. . .หัวใจของ'เวกัส‘ เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อมองเห็นหญิงสาวที่สวมเสื้อยืดของเขาเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องนอนของเขา เขาลอบมองดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้นเชิดนิดๆของหญิงสาว ไล่ลงมาถึงริมฝีปากสวยอวบอิ่มได้รูปน่าจูบของหญิงสาว แล้วก็ต้องรีบหลบสายตาเมื่อเธอหันหน้ามามองเขาพอดี. . . “ไอยานอนห้องเวได้เลยนะ เดี๋ยวเวลงไปนอนโซฟากับพวกนี้เอง อีกอย่างคืนนี้น่าจะคุยกันเรื่องงานแข่งรถกันยาว แล้วเสื้อผ้าเวใส่ได้มั้ย? แก้ขัดไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอมิคงเอากระเป๋ามาให้แหละ” เวกัสรีบเอ่ยบอกหญิงสาว ไอยา: ”ขอบคุณมากนะเว สบายมากแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่“ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพลางยิ้มจนตาหยีให้เขา แต่มันกลับทำให้ใจเขาเต้นเร็วจนผิดจังหวะ หลายปีก่อนเค้าไม่กล้าพอที่จะบอกรักเธอ ทำให้เธอต้องเสียใจที่ไปรักผู้ชายห่วยๆอย่าง“ไอ้พีช” แต่จากนี้เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปให้ใครอีก “ไอยา”จะต้องเป็นของเขาคนเดียว เขาจะดูแลไม่ให้เธอเสียใจ ไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอสำหรับน้ำตาของ“ไอยา”ทั้งนั้น. . . . เวกัสคิดพลางเดินลงบันไดตามหลังเพื่อนๆลงไปชั้นล่าง . .
View More17:00 น. Suwannabhumi Airport bangkok Thailand
"เห้ย! เอมิ ไหนแกบอกว่าเครื่องลงจอดสี่โมงครึ่งไง นี่มันห้าโมงแล้วฉันยังไม่เห็นวี่แววของไอยาเลย" เจได ชายหนุ่มร่างสูงผมสีบลอนด์เอ่ยถามเพื่อนสาวคนเดียวในกลุ่มด้วยความสงสัย "เอาน่า รออีกแปปนึง เครื่องอาจจะดีเลย์ก็ได้ป่ะ"หญิงสาวสุดเซ็กซี่นามเอมิเอ่ยตอบเพื่อนชายของเธอ หากคนอื่นมองมาคงคิดว่าเธอเป็นสาวเปรี้ยวสุดเซ็กซี่ ด้วยบุคลิกของเธอ บวกกับทรวดทรงองค์เอว ไหนจะหน้าอกที่แทบจะล้นทะลักเสื้อยืดครอปคอกว้างโชว์เอวที่เธอใส่อยู่ มีแต่พวกเพื่อนๆเธอเท่านั้นแหละที่รู้ว่าแท้จริงแล้วนั้นเธอไม่ได้ชอบผู้ชาย แถมนิสัยยังห้าวยิ่งกว่าบรรดาเพื่อนผู้ชายของเธออีกด้วย "นั่นไงๆ ไอยาเดินออกมาแล้ว" เสียงร้องเสียงดังของเอมิ ดึงดูดสายตาของทั้งกลุ่มให้หันไปมองตามเสียงเธอ โดยเฉพาะชายหนุ่มอีกคนในกลุ่มที่ยืนใส่แว่นกันแดดเอามือล้วงกระเป๋าอยู่ด้านหลังหญิงสาว เขารีบหันหน้าไปตามเสียงเอมิทันทีที่ได้ยินว่าบุคคลที่พวกเขารอคอยมาถึงแล้ว 'ไอยา' ชื่อนี้ที่เขารอคอยมาเกือบ 3 ปี หญิงสาวที่กุมหัวใจของเขาเอาไว้ตั้งแต่แรกพบตั้งแต่เมื่อ 