「個人差があるが、半年から1年だろう。君の状態なら、まずは化学療法を2クール受けてから手術を行うほうがいい。そのほうが、浸潤や転移のリスクを抑えられる」

優子は唇を噛みながらつらそうに言った。

「ありがとう、先輩」

「感謝なんて、必要ないよ。すぐに入院の手配をするよ」

「いいえ......治療はしません。耐えられませんので」

悠斗は何か言おうとしたが、優子は深くお辞儀をして言った。

「先輩、お願いです。私のことは秘密にしてください。家族に心配をかけたくないんです」

高橋家は倒産しており、父親の高額な治療費を支えるために、優子はすべての力を注いでいる。家族に自分の病状を告げることは、さらに状況を悪化させるだけだ。

悠斗はため息をついた。

「安心して、誰にも言わない。でも......君、結婚したんだろう?旦那さんの方は......」

「先輩、父のことはよろしくお願いします。私はこれで」

優子はその話を続けたくない様子で、彼が返事をする前に足早にその場を離れた。

悠斗は首を振りながら考えた。彼女は大学を休学して結婚したと聞いた。かつて医科大学の天才だった彼女は、まるで流れ星のように消えていった。再び会ったときには、すでに傷だらけになっていた。

優子は、父親の治療のためにこの2年間、ひとりで忙しく動き回り、彼女自身が体調を崩したときも通行人に助けられ、旦那は一度も現れなかった。

優子は昔を思い出した。

結婚したばかりの頃、峻介は本当に優子を大切にしていた。しかし、松本里美が妊娠して帰国した時から、すべてが変わった。

妊娠していた彼女と里美が同時に海に落ちた時、峻介は必死に里美の方へ向かって泳ぎ助けに行った。

結果、里美も彼女も早産した。しかし、彼女は助けられるたのが遅かったせいで、最適な治療を受けることができなかった。子どもは死産となった。

子どもが亡くなった7日目、峻介は離婚を切り出した。

しかし優子は何も答えなかった。

今、病気を知った優子は、もう耐えることができなかった。

震える手で電話をかけ、3回目の呼び出し音の後、彼の冷たく響く声が聞こえた。

「離婚以外、会うつもりはない」

優子は鼻がつんとした感覚を覚え、目に涙が溜まった。彼女はその言葉を呑み込み、里美の声が突然電話の向こうで響いた。

「峻介、赤ちゃんの検診の時間だよ」

優子は、長い間抑えてきた涙がその瞬間に落ちた。彼女の子どもはいなくなって、家族も崩壊し、そして夫は他の人と家族を作った。すべてが終わったのだ。

以前のようにお願いはせず、彼女はか細い声で言った。

「峻介、離婚しよう」

電話の向こうで、男はしばらく沈黙し、そして冷笑した。

「優子、また何か仕掛けてる?」

優子は目を閉じ、はっきりと口にした。

「家で待ってるよ」

電話を切るのに、彼女は全身の力を使い果たし、体がそのまま壁から滑り落ちた。

廊下の外から降り注いだ雨が彼女の体を濡らした。

彼女は電話を握りしめ、袖を噛みながら静かに泣き続けた。

峻介は、突然切れた電話を見つめ、しばらく呆然とした。

