Share

ตอนที่ 3 หนีไม่พ้น (2)

last update Last Updated: 2025-05-02 15:14:13

ฉันเรียกรถออกมาจากมหาลัยตรงไปยังร้านที่ทำงานอยู่ ที่นี่เป็นร้านเหล้าแบบนั่งดื่ม บรรยากาศค่อนข้างดีเลยทีเดียว เป็นร้านที่ไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็กมาก ผู้จัดการร้านชื่อว่าพี่สา แกเป็นคนใจดีมากกับพนักงานทุกคน แต่ฉันก็ไม่ได้คิดว่าจะใช้ความใจดีของแกเอาเปรียบอะไรหรอก วันนี้มันจำเป็นจริงๆ ที่ต้องเข้าร่วมกิจกรรมของคณะแกก็เข้าใจดี

“สวัสดีค่ะพี่สา ขอโทษที่มาช้านะคะพอดีติดทำธุระให้รุ่นพี่ชมรม”

“ไม่เป็นไรจ๊ะ ลูกค้าเพิ่งทยอยเข้าร้าน ค้างไปดูเลย”

ฉันโค้งศีรษะให้เพื่อรับคำสั่ง เดินไปเปลี่ยนชุดที่เป็นเดรสรัดรูปสีดำซึ่งเป็นยูนิฟอร์มของร้าน แต่ละวันจะใส่ไม่เหมือนกัน หรือบางวันที่เป็นวันพิเศษของร้านก็จะมีแจ้งให้พนักงานเตรียมชุดนอกเหนือจากที่ร้านมีให้

ในแต่ละวันจะมีพนักงานหญิงและชายบริการลูกค้าอยู่ราวๆ สิบคน ถ้าเป็นวันศุกร์และเสาร์จะเรียกให้มาสิบห้าคน หรือถ้าวันไหนที่ร้านมีกิจกรรมพิเศษพนักงานของร้านก็อาจจะต้องมาทุกคนเลย ส่วนใหญ่พนักงานของร้านก็เป็นนักศึกษาเหมือนกับฉัน แต่มีคนที่อายุน้อยสุดเท่ากับฉันแค่คนเดียวนั่นคือหมวย

“ค้าง มาแล้วเหรอ”

หมวยเรียนอยู่คณะเกษตรศาสตร์ มหาลัยเดียวกัน เป็นคนที่ฉันสนิทที่สุดในหมู่พนักงานเพราะอายุเราเท่ากัน กิจกรรมในมหาลัยของเราก็ไม่ได้ต่างกันนัก ดังนั้นพวกเราจึงลงเวลาและเลือกวันทำงานให้ตรงกัน ส่วนนิสัยของหมวยเท่าที่ฉันรู้จักมาเธอก็เป็นคนที่ดีคนหนึ่งเลย

“โดนรุ่นพี่ใช้งานนิดหน่อยเลยมาช้า”

“วันนี้ลูกค้าน้อย ไม่เป็นไรหรอก”

เพราะวันนี้เป็นวันจันทร์และลูกค้าส่วนใหญ่ของร้านนี้ก็เป็นนักศึกษา ไม่แปลกที่วันนี้จะไม่ค่อยมีคนมาเที่ยว แต่ถ้าเป็นวันศุกร์หรือเสาร์ล่ะก็บอกเลยว่าพวกเราเดินจนขาแทบฉีกแน่

“หมวย เราว่าจะขอพี่สาเพิ่มวันทำงานให้ จะได้ไหมนะ”

“ได้ยินว่าพี่แพงกับพี่กุ๊บกิ๊บจะออกสิ้นเดือนพอดี น่าจะได้นะ”

“งั้นเดี๋ยวจะลองไปถามพี่สาดู”

ฉันพยักหน้ารับรู้พลางยิ้มให้หมวยก่อนจะเดินไปรับลูกค้าที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน หน้าที่ของพวกเราก็คือรับออเดอร์จากลูกค้า เอาเครื่องดื่มที่พวกเขาสั่งมาบริการ คอยดูว่าเขาจะสั่งอะไร เพิ่มและเก็บเงินเท่านั้น จะไม่มีการนั่งดื่มกับลูกค้าหรือเอนเตอร์เทน เพราะส่วนนั้นจะมีพนักงานบริการอยู่แล้วหากลูกค้าต้องการ

