32 : เวรกรรมมีจริง

32:

เวรกรรมมีจริง

~หลายวันต่อมา~

ผมก็ยังเดินหน้าเติมความหวานเพื่อให้ลี่ใจอ่อนได้ทุกวี่ทุกวัน แต่ลี่ก็ยังไม่ยอมตกลงคบกับผมสักที ผู้หญิงนี่บทจะใจแข็งก็แข็งสุดฤทธิ์เหมือนกันเนอะ ไม่ว่าพยายามจะทำดียังไงแม่คุณก็ยังไม่ยอมใจอ่อนให้สักที แต่ก็อย่างว่าแหละครับเพราะผมเองก็ทำกับเธอไว้เยอะ ดีแค่ไหนที่เค้ายังให้โอกาสผมได้พิสูจน์ตัวเอง

วันนี้ผมมีคุยงานกับลูกค้าที่ผับแห่งหนึ่งไม่ต้องงงนะว่าทำไมคุยงานจะต้องเป็นที่ในผับแล้วจะคุยกันรู้เรื่องไหม?

รู้เรื่องสิครับเพราะผมจองห้องวีไอพีระดับหรูที่จะทำให้เงียบเหมาะสำหรับคุยงานหรือจะเสียงเพลงดังสำหรับปาร์ตี้ก็ได้หมดทั้งนั้น ตกลงเซ็นสัญญาธุรกิจเสร็จลูกค้าก็รบกวนให้ผมอยู่เที่ยวต่อด้วยกันก่อน

ก่อนที่จะลงไปสนุกข้างล่างกัน แต่ก่อนหน้านั้นผมได้โทรขออนุญาติแม่ทูนหัวของผมเรียบร้อยแล้วล่ะ

"ลี่จ๋าวันนี้โซ่มีนัดเซ็นสัญญากับลูกค้าที่ผับxxxนี้นะจ้ะเดี๋ยวเสร็จงานแล้วจะรีบกลับนะ"

"อื้อ...เสร็จแล้วก็รีบกลับก็แล้วกันนะ"

"คร้าบบบแม่"

"ใครแม่ยะ?"

"อ้าว!ก็ลี่ไง...ลี่ให้โซ่ดูดนมก็เท่ากับเป็นแม่สิจ้ะแม่ทูนหัวฮ่าๆๆๆ"

"เดี๋ยวเถอะๆเซี้ยวนักนะเจอจะหยิกให้เนื้อเขียวเลย"

"กลัวแล้วจ้าแฟนจ๋า"

"แค่นี้นะ!"

"คร้าบบบผม"

ไม่มีไรก็แค่วันก่อนผมออดอ้อนทั้งหลอกล่อให้ลี่หลงกลจนโดนผมขโมยกินนมสดๆจากเต้าขาวๆไง แต่ก็แค่ตอนเผลอแป้บเดียว เจอฝ่ามืออรหันต์เปรี้ยงทีเดียวดาวขึ้นทันตาเลย

"โทษนะคะ...มากันสามคนหรอคะขอนั่งด้วยคนได้ป่ะคะ"

"ได้ๆเชิญเลยครับเชิญเลย"

นี่ไม่ใช่เสียงผมนะอย่าเข้าใจผิดล่ะแต่เป็นเสียงลูกค้าของผมต่างหากที่เป็นคนตอบรับ

"ไม่ทราบว่าคนนี้...มีแฟนหรือยังเอ่ย?"