一年間の喧嘩の間、彼女は離婚を拒んでいたが、どうして今日急に態度を変えたのだろう。

彼女の声が震えていた。ふと外を見ると、雨が降っていた。

峻介は傘を持っていなかったが、病院から急いで飛び出した。

「峻介、どこに行くの?」

里美は赤ちゃんを抱えながら追いかけたが、峻介が速足で去る背中を見て、やさしい顔が突然険しく変わった。

「あのくそ女、まだ諦めてないのか」

峻介はもう長い間この部屋に足を踏み入れなかった。

優子が彼の好きな料理を用意して待っていると思っていたが、別荘に着いたとき、そこは灯りもついていなく、静けさに包まれていた。

冬の夜はいつも早く訪れる。まだ6時を過ぎたばかりだが、外はすでに暗くなっていた。

峻介はテーブルの上に枯れた花を一瞥した。

優子の性格なら、花が枯れたまま放っておくはずがない。おそらく、ここ何日も家には帰ってきておらず、病院にいるのだろう。

優子がドアを開けて入ってきたとき、テーブルのそばに立っていたスーツ姿の長身の男性が見えた。彼の顔は冷徹で、黒い瞳の中には激しい憎しみが漂っていた。

大雨の中傘もささず、車から降りてきた優子は全身が濡れていた。彼の冷たい視線を浴びると余計に背中が冷たく感じた。

「どこに行ってた?」峻介の冷徹な声が響いた。

優子は光を失った瞳で彼を見て、淡々と答えた。

「私のこと、まだ気にするの?」

峻介は冷笑した。

「お前が死んだら、離婚届にサインできないからな」

その一言が、彼女の傷だらけの心を深く刺した。

優子は、濡れた体を引きずるように部屋に入り、泣きも騒ぎもしなかった。

感情は異常に冷静で、ファイル袋の中の離婚協議書を取り出した。

「心配しないで、もうサインしたから」

白黒はっきりした協議書がテーブルの上に置かれ、峻介は離婚という二文字がこんなに目障りだと感じたことはなかった。

彼女はひとつだけ要求があった。2億円の慰謝料だ。

「急に離婚だなんて、やっぱりお金のためなんだな」

彼の嘲笑が彼女の目に映った。以前なら反論しただろうが、今日はただただ疲れていた。

だから優子は静かに立って、答えた。

「佐藤さんの半分の財産をもらえることもできるけど、2億円だけお願いするわ。これでもまだ優しい方よ」

峻介は一歩踏み出し、高い身長で優子を覆い隠すように立った。長い指で彼女の顎を掴んだ。その声は冷たく、重く響いた。

「俺のことをなんて呼んだ?」

「佐藤さんがこの呼び方を嫌うなら、元夫でも構わない。サインが終わったら、早く出て行って」

彼女の傲慢な表情が峻介の不満を引き起こした。

「ここは俺の家だ。お前に指図される資格がないぞ」

優子は冷笑しながら言った。

「確かにね。安心して、離婚届を受け取ったら、私がここから出て行くわ」

そう言うと、優子は峻介の手を振りほどき、黒い瞳で彼をじっと見つめ、冷たく言った。

「佐藤さん、明日の午前9時、私は役所で待ってるから。離婚届を持って来るのよ」
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

