พ่อเพื่อนติดบ่วง

เจนจิราพยายามตั้งสติ หันมองรอบกาย กวาดสายตาตื่นตระหนกมองหาคำตอบว่าเธออยู่ที่ไหนกันแน่ ทำไมเธอถึงตกมาอยู่ท่ามกลางสามทรชนป่าเถื่อนหื่นหิวพวกนี้ได้“อะ...” แล้วก็ได้คำตอบว่าเธอนอนอยู่บนเตียงเก่ากึกในห้องขนาดไม่ใหญ่นัก สภาพห้องดูรกร้างเต็มไปด้วยหยากไย่และไรฝุ่น หน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้เผยให้เห็นแนวป่าเขียวขจีรกทึบราวกับอยู่กลางป่ากลางป่างั้นเหรอ???คำถามก็คือเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ในเมื่อก่อนหน้านี้เธอกับกลุ่มเพื่อนกำลังปิ๊กนิกกันอยู่ที่น้ำตกธารสวรรค์ ในเขตอุทยานแห่งชาติ เธอกำลังดื่มกินสนุกสนานกับกลุ่มเพื่อนสนิท...ไม่ใช่เหรอ?หรือเธอกำลังฝันอยู่?แต่ถ้าอยู่ในความฝัน ทำไมกลิ่นสาปเหงื่อของคนพวกนี้จึงแรงนัก !“พวกแกเป็นใคร!!”“ก็กำลังจะเป็นผัวน้องไง” ไอ้คนที่มุดหน้าอยู่ในหว่างขาของเธอผลุบลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากมันแผล่บอย่างสุขสม “หอยคนสวยหวานมากเลย แบบนี้พี่กินได้ทั้งคืน แผล่บ แผล่บ แผล่บ”“อะ อร๊ายย ยะ อย่า..” เธอร้องห้ามตามสัญชาติญาณ หวาดกลัวจนตัวสั่น พยายามขยับช่วงล่างหนี แต่หนีไม่พ้น “โอ๊ยย อ๊า อย่า..”“ฮึ่มมม แผล่บ แผล่บ...” ว่าแล้วมันก็ก้มลงใช้ลิ้นสากควานร่องสาวของเธออี

“เอ่อ คือ...หนู...อ๊า” ความซ่านที่ก่อตัวก่อนหน้านี้ ส่งผลให้ร่างกายของเธอต้านไม่ไหว จึงปลดปล่อยน้ำสวาทออกมาราวกับฉี่แตก เปรอะเปื้อนเสื้อยืดขาวของชายวัยห้าสิบจนเปียกฉ่ำ “อะ...อือ...หนู...หนูขอโทษค่ะ หนูขอโทษค่ะ หนูคง...กลัวจนฉี่ราด!!”สาวน้อยอายจนแก้มแดงปลั่ง หลบสายตาชายวัยห้าสิบที่มองช่วงล่างของเธอด้วยความอึ้ง ตะลึงงันเหมือนไม่รู้ตัว มองจ้องเหมือนโดนสะกดไว้โอววว...น้ำเยอะจังอีหนูเอ๊ย! เขาเผลอคิดในใจ ! หากเด็กสาวได้ยินความคิดเขา ก็คงคิดว่าตัวเองหนีเสือปะจระเข้ แถมจระเข้ตัวนี้ พิษสงมันร้ายเสียยิ่งกว่าเสือหิวสามตัวที่เพิ่งกระโดดหน้าต่างหนีไปเสียอีก“ไม่เป็นไรครับ แล้วหนูเป็นยังไงบ้าง...” สายตาของชายวัยห้าสิบมองเธออย่างห่วงใย เวทนา และสนใจระคนกัน หากไม่ใช่เพราะหน้าอกขนาดใหญ่อลังการภายใต้เสื้อนักเรียนสีขาวมันชวนสายตาขนาดนั้น เขาก็คงไม่ก้มมองแล้วจ้องตาเป็นมันโดยไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นความผิดของหนูเองนะสาวน้อย “อืม...”“เอ่อ...หนู...หนูไม่รู้เลยว่าหนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ที่นี่ที่ไหนหรือคะลุง?” ถามอย่างใสซื่อ อาการตื่นตระหนกยังไม่สามารถควบคุมได้สนิท ยังใจสั่นเป็นระยะ ยังหวาดหวั่นกรายๆ “หนู..ไม

“พ่อหรือคะ?” เธอแปลกใจ...“ใช่ และคนที่ทำร้ายหนูก็น่าจะเป็นคนงานของลุงนี่แหละ เดี๋ยวลุงจัดการเอง”“โอ๊ะ! จริงหรือคะ” เธอตกใจไม่น้อย ที่ลางสังหรณ์เป็นจริง เพราะเธอรู้สึกมาตลอดว่าเรื่องที่เกิดขึ้น อาจเป็นฝีมือของสรัญดาและแก๊งแองเจิ้ลแบล็กพิงค์ ที่ตั้งใจหลอกเธอมาที่น้ำตกเพื่อจะวางยาสลบ แล้วลากเธอมาที่นี่ เพื่อเป็นเหยื่อให้พวกหื่นมันรุมโทรมแล้วถ่ายคลิปเสียวไว้แบล็คเมล์สรัญดาต้องการจะทำลายเธอให้ย่อยยับ เพราะไม่พอใจที่เธอซึ่งเป็นเด็กใหม่ได้รับความสนใจจากผู้ชายทั้งโรงเรียน ความสวยและความน่ารักของเธอกลายเป็นเสี้ยนหนามตำใจที่ต้องกำจัดทิ้งสินะหลังจากพ่อแม่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปเมื่อสามเดือนก่อน เจนจิราก็ต้องย้ายมาอยู่กับน้าสาวที่จังหวัดนี้ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก...เมื่อเธอได้เข้าเรียนต่อที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งเพื่อจะเรียนให้จบ ม.6 ซึ่งยังเหลืออีกหนึ่งเทอมเท่านั้น เธอต้องปรับตัวและปรับใจกับเพื่อนใหม่ที่ไม่ค่อยต้อนรับเธอสักเท่าไหร่ นั่นเพราะความสวยและความน่ารักของเธอมันกลายเป็นเสี้ยนหนามหัวใจให้ผู้หญิงมากมายในโรงเรียนนี้“เจน...เรามาเป็นเพื่อนกันมั้ย มาอยู่กลุ่มเรามั้ย”สรัญดา รวิ

