MYZTERY HORO ::: EP.24

พรึ่บบบบบ!

 “กรี๊ดดดดดดดดดด >[]<!!! เฮียคินขาช่วยหนูด้วยยยยยย เฮียคิระะะะ! อย่าเข้ามาน้าาาาา กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!”

ฉันหวีดร้องพร้อมกับสะบัดผ้าในมือออกไป ทำให้ไอ้ตุ๊กแกอ้วนห้อยโตงเตงกลางอากาศและพยายามไต่ขึ้นมาบนผ้าเช็ดตัวที่แขวนกับตะปูไว้ แล้วมันก็หันมาจ้องตาฉันที่ถอยหลังกรูด ก่อนที่มันจะวิ่งไปแอบใต้ผ้าเพราะตกใจเสียงเฮียคินที่ดังขึ้นมาและทำเหมือนจะพังประตูเข้ามาให้ได้

ปังงงงง!

“เป็นไร?!”

 “กรี๊ดดดดดด ม่ายยย! เฮียอย่าพังประตู! อย่า! เดี๋ยวมันกระโดดใส่หนู อย่ากดดันม๊านนนนน ฮือออ พาหนูออกไปจากที่นี่ที เฮียขาช่วยด้วย ช่วยทำยังไงก็ด้ายยยยย แงงงงง >[]<!!!!”

ฉันแหกปากสุดเสียงแล้วไอ้ตุ๊กแกอ้วนนั่นที่เข้าไปแอบได้แป๊บเดียวก็โผล่หน้าออกมาใหม่ ว๊ากกก มันไต่ขึ้นมาอีกมาแล้ว มันไต่ขึ้นมาแบบโอนเอนเพราะเฮียคินที่อยู่ข้างนอกเอาแต่เขย่าประตูรัวๆอยู่ได้

 “กรี๊ดดดดดดดดด มันจ้องหน้าหนูแล้วววว เฮียคินขามันจ้องหน้าหนู ออกป๊ายยยย >[]<!!!!”

“ก็เปิดประตูดิวะ มีไร?!”

“ม๊ายยยย! หนูเปิดไม่ได้! ตุ๊กแกยักษ์! เฮียคินขามีตุ๊กแกยักษ์อยู่ที่ประตู เฮียคินช่วยด้วยตุ๊กแกจะกินตับหนู กรี๊ดดดดดดดด หนูยังไม่อยากตายยยย แงงงง หนูจะมาตายที่เกาะกลางทะเลแบบนี้ม่ายด้ายยยย >[]<!!!”

‘แอะๆๆๆ แอ๊บแอ้!’

“กรี๊ดดดดดดดด”

แต่ยิ่งฉันร้อง ไอ้ตุ๊กแกผีมันก็ยิ่งส่งเสียงตอบกลับมา แถมยังจ้องหน้าอาฆาตฉันอยู่ได้ แล้วในช่วงเวลาเฉียดตายก็มีเสียงฝีเท้าใครต่อใครนักไม่รู้วิ่งเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง เหมือนกำลังล้อมห้องน้ำนี้เอาไว้

“เกิดไรขึ้นครับนาย!”

สะ..เสียงนั่น เสียงพี่ชายที่ชื่อไคยะนี่นา แต่...

แกร๊ก! แกร๊ก! แกร๊ก!

กะ...แกร๊กหรอ? แล้วแกร๊กๆนี่มันเสียงอะไรอ่ะ?

ฉันเหลือบตามองขึ้นไปบนฟ้าเพราะห้องน้ำไม่มีหลังคาเลยได้ยินเสียงพวกนั้นชัดเจน แต่แค่เสี้ยวนาทีเดียวเท่านั้นพอก้มหน้ากลับลงมา ไอ้ตุ๊กแกบ้าก็มันก็ไต่มาที่ผนังห้องน้ำอยู่ห่างแค่หางตาของฉันเท่านั้น และมัน... และมันกำลังจะกระโดดใส่ฉัน วี๊ดดดดดด >[]<!

‘แอ๊บแอ้!!!!’

พรึ่บบบ!

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด >[]<!!!”

แต่ก่อนที่ไอ้ตุ๊กแกนั่นจะถึงตัวฉัน ห้วงนาทีที่น่าหวาดเสียวเฮียคินก็โรยตัวลงมาจากหลังคา โดดมายืนบังข้างหน้าแล้วปัดไอ้ตุ๊กแกอ้วนนั่นลอยเฉียดหน้าฉันไปกระแทกประตูเสียงดัง!

