Fight For The Throne

"Ano? Paano nyo nasasabing hindi ako karapat-dapat na umupo sa trono, gayong hindi nyo naman ako pinapakinggan o binibigyan ng pagkakataong patunayan ang sarili ko, ama?" pagalit kung sambit.

Ako si Prinsipe Artemis, pangalawang Prinsipe sa kaharian ng Dohiko. Ang kapatid kong si Prinsipe Dotar, ay sadyang mapanglinlang, sya ang panganay sa aming dalawa at pinapaboran ni Ama. Anak sya ng Reyna Melia, samantalang ako ay anak lamang ng Concubine.

Dahil na rin sa katayuan at posisyon ng aking ina, ay naging mababa ang tingin ng lahat sa akin. Ngunit hindi naman ito naging hadlang para hindi ako maghangad na maupo sa trono. Ang dahilan ko? iyon ay dahil hindi ko talaga nais na ang kapatid ko ang umopo sa trono. Hindi ko nais na mahulog sa masamang kamay, ang aking minamahal na mga mamamayan.

Bata pa lang kami ay nakitaan ko na ng kakaibang pag-uugali si Dator. Sakim ito at laging naghahangad ng labis-labis. Walang habas kung manakit ng kapwa bata at mayroon din itong itim na kapangyarihan na namana nya, mula sa kanyang ina.Minsan na itong nakapatay ngunit, basta nalang nya itong pinatapon sa mga kawal. Saksi ako sa lahat ng iyon, sapagkat madalas kung sundan si Dator.

Ako ang tumutulong ng palihim sa mga kabataang nabubogbog nya.

Palagi din nya akong sinisiraan sa harap ng aking ama at pinagbibintangan, ng kung ano-ano. Hindi ko na lamang ito pinatulan pa.

Si ama naman, bata pa lang ako alam kong malayo na ang loob nito sa aming dalawa ni ina. Madalas ko ring makitang umiiyak si ina ng palihim dahil kay ama. Tanging nakatuon lamang ang kanyang atensyon sa Reyna at kay Dator.

"At bakit hindi? sya ang anak ng reyna, sya din ang panganay kong anak, isang huwarang anak. Hindi kagaya mo, na wala ng ibang ginawa kung hindi pasakitin ang ulo ko," pagalit ding sagot ng hari.

"Bakit ama, ano nanaman bang ginawa ko at sumasakit na naman ang ulo mo?" nagtataka kong tanong.

Sa mga ganitong usapan, batid kong may hindi nanaman magandang sinabi tungkol sa akin ang gago kong kapatid.

"Huh! sa pag-aakala mong mapagtatakpan mo ang mga kalokohang pinaggagagawa mo sa labas para lang mapansin kita, pwes hindi. Isa ka talagang walang kwentang nilalang, ipatawag dito ang mga magulang ng taong pinaslang ng prinsipe," galit nitong utos.

Wala na! ano nanaman ba ito? wala akong naaalalang may pinaslang ako.

"Mahal na hari, narito na po sila," magalang na yumoko ang tagapagsilbi at pumunta sa gilid.

Mabilis namang lumuhod ang dalawang taong hindi pamilyar sa akin. Habang ang babae ay labis na umiiyak.

"Mahal na hari pakiusap bigyan nyo ng katarungan ang pagkamatay ng aking anak na babae, ginahasa ito at pinaslang ng Prinipe Artemis, kitang-kita mismo ng dalawang mga mata ko huhuhu," naghihinagpis na wika ng babae.

"Ano? anong kalukuhan ang inyong ibinibentang sa akin? Kailan man ay wala akong pinaslang at mas lalong hindi ko magagawa ang imoral na bagay na iyong sinasabi. Dyos ko, saan nyo naman napulot ang kasinungalingang iyan," usig ko.

Nakita ko ang pagngisi ni Dotar sa gawi ko. Ngisi ng tagumpay.