5 ปีที่แล้ว. . . "ไอยา!!! ทางนี้ๆ" เอมิตะโกนเสียงดัง พลางโบกมือโบกไม้เรียกเพื่อนสาวของเธอ ทำเอาผู้คนรอบๆข้างหันมามองเธอเป็นจุดเดียวกัน ไม่ใช่แค่เพราะเสียงที่ดังของเธอ แต่บรรดาชายหนุ่มอีกสามคนที่ยืนอยู่ข้างเธอล้วนแต่เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี ทำให้กลุ่มของพวกเธอกลายเป็นที่สนใจของผู้คนโดยรอบโดยเฉพาะสาวๆ ที่จ้องมองบรรดาเพื่อนผู้ชายของเธอตาเป็นมัน "เอมิ!! ไม่เจอตั้งนานคิดถึงจังเลย" หญิงสาวที่พึ่งลากกระเป๋ามาถึง พุ่งตรงมาสวมกอดเพื่อนสาว ที่เป็นเพื่อนรักของเธอด้วยความคิดถึง "พวกนายด้วยนะ ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงทุกคนจังเลย เจได,วิน . . . 'เวกัส' " ไอยาผละออกจากอ้อมกอดของเพื่อนสาว แล้วหันมายิ้มจนตาหยีให้เพื่อนผู้ชายอีกสามคนของเธอที่ยืนอยู่ด้านหลังของเอมิ รอยยิ้มของเธอทำเอาชายหนุ่มที่ชื่อ 'เวกัส' กระตุกวูบ เขาถอดแว่นออกพยายามเก็บสีหน้าแห่งความดีใจไว้แล้วเอื้อมมือไปลากกระเป๋าเดินทางของหญิงสาวมาไว้กับตน "เดี๋ยว'เว'ลากกระเป๋าให้ ไปขึ้นรถกันเถอะ" พูดจบชายหนุ่มก็รีบลากกระเป๋าเดินนำหญิงสาวออกไปทันที เขากลัวว่าหญิงสาวจะเห็นรอยยิ้มที่กว้างกว่าปกติของเขา หลายปีที่ไม่ได้เจอเธอ เขาคิดถึงเธอทุกวัน เพียงเพราะตอนนั้นเขาไม่มีความกล้าพอที่จะบอกรักเธอ ทำให้เธอไปคบกับคนอื่น และไอ้ 'ผู้ชายห่วยๆ' นั่นก็ทำให้เธอเสียใจ จนหนีไปเรียนต่อต่างประเทศโดยที่เขาไม่แม้แต่จะได้ไปส่งเธอขึ้นเครื่องหรือเอ่ยคำร่ำลาอะไรเลย แต่วันนี้เธอกลับมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำให้เธอเสียใจอีก และจะไม่ยอมให้มีผู้ชายคนไหนได้เข้าใกล้เธออีกด้วย เวกัสยกยิ้มมุมปากขณะยกกระเป๋าของ 'ไอยา' ขึ้นรถ ขณะที่เจ้าตัวเดินหัวเราะ พูดคุยส่งเสียงเจื้อยแจ้วกับเอมิเพื่อนสาวของเธออยู่ด้านหลังเขา แค่ได้ยินเสียงหัวเราะหัวเธอ หัวใจของเขาที่มันเย็นชามาหลายปีก็เหมือนกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นได้อีกครั้งนึง. . .@บ้านเวกัส เมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านไอยาก็สังเกตเห็นชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มหน้าตาดีคนหนึ่ง นั่งเล่นเกมส์อยู่กับริวและเจไดเพื่อนของเธอ พอเธอเดินเข้ามาใกล้พวกเพื่อนๆเธอก็เอ่ยทักทาย ทำให้ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองเธอกับเวกัส “ไอ้ริว! อยู่ด้วยพอดีเลยนึกว่าจะต้องโทรตามซะแล้ว” ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามาหา เขาคือ ’ริวกิ’ น้องชายแท้ๆของเวกัสที่ไอยายังไม่เคยพบหน้ามาก่อน “กลับมาเมื่อเช้า แล้วนี่ไปไหนมา” เขาถามเวกัสแต่สายตากลับมองมาที่ไอยาที่ยืนอยู่ด้านข้าง และเลื่อนสายตาลงมามองยังกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่อยู่ในมือของเวกัส “พาไอยาไปทำธุระมา นี่ไอยาเพื่อนกู ไอยา!