EP.8 คำสั่งและข้อบังคับของพี่ชาย

“เอ่อ…กวาง…นี่ใช่มั้ย?”

พระพายชูหน้าจอให้ดู เป็นภาพข่าวเปิดตัวผับหรูชื่อ “ร้านเหล้าราชสีห์” กับชายหนุ่มเจ้าของที่ถูกสัมภาษณ์โดยรายการดัง พร้อมแคปชัน ‘สิงโตลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังย่านกลางเมือง’

“…” กวางชะงัก หน้าชาไปเลย

“ลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัย…แถมมีหอพักนักศึกษาทั้งโซน B-C-D อีกไม่ต่ำกว่าร้อยตึก…ใช่มั้ย?” พระพายตาโต แล้วก็หัวเราะเบาๆ

“อี๋~ แบบนี้ไม่แปลกใจละว่าทำไมเดินเข้าออกคณะได้เหมือนบ้านตัวเอง…แล้วก็ดุมากกกกก แบบโคตรเถื่อนเลยเว้ย”

กระทิงยังเงียบ ไม่พูดอะไร แต่ดวงตาคมๆ นั้นเริ่มแสดงความกังวลลึกๆ อย่างเห็นได้ชัด

กวางที่ก็พึ่งรู้พร้อมเพื่อนๆก็ตกใจหนักเอามากๆ เพราะเขาไม่เคยสืบประวัติหรือกล้าถามอะไรพี่ชายของเธอเลย สรุปว่าหอพักนัมเบอร์ทรี ตลาดนัมเบอร์ทรี และลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยนี้อีกเธอก็พึ่งรู้ คุณภาคภูมิแฟนแม่เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัย!

“แต่เขาไม่ใช่พี่แท้ๆของกูนะ พ่อเขาเป็นแฟนกับแม่กูทีหลัง เราเลยอยู่บ้านเดียวกัน…” กวางมองเพื่อนๆ แล้วรีบพูดอธิบายก่อนที่เพื่อนๆจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้

“งั้นก็ไม่มีสายเลือดเกี่ยวกันเลยใช่มั้ย~?” พระพายหรี่ตา

“อื้อ…” กวางพยักหน้าตอบกลับพระพาย

พระพายกับปลาหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มแบบที่คนรู้ทัน

“แล้วที่พี่เขาหวงๆมึงเนี่ย…คิดว่าเพราะอะไรเหรอ?” พระพายถามแบบไม่ได้ต้องการคำตอบจากกวาง เพราะเธอจะตอบเองน่ะสิ!

“ก็…ก็เพราะอยู่บ้านเดียวกันมั้ง!” กวางรีบพูดหน้าแดงจัด

“หรือเขาไม่ได้คิดว่าเป็นน้องสาว” ปลาเท้าคางแล้วพูดเบาๆ เหมือนลอยๆ

“ ไม่มีทางหรอก ถ้าพวกมึงเห็นตอนพี่เขาอยู่บ้านนะ พี่เขาดุมาก ด่ากูทุกวัน ไม่มีช่องโหว่ตรงไหนที่จะเห็นว่าพี่เขาไม่ได้คิดกับกูแค่น้องสาว เพราะเขาไม่เห็นกูเป็นน้องสาวตั้งแต่แรก ” กวางรีบพูดอธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เจอในบ้านให้กับเพื่อนๆได้ฟัง

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของกวางในครั้งนี้

“ ก็จริง กูอาจจะคิดมากเกินไป เพราะเรื่องราวที่กูฟังๆมาจากยัยปลามันก็พอเดาออกว่าพี่เขาเกลียดยัยกวางเข้าไส้! ” พระพายนึกถึงดรื่องราวที่ปลาเคยเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้ถึงความสัมพันธ์ของสิงโตพี่ชายกับน้องสาวไม่แท้

หลายวันผ่านไป

กวางก็ทำหน้าที่น้องสาวคนดีเหมือนเดิมในทุกๆวัน ตื่นแต่เช้ามาทำอาหารไว้ให้พี่ชายที่ยังไม่ตื่น เพราะพี่ชายกลับบ้านตีสี่ตีห้าทุกวันเพราะเป็นเจ้าของผับหรือร้านเหล้าราชสีห์ซึ่งกวางรู้เรื่องนี้มาก่อนหน้าพร้อมกับเพื่อนๆ ที่พี่ชายจะบอกกับกวางว่า...

“ กูมีการมีงานทำ กูไปทำงานที่ร้านเหล้าของกูเลยกลับเช้าทุกวัน ”

มหาวิทยาลัย

หอประชุมคณะนิติศาสตร์

วันคัดเลือกดาวเดือน

เสียงปรบมือกึกก้องไปทั่วหอประชุม นักศึกษาปี 1 แต่งชุดนักศึกษาเรียบร้อยนั่งเรียงแถวเป็นระเบียบ กลุ่มกองเชียร์กวางอยู่ตรงกลางแถวหน้า มีพระพายกับปลาเป็นหัวหน้าเชียร์ ยืนโบกป้ายเขียนว่า “ดาวนิติศาสตร์ต้องกวางเท่านั้น!” ด้วยปากกาเมจิกสีชมพูสะท้อนแสง

บนเวทีมีไฟสปอร์ตไลต์ส่องจ้า ตัวแทนแต่ละคนยืนรอประกาศผลหลังจบพรีเซนต์ตัวเองเรียบร้อย

“และผู้ที่ได้รับคะแนนโหวตสูงสุดจากทั้งคณะกรรมการและการโหวตของเพื่อนๆ ได้แก่…” เสียงพี่พิธีกรหยุดชั่วอึดใจ สร้างความตึงเครียดทั่วห้อง

“ตัวแทนดาว…กวาง จากกลุ่ม 1/3!! และตัวแทนเดือน…กระทิง จากกลุ่ม 1/2!!”