10
89%(51)
9
0%(0)
8
2%(1)
7
0%(0)
6
2%(1)
5
0%(0)
4
2%(1)
3
0%(0)
2
4%(2)
1
2%(1)
9.2 / 10.0
57 การให้คะแนน · 57 ความคิดเห็น
เขียนรีวิว
user avatar
ชลดา สุขเจริญ
แต่เรื่องนี้จบได้เคลียร์ดีนะคะ ไม่เหมือนเรื่องอื่นๆ
2024-05-02 10:34:06
1
user avatar
ชลดา สุขเจริญ
อ่าาหลายครั้งต่างคนแปลกันต่างแอฟกัน ตัวละครชื่อไม่เหมือนกัน แต่ว่าเนื้อเรื่องก็เหมือนกัน อ่านไปมาจึงรู้ว่าเรื่องเดียวกัน แต่ก็มาเผลออ่านจนเสียตังค์จนได้
2024-05-02 10:32:41
1
user avatar
Rung
ชอบเรื่องนี้อ่านสนุกมากๆๆๆเลย
2024-03-08 17:26:03
3
user avatar
ทิพรัตน์ พานเทียน
สนุกมากเลยคะ
2023-03-15 22:44:34
1
user avatar
Amornchai Sujaritpong
มันดีได้ใจ
2023-01-24 02:28:39
0
user avatar
Chanaporn Bee Parkoptham
very good books
2021-10-04 23:59:33
1
user avatar
Khanrutai Seecharu
สนุกมากค่ะ
2021-08-26 14:00:35
0
user avatar
Aemorn Wa
อยากให้เพชร..ต้องทำยังไงอ่ะ......
2021-08-20 04:35:13
0
user avatar
Benjamat Heachaiyaphum
ทั้งหมดมีกี่ตอนคะ
2021-08-19 22:57:44
0
user avatar
สุกฤตยา นามะโน
ชอบ สนุกมากเลยค่ะ
2021-08-14 17:46:05
0
user avatar
นรัศญา ศรีดาวเรือง
อ่านสนุกดีค่ะ
2021-08-10 21:45:14
1
default avatar
Nantawadee
เรื่องอ่านจนจบ สนุกมา
2021-08-10 19:05:33
0
user avatar
วันชนะ ศรีนวล
ภาษาๆทยไม่มีเลย
2021-07-04 20:48:57
1
user avatar
อภิสุภา แสวงภาค
good good good .
2021-06-22 01:42:52
3
user avatar
Ydf Ed
สนุกมากไปเลย
2021-06-19 13:16:08
2
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
331
บทที่ 1 ส่ง เธอ เข้า คุก
"มันไม่ใช่ฉัน คุณต้องเชื่อฉันซิ!” เจน ดันน์ เธอจ้องไปที่ชายในรถ อย่างดื้อดึงขณะที่สายฝนสาดลงมาใส่กระจกรถอย่างบ้าระห่ำ แต่สายตาของเธอยังคงมองเห็นใบหน้าที่สุดจะหล่อเหลาและเย็นชาของชายที่อยู่ข้างในผ่านกระจกที่เต็มไปด้วยหยาดฝน เธอยืนอยู่นอกรถด้วยตัวสั่นเทา พร้อมตะโกน “ฌอน! อย่างน้อยคุณก็ช่วยฟังฉันหน่อยได้มั้ย!ทันใดนั้นประตูรถก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วและรุนแรง แต่ก่อนที่เจนจะทันได้พูดอะไร เธอกลับถูกดึงเข้าไปในรถอย่างไร้ความปราณี เธอล้มลงทับร่างของฌอน จนเสื้อเชิ๊ตสีขาวของเขาเปียกปอนไปตามๆกัน“ฉอน ฉันไม่ได้ว่าจ้างคนไปทำร้ายโรซาลีนจริงๆนะ...”ทันทีที่เจนพูดจบ เรียวนิ้วยาวๆของเขาก็บีบเข้าที่คางของเธอ เสียงทุ้มๆอันน่าหลงใหลของเขาก็เอ่ยขึ้นเหนือศีรษะของเธอ“นี่เธอชอบฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ?”