UNFAITHFUL ::: EP.8

วันลงทะเบียนเรียน

“โรส ดูดิ Love point ได้จากการเข้าห้องสมุดด้วยอ่ะ ถ้าลิซมีเยอะเดี๋ยวเอามาแบ่งให้เอาป้ะ ^.^”

 “มันแบ่งกันได้ที่ไหนเล่า”

เสียงเจื้อยแจ้วของลิซดังขึ้น ฉันเลยตอบกลับไปทั้งที่ตายังมองมือถือ แล้วลิซก็รีบตอบกลับมา

“แบ่งได้ เรามีเฮียพายทั้งคน ฮ่ะๆๆ”

พูดจบลิซมันก็ขำออกมาอย่างอารมณ์ดี ฉันเลยเงยหน้าไปมองสีหน้าร่าเริงของลิซหลังจากยื่นเอกสารสมัครเรียน และลองใช้แอพพลิเคชั่น Know more ที่เป็น Community เล็กๆ ภายในมหาลัยแล้วก็พยักหน้าเออออไปตามเรื่อง

ไม่แปลกหรอกที่ลิซจะแฮปปี้กับรายละเอียดเล็กน้อยแบบนี้เพราะยัยนี่ก็คาดหวังกับที่นี่ไว้มากจริงๆ นั่นแหละ ส่วนฉันเฉยๆ จะเรียนที่ไหน สาขาไรก็ได้ทั้งนั้น แต่ถ้าเอาตามความชอบจริงๆ ก็คง..วิศวะโลจิสฯ ล่ะนะดูจะถูกจริตที่สุดละ

“โอ้โห.. สองเฮียของเรานี่ฮ็อตเอาเรื่อง แค่กดเข้าแอพหน้าพวกเฮียก็ลอยมาเลย ดูดิ~”

ลิซพูดพร้อมกับหันมือถือมาให้ฉันดู ซึ่งจริงๆ ฉันเห็นมันก่อนหน้านั้นแล้วล่ะว่า Nightshade เป็นรายชื่อที่ถูกแนะนำและมีคนติดตามเยอะที่สุดในมหาลัยแล้ว แต่ฉันก็ทำเป็นมองข้ามมันไป เพราะอย่างที่รู้ว่าสมาชิกหนึ่งในนั้น...

“เสร็จยัง หิว”

ฉันตัดบทและถามลิซออกไป แล้วลิซก็พยักหน้าก่อนจะรีบเก็บของ แล้วเราก็ออกไปหาไรกินกัน ซึ่งจากที่ป้าแม่บ้านบอกทางมา ม.นี้จะมีประตูหลังที่ลัดไปโผล่โซนอาหารข้างนอกได้โดยใช้เวลานิดเดียว พวกฉันเลยพากันเดินลิ่วๆ และมองหาประตูนั้นกันใหญ่

“ไม่เห็นจะมีเลยนี่นา”

ทั้งฉันและลิซหันมองซ้ายมองขวาแต่ก็ยังไม่มีวี่แววจะเจอประตูทะลุมิตินั่นที่ไหน เลยตัดสินใจมองหาใครที่อาจจะพอช่วยได้ แล้วก็เจอกลุ่มนักศึกษาที่ใส่เสื้อช็อปคละสีนั่งรวมตัวอยู่ตึกข้างๆ พอดี ฉันเลยเดินเข้าไป

“เอ่อ โทษนะคะ”

ฉันเอ่ยปากทักพวกเขาที่นั่งอยู่แล้วทุกคนก็หันมาอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะส่งยิ้มหวานแบบอัตโนมัติเล่นเอาขนลุกอย่างน่าประหลาด -.-

“ครับคนสวย”

ผู้ชายคนหนึ่งในโต๊ะนั้นพูดขึ้น แล้วทำตาปิ๊งๆ ส่งมาให้ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะถามอะไร ผู้ชายอีกคนก็ลุกขึ้นแล้วทำท่าปัดเก้าอี้ที่เขานั่งเมื่อกี๊ ก่อนจะหันมายิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตรถึงจะแฝงไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ไปสักนิดก็เถอะ

“เดินมาเหนื่อยๆ พักก่อนมั้ยจ๊ะ? ตรงนี้เคยมีความรักนะ แต่เมื่อกี๊ให้เธอไปหมดแล้วล่ะ เผื่อไม่รู้วววว~”

พัง... -_-!

ได้ฟังคำพูดที่ร่ายมายาวเหยียดแบบโคตรพังของผู้ชายคนนั้น แล้วรู้เลยว่าถ้ายืดเยื้อจะไม่ได้สาระอะไรแน่ๆ ฉันเลยเลือกจะตัดบทไปทันที

“คืองี้ ถามหน่อยดิ ประตูหลัง ม. ที่จะทะลุไปโซนอาหารอยู่ตรงไหนหรอ?”