นี่ริวน้องชายเราเอง อายุห่างกันสองปี” เวกัสแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน “สวัสดีค่ะ เรียกไอยาเฉยๆเหมือนพวกเวกัสก็ได้นะ” หญิงสาวแนะนำตัวและยิ้มให้เขา ส่วนเขาก็ยิ้มให้เธอและพยักหน้าเบาๆตอบกลับมา เขาเป็นคนหล่อมากทีเดียวใบหน้าคมคายนั่นออกจะหล่อกว่าเวกัสซะอีก “กูพาไอยาไปดูคอนโดพี่เตมา พี่เตนัดเลี้ยงข้าวเย็นนี้ มึงด้วยนะไอริว พวกมึงไปด้วยกันป่ะ” ท้ายประโยคหันไปถามเพื่อนอีกสองคน “ไม่ว่ะ พวกกูรอมึงมาเดี๋ยวสักพักก็จะกลับกันแล้ว” ทั้งสอง
“ไอยาอยากซื้อของอะไรเพิ่มอีกมั้ย” เวกัสถามหญิงสาวที่พึ่งถือถุงเดินออกมาจากบิวตี้ช็อป “แค่นี้ก็พอแล้วแหละ เดี๋ยวไอยาลากกระเป๋าเองก็ได้ค่ะ” หญิงสาวเอื้อมมือหมายจะคว้ากระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเธอที่อยู่ในมือเขาด้วยความเกรงใจ เพราะตั้งแต่ออกมาจากห้องน้ำเวกัสก็แย่งทั้งกระเป๋าเดินทางและกระเป๋าสะพายจากเธอไปถือไว้เองทั้งหมด ไหนจะถุงของใช้ส่วนตัวที่เธอพึ่งซื้อมาเมื่อกี้นี้อีก“ไม่เป็นไรคับ ไอยาสะพายแค่กระเป๋าก็พอ” เวกัสแตะแขนไอยาเบาๆให้ออกเดินไปพร้อมกัน เขาไม่กล้าจับมือเธอเพราะกลัวเธอจะมองว่าเขาฉวยโอกาส @คอนโดแห่งหนึ่งย่านนวมินทร์ “น้องไอยาชอบที่นี่มั้ยครับ”“ชอบค่ะพี่เต! งั้นไอยาทำสัญญาเลยนะคะ” ไอยาตอบชายหนุ่มนามเตชัสซึ่งเป็นเจ้าของคอนโดโครงการที่เธอกำลังจะเข้าอยู่ ถ้าคนไม่รู้คงคิดว่าชายหนุ่มกำลังขายขนมจีบเธออยู่แน่ๆ เพราะชายหนุ่มเดินตามติดเธอไม่ห่างคอยแนะนำรายอะเอียดต่างๆพาชมรอบๆโครงการทั้งๆที่ควรจะเป็นหน้าที่ของฝ่ายขายมากกว่า“ได้ครับงั้นน้องไอยาคุยรายละเอียดเรื่องเอกสารกับเลขาฯพี่ได้เลยนะครับ คุณนัทครับ! ผมฝากพาคุณไอยาไปทำเรื่องเอกสารสัญญาหน่อยครับ แล้วช่วยติดต่อหัวหน้าช่างแผนกบิ้วอินมาพ