สาวสวยดูดีมากเลยล่ะคนนึงที่มาขอร่วมโต๊ะด้วยเดินมาข้างๆจนเบียดผมแน่นเลยเอ่ยถามน้ำเสียงเย้ายวน

"อ่อ...ไม่มีครับ...พอดีเมียไม่ให้มีน่ะ"

"ว้าา!มีเมียแล้วหรอคะเสียดายจัง"

เขยิบเข้ามาใกล้อีกจนหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่จนผมหนักแทนแทบจะชนแขนเบียดเสียดผมอยู่แล้วหันมาจีบปากจีบคอถาม

"ครับ...พอดีไอ่ลี่เมียผมมันชอบหวงอ่ะครับแถมขี้หึงมากด้วยวันก่อนมีคนมาเกาะแกะผมนะเมียผมนี่หิ้วน้ำกรดไปเตรียดสาดเลยโชคดีมากที่ห้ามไว้ได้ทัน"

"ขนาดนั้นเลยหรอคะ?ถ้างั้นฉันขอตัวกลับไปก่อนดีกว่านะบายยค่ะ"

"ครับโชคดีครับ"

แล้วเธอก็ชิ่งหนีไปก่อนเลย ส่วนผมก็รอเวลากลับบ้านไปหาเมียเอ้ยแม่ทูนหัวของผม

ผับxxxเวลาเดียวกัน

"นี่ค่ะค่าจ้างขอบคุณมากนะคะน้อง"

"ขอบคุณนะคะพี่โอกาสหน้าเรียกใช้อีกได้นะคะ"

"จ้ะไปเถอะเดี๋ยวเค้าจะจับได้เอาว่าฉันจ้างเธอให้มาเล่นละคร"

"ค่ะๆไปแล้วค่ะ"

ตอนนี้ฉันอยู่ในผับที่โซ่มาคุยงานอยู่ ก็แค่อยากมาดูว่าเวลาที่เค้าอยู่คนเดียวเขาจะยังเจ้าชู้เหมือนเมื่อก่อนอยู่ไหม

'ใช่ฉันเองแหละที่จ้างน้องเค้ามา'

อยากรู้ว่าเวลาที่มีผู้หญิงคนอื่นเข้ามานัวเนียกับเขาจะทำยังไงจะตอบสนองเค้าไปไหมหรือจะยังนึกถึงฉันอยู่ แต่เท่าที่ได้ยินมันก็ชัดเต็มสองหูแล้วล่ะ คนบ้าอะไรมาหาว่าฉันขี้หึงถึงขั้นจะเอาน้ำกรดไปสาดคนอื่น อิตาบ้าเนี่ย นี่ขนาดผู้หญิงที่ฉันจ้างนะไปนะสวยหยาดฟ้าเชียวล่ะ

อิตอนแรกที่น้องเค้าถามว่ามีแฟนไหมแล้วโซ่ตอบว่าไม่มีนะอุณภูมิในร่างกายฉันมันเปลี่ยนไป เลือดในกายมันเริ่มร้อนจนลามขึ้นหน้า แต่ประโยคหลังที่ตอบว่าเมียไม่ให้มีนี่ฉันรู้สึกเหมือนจะลอยๆยังไงไม่รู้เลยล่ะ

แต่ตอนนี้ฉันว่าฉันจะกลับแล้วล่ะก่อนที่โซ่จะมาเห็นว่าฉันแอบมาที่นี่คนเดียว แต่ในตอนที่กำลังจะกลับแล้วนั้นอยู่ๆเบอร์โซ่ก็โทรเข้ามาหาฉัน ก็เลยแวะไปเข้าห้องน้ำเพื่อรับโทรศัพท์เพื่อไม่ให้โซ่สงสัยว่าฉันอยู่บ้านแต่ทำไมเสียงดัง

"ฮัลโหลโซ่...ฮัลโหลๆโซ่ได้ยินลี่ไหม?"

ฉันรับสายแล้วแต่ยังไม่ได้ยินเสียงโซ่เลยพูดเลยได้ยินแต่เสียงลำหายใจฟืดฟาดๆดังมาตามสาย

"โซ่เป็นอะไรหรือเปล่าอ่ะ?ฮัลโหลๆ"

ฉันเรียกชื่อโซ่ย้ำๆมีอะไรบางอย่างแปลกๆไปก่อนจะได้ยินเสียงตอบรับมาแปลกๆอย่างกับคนกำลังเจ็บปวดรวดร้าว

"ละลี่ช่วยๆโซ่ด้วยอื้อออ"