น้ำเสียงเย็นชา และกลิ่นบุหรี่จางๆ—ออกมาจากตัวของเขา“อะไรนะ?”เจนงงเล็กน้อย ทุกๆคนก็รู้แม่กระทั่งแม่ของเขาเองก็รู้ว่าเธอชอบเขาทำไมจู่ๆถึงมาถามเอาป่านนี้?ฌอนจับที่คางของเจนด้วยมือเพียงข้างเดียว ในขณะที่มืออันแข็งแรงอีกข้างของเขายื่นเข้ามาหาเธอ นิ้วเรียวยาวของเขาที่ขณะนี้เย็นยะเยือกไปด้วยไอความเย็นจากสายฝนค่อยๆแตะ
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2 ความต้องการของ คุณสจ๊วต
ในแววตาของฉอนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ…แม้กระทั่งในเวลาเยี่ยงนี้เจนยังคงยืนยันที่จะปฎิเสธทุกอย่าง?ไม่ซินี่มันเจน ดันน์ ผู้หญิงที่ร้ายและหยิ่งผยอง เธอไม่มีทางยอมรับมันหรอกฉอนบีบที่คางอันบอบบางของเธอ“โอ๊ย…เจ็บ!” มือที่แข็งแรงบีบที่คางของเธอพรางขู่ว่าจะทำให้มันแตก มันเจ็บมากจนน้ำตาของเจนเอ่อล้นออกมาจากดวงตากลมโตเขอเธอแต่ฉอนไม่มีทีท่าว่าจะคลายมือนั้นหนำซ้ำเขายังบีบคางของเธอแรงขึ้น “ ใครจะไปคิดว่าใบหน้าสวยๆ อย่างนี้จะซ่อนจิตใจที่ชั่วร้ายเอาไว้ข้างใน”“ฉันไม่ได้ทำอะไรกับโรซาลีนจริงๆนะ!” เจนกัดริมฝีปากใบหน้าของเธอซีดจากแรงบีบของฉอน “คุณจะส่งฉันเข้าคุกโดยไม่มีหลักฐานแบบนี้ไม่ได้”"หึ คุณคิดผิดใครว่าฉันทำไม่ได้กันหล่ะ" ฌอนหัวเราะอย่างเย็นชาขณะที่เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ดุดันยังกับซาตาน “ใช้ชีวิตให้มีความสุขในคุกตั้งแต่วันนี้ไปนะเจน ดันนนน” ฌอนสะบัดคางของเจนก่อนหันหลังกลับและ โบกมือ – เขาเดินออกไปดื้อๆพร้อมท่าทีที่บ่งบอกถึงความสบายใจเขาเริ่มที่จะแก้แค้นเธอ เลือดไหลซิบออกมาจากปากของเจนและเธอไม่สามารถอธิบายอะไรได้สักคำคุกหญิงไม่ได้สงบสุขอย่างที่ทุกคนคิด ในคืนแรกที่นั่นเจนถูกลากออกมาระห
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3 ได้รับการปล่อยตัว
สามปีผ่านไปประตูเรือนจำของเมืองเอสค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นเรื่อนร่างหญิงสาว เธอค่อยๆก้าวเท้าของเธอออกจากประตูของเรือนจำร่างกายของเธอดูซูบผอม เธอสวมใส่ชุดสีขาวชุดเดียวกันกับเมื่อสามปีที่แล้วที่เธอได้สวมใส่เข้ามาในเรือนจำ แต่วันนี้ชุดที่เธอใส่กลับดูหลวมโคร่งเธอก้าวขาอย่างเชื่องช้ามุ่งหน้าไปยังเค้าเตอร์ที่อยู่ห่างจากเธอประมาณร้อยเมตร ในมือของเธอถือถุงพลาสติกสีดำซึ่งข้างในมีเหรียญสามสิบเอ็ดเหรียญห้าสิบเซ็นพร้อมบัตรประชาชนของเธออากาศช่างร้อนระอุจนมองเห็นไอแดดที่ขึ้นมาจากพื้นถนนที่เธอกำลังเดินอยู่ ในวันนั้นอากาศประมาณสามสิบสาม สามสิบสี่องศาเซลเซียส