ตึงงงง!

“เฮีย! เฮียขาช่วยหนูด้วย”

เห็นแบบนั้นฉันเลยพุ่งเข้าไปกอดเขาแน่น แต่เฮียคินก็สะบัดออกทันที และไม่คิดจะหันมาสบตากัน และสิ่งที่ทำให้ฉันเสียสติไปยิ่งกว่านั้น คือมือของเฮียคินที่เอื้อมไปคว้าชุดคลุมอาบน้ำที่ประตูโยนมาคลุมร่างฉันที่ยืนสั่น

พรึ่บ!

ชะ...ชุดคลุมงั้นหรอ? ถ้าชุดคลุมแขวนอยู่นั่น ผะ..ผ้าเช็ดตัวก็อยู่นั่น งั้นตอนนี้สภาพฉันก็....

ละ...โล่งโจ้ง O////O

“กรี๊ดดดด เฮียเห็นอะไรบ้าง! เฮียมองเค้ารึเปล่า! เฮียแอบดูเรือนร่างของเค้าไปแค่ไหนก๊านนนน >[]< ..... อุ๊บ!”

พรึ่บ!

“อย่าร้องดิวะเดี๋ยวมันก็…. -///////-”

‘แอ๊บแอ้! ‘แอ๊บแอ้! ‘แอ๊บแอ้!’

ฉันร้องออกไปอย่างคนเสียสติอีกครั้งแล้วเฮียคินก็เอามือมาปิดปากพร้อมกับดันตัวฉันที่เป็นบ้าไปแล้วให้ออกห่างจากตุ๊กแกบ้าที่ร้องโหยหวนนั่น

มะ...ไม่จริง ไม่จริงอ่ะ นี่เฮียคิน เฮียคินเห็นหมดล๊าววว เขาเห็นหมดล๊าววว เรือนร่างอันสุดแสนเซ็กซี่ของฉัน แล้วแบบนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนก๊านนน >/////<

ฉันรีบสวมชุดคลุมปกปิดเรือนร่างของตัวเองด้วยใบหน้าร้อนผ่าว ในขณะที่เฮียคินแอบหน้าแดงหูแดงมากๆ ไอ้คนบ้าๆๆๆ! ถึงจะเป็นตุ๊ดตู่แต่อวัยวะในร่างกายชายชาตรีอย่างดวงตาเฮียก็ได้มาสำรวจเรือนร่างของฉันแล้วอ่าาา T[]T คิดแล้วมัน.... คิดแล้วมัน.....ทั้งเฮียคิน ทั้งตุ๊กแกผี....

“กรี๊ดดดดดดดดดด ฮืออออ หนูไว้ใจใครได้บ้าง พระเจ้าขาตุ๊กแกบ้ามันจะฆ่าหนู เฮียโย เฮียพาย เฮียบีทททท หนูจะไว้ใจได้บ้างบนเกาะนี้ กรี๊ดดดดด รุ่นพี่เตโชขา เนื้อคู่สุดที่รักช่วยเอามันออกไปทิ...... >[]<!”

โครมมมมมม!

เฮือกกกก O_O!

ฉันยังพูดไม่ทันจบ อยู่ๆเฮียคินที่น่าจะเหลืออดกับเสียงตุ๊กแกก็ถีบประตูห้องน้ำจนมันกระเด็นออกไปเป็นเสี่ยงๆ ปรากฏให้เห็นกลุ่มชายชุดดำเกินสิบคนกระโดดหลบชิ้นส่วนประตูที่ปลิวออกไป แล้วเฮียก็หันมาหาฉันด้วยสีหน้าฉุนเฉียวทันที

“...เนื้อคู่? แน่ใจว่าใช่ไอ้เวรนี่?!”

“นายหญิงเป็นไรมั้ยครับ?!”

กึก! พรึ่บ!

“ขะ...ขอโทษครับนาย”

พอเฮียคินพูดจบ พี่ชายที่ชื่อไคยะก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามาทันที แต่พอเขาเห็นฉันในสภาพนี้ก็รีบก้มหน้าลง แล้วทุกคนรอบข้างที่เพิ่งโดดหลบประตูไปหมาดๆก็ก้มหน้าลงตามกันในขณะที่....