เสียงครางคำรามแบบคนเจ็บปวดระคนกระเส่ามันทำให้ฉันตกใจอย่างบอกไม่ถูก

"โซ่อยู่ที่ไหนบอกลี่สิเดี๋ยวลี่จะรีบไปหาเดี๋ยวนี้เลยโซ่อดทนรอลี่ก่อนนะ"

"โซ่อยู่ที่ผับเดิม...อยู่ในห้องน้ำฮื้อออ"

ฟังเสียงเขาแล้วรู้สึกสงสารจับใจ โชคดีที่ห้องน้ำอยู่ห่างกันไม่กี่ก้าวเอง ฉันรีบเดินไปหาพลางแอบมองซ้ายมองขวาว่าไม่มีใครอยู่ก็รีบแอบเข้าไปก่อนจะล้อคประตูข้างนอกไว้

"โซ่ๆอยู่ในนี้ใช่ไหมลี่มาแล้วโซ่"

ฉันเคาะประตูเรียกอยู่สักพักโซ่ก็เปิดประตูออกมา ก่อนจะโผเข้ากอดรัดฟัดจูบฉันจนชุลมุนไปหมด

"ดะเดี๋ยวสิ...ใจเย็นนะโซ่นะเป็นยังไงไหนบอกลี่ก่อนนะคนดี"

"โซ่ร้อนมันทรมานไปหมดสงสัยโซ่คงโดนวางยา"

ใครกล้ามาทำคนของฉันแบบนี้กันนะอย่าให้รู้เชียวแม่จะตามพวกมาตบไม่ยั้งเลย

"อดทนก่อนนะหายใจเข้าช้าๆหายใจออกช้าๆเดี๋ยวลี่จะพาโซ่กลับบ้านนะ"

ฉันลูบใบหน้าคมคายที่ตอนนี้แดงก่ำไปหมด เพราะฤทธิ์ยาดูแล้วน่าจะแรงกว่าตอนที่ฉันโดนเขาหลอกให้กินซะอีก

ฉันประคองตัวโซ่ที่ตอนนี้กลายร่างเป็นปลาหมึกยักษ์ไปแล้วจับตรงนู้นจูบตรงนี้จนฉันชักจะวูบๆวาบๆตามไปเสียแล้ว พามาขึ้นรถที่ลานจอดรถด้านหน้าวันนี้คงต้องจอดรถโซ่ทิ้งไว้ที่นี่ก่อนเสียแล้ว

"อื้อลี่จ๋าลี่โซ่...โซ่ไม่ไหว"

"อดทนไว้ก่อนนะคนดีอีกแป้บจะถึงคอนโดแล้วอดทนอีกนิดนะ"

แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลแล้ว เมื่อคนตรงหน้าดูท่าจะไม่ฟังอะไรอีกแล้ว เขากระชากเสื้อฉันจนกระดุมหน้าหลุดระนาว ก่อนจะดึงทึ้งบราเซียร์ฉันแทบขาดกระจุย ใบหน้าร้อนผ่าวๆกดวูบมาดูดหน้าอกฉันอย่างตะกละตะกลาม โชคดีที่รถฉันติดฟิล์มดำเลยทำให้คนภายนอกมองเข้ามาไม่เห็นไม่อย่างนั้นคงเห็นฉากสยิวเป็นแน่

ปากหยักดูดกลืนยอดอกฉันอย่างเอาเป็นเอาตายคล้ายๆคนหิวน้ำ จนฉันชักจะไม่มีสมาธิขับรถแล้วเนี่ย ยังดีที่เขาแค่ดูดอย่างเดียวไม่ทำอย่างอื่นด้วยไม่งั้นฉันตายแน่ๆ

นึกในใจไม่ทันขาดคำฝ่ามือหนาสอดแทรกเข้ามาใต้กระโปรงบานของฉัน ปลายนิ้วเริ่มเล็ดลอดเข้าไปสะกิดใต้ชั้นในของฉันจนขนอ่อนในกายลุกฮือ

"ซะโซ่...ใจเย็นๆเอามือออกก่อนนะตั้งสติก่อนไม่อย่างนั้นลี่ขับรถไม่ได้นะ...ดูดได้อย่างเดียวโอเคไหม?"

