LOGINShare
ตอนที่ 4 ไฟในตัวลุกโชน
Last Updated:
2025-12-02 08:16:582 เดือนผ่านไป ...
ณ โรงเรียนวาสอุดมวิทยา เหล่านักเรียนนับร้อย ต่างกรู่เดินมาจากหลากหลายทิศ มุ่งหน้าไปที่เดียวกัน คือหอประชุมศิษย์เก่าสัมพันธ์วาสวิทฯ เพื่อที่จะสมัครเรียนต่อ เด็กสาวกอดแฟ้มเอกสารสีฟ้าใสชิดอก ก้าวขาเอื่อยเฉื่อยมาพร้อมกับแม่ ที่มัวคุยโทรศัพท์ตามหลังมาติด ๆ “ป๊อบ รอแม่ด้วยสิลูก” แม่ยกโทรศัพท์ออกจากหู เรียกตามหลังเด็กสาว ที่จ้วงก้าวยาวนำหน้า เด็กสาวหยุดชะงัก หันกลับมาหาแม่ “หนูว่าหนูเดินช้าแล้วนะแม่ แต่แม่ช้ากว่าอีก” “ก็พ่อของลูกไม่ยอมวางสายสักที ไม่รู้จะคุยอะไรกันนักกันหนา” “---” เด็กสาวจ้ำอ้าวฝ่าฝูงชนนับร้อย แทรกตัวผ่านคนนั้นที คนนี้ทีอย่างคล่องตัว “สำหรับใครที่เอกสารครบแล้ว ยื่นได้ที่โต๊ะได้เลยนะคะ” เสียงครูอรุณตะโกนมาจากอีกฟากของหอประชุม เด็กสาวเดินพุ่งตรงไปตามจุดของเสียง หมับ ! เธอวางแฟ้มเอกสารที่เตรียมมา วางลงตรงหน้าครูผู้รับลงทะเบียน “สวัสดีค่ะ” “สวัสดี .... อ้าวววว หนูป๊อบ” “ค่ะครูอรุณ หนูป๊อบเองค่ะ” “... ทำไมได้มาคนเดียวล่ะลูก แม่ไปไหนล่ะ” ครูอรุณมองส่องข้างหลังเธอ “แม่กำลังคุยโทรศัพท์กับพ่ออยู่ค่ะ เดี๋ยวก็คงมาค่ะครู” “อ่อ ... อะ เอกสารครบไหมลูก ถ้าครบก็ยื่นมาได้เลยจ้ะ” เด็กสาวดึงเอกสารในแฟ้มสีฟ้าใสออกมา ยื่นไปข้างหน้าเรียบโต๊ะขาวให้กับครู “หนูอยากอยู่ห้องไหน ได้คิดไว้บ้างไหม ?” ครูสาวเงยหน้าถามเธอ “เอิ่ม ... ไม่รู้เลยค่ะครู” เธอตอบกลับด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ห้องไหนก็ได้ค่ะครู ไม่ว่าจะห้องไหนก็คงไม่มีกานต์” เธอก้มหน้าตอบกลับครู ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “อ้าว ! ไม่ได้เจอกันหรอกเหรอ กานต์เขาเพิ่งลุกออกไปจากครูเมื่อกี้เองนะ” เด็กสาวตาตั้งขึ้นอย่างทันที “กานต์เรียนต่อที่นี่เหรอคะครู” เด็กสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นสุด ๆ ครูสาวเอียงคอนึกคิด ก่อนจะตอบกลับเธอ “ก็น่าจะใช่นะ ครูถามว่าได้สมัครที่ไหนไว้อีกไหม เขาก็ตอบว่าไม่นะ” “แล้วกานต์เลือกสอบห้องไหนคะครู” เด็กสาวยื่นหน้าเข้ามาถามครู พร้อมเสียงกึ่งกระซิบ “เดี๋ยวครูขอดูแป๊บนะ” ครูสาวก้มลงค้นหาเอกสารในกล่องกระดาษข้างล่าง “ป๊อบลูก เมื่อกี้แม่เห็น ...” แม่ของเด็กสาวเดินหน้าตั้ง ลงนั่งเก้าอี้แดงข้าง ๆ เธอ “คุณครูอรุณ สวัสดีค่ะ” แม่เหลือบไปเห็นครูที่ก้มหน้าก้มตาค้นหาเอกสาร ก่อนที่ครูจะหยิบกระดาษขึ้นมา พร้อมรับไหว้และไหว้ตอบกลับคุณแม่ “ขอตอบคำถามก่อนหน้าของหนูป๊อบก่อนนะคะ” ครูยิ้มกริ่ม “กานต์เลือกสอบเข้า ...