โอกาส 3

บนรถ

“ขอโทษด้วยนะเว พอดีเราไม่อยากเจอพี่พีชอ่ะ เลยไม่ไปค้างบ้านเอมิ” ทันทีที่ขึ้นรถมา ไอยาก็รีบบอกกับเวกัสทันทีถึงสถานการณ์เมื่อครู่ที่เธอกับเอมิโกหกผู้ใหญ่ทั้งสอง แล้วเอาเวกัสไปเอ่ยอ้าง ไอยารู้ว่าเอมิเข้าใจความรู้สึกเธอดีที่สุด จึงได้โกหกออกไปแบบนั้น

“ไม่เป็นไรเลยไอยา ไม่ต้องคิดมากนะ” เวกัสบอกไอยา แล้วรีบเคลื่อนรถออกไปทันที ใจเขาเต้นแทบไม่เป็นจังหวะเมื่อมีโอกาสได้อยู่กับเธอสองคนหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี

“ถ้าเวไม่สะดวก พาเราไปส่งที่โรงแรมใกล้ๆแถวนี้ก็ได้นะ” ไอยาเอ่ยบอกเวกัสเพราะกลัวเขาจะลำบากใจที่เธอจะไปบ้านเขา ถึงยังไงเธอกับเขาก็ไม่ได้สนิทกันเท่าเธอกับเอมิ

“เห้ย ไม่เป็นไรเลย เราสะดวก ไอยาพักบ้านเราได้เท่าที่ต้องการเลยนะ” เวกัสรีบบอก กลัวว่าโอกาสที่ได้ใกล้ชิดเธอจะหลุดมือไป ไอยาไม่รู้หรอกว่าเค้าดีใจมากแค่ไหนตั้งแต่ได้ยินคำพูดของเอมิ ถึงจะเป็นเรื่องที่เขาไม่คาดคิดมาก่อนก็ตาม แต่มันทำให้เขาตื่นเต้นจนหัวใจแทบระเบิดออกมาจากอก

@ บ้านเวกัส

. . . บ้านเวกัสมีลักษณะเป็นบ้านตึกสองชั้นคล้ายตึกแฝดแต่ภายใชัในเป็นห้องโถงใหญ่มีบันไดขึ้นชั้นบนซ้ายขวาแต่มีผนังกั้นตรงกลางแยกเป็นสัดส่วนชัดเจน ชั้นสองมีลักษณะคล้ายๆ ชั้นลอยมีบันไดขึ้นไปด้านบนและมีห้องนอน ห้องน้ำ และมีโซนนั่งเล่นหน้าระเบียงกระจกมีมองลงมาเห็นชั้นล่าง ชั้นบนส่วนปีกขวาเป็นของเวกัส ส่วนปีกซ้ายเป็นของ ‘ริวกิ’ น้องชายของเขา ซึ่งมีอายุห่างกันแค่สองปี

“อ้าว ไอ้เว ไอยา มาแล้วหรอ น้าเอมอรเป็นไงบ้างวะ แล้วเอมิไม่มาด้วยกันหรอ” เสียงชินร้องทักเพื่อนทั้งสอง ทันทีที่ไอยากับเวกัสก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่น เขากับเจไดมานั่งเล่นเกมส์รอเพื่อนสักพักใหญ่ๆแล้ว

“เอมิต้องกลับบ้านว่ะ มีเรื่องวุ่นๆนิดหน่อย” เวกัสตอบแล้วเดินมานั่งโซฟาอีกตัวใกล้ๆเพื่อน

“แล้วนี่ไอ้ริวมันยังไม่กลับอีกหรอวะ จะสี่ทุ่มแล้ว” เวกัสถามหาน้องชายของตน

“มาแล้วออกไปแล้วว่ะ เห็นว่านัดสาวๆไว้” เจไดตอบเพื่อนแต่ตายังคงมองจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่ที่เขากับชินกำลังเล่นเกมส์ค้างอยู่

“คืนนี้ไอยาจะค้างที่นี่นะเว้ย พวกมึงก็อย่าเสียงดังกันนักหล่ะ” เวกัสบอกกับเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะหันไปคุยกับไอยา

“ไอยาขึ้นไปพักผ่อนข้างบนดีกว่า เดี๋ยวเราพาไป คืนนี้พวกเราก็คงนั่งอยู่นี่กันทั้งคืนแหละ ไม่ต้องกลัวนะ”

“เออ!รู้แล้ว บ๊ายๆไอยา” เสียงชินกับเจไดตอบ แต่ตายังมองจออยู่

”แล้วคืนนี้เวกัสนอนที่ไหน“ ไอยาถามด้วยความสงสัยเพราะเวกัสเดินนำพาเธอมาที่ห้องนอนของเขา

”เราคงอยู่ข้างล่างกับพวกมันยันเช้าอ่ะ ข้างล่างก็มีห้องรับแขก พวกนี้มาพักบ่อย ไอยาไม่ต้องเกรงใจนะ คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเอง เดี๋ยวเราหาเสื้อผ้าให้เปลี่ยนนะ“

”ขอบคุณนะเว” ไอยาเอ่ยขอบคุณเขาเบาๆด้วยรอยยิ้ม

เวกัสยิ้มตอบไอยา หัวใจของเขามันพองโตจนคับอก เขารู้สึกมีความสุขมากๆที่ได้ใกล้ชิดไอยา หรือนี่จะเป็นโอกาสที่พระเจ้ามอบให้เขา… ให้เขาได้มีโอกาสดูแลเธออีกครั้งกันนะ . . .