แต่กลับไม่มีหยาดเหงื่อไหลออกมาจากหญิงสาวเลยแม้แต่หยดเดียวแม้ว่าเธอจะเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุนั้นก็ตาม บ่งบอกให้รู้ว่าร่างกายของเธอขาดน้ำอย่างหนักมีรอยฟกช้ำสีดำและน้ำเงินเผยอยู่บนผิวอันขาวซีดของเธอ นอกจากนี้ที่หน้าผากของเธอยังมีรอยแผลเป็นยาวประมาณสามเซนติเมตรใกล้ๆกับไรผมของเธอ ซึ่งไม่น่ามองเท่าไรนักรถบัสมาจอดลงที่ตรงหน้าของเธอ เธอค่อยๆนับเหรียญและจ่ายค่าโดยสาร พนักงานขับรถมองเธอด้วยสายตาที่รังเกียจก่อนจะค่อยๆละสายตาไป…บนรถนั้นมีคนไม่มา
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4 รบกวนช่วงเวลาอันสุดแสนจะโรแมนติก
สามเดือนผ่านไปแล้วตั้งแต่ที่เจนเริ่มทำงานที่ อีสต์เอ็มเพอเรอร์เมื่อเวลาค่ำคืนมาถึงพื้นที่แห่งนี้ ที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนจะเริ่มสว่างไสวด้วยแสงไฟจากสถานบันเทิงย่านนี้เจนเพิ่งจะทำความสะอาดร่องรอยการอาเจียนของหญิงสาวที่เมามาย ถึงแม้ว่าเจนจะเคลื่อนไหวตัวเองค่อนข้างช้า แต่เธอก็ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากนั้นเธอได้วางน้ำหอมปรับอากาศทิ้งไว้ที่มุมห้องเพื่อดับกลิ่นเธอถือไม้ถูพื้นทำความสะอาดห้องน้ำแต่ละห้องจนมาถึงห้องด้านในสุดที่เธอใช้เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดตาผู้ดูแลงานที่ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้ แต่เจนก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอเก็บอุปกรณ์ไม้ม๊อบและถังน้ำในห้องเก็บอุปกรณ์และนั่งลงในพื้นที่ว่างข้างๆ‘เจน ทั้งหมดที่เธอเจออยู้นี่มันคือความต้องการของคุณสจ๊วต‘เจน เธอไม่มีอะไรเลยในตอนนี้ เธอสูญเสียครอบครัวอันอบอุ่น เธอสูญเสียภาพพจน์การแต่งตัวที่สวยงามเธอสูญเสียการศึกษา ที่เธอเป็นได้ในตอนนี้ก็แค่นังขี้คุกคนนึงเท่านั้นเอง!‘เจน แค่เชื่อฟังเขาอย่าตอบโต้ ทุกอย่างมันก็เป็นไปตามความต้องการของเขาทั้งนั้น‘เจน เธอมันก็แค่นังขี้คุก เธอยังจะต้องการไตสองข้าง
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5 ปัญหาเกิดขึ้นแล้วซิ
หัวใจของเจนยังคงเต้นเร็วและรัว แต่ก่อนที่เธอจะทันได้รู้สึกโล่งใจทีตัวเองไม่ร่วงลงไปกองกับพื้น จู่ๆเธอก็นึกขึ้นได้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังโอบเอวของเธออยู่“อุ้ยยย…” เจนตกใจและกรีดร้อง ตลอดทั้งชีวิตของเธอไม่เคยมีผู้ชายคนไหนโอบกอดแนบชิดเธอขนาดนี้มาก่อน จะเว้นก็แต่พี่ชายของเธอเอง ไม่เคยมีเลยแม้กระทั่ง…เขาคนนั้นเซอรอสค่อยๆเงื้อมมือมาปิดปากของเจน “เงียบเดี๋ยวนี้นะ เธอจะกรี๊ดทำกัน” เธอนี่เป็นผู้หญิงที่พิลึกจริงๆผู้หญิงส่วนใหญ่จะกรีดร้องตั้งแต่ที่เข้าจะล้มลงที่พื้นแล้ว แต่กับเธอไม่แม้จะส่งเสียงออกมาซักแอะ แล้วทำไมจู่ๆเธอมากรีดร้องเอาตอนนี้หะ?