บทที่ 841

ชายวัยกลางคนหน้าสวยละมุนละไมยังคงมีสีหน้าเดิม หันกลับมาประสานมือให้ฟ่านเจินซื่อกล่าวว่า “ฮูหยินผู้เฒ่า บ่าวยินดีจะไปแทนคุณชายใหญ่เองขอรับ”

“ไม่ได้”

“ไม่ได้!”

ที่น่าประหลาดใจก็คือ ทั้งฟ่านหลิงชางและฟ่านเจินซื่อสองย่าหลานต่างไม่เห็นด้วยที่จะให้เขาไป

หลังจากที่ฟ่านเจินซื่อปฏิเสธก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ฟ่านหลิงชางขมวดคิ้วพูดว่า “เยว่กง เรื่องนี้หลิงชางเป็นคนก่อขึ้นมาคนเดียว ต่อให้ต้องเสียมือข้างหนึ่งก็ไม่เห็นเป็นไร เยว่กงไม่จำเป็นต้องไปแทนข้า”

พูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว “ท่านอ๋อง รายละเอียดการประลองท่านต้องการเช่นไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ?”

เป่ยเฉินหยวนยิ้มเล็กน้อย “ของ่าย ๆ ในเมื่อเป็นการประลอง ถ้าอย่างนั้นก็ประลองยุทธ ใครที่ยอมแพ้ก่อนก็ต้องตัดมือข้างหนึ่ง”

หลังจากที่เขาพูดจบก็เสริมอีกประโยคหนึ่ง “อ้อ เพื่อไม่ให้มีคนพูดว่าข้าผู้ใหญ่รังแกผู้น้อย ดังนั้นข้าจะต่อให้เจ้าโดยใช้มือข้างเดียว แบบนี้จะกล้าไหม?”

ฟ่านหลิงชางได้ยินดังนั้นดวงตาก็เป็นประกาย

ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ศักยภาพของเป่ยเฉินหยวน ดังนั้นพอมาถึงก็เริ่มยั่วยุทันที

แต่ต่อมาเมื่อเห็นเป่ยเฉินหยวนใช้ดาบที่โยนออกไปทุบศีรษะน้องชายลูกพี่