บทที่ 6

รุ่งเช้าพัชชาก็เตรียมตัวทำงานบ้านหลังจากที่สอบถามรายละเอียดจากป้านวลเรียบร้อย วันนี้เธอต้องขึ้นไปทำความสะอาดห้องของนายท่าน 

"ห้องไหนก่อนดีเนี่ย" เด็กสาวพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเริ่มที่ห้องนายท่านเป็นห้องแรก พัชชาปัดกวาดเช็ดถูไปเรื่อยๆ มีบ้างที่เธอแอบมองรูปที่ผนังห้อง ส่วนมากจะเป็นรูปนายท่านกับนายหญิง ไม่ค่อยมีรูปของลูกชายทั้งสอง จะมีก็มีแต่รูปตอนเด็ก 

"หล่อแต่เด็กเลยนะเนี่ย" เธอหยิบรูปของลีวายที่นั่งบนชิงช้าใบหน้านิ่งๆ เธอวางรูปลงที่เดิม ก่อนจะหิ้วถังไม้กวาดและไม้ถูพื้นไปยังอีกห้อง ดวงตากลมโตกวาดมองรอบๆห้องเพื่อเช็คว่าเจ้าของห้องไม่อยู่ ก่อนจะเดินเข้าไปทำความสะอาดตามปกติ 

"ไปไหนของเขานะ" ปากเล็กๆพึมพำ เธอไม่เห็นเขาสองวันแล้วแต่ป้านวลบอกนายใหญ่ไม่ได้ออกไปไหนนี่นา พัชชาปัดกวาดเช็ดถูไปเรื่อยๆ พลันสายตาก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่างในลิ้นชักตู้เสื้อผ้าที่โผล่พ้นออกมาด้านนอก เธอเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะหยิบมันออกมาเพื่อเก็บให้เข้าที่

"เอ๋? ของผู้หญิงนี่นา หรือว่าของผู้ชาย" มือบางชูกางเกงในผู้หญิงสีแดงเข้ม พลิกไปพลิกมาอย่างพินิจ มันเหมือนของเธอเลยแต่ใหญ่กว่าและนุ่มมากๆด้วย ยี่ห้อดีแน่ๆ 

"ทำอะไร!!" เด็กสาวสะดุ้งอย่างตกใจจนเผลอปล่อยแพนตี้ล่วงหล่นลงพื้น ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อเห็นหน้าผู้มาใหม่ 

"ละ...ลุง เอ่อ คือหนู..เอ่อ" กลายเป็นติดอ่างไปเสียดื้อๆ รู้สึกกลัวคนตรงหน้า ใบหน้านิ่งขรึมของเขาทำเอาดวงใจน้อยๆของเธอหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม 

"ฉันถามว่าทำอะไร!!!" ร่างสูงก้าวเข้ามาหยิบกางเกงในของตัวเองก่อนจะเก็บมันเข้าลิ้นชัก ใบหน้าคมบูดบึ้งอย่างไม่พอใจเด็กสาว

"คะ..คือหนูแค่จะเก็บ.." 

"ไม่ต้องมายุ่งกับของส่วนตัวของฉัน!" 

"แต่นั่นมันเกงในผู้หญิงนะคะ..เอ๋? หรือว่าคุณลุงเป็นโรคจิต! ชอบดมเกงในผู้หญิง!!" พััชชาตะโกนเสียงดังลั่นห้อง เบิกตากว้างอย่างตกใจ ขาเรียวยาวก้าวถอยหลังอัตโนมัติ เขาต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ มือบางกำไม้กวาดในมือไว้แน่น

"มึงจะบ้าหรอ!!" ลีวายสบถอย่างหัวเสีย อย่างเขานี่นะโรคจิต ใบหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอาย ไม่เคยมีใครได้เห็นของส่วนตัวเขานอกจากป้านวลเป็นของสงวนเขาก็ว่าได้

"ก็ลุงมีเกงในผู้หญิงนี่คะ ไม่ใช่โรคจิตแล้วจะเป็นอะไร! เฮือก!" เธอถอยกรูดเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้เด็กสาว 

"ทำไม การที่กูจะใส่เกงในผู้หญิงมันแปลกนักหรือไง!!" แปลกตรงไหน มันใส่สบายเขาก็แค่อยากใส่แค่นั้น ให้ตายเถอะ! เสียหน้ามาเฟียชะมัด -_+ 

"กะ..ก็.." 

"มึงหุบปาก! แล้วออกจากห้องไปได้แล้ว!" เขาชี้ไปยังประตูเพื่อให้เธอออกไป 

"แต่หนูยังทำไม่เสร็จ...." สายตาดุๆ ทำให้พัชชารีบจ้ำอ้าวออกจากห้องอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ลืมเอาที่ทำความสะอาดออกมาด้วย 

"อึ๋ยย~ ถ้าลุงไม่ได้โรคจิต แล้วทำไม....อย่าบอกนะว่าลุงเป็นเกย์! อุ๊บ" เธอโพล่งออกมาเสียงดังก่อนจะรีบปิดปากอย่างรวดเร็วเกรงว่าคนในห้องจะได้ยิน พัชชาลูบแขนตัวเองเมื่อรู้สึกขนลุกก่อนจะรีบไปทำความสะอาดอีกห้องทันที 