“ดะ-ดะ-ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ”ไฮด์ เริ่มสังเกตุว่าตัวเธอสั่น และก็มีสิ่งหนึ่งผุดเข้ามาในหัวของเขา “นี่เธอคงไม่ได้กรี๊ดเพียงเพราะฉันโอบเอวของเธออยู่หรอกนะ?”ไฮด์สังเกตุผู้หญิงในอ้อมแขนของเขามีสีหน้าที่ซีด จนเขาอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกมาเอะ... หรือว่าเป็นเพราะฉันเหยียบเท้าเธอหรอ?” เขาคิดบางอย่างก่อนจะเผยรอยยิ้มแปลกๆ ให้เธอ “ นี่คุณผู้หญิง อย่าบอกนะ ว่าเธอไม่เคยถูกผู้ชายทำแบบนี้กับเธอมาก่อนอ่ะ?”ไฮด์ เห็นว่าปฎิกิริยาของเธอมันช่างน่ารักน่าสนใจ และสังเกตุเห็นใ
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6 นานแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน
ตอนนี้พวกผู้ชายเหล่านั้นพุ่งความสนใจมาที่เธอ! เธอรู้ดีว่าเธอไม่ควรที่จะพยายามช่วยซูซี่ตั้งแต่แรก!ตอนนี้เจนเองรู้สึกว่าตัวเธอได้คิดและตัดสินใจผิดมหันต์ที่ช่วยซูซี่“นี่ยัยพนักงานทำความสะอาด ฉันถามไม่ได้ยินหรืออย่างไรกัน?เจนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้าพวกผู้ชายเหล่านั้นหัวเราะอย่างมีความสุข พลางหันไปพูดกับซูซี่ด้วยน้ำเสียงที่เหยียดหยาม“ คุณได้ยินไหม? ขนาดพนักงานทำความสะอาดยังมองสถานการณ์ได้ดีกว่าคุณเลย" เขาคว้าวอดก้าและวางไว้บนโต๊ะอีกครั้ง “ดื่มให้หมด มิฉะนั้นฉันจะโทรหา ออโรร่า สมิธ” ซูซี่เริ่มรู้สึกกลัว เมื่อกล่าวถึงออโรร่า สมิธ ครอบครัวของเธอยากจนมาก และที่ซูซี่มาทำงานที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ก็เพราะเงินเดือนที่สูง ถ้าออโรร่า ทราบเรื่องนี้เธอถูกไล่ออกแน่ๆ“อย่าโทรหา ออโรร่านะ!” ซูซี่รีบคว้าวอดก้าบนโต๊ะคริสตัลนั้น “ตกลง ฉันจะดื่มมัน!” น้ำตาเธอไหลก่อนที่จะยกวอดก้าในขวดนั้นขึ้นมาดื่ม“เดี๋ยวก่อน” เสียงนุ่มลึกกล่าวขึ้นอย่างช้าๆ เจนรีบหันหลังกลับไปที่มุมนั้น ร่างกายของเธอเริ่มสั่นหลังจากที่ได้ยินเสียงนั้นความหวาดกลัวฉายขึ้นในแววตาของเธอ และเธอเริ่มหายใจติดขัด“หันกลับมา” เสี
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7 จูบเธอ