กฎสำคัญของร้านก็คือพนักงานอย่างพวกเราห้ามนั่งดื่มกับลูกค้า เพราะนั่นจะทำให้เสียงาน เป็นเรื่องที่พี่สาเน้นย้ำมากที่สุด แต่ถ้าลูกค้าขอและไม่สามารถปฏิเสธได้ก็แค่แกล้งดื่มตามมารยาท

“ทำไมถึงจะเพิ่มวันทำงานล่ะ จะไหวเหรอนอนดึกทุกวันเลยนะ”

“มีเรื่องต้องใช้เงินน่ะ”

“งั้นเราทำเป็นเพื่อน เพราะยังไงพวกพี่เขาก็ออกพร้อมกันสองคน” หมวยบอกแล้วยิ้ม “จะหาเงินซื้อมือถือใหม่ ฮ่าๆ”

“ขอบคุณนะเพื่อนคนสวย” ฉันรวบเอวหมวยมากอดเป็นการขอบคุณแล้วยิ้มให้ ถึงแม้ชีวิตจะไม่ได้เกิดมาเจอเรื่องดีๆ มากมายอย่างคนอื่นแต่ฉันก็เจอแต่มิตรภาพดีๆ ที่น่าอิจฉาแล้วกัน

ช่วงสองถึงสามทุ่มจะมีลูกค้าทยอยเข้ามาเยอะมากกว่าเวลาอื่น มันเป็นอย่างนี้ทุกวันแต่วันนี้คนก็ดูบางตากว่าวันหยุดอยู่ดี ฉันเลือกดูแลโซนกลางส่วนหมวยก็จะอยู่ใกล้ๆ กันนี้

ครู่ใหญ่ฉันก็เห็นว่ามีผู้ชายกลุ่มหนึ่งมานั่งโซนที่ฉันกับหมวยยืนอยู่ใกล้ที่สุด พวกเขามาด้วยกันราวสี่ถึงห้าคน ทีแรกก็ไม่ได้เอะใจอะไรแต่พอเดินมาใกล้เท่านั้นแหละฉันแทบจะถอยหลังกลับไปยืนที่เดิม

แต่มันไม่ทันเสียแล้ว เพราะคนพวกนั้นกำลังหันมามองฉันกันหมด หนึ่งในนั้นคือพี่ฟิวส์ ไอ้นายกสโมฯ คู่กรณีของฉัน ส่วนที่เหลือคือเพื่อนของเขาที่ฉันจำได้ว่าเพิ่งเห็นหน้าพวกเขาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว

“สะ...สั่ง อะไรดีคะ” ฉันถามออกไป แต่เสียงที่ดังออกมามันกลับสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

พี่ฟิวส์จ้องหน้าฉันพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน สายตาคมคู่นั้นเลื่อนตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนที่เขาจะเลื่อนสายตาคู่นั้นกลับมามองที่หน้าของฉันอีกที ถึงแม้ว่าแววตาของเขาจะไม่ได้แสดงความรู้สึกใดออกมา ทว่ามันกลับทำให้ฉันรู้สึกประหม่าเหลือเกิน

สงสัย สมเพช ดูถูก

ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้ชายคนนั้นกำลังคิดแบบไหน ทำไมต้องมองขนาดนั้น

“เอา XXX หกขวด น้ำแข็งหนึ่งครับคนสวย” หนึ่งในรุ่นพี่กลุ่มนั้นเอ่ยพอมองคนพูดก็เห็นว่าเป็นรุ่นพี่คณะตัวเอง ท่าทางเขาดูเจ้าชู้

“ค่ะ” ฉันรีบหันหลังกลับมาเพื่อที่จะได้ออกห่างแต่เสียงหนึ่งก็เรียกไว้

“เดี๋ยว!”

คนที่เรียกไว้ไม่ใช่ใครเพราะดูจากสายตาของเขาที่มองมากับสายตาที่เพื่อนทั้งโต๊ะมองเขาอยู่รู้เลยว่าเป็นพี่ฟิวส์

“สั่งอะไรเพิ่มดีคะ” ฉันปั้นยิ้ม พยายามจะไม่แสดงให้อีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกยังไง

“XXX อีกขวด กับน้ำเปล่า”

“ค่ะ”

--------------

เนี่ย เอาตัวเข้าไปเป็นความบังเอิญของน้องหรือเปล่า!!!