เสียงเฮดังสนั่น พระพายกับปลากรี๊ดจนเสียงแหบ กวางยืนอึ้งอยู่กลางเวที สีหน้าตกใจและดีใจปนกัน ก่อนจะยกมือไหว้กรรมการแล้วหันไปยิ้มให้เพื่อน

กระทิงหันมายกนิ้วโป้งให้แล้วพูดเบาๆ

“ดีใจด้วยนะ กวางดาวของคณะ”

“มึงก็ด้วย เดือนกระทิง~” กวางหัวเราะเขินๆ แล้วพยักหน้า

มุมด้านหลังหอประชุม

ตรงมุมเงียบๆ ใต้เสาหลังเวทีชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตดำและนาฬิกาเรือนแพงยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่อิเล็กทรอนิกส์เบาๆ สายตานิ่งเย็นจ้องมองเวทีที่น้องสาวกำลังยิ้มให้ผู้ชายคนอื่นอยู่

สิงโต ไม่พูดอะไร…แค่จ้อง…นาน…และลึก

ในมือเขาถือโบรชัวร์เล็กๆที่แปะชื่อ “กวาง – ผู้เข้าร่วมประกวดดาวคณะ” อยู่มุมซ้าย

หลังลงจากเวทีพระพายกับปลารุมกอดกวางทันทีที่เธอลงจากเวที

“ยินดีด้วยนะแม่ดาว! ปีนี้คณะเรารอดแล้ว!”

“กูก็ไม่คิดว่าจะได้เลย…” กวางพูดเขินๆ

แต่ก่อนจะพูดอะไรต่อ มือใหญ่ๆคว้าแขนเธอจากข้างหลัง

“กวาง” เสียงเข้มต่ำดังขึ้นจนปลากับพระพายชะงัก

“พะ…พี่มาที่นี่ทำไม” เธอหันไปเจอ สิงโต ยืนจ้องหน้าด้วยสีหน้าโคตรจะไม่พอใจ

“มึงไม่คิดจะบอกกูเลยใช่มั้ย ว่าจะขึ้นเวทีกับมัน” เขาพยักพิงไปทางกระทิงที่กำลังยืนคุยกับเพื่อน

“ก็หนูไม่คิดว่าพี่จะสนใจ…” กวางตอบเสียงสั่น

เพราะพี่ชายเคยบอกว่าอย่าให้กูเห็นหน้ามันอีก แต่พี่ชายเล่นมาถึงมหาวิทยาลัยแบบนี้จะไม่ให้เห็นได้ยังไง เพราะกระทิงเป็นเพื่อนกวางแถมยังเรียนคณะเดียวกันอีก

“กูไม่สนใจก็จริง…แต่กูไม่อยากให้มึงยืนยิ้มต่อหน้าคนทั้งคณะ” สิงโตด่ากวางต่อหน้าเพื่อนๆ

สิงโตพี่ชายจะชอบบอกกับกวางน้องสาวเสมอว่า...พ่อหรือคุณภาคภูมิฝากฝังให้เขาดูแลเธอ พี่สิงโตเขาเลยต้องบ่น ต้องดุ ต้องด่ากวางเป็นประจำเพราะกลัวกวางเสียคนและท้องในวัยเรียน ซึ่งเขาไม่ได้เต็มใจจะทำมันมากนักหรอกเพราะมันคือ...หน้าที่ และเขาขัดคำสั่งพ่อไม่ได้ และต่อหน้าพ่อและแม่ห้ามเผยพิรุธเด็ดขาดว่าพวกเราทั้งสองพี่น้องไม่ถูกกัน และนี่คือคำสั่งและข้อบังคับของพี่ชาย

“แล้วพี่เป็นอะไรกับหนูคะ ถึงจะมาบอกให้หนูยิ้มไม่ได้?” กวางที่เริ่มรู้สึกไม่เป็นอิสระกับการใช้ชีวิตเริ่มจะหมดความอดทนแล้วเหมือนกัน จะบ่น จะด่า จะว่าเธอยังไงก็ได้แต่ไม่ใช่ที่สาธารณะหรือต่อหน้าเพื่อนๆแบบนี้มันล้ำเส้นพี่น้องกันจนเกินไป

คำถามที่เธอพูดออกไปนั้น ทำให้สิงโตเงียบไปครู่หนึ่งแต่แววตาในตอนที่เขาตอบกลับนั้นดูจริงจังและซีเรียสเป็นอย่างมาก

“ก็เป็นคนที่มึงต้องอยู่ด้วยทุกคืนไง” เขาตอบ

“ ถ้ามึงไม่อยากมีปัญหากับกู กินอิ่ม นอนหลับสบาย มึงก็ต้องฟังคำสั่งกู ” สิงโตพูดจบก็ลากกวางออกไปท่ามกลางสายตาเพื่อนๆที่มองอยู่อย่างไม่มีใครกล้าปริปากพูดออกมาสักคำด้วยความกลัวเขา

“ พี่ชายยัยกวางแม่งโคตรดุเลยวะ! ” พระพายพูดพลางลูบแขนซ้ายขวาไปด้วย

“ เชื่อกวางมันหรือยังล่ะว่าไม่มีช่องโหว่ที่พี่เขาจะคิดเกินน้องสาว ด่ากราดขนาดนี้ พ่อคนที่สองชัดๆ ” ปลาพูดเสริม

ส่วนกระทิงไม่ได้คิดเหมือนที่พระพายและปลาคิด