ทั้งที่ถามออกไปด้วยน้ำเสียงปกติ แต่หน้าคนฟังตอนนี้โคตรจะเคลิ้มและไม่มีใครคิดจะตอบฉันสักคนเอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มกันอยู่แบบนั้น เออ ให้ตาย เสียเวลาชะมัด!

“เค ช่วยได้เยอะเลย -.-”

ฉันพูดออกไปพร้อมกับถอนหายใจใส่ท่าทางของคนพวกนั้น ก่อนจะหมุนตัวกลับไปหาลิซที่พอหันมาอีกทียัยนี่ก็ยืนคุยอยู่กับผู้ชายร่างสูงที่ยืนหันหลังให้ฉันอย่างสนิทสนม พอฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ ผู้ชายคนนั้นก็หันหลังกลับมามองฉันอย่างยิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยปากทักมาแบบกวนๆ ตามสไตล์ของเขา

“รับเพื่อนกินข้าวเพิ่มอีกคนมั้ยครับ :) ”

“เฮ้ยยย พี่ริวมาไงเนี่ยยย!”

พอเห็นว่าคนที่หันมาคือ ‘พี่ริว’ ฉันก็รีบก้าวขาเข้าไปหาเขาทันที แล้วพี่ริวก็เอื้อมมือมายีหัวฉันนิดหน่อยเหมือนที่เขาเคยทำก่อนจะตอบกลับมา

“เราดิมาไงไม่บอกไม่กล่าว ถ้าไม่เห็นลิซนี่ไม่รู้เลย”

เขาพูดไปแล้วหันมองลิซไป ฉันเลยรีบอธิบายออกไปกลัวเขาจะเข้าใจผิด เพราะตั้งแต่วันนั้นเราก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยกันอีกเลย

“โทษทีพี่ริว คือโรสไม่มี Contact พี่สักทาง” พอฉันพูดจบพี่ริวก็ขำ แถมยังพูดออกมาแบบทีเล่นทีจริงจนฉันชะงัก

“ฮ่ะๆ แหงดิ ก็เปลี่ยนใหม่หมดตามสไตล์คนอกหัก”

“.....” ถึงเขาจะขำแต่ฉันเนี่ยขำไม่ออก เพราะวันนั้นฉันยังไม่มีโอกาสพูดอะไรมากด้วยซ้ำก็เฮียโย...

“เฮ้ยยย ไม่ใช่เรา ล้อเล่น”

พอเห็นฉันนิ่งไป พี่ริวก็รีบพูดขัดขึ้นมาทันที ฉันเลยส่งยิ้มแห้งๆ ออกไป เพราะต่อให้ใช่.. ฉันก็ทำอะไรไม่ได้แล้วอ่ะนอกจาก..

“เหอะๆ เรื่องวันนั้นโรสขอโทษจริงๆนะพี่ริว -_-”

ฉันพูดออกไปแบบกล้าๆ กลัวๆ เหมือนลึกๆ ก็กลัวเขาจะรู้สึกไม่ดีไง คือมันเกิดขึ้นเร็วมาก แล้วเขาก็รอคำตอบแต่ตอนนั้น แต่ฉันดันเดินหนีมา บอกเลยฉันไม่ได้ตั้งใจ -_-!

“ขอโทษเรื่องไหน ที่รีบเดินไป? หรือที่มีผัว?”

เอิ่ม.. ฉันว่าไม่ใช่ละ เหมือนฉันจะคิดเยอะไปอ่ะ พี่ริวถามกลับมาแบบไม่สะทกสะท้านอะไรสักนิด ผัวเผออะไร อิเฮียมันมโนวันนั้นอ่ะ! แล้วนี่ก็ยังจะจำได้เน่อะ บ้าบอจริงๆ เลย =_=

“ผัวไร ไม่มีก็พอ! กวนประสาท!”

ฉันแก้ตัวพัลวันแล้วพี่ริวก็ขำออกมา ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเรื่องไปและดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อนกับเรื่องวันนั้นสักนิดซึ่งมันก็ทำให้ฉันโล่งใจพอสมควร

“อ้าวหรอ ฮ่ะๆ ป่ะกินข้าวกันมั้ย หิวจะตายอยู่ละ”

“ได้ แต่พี่ริวเลี้ยงนะ ขอบใจ~” แล้วฉันก็พยักหน้ารับและชิงตัดบทไป ส่วนเขาก็บ่นอุบอิบไป แต่เห็นบ่นทีไรก็เลี้ยงทุกที

ไม่กี่นาทีต่อมา....

“เออ แล้วเราเรียนไรกันวะ ลืมถามเลย”

ระหว่างที่เรานั่งกินข้าวกัน พี่ริวก็ถามออกมาตามสไตล์ห้าวๆ ของพี่แกอ่ะ ฉันเลยตอบไป

“ลิซ IST โรสวิศวะโลจิสฯ”

“ถามจริง?” พอฉันพูดจบพี่ริวก็ถามซ้ำออกมาด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนไม่เชื่อ เอ้า.. แล้วจะโกหกทำไมพี่ริวนี่ก็ถามแปลก -.-

“จริงดิ แล้วพี่อ่ะเรียนไร”

ฉันพยักหน้าตอบไป และเป็นฝ่ายถามเขากลับบ้าง ก่อนจะตักข้าวเข้าปากเงียบๆ แล้วเขาก็ตอบกลับมา

“เรียนกับเราไง”

“วิศวะโลจิสฯ อ่ะนะ?”