"Lapastangan! kayo ba ay nagsasabi ng katotohanan sa harap ng kagalang-galang na hari? tandaan ninyong ang pangbibintang sa isang maharlika lalo na sa isang prinsipe ay kalapastanganan. Maaari kayong mamatay dahil dito," Galit na tanong naman ng tagapagsalita ng hari.

"Totoo ang sinasabi ko mahal na hari, at kung ang kamatayan ang magiging kapalit sa paghingi ng hustisya para sa anak ko, ay nakahanda ako," nakayukong wika nito.

"Ama! hindi kaya totoo ang kanilang mga winika? Hindi kaya si Artemis talaga ang gumawa nun? Batid nyo namang walang kahit na sinong sibilyan ang mangangahas na umakyat sa palasyo para lang sa walang kwentang bagay ama, hindi ba?" sulsol naman ni Prinsipe Dotar.

"Ama, Batid nyong hindi ko magagawa ang bagay na iyan, pakiusap, hayaan nyo akong imbestigahan ang bagay na ito upang malaman ang katotohanan at mabigyan ng katarungan ang kanilang anak," mahinahong wika ko.

"Hindi, dapat syang mamatay, isa syang nakakadiring prinsipe, pakiusap mahal na hari, bigyan nyo ng katarungan ang pagkamatay ng anak ko," singit naman ng babae.

Nakahawak na ngayon ang hari sa kanyang sentido. Batid kong mahirap ang magdesisyon lalo pa at nasa kasagsagan pa ito ng pagpili ng magiging susunod na hari.

"Sige na makakaalis na kayo, ako na ang bahala na magbigay ng parusa sa aking magaling na anak," wika ng hari.

Seninyasan nya ang kanyang tagapagsalita at may ibinigay na scroll dito. Pumunta naman ito sa harap upang magbigay ng utos.

"Ito ang nakasaad sa ibinabang kautusan ng hari, inyong tanggapin," malakas na wika ng tagapagsalita.

Lumuhod kaming lahat bilang paggalang sa sagradong kautosan na ibinigay ng hari.

Ako si Haring Maximo, ibinibigay ko ang kautosang ito sa inyong lahat. Nais kong ang susunod na hahalili sa akin at uupo sa trono ay ang aking anak na panganay, si Prinsipe Dator, Isa syang mabuting prinsipe, huwaran at makatarungan. Karapat-dapat lamang na sya ang tumanggap at humalili sa akin.

At para naman sa aking bunsong anak, hindi ko sya ikukulong o papatayin dahil dugo ko parin ang nananalaytay sa kanyang katauhan. Dahil sa paglabag sa moral na kautosan at pagkitil ng buhay ng isang inosente, sya ay aking tatanggalan ng titulo at aalisin sa palasyo. Mamumuhay sya bilang isang ordinaryong mamayan at hindi na kailan man babalik sa pagiging prinsipe hanggat wala ang aking kautusan o ng susunod na hari.

" Tanggapin". utos ng tagapagsalita.

Maraming mga nagulat lalo na ang ibang opisyal sa court. Hindi ako makapaniwala na basta nalamang gagawin ni ama ang bagay na ito.

"Mahal na hari, sigurado ba kayo sa inyong pasya? hindi muna ba natin iimbestigahan ang katotohanan?" tanong ng isang Heneral. Sya si Heneral Cabridge, tapat at magiting na tao. Isa syang magaling na heneral, sya din ang naging guro ko sa pagsasanay ng martial arts at paggamit ng sandata.

"Nais mo rin bang maparusahan sa iyong kapangahasan Heneral Cabridge? baka nakakalimutan mong hari ang iyong kaharap, ano ang iyong karapatan upang husgahan ang kanyang mga disesyon?" galit na wika ni Prinsipe Dotar.

"Patawad Prinsipe Dotar, patawad haring Maximo sa aking kapangahasan," nakaluhod nitong wika.