“กำลังจะทักไปพอดี หนูโอเคนะ” “โอเคค่ะ ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย แต่หนูมีเรื่องอยากถามค่ะ”“อะไรเหรอ”“กางเกงในหนูหายค่ะ อยู่บนรถพ่อปะ?”“อยากได้คืนปะ” เจนจิรายิ้มกริ่ม คิดว่าการยั่วพ่อพระนักการเมืองท้องถิ่นจะยากเสียอีก เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋านักเรียนแล้วเดินเข้ามาในห้องเรียนสรัญดา รวิวรรณและอรนภาที่นั่งรวมกลุ่มอยู่ด้วยกันที่หลังห้องหันมองเธอเป็นตาเดียว ด้วยสายตาเย็นชาเย่อหยิ่ง แต่แฝงความหวาดหวั่นเอาไว้ อารมณ์เดียวกับคนร้ายที่เพิ่งฆ่าคนตายมาเจนจิรายิ้มร่า โบกมือทักทาย เดินเข้าไปหากลุ่มของสรัญดา ด้วยสีหน้าเป็นห่วง “เมื่อวานพวกแกถูกทำร้ายรึเปล่า ฉันนี่เกือบซวย อยู่ ๆ ก็มีผู้ชายเข้ามาจะทำร้าย แต่โชคดีพ่อของดาด้าเข้ามาช่วยไว้ซะก่อน”สรัญดาตกใจ “พ่อเหรอ?”“ใช่ พ่อไม่ได้บอกเธอเหรอ”“บอก บอกสิ” เขาไม่ได้บอกต่างหาก เพราะไม่ได้คิดจะลงโทษลูกสาวตัวเองเลย “แล้วพวกนั้นทำอะไรแก”“พวกมันจะข่มขืนน่ะสิ”“ว๊าย!” รวิวรรณกับอรภาแสร้งตกใจ“แล้วแกจำหน้าพวกคนร้ายได้มั้ย”“จำไม่ได้หรอก แต่พ่อของเธอบอกว่าจะจับตัวให้ได้ เพราะคิดว่าน่าจะเป็นคนงานในฟาร์ม ตอนนี้อาจกำลังสอบสวนคนงานอยู่มั้ง”“พวกมันเป็นคนงานที่บ้า

วันนี้กำนันสาวิตรผู้กล้าแกร่งสวมหมวกใส่แว่นดำอำพรางใบหน้ามาเสียด้วย คงกลัวว่าจะมีใครจำหน้าได้สินะ เธอล่ะอยากจะหัวเราะ เพราะยังไงก็ต้องถอดทุกอย่างออกจากกายอยู่แล้วเมื่อถึงชั้นสองของน้ำตก บริเวณนั้นไม่มีคนอยู่เลย เธอเดินลัดเลาะตามโขดหินเข้าไปที่โพรงถ้ำด้านหลัง ซึ่งมีป้ายติดไว้ว่าเขตอันตรายห้ามเข้า!!!เพราะป้ายนี้เองที่ทำให้เธอติดสินใจเลือกตรงจุดนี้เป็นสถานเริงรมย์ร่อนโลกีย์“หนูเจน...ตรงนั้นมีน้ำวนนะ อันตราย อย่าเข้าไปเลย กลับออกมาเถอะ” เขาตะโกนเรียก“ป๊อดหรือคะ เราก็แค่อย่าลงไปในแอ่งน้ำ เราข้ามโขดหินพวกนี้เข้าไปที่หลังโพรงถ้ำสิคะ เจนเคยข้ามไปสองสามครั้งแล้ว ตรงนั้นสวยมากเลยค่ะพ่อ”เธอหันมาขยิบตาให้เขา ก่อนจะกระโดดลงไปยืนบนโขดหิน จากนั้นก็ย่างเหยียบหินก้อนใหญ่อีกสามสี่ก้อน แล้วก้าวไปยืนอยู่หน้าโพรงถ้ำ“มาสิคะพ่อ” เธอส่งยิ้มให้เขาแล้วเดินผ่านหน้าโพรงถ้ำ ออกไปทางด้านข้าง ตรงไปยังด้านหลังของโพรงถ้ำขนาดกลาง บริเวณนั้นมีน้ำตกขนาดเล็กที่ไหลลงมาจากโพรงถ้ำและแอ่งน้ำใส่วับไม่ลึกนัก จุดลับที่ไม่มีใครกล้าเข้ามา แวดล้อมไปด้วยแนวป่าหนาทึบและโขดหินขนาดใหญ่เป็นกำแพง“อ่า...สวยสดชื่นที่สุดเลย” และเหมา