“คุณอยากทำอะไรหลังจากออกจากคุกนี่หรอเจน? ฉันอยากไปทะเลสาบ เอ๋อไห่ ที่นั่นสวยมากน้ำก็ใสสะอาด นกน้ำที่นั่นน่ารักมาก ๆ ปลา และกุ้งก็สดและอร่อย ท้องฟ้าเป็นสีฟ้ามีน้ำใส ๆ แสงแดดก็อุ่นกว่าที่นี่เยอะเลย”“ ฉันอยากทำงานเยอะ ๆ เพื่อหาเงินให้ได้มาก ๆ แล้วฉันจะไปอยู่ที่นั่น เปิดโฮมสเตย์เล็ก ๆ ฉันไม่ได้ต้องการไปหาเงินที่นั่น ฉันเพียงแค่อยากจะเห็น เอ๋อไห่ ทุกวันนั่งดูกระแสน้ำไหลผ่านไป เงินไม่ใช่เป้าหมายหลักของชีวิตฉัน แค่ยังพอมีกินมีใช้ก็เพียงพอแล้ว บางครั้งฉันมักจะเห็นภาพเหล่านักเดินทางแบ็คแพ็คเกอร์ไป ๆ มา ๆ ที่นั่นอยู่บ่อย ๆ“ เจน ฉันคิดว่าตัวฉันกำลังจะตาย ฉันควรจะทำอย่างไรดี? ฉันยังไม่เคยเห็นความงามของ เอ๋อไห่ ด้วยตาของตัวเองเลย”เจนจะไม่มีวันลืมเสียงอันไพเราะ แต่น่าเศร้านั้น เธอกอดผู้หญิงคนนั้นและใช้อุณหภูมิร่างกายของเธอเพื่อทำให้ร่างกายของผู้หญิงคนนั้นค่อย ๆ เย็นขึ้นในขณะที่เธอกำลังจะตาย ดวงตาที่สดใสของหญิงสาวยังคงเต็มไปด้วยความปรารถนา เธอมองไปที่ท้องฟ้านอกหน้าต่างโลหะเล็ก ๆ ของเรือนจำและพูดว่า“ เจนบอกตรง ๆ ว่าฉันไม่เคยไปที่ เอ๋อไห่ ฉันเห็นความงดงามนั้นแค่ในจอทีวีและในนิตยสาร ฉันรู้ว่าแม้
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8 ไฮด์จอมจุ้นจ้าน
เรย์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เอลิออร์เข้ามาขัดจังหวะเขา ดวงตาที่แคบยาวเป็นประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ขณะที่เขาพูดว่า “โอ้เธอทำอะไรอยู่นะเหรอ? เธอทำให้คุณชายสจ๊วตโกรธเห็นไหม? วอดก้าขวดนั้น” เอลิออร์ ชี้ไปที่ขวดบนโต๊ะอย่างลวก ๆ “คุณชายสจ๊วตให้ทางเลือกสองทางกับเธอคือดื่มทั้งขวด หรือจูบกับผู้ชายคนนั้นต่อหน้าทุกคนเพื่อความบันเทิง”“โอ้ว ~” ไฮด์ลากเสียง “โอ้ว” ยาวพรางค่อย ๆ เดินไปที่เจนและทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ฌอนซึ่งยังคงนั่งอยู่บนโซฟาของเขา ไฮด์ลูบคางตัวเองอย่างโอหังพลางพูดว่า“นายจะสนุกแน่นอนคุณชายสจ๊วต เนื่องจากนายอยากที่จะดูการแสดงที่ร้อนแรง ฉันจะอาสาเป็นนักแสดงนำชายให้เอง ฉันไม่ได้ตั้งใจจะคุยโวนะ แต่ฉันหน่ะจูบเก่ง จูบของฉันหน่ะสุดยอดอันดับหนึ่งเลย”ด้วยเหตุนี้เขาจึงเคลื่อนไหวตัวอย่างรวดเร็วเอื้อมแขนยาว ๆ ออก และดึงเจนที่ยังยืนมึนงงเข้ามาในอ้อมกอดของเขาเจนไม่มีเวลาตอบโต้ และล้มลงในอ้อมแขนของเขา วินาทีต่อมามีความอบอุ่นที่ริมฝีปากของเธอและดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันทีเธอ…ถูกจูบหรอ?ฟิ้วววววว! บรรยากาศช่างเงียบงันมีเพียงแค่เสียงลมพัดผ่านใบหน้าของเธอร้อนขึ้นทันทีและเปลี่ยนเป็นสีแดงตั้งแต่
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9 ความโกรธ และความอัปยศอดสูของเขา