‘แอะๆๆๆ แอ๊บแอ้! แอ๊บแอ้! แอ๊บแอ้!’

“งื้อออออ”

พรึ่บ!

ทั้งที่คิดว่าไอ้ตุ๊กแกผีนั่นมันปลิวไปกับซากประตูแล้ว แต่มันก็ยังร้องขึ้นมาอีก ที่สำคัญมันวิ่งเข้ามาหาฉันกับเฮียคินเร็วมาก O[]O!

ชะ...ใช่ วิ่ง! เกิดมาเพิ่งเห็นตุ๊กแกวิ่งบนพื้นดินแบบพร้อมฟาดฉันมาก! กรี๊ดดดด >[]<! เล่นเอาฉันโดดเกาะเฮียคินด้วยท่าทางเลิ่กลั่กทันที และจากเดิมที่เฮียคินแอบหงุดหงิดพอประมาณ เขาก็ยิ่งออกอาการเซ็งมากขึ้นไปอีก

“จิ๊! ไอ้เหี้ยนี่ก็ร้องไม่หยุด ...ไอ้ไคยะ!”

“ครับนาย!”

พรึ่บ! หมับ!

พอเฮียคินเรียก พี่ชายที่ชื่อไคยะก็โยนอะไรสีดำๆบางอย่างไม่รู้มาให้ ที่มองไม่ชัดเพราะมือซ้ายของเฮียคินเอื้อมไปรับมันจากกลางอากาศเอาไว้ ในขณะมือขวา เขาคว้าตัวฉันไปกอด แล้วใช้มือนั้นปิดหูฉันพร้อมกับกดหน้าฉันแนบกับอกแน่นๆของตัวเอง ก่อนจะ....

ปังๆๆๆๆๆ!

“กรี๊ดดดดดดดดดดด >_<”

ฉันหลับตากรี๊ดออกไปสุดเสียงและดิ้นดุ๊กดิ๊กอย่างใจสั่นยิ่งกว่าเดิมเพราะความตกใจไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง และมาลืมตาขึ้นอีกทีเพราะเฮียแม็ควิ่งหน้าตาตื่น ส่วนพี่ฟาเดียก็วิ่งตามมาทีหลัง แต่สะ...เสียงเมื่อกี๊นั่นมัน O_O?

“มีไรกันวะ”

พรึ่บ!

“……”

จากคำถามของเฮียแม็คไม่มีใครตอบอะไร ฉันเลยค่อยๆหันหน้ากลับไป และเห็นแว๊บๆว่าเฮียคินโยนบางอย่างไปคืนให้พี่ไคยะ

แต่สิ่งที่เห็นอีกอย่างและเล่นเอาลมแทบจับ คือซากตุ๊กแกสะ...ไส้แตก เลือดสาด นอนตายแอ้งแม้งอยู่ใกล้ๆขาตัวเองที่ห่างไปไม่ถึงสองคืบอ่ะ ฮือออ =[]=!

แต่เอ๊ะ? เมื่อกี๊ไอ้ตุ๊กแกนี่มันยังทำตัวเป็นนักเลงกล้ามใหญ่เสียงใสใส่ฉันอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงได้....

“แค่นี้เนี่ยนะ ร้องเหมือนเกาะจะถล่ม แอคติ้งเยอะไป”

จังหวะที่ทุกคนเงียบกริบไม่พูดอะไร พี่ฟาเดียก็พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ก็จริงแฮะ นี่มันก็ดึกแล้วด้วยแล้วฉันก็ดันไปโวยวายซะลั่น

“ขะ...ขอโทษค่ะ หนูขอโทษจริงจริ...”

“ร้องดังกว่านี้ก็ยังได้ พอดีเป็นเจ้าของ คนนอกมีปัญหาอะไร”

แต่ไม่รอให้ฉันพูดจบ เฮียคินก็พูดสวนขึ้นมา และกระชับอ้อมแขนที่กอดฉัน แถมยังทำท่าจะหาเรื่องพี่ฟาเดียอีกทีจากอารมณ์ค้างที่มีก่อนหน้านั้น เฮียแม็คเลยชิงตัดบททันทีเพราะดูท่าพี่ฟาเดียก็จะไม่ยอมเหมือนกัน

“พอ ไม่มีไรก็แยกย้าย”