"อึ๋ย~ ขนลุกไม่หายเลย" พัชชาเดินบ่นมาตามทาง ก่อนจะไปนั่งในครัว 

"เป็นอะไรอ่ะพัช" กิ๊กหันมาถามพัชชาที่นั่งทำหน้าหวาดผวา เหมือนขยะแขยงอะไรสักอย่าง

"นั่นสิ" กุ๊กวางผักที่กำลังล้างก่อนจะหันมาถามเด็กสาว

"ก็....เปล่าๆ ไม่มีอะไรจ้ะ" พัชชาเลือกที่จะไม่พูดดีกว่า กลัวว่าเขารู้ว่าเธอเอามาบอกคนอื่นเขาอาจจะฆ่าเธอทิ้งก็ได้ 

"แน่ใจนะ" 

"แน่ใจจ้ะ มาๆ พัชช่วยทำดีกว่า" พัชชาว่าก่อนจะเลี่ยงไปล้างผักแทน ปัดคำถามที่เธอลำบากใจที่จะตอบ อาหารมากมายถูกตกแต่งน่ารับประทานวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะในคฤหาสน์หลังใหญ่ สาวใช้ทุกคนต่างยืนรออำนวยความสะดวกให้เจ้านายระหว่างกินข้าว 

"นี่ค่ะนายใหญ่" ลำดวนตักข้าวให้ลีวายก่อนจะแสร้งเบียดนมใส่แขนแกร่งเล็กน้อย "อุ๊ย! ขอโทษค่ะ" 

ลีวายปลายตามองเพียงนิด ก่อนจะมองหน้าพัชชานิ่งๆ จนป้านวลแปลกใจ 

"มีอะไรหรือเปล่าคะ" ป้านวลเอ่ยถามลีวายเมื่อเห็นเขาเอาแต่จ้องพัชชาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"เปล่าครับป้า" เขาเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะลงมือกินข้าวเงียบๆ เด็กสาวไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าสบตาชายหนุ่ม 

"ตักข้าวหน่อยสิ...เธอ" เขามองพัชชาเป็นเชิงบอกว่าให้เธอตักข้าวให้เขา ส่วนลำดวนที่กำลังเดินจะไปตักถึงกับหน้าแตก มองพัชชาอย่างหงุดหงิด  

"ค่ะ" พัชชาก้มหน้างุดๆ ตักข้าวให้เขาโดยไม่มองหน้า ระหว่างที่เธอก้มวางจานข้าวใบหน้าเขาก็โน้มเข้ามาใกล้ แต่คำพูดน้ำเสียงยะเยือกทำเอาเธอแข็งทื่อไปเลยทีเดียว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอไม่รอดแน่ 

"ถ้าเธอบอกใครเรื่องวันนี้...รู้ใช่ไหมว่าจะเจออะไร" เขากระซิบบอกเธอเบาๆให้ได้ยินสองคน ทุกคนต่างมองอย่างสอดรู้สอดเห็น ลีวายนั่งกินข้าวปกติจนอิ่มก็เดินกลับขึ้นห้องไป 

"พัช เมื่อกี้นายใหญ่พูดอะไรกับเธออ่ะ" กิ๊กถามอย่างอยากรู้ขณะเก็บถ้วยชาม ส่วนป้านวลเดินออกไปนานแล้ว หน้าที่เก็บกวาดเป็นของพวกเธอ

"ไม่มีอะไรหรอก" ขืนบอกก็ตายสิ พัชชาคิดในใจ 

"แต่ฉันเห็นนายใหญ่พูดอะไรกับเธอนะ" กุ๊กก็ถามอย่างอยากรู้เหมือนกัน ส้มและลำดวนเอียงหูฟังอย่างรอคำตอบ

"ไม่มีอะไรจริงๆ พัชจะโกหกทำไม" เธอว่าก่อนจะเก็บของเลี่ยงออกไป ทิ้งทุกคนมองตามอย่างสงสัย 

"พี่ว่าไม่มีอะไรจริงหรอ" 

"ไม่รู้สิ ไม่มีอะไรจริงๆแหละมั้ง ถ้ามีพัชคงบอกเองแหละ" กุ๊กหันไปตอบน้องสาวก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป 

"มองอะไรย๊ะ" กิ๊กหันไปถามส้มและลำดวนที่ดูก็รู้ว่าอยากเผือก 

"เปล่าซะหน่อย" ส้มเอ่ยก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมลำดวน ทิ้งกิ๊กเก็บของที่เหลือทั้งหมด

"เอ้า! อีพวกนี้นี่!" กิ๊กเก็บของทั้งหมดยกไปที่ครัวก่อนจะเห็นพี่สาวและพัชชากำลังล้างจานอยู่ในครัว 

"อ้าว ทำไมยกมาคนเดียว" กุ๊กเอ่ยถามน้องสาวที่เดินมาใบหน้าบูดบึ้ง

"ก็พวกนั้นน่ะสิ ปล่อยฉันเก็บอยู่คนเดียว" 

"ยังไม่ชินอีกหรือไง" กิ๊กเอ่ยอย่างปลงๆ สองคนนี้ชอบอู้งานเป็นประจำ จะทำก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าลีวายและป้านวล

"ชิ"