เวกัสเห็นสีหน้าและแววตาของพชรก็พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไงกับไอยา จึงคีบอาหารให้เธอและชวนคุยเรื่องคอนโดที่เค้าแนะนำให้เธอเพราะไม่อยากให้โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดเธอหลุดลอยไปเพราะคนอื่น“หลังกินเสร็จไอยาอยากไปไหนต่อรึเปล่า ถ้าไม่มีเราแวะไปดูคอนโดกันมั้ย”“คอนโดอะไรวะ?” เอมิถามเวกัสพลางเลิกคิ้วสูงด้วยความสงสัย“คอนโดของลูกพี่ลูกน้องกูอ่ะ เพิ่งเปิดให้เข้าอยู่ว่าจะพาไอยาไปดู ก็คอนโดมึงเต็มแล้วหนิ“”ดีเลย ช่วงนี้กูยังไม่ว่างอ่ะ ต้องช่วยดูแลแม่กับน้องแพร มึงช่วยดูแลไอยาแทนกูก่อนละกันไอเว“ เอมิรีบเปิดโอกาสให้เวกัสแล้วก็เป็นการปิดโอกาสลูกพี่ลูกน้องของเธอที่จะใช้เธอมาเป็นข้ออ้างในการหาเรื่องเข้าใกล้ไอยาด้วย”ไอยาจะกลับมาอยู่ที่นี่ถาวรแล้วใช่มั้ยครับ“ พชรถามหญิงสาวหลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างน้องสาวกับเพื่อนสนิท เค้ารู้ดีว่าเวกัสคิดอย่างไรกับไอยา ผู้ชายด้วยกันทำไมเค้าจะมองไม่ออกว่าอีกฝ่ายแอบชอบไอยามาตั้งนานแล้ว ขนาดตอนที่ไอยาคบกับเขาอีกฝ่ายก็ยังคอยเป็นห่วง คอยดูแลจนเขาต้องคอยกันไอยาออกมาจากพวกเพื่อนๆของเธอ เห็นสายตาของเวกัสตอนนี้ก็รู้ว่ามันยังไม่ได้ตัดใจไปจากเธอ“เอ่อ. . . ยังไม่แน่นอนค่ะ ว่าจะอยู่ไ
ไอยาเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก เวกัสในสภาพที่ท่อนบนเปลือยเปล่าผมเปียกลู่มีน้ำหยดลงมาประปรายตามแผงอกกว้างเดินอออกมา ไอยารับลุกขึ้นจากเตียงหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กส่งให้เขา“ขอบคุณครับ” เขารับผ้าขนหนูมาเช็ดผมแล้วส่งยิ้มให้เธอ“เมื่อกี้เอมิโทรมา นัดเราออกไปกินข้าวที่ห้างตอนเที่ยง เวกัสว่างไปด้วยกันมั้ย” ไอยาหันไปคุยกับเขา และพยายามไม่หันไปมองอกกว้างกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพกนั่น เวกัสในสายตาเธอตอนนี้ดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก เธอไปอยู่เมืองนอกหลายปีเห็นฝรั่งหล่อๆ เดินถอดเสื้อโชว์กล้ามหน้าท้องตามชายหาดมาก็มาก แต่กลับไม่มีใครที่ดึงดูดสายตาเธอได้เท่าเขาเลย“ได้ครับ งั้นไอยาอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวเราลงไปรอข้างล่างนะ” ไอยายิ้มให้เขาแทนคำตตอบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองณ. . .ห้างสรรพสินค้าแฟชั่นไอส์แลนด์ “เวกัสหิวรึยัง เอมิส่งข้อความมาบอกว่ากำลังออกมาแล้วให้เราหาอะไรกินรอก่อนเลย” “ไอยาอยากกินอะไรเลือกเลย” “งั้น ร้านนั้นล่ะกัน” นิ้วเรียวชี้ไปยังป้ายร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ไม่ไกลจากจุดที่พวกเขายืนอยู่ “ได้ครับ” “เวกัสอยากกินอะไร”เธอถามเขาหลังจากที่พวกเขาเข้ามานั่งใน