และแน่นอน เฮียแม็คที่ยืนหนึ่งเรื่องการห้ามทัพตั้งแต่เมื่อเช้าก็เดินนำพี่ฟาเดียออกไป ส่วนเฮียคินก็คว้าแขนฉันเดินลิ่วๆเข้ามาในบ้านพักที่ห่างออกมาไม่ไกล แต่ไส้แตกเลยหรอ...ไอ้ตุ๊กแกนั่นน่ะ

“ฮึก... นี่มันโศกนาฏกรรมชัดๆเลยอ่ะ หนูถามจริงนะฆาตกรคนนั้นคือเฮียหรอ เฮียเอาไม้ตีหรือว่าไง ไส้ทะลักแบบนั้นตกนรกไปมันจะห้อยโตงเตงแยกส่วนไปพบคุณยมบาลมั้ย ฮือออออ T^T”

ใช่... พูดไปน้ำตาฉันก็ร่วงหยดติ๋งๆไป ก็แหม... ภาพตรงหน้าที่ติดตาคือการฆาตกรรมเย้ยหยันพระแม่ธรณีเลยนะ แม้ว่าพี่ชายทั้งหลายจะมีน้ำใจใส่ชุดดำมาไว้อาลัยให้มันอ่ะ T^T

แล้วคิดดูสิ มันจะมีพ่อมีแม่ที่รอให้กลับบ้านอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้เจ้าอ้วนตัวนั้นน่ะ แล้วคิดต่อไปอีก ถ้าสุดท้ายมันคือพ่อหรือแม่ตุ๊กแกเบบี๋ที่ยังแบเบาะล่ะ โอ๊ยตาย นี่เราเป็นต้นเหตุแห่งการลาโลกของมัน T^T แล้วเฮียคินก็ปรายตามองฉัน

“จะดราม่าเพื่อ - -*”

“เอ้า ก็หนูสงสารมันนี่นา ฮึก… แล้วก็ มันเสียงอะไรหรอคะ เสียงที่หนูได้ยินปังๆๆตอนนั้น พวกเฮียๆก็น่าจะได้ยินเหมือนกันอ่ะ”

ฉันทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอนแล้วปาดน้ำตาถามออกไป เฮียคินก็เงียบไปพักใหญ่ เขาจ้องหน้าฉันเหมือนกำลังคิดอะไรและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังออกมา

“พูดยาก รู้แล้วอย่าไปบอกใคร รับปาก”

หืม....

“หมะ...หมายถึงรู้อะไร ต้นตอของเสียงหรอคะ? ใช่มั้ย?”

ได้ฟังคำตอบแบบนั้นฉันก็ยิ่งสนใจ ขยับตัวเข้าไปใกล้เฮียคินที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ปลายเตียงไม่ใกล้ไม่ไกล แต่เสียงปังๆแบบนั้นอ่ะ แน่นอนว่าต้องเป็นเสียงปื....

“....ที่จริงเกาะข้างๆเค้าแอบจุดบั้งไฟ”

หาาาา =[]=! บะ...บั้งไฟงั้นหรอ???

“บ้าน่า หนูเคยดูข่าวมา นั่นมันผิดกฎหมายนะ!!”

โอ้วววโห ขึ้นเลย! เพราะซื่อตรงในกฎหมายที่ต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดมาก ทำให้ฉันเผลอยกมือเท้าเอวและทำหน้ายักษ์ออกไปอย่างไม่เห็นด้วยที่เกาะข้างๆลักลอบกระทำการผิดกฎหมาย! แล้วเฮียคินก็หลุดขำ

“หึ...”

เห๊อะ! อะไรกันเล่า! อีตาคุณพระอาทิตย์นี่ชอบติดเล่นทุกทีเวลาเป็นจริงเป็นจัง ไม่เคยรู้กาลเทศะเลยนะเรา

“ขำไรคะ มันผิดกฎหมายจริงๆนะ แต่หนูจำไม่ได้ว่ามาตราที่เท่าไหร่ -3-”

“ก็ใช่ เค้าคงไม่อยากปล่อยโคมในหาด มันเชย เลยจุดบั้งไฟ”

“เหวยๆ ถ้าเจอจะจับมัดกับต้นมะพร้าวแล้วตีก้นสามทีซะเลย ทำผิดกฎหมายไม่พอ ยังเสียงดังข้ามมาถึงเกาะเราเลยด้วย -3-”