พอเขาตอบมาแบบนั้น ฉันก็ถามซ้ำไปเพื่อความแน่ใจ แล้วพี่ริวก็พยักหน้า ก่อนจะทำท่าเหมือนคิดอะไรได้ และยักคิ้วพร้อมกับยิ้มร่าออกมาอย่างมีแผน

“อื้ม งั้นเวลาไปเหล่สาว ฝากปั่นงานด้วยนะ ขอบใจ ^^”

เอิ่ม.. มันใช่มั้ยเนี่ย โว๊ะ!

“เดี๋ยวๆ พี่ต้องช่วยโรสดิ คอยให้คำปรึกษาไรงี้ ไม่ทันไรก็จะเทน้องละ”

ได้ฟังเจตนารมณ์อันแน่วแน่ของพี่แกฉันก็แย้งไปทันที แล้วพี่ริวก็ขำออกมาอีก เอาจริงตอนอยู่เมกาฉันเคยช่วยพี่ริวปั่นงานบ่อยอ่ะ แบบช่วยจนรู้ว่าเมื่อไหร่ที่มีสาว พี่แกจะเททุกอย่าง และความซวยนั้นแม่งก็มาตกอยู่ที่ฉัน แล้วพี่ริวก็จะซื้อขนมหวานที่ฉันชอบกินมาเซ่นทุกที ซึ่งทางเราก็ใจอ่อนเสมอ ให้ตายเหอะ!

“ฮ่ะๆ ก็เราแม่งเรียนเก่งจัด ปีนี้พ่วงตำแหน่ง Queen สาขายังได้”

พี่ริวพูดมาแบบขำๆ เขามักจะชมว่าฉันเรียกเก่งทุกครั้งที่จะใช้งานอ่ะ ซึ่งตอนนี้เริ่มรู้ชะตากรรมละ หึ.. แล้วไม่รู้ฉันนึกคึกอะไรเลยรับมุกไอ้เรื่อง Queen สาขาที่เขาเพิ่งพูดมาเมื่อกี๊ไปซะงั้น

“เฮ้ยเรื่อง Queen นี่น่าสนใจ ถ้า King หล่อบอกต่อด้วยนะ เปิดว๊าบเลยให้ไว~”

พูดจบฉันก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อเพราะหิวโซมาก ก่อนที่พี่ริวจะทำเสียงกระซิบกระซาบส่งมาให้ แถมทำหน้าจริงจังมากเว่อร์จนฉันต้องละสายตาจากจานข้าวไปให้ความสนใจ

“รู้แล้วเหยียบไว้.. เราเคยหักอก King of LGT ไปแล้ว”

หืม..?

ฉันเนี่ยนะเคยหักอก King of LGT?

“หึ อย่าบอกนะ..”

เอาจริงดิ?! นี่กำลังหมายถึงตัวเองถูกมั้ย? แล้วไอ้รอยยิ้มกรุ้มกริ่มนั่นเขาภูมิใจอะไร -_- ฉันเลิกคิ้วแล้วหันไปหาพี่ริวที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ตรงข้าม แล้วเขาก็พยักหน้าออกมาพร้อมกับชี้นิ้วเข้าไปหาตัวเองอย่างอารมณ์ดี แถมยังพูดจาหลงตัวเองได้อีกจนฉันเบะปากใส่

“ขอลายเซ็นไว้มั้ยฮะ ถ้าดัง..คนหล่อไม่ง้อแล้วนะ”

เหอะๆ เอากับพี่แก ให้ตายเหอะ! แล้วพอพี่ริวพูดจบลิซก็หันก็หน้ามาหาฉันกับพี่ริว แล้วเลิกคิ้วสงสัยออกมาแบบจริงจังมาก

“เอ่อ..แถวนี้มีคนหล่อด้วยหรอคะ อยู่ตรงไหนบอกที -.-?”

“ลิซ!” ได้ฟังลิซพูดแบบนั้นพี่ริวถึงกับกุมขมับ ก่อนจะเอามือไปโยกหัวลิซอย่างหมั่นเขี้ยว แล้วลิซก็ทำหน้าแหยๆ ออกมา

“งื้อออ ลิซล้อเล่น >.<”

แล้วพี่ริวก็หันมายิ้มให้ฉัน พร้อมกับส่ายหัวให้กับความมึนของลิซไปพร้อมๆ กัน ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบน้ำมาให้ แล้วเราก็นั่งคุยอะไรกันไปเรื่อยอีกนานพอสมควร