อย่าลืมกดหัวใจ กดติดตาม และเพิ่มเข้าชั้นด้วยน้า

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 25(2) ตอนจบ NC

    ที่ห้องของพี่ฟิวส์ยังมีเสื้อผ้าของเขาที่ฉันลืมทิ้งไว้เมื่อหลายเดือนก่อนอยู่สองถึงสามชุด แล้วเขาก็เก็บมันไว้ในตู้เสื้อผ้าของตัวเองอย่างดี แถมยังบอกว่ารอให้เจ้าของมันมาใส่ทุกวัน ไม่รู้ไปดูหนังรักเรื่องไหนมาถึงได้ทำตัวหวานเลี่ยนอยู่ตลอดเวลา“หาอะไรคะ”ฉันถามเมื่อเห็นว่าพี่ฟิวส์เดินไปเดินมา เปิดลิ้นชักหาอะไรบางอย่างไม่ยอมพูดจา ตอนนี้เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมก็ยังไม่แห้งส่วนฉันเป่าจนแห้งแล้วระหว่างรอพี่ฟิวส์อาบน้ำ“เดี๋ยวพี่มานะ” เขาไม่ตอบคำถามฉันแล้วก็เดินไปหยิบเสื้อยืด ก่อนจะเดินออกไปจากห้องให้กลายเป็นคำถามใหม่เกิดขึ้นรออยู่เป็นสิบนาทีพี่ฟิวส์ก็กลับเข้ามาในห้องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สายตาฉันมันดันเหลือบไปเห็นกล่องอะไรบางอย่างที่อยู่ตรงกระเป๋ากางเกงนอนขายาวของเขาเข้าพลันหัวใจดวงน้อยที่เต้นสม่ำเสมออยู่ก็ขยับจังหวะเร็วขึ้นจนน่าตกใจไอ้พี่ฟิวส์มันคิดไม่ดี!“ไปไหนมา” ฉันแกล้งถาม ถ้าตอนนี้ห้องมันสว่างคงเห็นแล้วว่าหน้าฉันแดงอยู่เพราะมันร้อนมากจนเหงื่อผุดตรงขมับทั้งที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ“เอาของห้องเพื่อน”“ของอะไรเวลานี้” ก็รู้อยู่แล้วแต่อยากรู้นักพี่ฟิวส์มันจะเฉไฉไปยังไง“ถามเยอะกลัวจะไปหาผู้หญิ

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 25(1)

    ตอนที่ 25 บอกรักNC (ตอนจบ)“เมาขนาดนี้กลับแล้วไหม”“ไม่ พี่ฟิวส์อยากกลับก็กลับไปเลย คนกำลังสนุก” ฉันพยายามจะลุกขึ้นแม้สติตัวเองจะเหลือเพียงครึ่ง“ทำไมดื่มจนเมาขนาดนี้วะ”ฉันไม่ได้ฟังสิ่งที่เขาพูดพยายามจะลุกขึ้นจากโซฟาตัวนั้นแต่คนที่นั่งโอบอยู่ด้านหลังก็ไม่ยอมให้ลุก จนฉันเริ่มหงุดหงิดหันไปมองเขาอย่างหาเรื่อง“พี่ฟิวส์!”“ถ้าไม่กลับก็นั่งดื่มตรงนี้ ดี ๆ ”ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เมื่อไม่ได้ดั่งใจตัวเอง จำยอมต้องนั่งอยู่ตรงนั้นโดยมีพี่ฟิวส์นั่งโอบอยู่ด้านหลัง เลยถือโอกาสนั้นใช่ตัวเขาเป็นที่พักพิงไปซะ“ถ้าไม่ไหวก็กลับ”“กลับอาไร เค้กยังไม่ได้เป่า...เลย~”“วันเกิดเพื่อนไม่ใช่วันเกิดเรา” พี่ฟิวส์ขำแล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นมาดื่ม แล้วพี่ไมเนอร์ก็ลากยัยระรินมานั่งอีกคน“พากลับแล้วไหม กูก็ไม่คิดว่าจะพากันพังขนาดนี้”“ยอมกลับที่ไหน ดื้อ!” คำพูดนั้นเขาพูดกรอกหูฉันจนต้องเอี้ยวตัวหันไปมองคนที่นั่งคร่อมกันอยู่ด้านหลังแต่พอกันไปเจอกับหน้าพี่ฟิวส์ที่ก้มลงมาจนจมูกแทบชิดกัน เขาใช้โอกาสนั้นขยับใบหน้าลงมาเพียงนิดเดียว ประกบริมฝีปากของฉันท่ามกลางผู้คนที่อยู่รอบตัวฉันโดยไม่อายว่าจะมีใครมองมา“อื้อ~ หยุดเลย”