“นั่นดิ ดังข้ามมาถึง...เกาะเราเลย”

พูดจบเฮียคินก็เงียบ และไม่รู้อะไรยังไง ฉันก็ดันหันไปสบตาเขาที่กำลังมองมาพอดีด้วยแววตาอมยิ้มเล็กๆในใจแบบนั้นซะได้

รู้ตัวอีกทีก็เผลอจ้องไปซะนาน เรา...ต่างคนต่างจ้องกันซะนาน ก่อนที่ฉันจะวนกลับไปที่เรื่องสยองขวัญประจำค่ำคืนนี้ใหม่

“อะ...อื้ม แต่น่าสงสารจริงๆนะคะ ไอ้อ้วนนั่นที่ดับอนาถไป”

“ยังไม่จบอีก ตายก็คือตาย จะโลกสวยทำไม”

พอตอบคำถามของฉัน เจ้าของแววตาอมยิ้มในใจก็กลายเป็นลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไป

ใช่...ฉันโลกสวย แล้วไงล่ะ

“เชอะ! ใครมันจะไปเลือดเย็นแบบเฮีย ที่ฆ่าชีวิตคนอื่นเป็นผักปลาได้”

แล้วเฮียคินก็สวนกลับมาทันที...

“ใครบอกว่าเป็นงั้นวะ”

ถึงน้ำเสียงจะธรรมดาแต่พอฉันพูดแบบนั้น จากเดิมที่เคยลอยหน้าลอยตา ท่าทางเขาก็เริ่มดุขึ้นและจ้องมา

“กะ...ก็ลาซา...”

“มันบอกว่า?”

หยึ๋ยยย เอาใหม่นะ ตอนนี้โทนเสียงคุณพระอาทิตย์เค้าเริ่มแข็งขึ้นแล้วล่ะ จะบอกสิ่งที่ลาซาพูดไว้ดีมั้ยนะ แต่จ้องหน้ากดดันกันขนาดนี้ก็คงต้องพูดแล้วล่ะ >_<

“กะ...ก็ลาซาเคยบอกว่า...ถ้าเป็นผู้หญิงของเฮียห้ามหว่านเสน่ห์ ไม่งั้นจะถูก...”

“ถูกอะไร”

เย้ยยยย ละ...แล้วทำไมเฮียต้องโน้มตัวเข้ามาใกล้ฉันด้วยอ่ะ คนกำลังจะพูดให้จบอยู่นี่ไงเล่า >[]<

“ถูกฆะ...ฆ่า >_<”

“......”

โอ้วม่ายยย พอหลับตาปี๋พูดคำสุดท้าย ทำไมอยู่ๆขนแขนฉันมันถึงสแตนอัพขึ้นมาอีกแล้วอ่ะ ขนขาก็เหมือนกัน อย่าบอกนะว่า...แท้จริงแล้วเฮียคิน... =[]=!

“หึ....แล้วเราเป็นผู้หญิงของเฮียหรอวะ”

เอ๋??? วะ...ว่าไงนะ?

“……”

คำพูดที่ถูกส่งมาทำให้ฉันค่อยๆลืมตาและเงยหน้าขึ้นมาไปเฮียคินที่กำลังโน้มตัวลงมา ละ...แล้ว พอได้สบตากับเขาที่เหมือนอมยิ้มในใจใกล้ๆอีกครั้งมันก็ยาก...ที่จะละสายตา ทำไมวันนี้เขาดู...มีเสน่ห์มากกว่าทุกวัน O////O

ไหนจะ...ผู้หญิงของเฮียงั้นหรอ? เฮีย... ได้ยินเหมือนกันใช่มั้ย เขายอมแทนตัวเองว่าเฮียกับฉัน…

แล้วไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า ที่ยิ่งจ้องนานเท่าไหร่ ก็ยิ่งเห็นจมูกโด่งๆกับริมฝีปากอมชมพูเป็นกระจับยิ่งใกล้เข้ามา บวกกับเสียงลมหายใจเบาๆดังขึ้นเป็นระยะ นะ...นี่เรา...นี่เรากำลังจะจุ๊บกัน O////O และ....

จุ๊บ!