"ไม่คิดว่าคุณหนูดันน์ ผู้เย่อหยิ่งในสมัยก่อน จะเต็มใจที่จะขอความเมตตาคุกเข่า และจูบผู้ชายต่อหน้าผู้คนมากมาย บอกฉันทีว่าคุณคิดว่าชายชราโจเซฟ ดันน์จะรู้สึกอับอายแค่ไหนถ้าเขาได้ยินเรื่องนี้” โจเซฟคือชื่อพ่อของเจนร่างกายของเจนสั่นสะท้านและเธอก็หน้าซีดทันที แต่วินาทีถัดมาเธอจำอะไรบางอย่างได้และเริ่มที่จะตอบโต้ด้วยริมฝีปากที่ซีด ๆ ของเธอ “ครอบครัวดันน์ไม่มีลูกสาวชื่อเจน ฉันเป็นแค่นักโทษ” เธอมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาตรงหน้าเธอ ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นใบหน้าชายในฝันของเธอ แต่ตอนนี้เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้หายใจและอยู่อย่างสงบ"คุณชายสจ๊วต ฉันเป็นแค่นักโทษชั้นต่ำ ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมอย่างคุณ ไม่ควรมีอะไรที่ข้องเกี่ยวกับฉันดังนั้นโปรดช่วยปล่อยฉันไปเถอะ” เธอบังคับให้เขาหวาดกลัว และพยายามทำตัวเองให้ต่ำต้อยที่สุด ทั้งหมดที่เธอทำก็เพียงแค่ต้องการอยู่อย่างสงบสุขศักดิ์ศรีของเธอมีความหมายอย่างไรกับเธอตอนนี้? ในที่สุดเธอก็เดินออกจากคุกมืดนั้น ในที่สุดเธอก็สามารถมองเห็นแสงแดดแสงตะวันได้แล้ว เธอไม่ต้องการละทิ้งความอบอุ่นนี้ที่เธอต่อสู้มาอย่างหนักเพื่อที่จะรู้สึกไปเพียงเพื่ออยากจะชนะดวงตาของฌอนหรี่
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 10 หลบหนี
มีตู้เอทีเอ็มตรงข้ามละแวกบ้านของเธอ เธอใส่บัตรธนาคารของเธอเข้าไปในตู้ และเมื่อเธอเห็นตัวเลขที่ปรากฏบนหน้าจอเจนก็กัดฟันของเธอ และถอนเงินจำนวณสองพันเหรียญออกมาเมื่อกดเงินแล้ว เธอก็เรียกรถแท็กซี่ และบอกกับแท็กซี่ "ได้โปรดพาฉันไปที่ ... " เมื่อเธอเข้าไปนั่งข้างในรถเท่านั้น เธอเพิ่งจะคิดได้ว่า ... เธอกระวนกระวายรีบที่จะหนี แต่ไม่ทันได้คิดว่าเธอจะไปที่ไหน"คุณกำลังจะไปไหน?" คนขับแท็กซี่กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพึงพอใจนัก“ ฉันจะไปที่ไหน…?” เจนรู้สึกงุนงง ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่าแม้โลกใบนี้จะมีขนาดใหญ่มหึมา แต่เธอก็ไม่มีที่จะไป“ คุณจะไปไหนหรือเปล่า? ถ้าไม่ก็ลงไป ฉันมีธุระต้องทำ” คนขับแท็กซี่ขมวดคิ้วและดูถูกเจน ชิ …วันนี้ฉันช่างโชคร้ายซะจริง ๆ เชียว? เขากล่าวหลังจากที่ออกจากบ้านมาและพบเจนในรอบแรกของการรับผู้โดยสาร“ ... ขอโทษค่ะฉันยังคิดไม่ออกว่าจะไปไหนดี” เจนพูดช้า ๆ แม้ว่าคนขับแท็กซี่จะอารมณ์ไม่ดีและตะคอกใส่เธอ แต่เธอก็ไม่สู้และกล่าวขอโทษอย่างน่าเวทนา มันทำให้เธอดูอ่อนแอ และช่างน่าสมเพชยิ่งนักคนอ่อนแอถูกเหยียบย่ำเหมือนพรมบนพื้นและมันก็เป็นเช่นนั้นมาตลอด คนขับแท็กซี่โกรธยิ่งขึ้นเมื
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status