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 24(2)

    เราแยกกันตรงนั้นแล้วฉันก็กลับหอยัยจินไปกินข้าว อาบน้ำและแต่งตัว ในหัวก็คิดอยู่ตลอดคิดภาพตอนที่พี่ฟิวส์หายไปเป็นเดือน ติดต่อกันไม่ได้ ไม่เห็นหน้าไม่ได้ยินเสียงเขา ฉันจะเป็นยังไง“แกเป็นอะไรไปเพื่อน ไม่สบายเหรอ” เสียงของยัยจินเรียกสติของฉันให้กลับมา หลังจากที่มันล่องลอยไปไกล“เปล่า”“ฉันเห็นแกนั่งใจลอยมาหลายรอบแล้ว มีเรื่องอะไรให้คิดมากอีก” เพื่อนสนิทถามอย่างนั้น มันก็คงจะดูออกว่าฉันกำลังทำตัวผิดปกติ“ยัยจิน…” ฉันเริ่มเล่าเรื่องที่พี่ฟิวส์จะไปทำงานให้มันฟังครั้งนั้นที่ได้ยินเขาพูดมันก็รู้สึกโหวงเหวงในใจ คิดว่าคงไม่เป็นไร ถึงจะอยู่ห่างกันแต่ยังไงพี่ฟิวส์ก็ยังต้องกลับขึ้นฝั่งแล้วได้เจอกันอยู่ดี แต่พอได้ยินครั้งนี้แล้วมันรู้สึกไม่ดีเลย มันกลัวไปหมดความคิดที่ว่าไม่อยากไปขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของเขามันเลือนหายไปทุกที ความเห็นแก่ตัวของฉันมันเริ่มมีมากขึ้นเรื่อย ๆ จนน่าสมเพช“แกไม่อยากให้เขาไปทำไมไม่พูดตรง ๆ ล่ะน้ำค้าง”“ถ้าพูดแบบนั้นฉันจะดูเป็นเด็กเกินไปไหมจิน อีกอย่างเรายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน” ฉันรู้สึกได้ว่าหัวใจมันเริ่มเต้นรัวด้วยความกลัว“โอ๊ย ทุกวันนี้มันก็คือแฟนแล้วไหม ไม่ใช่ก็ใกล้

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 24(1)

    ตอนที่ 24 ไม่อยากห่างไกลฉันกลับมาทำงานให้แม่ของพี่ฟิวส์อีกครั้งหลังจากที่ใช้อารมณ์ ขอยกเลิกไปตอนนั้น ดีเท่าไหร่ที่ท่านยังเอ็นดูฉันมากขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงโกรธกันไปแล้วในตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะทำงานช่วงหลังเลิกเรียน แต่พี่ฟิวส์แนะนำว่าช่วยยายทำขนมขายหน้าโรงงานคงดีกว่าเพราะจะได้ไม่หนักที่ต้องเรียนและทำงานไปด้วย เรื่องเรียนที่ว่าจะดรอปก็ถูกพับเอาไว้หลังจากที่ชีวิตเริ่มลงตัวขึ้นบวกกับได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนและพี่ฟิวส์ที่ตอนนี้เรียนจบแล้ว“ยัยค้าง!” ระรินเดินมาจากหลังตึก มาหาพวกเราที่รออยู่ใต้ตึกเรียนวิชาแรกของเราวันนี้เริ่มตอนเก้าโมงแต่เพราะวันนี้มีงานที่ต้องส่งอาจารย์หลายคนถึงได้มารอกันก่อนเพราะบางคนต้องมาปรึกษาเพื่อน หนึ่งในนั้นก็มีพวกเรา“รีบอะไรขนาดนั้นยัยระริน เพิ่งจะแปดโมงครึ่ง”“ไม่ได้รีบเพราะเรื่องนั้น”“มีเรื่องอะไรอีก” ยัยจินขมวดคิ้วถาม เพราะที่ผ่านมามันก็มีแต่เรื่องวุ่นวายของฉันทั้งนั้น“เรื่องนังเมย์” ยัยระรินพูดแล้วยิ้มเหมือนสะใจอะไรบางอย่างก่อนที่มันจะเล่าก่อนหน้านี้พี่เมย์โดนจับจริงและเป็นไปตามที่พวกพี่ฟิวส์ต้องการ ช่วงแรก ๆ พ่อและแม่ของพวกหล่อนมาคุยกับพี่ฟิวส์ให้เจ

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 23(2)