“ฮ่ะๆ เฮียแพ้แล้วค่ะหนูจุ๊บเฮียก่อน เย่ๆสนุกจังเลย ห้ามแอบดูนะคะเดี๋ยวหนูไปเปลี่ยนเสื้อผะ....อ๊ะ!”

พรึ่บบบ! ตุ้บ!

แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก เป็นฉันที่โดดจุ๊บเขาก่อนเพราะทำอยู่แล้วเป็นประจำ แต่จังหวะที่ฉันหมุนตัวจะก้าวขา แขนแกร่งของเฮียคินก็เอื้อมมาคว้าตัวฉันดึงเข้าไปหา และกระซิบจากข้างหลังเบาๆด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“…เด็กบ้าเอ๊ย ทำไมดื้อจังวะ”

นอกจากโทนเสียงแบบนั้นจะทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ จมูกโด่งๆของเฮียก็ยังค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้ซอกคอฉันช้าๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจรินรดข้างหูเบาๆจากข้างหลัง ซึ่งมัน...

“อื้อออ เฮียขา....”

“ชู่ววว....”

ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้พูดอะไรต่อสักคำ เฮียคินก็กดจูบเบาๆลงบนบ่าของฉัน ในขณะที่แขนใหญ่ยังโอบเอวฉันไว้แบบนั้น มือหนาอีกข้างของเขาเลื่อนไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของชุดคลุมที่ฉันใส่ นั่นทำให้ขาฉันอ่อนยวบเพราะมันไม่ต่างจากถูกสัมผัสเนื้อตัวโดยตรง กะ...ก็ฉัน... ก็ข้างในนี้มัน… O////O

พรึ่บ!

และทันทีที่ฉันทิ้งตัวลงอย่างควบคุมไม่ได้ เฮียคินก็คว้าไว้และดันตัวฉันชิดกำแพงก่อนจะจ้องลึกเข้ามาในตาอย่างไม่พูดอะไร ส่วนฉัน...อยู่ๆก็หน้าร้อนผ่าว รู้สึกแปลกๆเมื่อเขาเริ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้

“ฮะ...เฮียขาหนูจะไปเปลี่ยนเสื้อผะ....อื้อออ O_O”

ฉันยังพูดไม่ทันจบเฮียคินก็กดจูบลงมาจนฉันตาโตเพราะไม่เคยเห็นเขาในโหมดนี้เท่าไหร่ แล้วเฮียคินก็แทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากฉันเร็วมาก ลิ้นเรียวเกี่ยวหวัดและไล่ต้อนลิ้นของฉันจนฉันเผลอใจสั่น หลับตาลงรับความรู้สึกวูบวาบนั้น ที่จากร้อนแรงก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลและเนิบนาบลงพอเห็นท่าทางของฉัน

“อืมมม....”

ความรู้สึกอธิบายไม่ถูกที่ได้รับมาทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มไปในห้วงนาทีสั้นๆ เสียงครางเบาๆอย่างพอใจข้างหูทำให้ฉันไม่กล้าแม้แต่จะลืมตา มะ...ไม่กล้าจูบตอบ มันตกใจ...แต่ก็เป็นความรู้สึกที่ดีจัง :)

“อื้อออ O_O”

แต่แล้วเฮียคินก็ทำให้ฉันสะดุ้งเฮือกขึ้นมาอีกครั้ง เพราะมือของเขาค่อยๆลูบไล้ขึ้นมาบนชุดคลุมจนเกือบจะถึงหน้าอกของฉัน และในขณะเดียวกันเขาก็ผละจูบออก ล็อคแขนฉันสองข้างตรึงกับผนังพร้อมกับโน้มตัวลงมาซุกไซร้ซอกคอของฉัน ก่อนความรู้สึกเจ็บจี๊ดเหมือนมดกัดจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง ไม่รู้ทำไม...ความเจ็บจี๊ดนี้มันดึงสติฉันให้หลุดลอย เงยหน้ารับสัมผัสนั้น

“อ๊ะ...อ๊า”

ความรู้สึกเสียวซ่านและผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกแล่นวาบเข้ามาในตัวฉัน มันเกิดขึ้นซ้ำๆจนฉันเข่าอ่อนอยู่หลายที ก่อนจะได้ยินเสียงเฮียคินพึมพำ...