ใบหน้าหล่อพยักหน้าเบาๆก่อนจะหันมาสนใจยอดอกฉันแทน ศีรษะทุยก้มๆเงยๆอยู่บนอกฉันอย่างนั้นจนกระทั่งถึงคอนโด

"ถึงแล้วนะโซ่ตั้งสตินะคนดีรอให้ถึงห้องเราก่อนนะลี่จะตามใจทุกอย่างเลยนะ"

เลี้ยวเข้ามาจอดที่คอนโดก่อนจะหันมาเรียกเขาให้พอจากหน้าอกฉันก่อน เมื่อยังไม่ฟังฉันเลยต้องใช้วิธีของฉันบ้าง

"โอ๊ยยยจะเจ็บๆนะ..."

รู้ว่าเขาทรมานแต่ให้ถึงห้องก่อนไม่ได้หรือไง ฉันใช้มือหยิกไปที่เอวแกร่งบิดสุดแรงจนโซ่ร้องโอยสติเข้าร่างมาแวบนึง ใบหน้าหล่อเหลาปล่อยปากจากเต้าฉันก่อนหันมามองฉันอย่างตัดพ้อ

"ให้ถึงห้องก่อนนะคนดีของลี่นะคะๆ"

เขานิ่งไปครู่ ฉันหันไปหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาใส่แทนเสื้อที่ถูกฉีกขาดไปก่อนจะเดินลงรถไปโดยมีคนหน้านิ่งเดินตามไป

เข้ามาถึงในห้องแล้วฉันก็เดินหลอกให้โซ่เข้ามาในห้องน้ำเปิดน้ำเย็นๆราดใส่เขาเพื่อเรียกสติให้ได้มากที่สุด ร่างสูงยืนกอดตัวเองสั่นสะท้านภายใต้ฝักบัวดูหน้าสงสารมากในความคิดฉัน

"ยะ..อย่าเข้ามาลี่!อย่ามาใกล้โซ่อีก..โซ่ไม่อยากผิดสัญญากับลี่อีก"

ขณะที่ฉันเดินขยับเข้าไปใกล้ๆโซ่กลับร้องห้ามไม่ให้ฉันเข้าไปหาเขา เพราะกลัวจะทำผิดสัญญาที่ให้ไว้กับฉันว่าเราจะไม่มีเรื่องบนเตียงจนกว่าฉันจะแน่ใจในตัวเขาจริงๆ

แต่ในสถานะการณ์แบบนี้มันทำให้ฉันเริ่มคิดหนัก ฉันเคยได้ยินมาว่าถ้าคนที่โดยยาปลุกเซ็กส์แล้วไม่ได้ปลดปล่อยอาจเป็นอันตรายได้

'ฉันควรจะทำยังไงดี?'

ตอนแรกที่ฉันบอกว่าถ้าถึงห้องจะยอมให้ทุกอย่างก็เพราะต้องการปะเหลาะให้เขากลับดีๆ แต่ตอนนี้ถึงห้องแล้วจะเอายังไงดีจะปล่อยเขาทิ้งไว้ก็สงสารเขาเพราะฉันเคยรู้รสความทรมานในความต้องการเพราะฤทธิ์ยานรกนี่แล้วมันทรมานมากจริงๆนะ

จะว่าไปเวรกรรมมันก็มีจริงๆนะ คราวก่อนเขาหลอกวางยาฉันไป คราวนี้มาโดนเองบ้างจะได้รู้ว่ามันรู้สึกยังไง

ฉันหักใจหันหลังก้าวขาออกจากห้องน้ำไป โดยไม่หันกลับมามองเบื้องหลังอีก แต่ถ้าหากฉันลองหันกลับมามองสักนิดคงจะได้เห็นสายตาเว้าวอนที่มองตรงมาอย่างน่าสงสาร....

-

-------------------------------------------**