เช้าวันถัดมาไอยาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืด อาจเป็นเพราะไม่ชินที่หรือเปล่าถึงทำให้เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ หรืออาจจะเป็นเพราะเธอเอาแต่ครุ่นคิดถึงคำพูดของเอมิที่คุยกับเธอก่อนจะวางสาย ประโยคสุดท้ายนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวเธอสลัดยังไงก็ไม่หลุด เมื่อไม่สามารถข่มตาให้หลับต่อไปได้ ไอยาจึงพาตัวเองลงมาชั้นล่างที่พวกเพื่อนผู้ชายของเธออยู่“เวกัสๆ. . . เว! ขึ้นไปนอนข้างบนเถอะ” ไอยาเขย่าไหล่เขาเบาๆ เมื่อลงมาถึงชั้นล่างเธอก็เห็นเวกัสนอนหลับอยู่ที่โซฟาคนเดียว โดยที่ไม่เห็นวินและเจไดแม้แต่เงา เห็นแต่เครื่องเล่นเกมส์ที่เชื่อมต่อกับจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่วางทิ้งไว้“อ้าวไอยาตื่นแล้วแล้วหรอ”เสกัสขยี้ตามองเธอด้วยท่าทางงัวเงีย“ทำไมเวนอนที่โซฟาคนเดียวหล่ะ แล้วเจไดกับวินไปไหน”“พวกมันนอนห้องรับแขกอ่ะ เรานั่งคิดอะไรเพลินๆเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้” เวกัสยกมือขึ้นปิดปากหาวด้วยความง่วง“เวกัสขึ้นไปนอนข้างบนห้องเถอะ นอนตรงนี้มันไม่สบายหรอก”“อืม. . .” ไอยาหน้าแดงเมื่อเวกัสเอาแต่จ้องหน้าเธอเมื่อเธอบอกให้เขาขึ้นไปนอนบนห้อง “เอ่อเว. . ไอยาขอใช้เครื่องซักผ้าหน่อย คือเราจะซักชุดเมื่อคืนไว้เปลี่ยนอ่ะ” เธอบอกขณะเดินตามเขาขึ
Rrrrrrrrr Rrrrrrrrr หลังจากเดินไปส่งเวกัสที่หน้าห้องแล้ว ไอยาก็ปิดประตูแล้วเดินกลับมาที่เตียง กะว่าจะโทรไปหาเพื่อนสาวแต่ยังไม่ทันได้หยิบโทรศัพท์ เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาซะก่อน “ฮัลโลว่าไงเอมิ ไอยากำลังว่าจะโทรไปหาอยู่พอดีเลย” “เปล่า โทรมาเช็คดูว่าถึงบ้านเวกัสรึยัง แล้วนี่เป็นยังไงบ้างไอยาโอเคมั้ยที่ไปค้างบ้านเวกัส” เอมิถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าไอยาจะอึดอัดเพราะไอยาไม่ได้เจอหน้าพวกเวกัสตั้งหลายปี อีกอย่างก็ไม่ได้สนิทกับพวกนั้นเท่าเธอด้วย แต่เธอไม่ไว้ใจให้ไอยาไปพักที่อื่น อีกอย่างอยู่กับเวกัสปลอดภัยที่สุดแล้ว เวกัสไม่มีทางให้ใครทำร้ายไอยาเด็ดขาดความรู้สึกของมันที่มีต่อไอยาเธอรู้ดีมาตลอด “โอเคมาก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ไอยาตอบเพื่อนสาวให้คลายกังวล “เมื่อกี้ไอ้พี่พีชถามถึงไอยาด้วย หงุดหงิดชะมัด”เอมิบอกเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ “ช่างเขาเถอะเอมิ เรื่องมันผ่านไปตั้งนานแล้ว”ไอยารู้ดีว่าเอมิรักเธอมาก ถึงขนาดเกือบตัดพี่ตัดน้องกับพชรตอนที่เธอหนีไป เอมิรับรู้เรื่องระหว่างเธอกับพชรมาตลอดแล้วเอมิก็เสียใจมากที่พชรทำร้ายเธอ บ่อยครั้งที่โทรคุยกันเอมิก็จะเล่าเรื่องพชรใ
Comments