“ทำไม...ไม่ห้าม”

เขาพูดเบาๆและผละออกไป ก่อนจะเอื้อมมือหนามาลูบไล้ไปตามกรอบหน้าของฉันที่ยังคงหลับตาปี๋ และค่อยๆลืมตาขึ้นไปมองหน้าคนที่ยังตรึงแขนอีกข้างของฉันไว้กับผนัง แต่นั่นสินะ ทำไมไม่ห้าม ก็เขา.... >/////<

“กะ...ก็ถ้ามันรู้สึกดี เฮียโยบอกว่า...มันทำได้นี่”

ฉันตอบกลับเฮียคินด้วยคำพูดขัดแย้งกับความคิดในหัว มะ...ไม่รู้สิ ก็มันดีจริงๆนี่นา สัมผัส...พวกนั้น >/////< แล้วเฮียคินก็เอาแต่จ้องหน้าฉัน

“เชื่อฟังมากเลยสินะ ไอ้พวกนั้น….”

อะ...เอ่อ รู้สึกแปลกๆจัง เวลาที่เสียงของเขาแหบพร่าและพูดพึมพำเบาๆเหมือนค่อยๆกระซิบอยู่ข้างหูฉัน >_<

“ขะ...ค่ะ หนูเชื่อฟังเฮียๆทุกคนอยู่แล้.....”

“ก็ดี...งั้นหวังว่าเฮียจะเป็นหนึ่งในนั้น”

หืม? ...นี่ไง นี่ไงเขาแทนตัวเองว่าเฮียอีกแล้ว แต่ที่แปลกคือท่าทางของเขา เพราะเฮียคินไม่พูดเปล่า เขา...คว้ามือฉันที่ตรึงกับผนังไว้ ไปคล้องคอตัวเองเบาๆ

อะ...อะไรของคุณพระอาทิตย์กันเนี่ย ทำไมวันนี้เขา.... O/////O

งื้อออ แล้วบ้าน่า! บ้าไปแล้ว แล้วทำไมฉันถึงไปหวั่นไหวกับสายตายัยเจ่เจ้ตรงหน้าได้เล่า สายตาดึงดูดที่ถ้าเผลอมองแบบนั้น มันกำลังทำให้ฉันเลิ่กลั่กรู้รึเปล่า O/////O

“ก็...แน่นอนอยู่แล้วสิคะ เฮียคินเป็น...หนึ่ง...ใน เอ่อ...นั้น >/////<”

ง่าาา อยู่ๆก็พูดติดขัดไปหมดเลยอ่ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย แล้วเฮียคินก็หลุดยิ้มออกมานิดหน่อยแบบไม่ปิดบัง แต่ตาก็เอาจ้องมานิ่งๆ เหมือนกำลังสะกดจิตฉัน

“หึ... ทำได้ถ้ารู้สึกดี แล้วถ้าทำมากกว่านี้?”

“มะ...มากกว่านี้?”

พอเฮียคินพูดจบฉันก็สวนกลับไปด้วยสีหน้างงๆ ยิ่งทำให้เฮียกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ และรั้งตัวฉันเข้าไปใกล้เขาจนร่างเราแนบชิดกัน ก่อนที่เขาจะเลื่อนจมูกเฉี่ยวแก้มฉันผ่านไปกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบาซ้ำๆ...

“….เรื่องที่พวกมันไม่เคยสอน”

“ดะ...ได้กัน O////O”

แค่ได้ฟังว่าพวกเฮียๆไม่เคยสอน มันก็มีอยู่แค่เรื่องเดียว แค่เรื่องเดียวเท่านั้น ยิ่งทำให้ฉันอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา ในขณะที่เฮียคินก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดของเขา ดึงฉันเข้าไปใกล้ช้าๆ...

“Yep, and if it feels better, Are you gonna obey? ….Lisa”

(ใช่ แล้วถ้ามันรู้สึกดีกว่า จะเชื่อฟังเฮียมั้ย...ลิซ่า)

น้ำเสียงและแววตาที่เหมือนกำลังตั้งใจสะกดจิตฉันถูกถามออกมา และแน่นอน... ทุกครั้งที่เราเผลอจับจ้องบางอย่างที่ดึงดูดเรามากๆเข้าน่ะ ทุกคนก็จะตกอยู่ในห้วงการตัดสินใจที่ไร้เหตุผล...ราวกับคนที่ตกอยู่ในภวังค์อย่างฉันตอนนี้สินะ

“Ye….Yes….”