    ยอมรับว่าฉันเคยโกรธยายจนไม่อยากคุยไม่อยากเห็นหน้า ที่ยายช่วยน้าอิฐจนทำให้พวกเราลำบากกันหมด แต่สุดท้ายก็มีแต่ยายกับน้ำหนาวที่คอยอยู่เคียงข้างฉันตลอดช่วงชีวิตของฉันตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ ลองคิดว่าวันหนึ่งที่ไม่มียายฉันก็แทบจะไม่เหลืออะไรในชีวิตอีกแล้ว“ยายดูก็รู้ว่าเขามีเงิน แต่เรารู้จักเขาดีไหม เขาดีกับเราหรือเปล่าลูก ยายไม่ได้หมายถึงเรื่องเงินเขาแต่ความใส่ใจกับสิ่งที่เขาพูดเขาแสดงออกกับเรามันทำให้เรารู้สึกดีหรือแย่”“ค่ะ พี่ฟิวส์เขาดีกับค้างหลายเรื่อง” เรื่องที่เคยคิดไม่ดีก็คงไม่บอกยาย เพราะไม่อยากให้ยายมองไม่ดี “แต่ค้างก็กำลังศึกษาอยู่”ต่อไปนี้ก็คงต้องก้าวเดินอย่างระวัง ไม่ไว้ใจและให้ใจใครง่าย ๆ เหมือนอย่างที่ผ่านมา ต่อให้เราจะรู้สึกดีกับใครมากแค่ไหน เพราะสุดท้ายเราก็ไม่รู้เลยว่าอีกคนเขาจะรู้สึกกับเรายังไง เรื่องที่ผ่านมามันกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว ก็คงต้องปล่อยมันไว้แค่ข้างหลัง“ถ้าเขาเป็นคนดียายก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อย่ารีบ ค่อย ๆ ดูกันไป”“ค่ะ” ฉันตอบรับแล้วยิ้มส่งให้ยายไม่นานนักพี่ฟิวส์กับน้ำหนาวก็กลับมา ยายทำกับข้าวสองสามอย่างเลี้ยงพี่ฟิวส์ที่ช่วยมาซ่อมห้องให้ สายตาที่ยายมองพี่ฟิวส์

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 23(1)

    ตอนที่ 23 หัวใจดวงเดียวที่มีพี่ฟิวส์พาฉันไปทำแผลที่ห้องพยาบาลซึ่งอยู่ในโรงยิมของมหาวิทยาลัย อยู่ไม่ไกลจากคณะเรามากนัก รอยแผลมีบนหน้าที่มีรอยเล็บทั้งจิกทั้งข่วน ตามแขนและขาที่เป็นรอยถลอกและมีเลือดออก“ตรงนั้นมีกล้องใช่ไหมไอ้ไมน์” พี่ฟิวส์ก้มหน้าทำแผลให้ สีหน้าของเขาเรียบเฉย ฉายแววความโกรธอย่างที่เคยเห็นเมื่อวันนั้น แต่เขานิ่งจนน่ากลัวกว่านั้นเสียอีก“มี กูบอกให้ยามจัดการแล้ว”“ขอลุงมึงช่วยหน่อย เดี๋ยวพวกกูจะไปโรงพัก ข้อหาทำร้ายร่างกายกูจะไม่ยอมความ ไม่ไกล่เกลี่ย”“อืม เดี๋ยวกูจัดการให้”ฉันได้แต่เงียบฟังที่พวกพี่เขาพูดกัน ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องของกฎหมายแต่เท่าที่ฟังพี่คือถ้าเป็นเหตุแบบนี้ตำรวจจะทำแค่เป็นข้อหาทะเลาะวิวาทเพื่อให้เรื่องมันจบ ๆ ไป แต่ถ้าเราที่ถูกไม่ยอมความก็สามารถส่งเรื่องฟ้องศาลได้ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วคนที่โดนทำร้ายก็จะไม่ทำเพราะต้องเสียเงินอีกมากมายแต่พี่ฟิวส์บอกจะทำให้เรื่องถึงศาล เพื่อให้พวกนั้นมันเสียประวัติและให้ลุงของพี่ไมเนอร์ช่วย เพราะเราจะผิดหรือถูกขึ้นอยู่กับสำนวนที่ตำรวจเป็นคนเขียนขึ้นตอนที่เราไปแจ้งความสังคมมันอยู่ยากเพราะแบบนี้สินะ ถ้าไม่มีเส้นสายก็เท่ากับผิดทั้ง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status