ห้องพิเศษจ้ะหนูป๊อบ” ครูสาวยื่นหน้ามาตอบคำถามที่เธออยากรู้มาก ๆ “หนูขอเลือกห้องพิเศษค่ะ” เด็กสาวยิ้มกว้าง ดึงกระดาษสีชมพูอ่อนในชั้นออกมา กรอกรายละเอียดต่าง ๆ อย่างตั้งใจ “แต่ห้องพิเศษต้องสอบเข้านะ หนูป๊อบต้องอ่านหนังสือนะ” ครูอรุณเหลือบมองหน้ากันกับคุณแม่ ก่อนจะเอ่ยบอกกล่าวเด็กสาว “ง่ายมากค่ะครู” เด็กสาวก้มหน้าก้มตากรอกข้อมูลลงใบสมัครอย่างตั้งใจ “แม่เซ็นตรงนี้ให้หนูหน่อยค่ะ” เธอเลื่อนเอกสารมาตรงหน้าแม่ แม่มองหน้ากันกับครู ฉีกยิ้มกริ่มให้กัน ก่อนจะก้มหน้าเซ็นชื่อตัวเองลงไปในเอกสาร ที่เธอจัดการด้วยตัวเองอย่างเสร็จสรรพ ยื่นกลับให้เธอ เด็กสาวหยิบเอกสารขึ้นมาตรวจสอบ พยักหน้าด้วยความพึงใจ ก่อนจะยื่นส่งต่อให้ครู ครูสาวตรวจเช็กเอกสารสักพัก แม่มองหน้าเด็กสาว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความหวัง ความพยายามอย่างเต็มขีด “เรียบร้อยค่ะ เจอกันอีกทีวันสอบนะคะ” ครูอรุณรวบเอกสารของเธอ เย็บ แล้วหย่อนลงในกล่องกระดาษข้างตัว “ขอบคุณค่ะครู” เด็กสาวไหว้ขอบคุณ แล้วเดินออกจากตรงนั้น ด้วยรอยยิ้มปริ่มใบหน้า “ขอบคุณนะคะครูอรุณ” “ขอบคุณค่ะคุณแม่”
Latest chapter
Promise me สัญญานะ ว่าจะแต่งงานกัน ตอนที่ 19 ไปกินปังเนยกัน 2
ณ ร้านน้ำปั่นลุงใจดี“อ้าว หนูป๊อบ หวัดดี”“หวัดดีค่ะลุง”“ไม่มาหาลุงนานเลยนะ เป็นไงบ้างแม่สบายดีไหม ?”“สบายดีค่ะลุง”ลุงวาฬ เจ้าของร้านน้ำปั่นลุงใจดี ยกมือที่ถือช้อนก้านยาวทักทายสองหนุ่ม เอ่ยทักทายสาวน้อยที่เดินมาด้วยกัน สาวน้อยมาที่นี่ตั้งแต่จำความได้ เนื่องแม่ของสาวน้อยเป็นเพื่อนรัก ที่แอบเคยรักกันสมัยเรียนวาสอุดมวิทยารุ่นเดอะ ๆ แม่พาเธอมาบ่อยครั้ง เธอจำได้ว่าทุกครั้งที่มาลุงจะทำนมเย็นปั่นหวานหอมมาให้เสมอ เธอนั่งดูนมเย็นตามประสา นั่งฟังผู้ใหญ่สองคนระบายทุกข์สุข หัวเราะกลบกันไป จนเธอเริ่มโตขึ้นหน่อยก็มาบ่อยกับกานต์ แต่คำทักทายที่ถามว่า “แม่สบายดีไหม ?” ก็ยังคงเป็นคำถามทักทาย ที่ต้องได้ยินอยู่ตลอด“นั่งก่อนเด็ก ๆ” ลุงเก็บของบนโต๊ะ ที่ลูกค้าคนก่อนเพิ่งลุงปัดก้นไปเมื่อครู่“เอาไรกันบ้างอะ เดี๋ยวลุงทำให้” ลุงปัดมือกับผ้ากันเปื้อนลายปลาวาฬน่ารัก ที่ขัดกับหนวดดำแกมหงอกบนใบหน้า“ผมเอาโกโก้ปั่นครับ” พีทตอบ“เอิ่ม ... ผมด้วยครับ” กานต์เปิดดูเมนู เอียงคอซ้ายขวาลังเลนิดหน่อย ก่อนจะเอาเมนูตามพีท“เหมือนเดิมก็ได้ค่ะ” ป๊อบปิดเมนูที่เพิ่งเปิดได้แค่หน้าหมวดขนมหวาน“เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน” ลุงทำท่
Promise me สัญญานะ ว่าจะแต่งงานกัน ตอนที่ 18 ไปกินปังเนยกัน
กริ๊งงงงงงงง กริ๊งงงงงงงง ~ เสียงสัญญาณดังลั่นทั่วโรงเรียน เป็นเสียงสัญญาณที่บอกว่าวันทั้งวันที่เหน็ดเหนื่อยนี้ ได้สิ้นสุดลงแล้ว ขอให้พวกเจ้ากลับไปใช้ชีวิตต่อที่บ้านนะ หนุ่มน้อยเดินรั้งท้ายกลุ่มคู่กับเพื่อนเนิร์ดแว่น ที่กระเป๋าสะพายหลังแอ่น ปลายทางคือหน้าโรงเรียน ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยร้านขายของกิน เต็มแน่นทั่วทางเท้า ในช่วงหลังเลิกเรียน สิ่งที่นักเรียนใฝ่หามากกว่าการได้กลับบ้านคือของกิน การเรียนทั้งวัน โดยมีอาหารตกถึงท้องแค่ตอนเที่ยงกับช่วงเปลี่ยนคาบ ที่แอบแวะร้านค้าโรงเรียน ไม่เพียงพอต่อความต้องการเลยสักนิด การได้กินของอร่อย ๆ หลังเลิกเรียนนับเป็นสิ่งวิเศษสุด ๆ แล้วในแต่ละวัน “เอาลูกชิ้นหกไม้ครับ” บอลชะโงกหน้า สั่งแม่ค้าที่ง่วนอยู่กับออเดอร์ก่อนหน้า “ไม่ไปกินน้ำปั่นร้านลุงใจดีกับเราจริงดิ” พีทออดอ้อนกอดแขนล่ำสูงของบอล “โทษทีว่ะเพื่อน กูต้องไปซ้อมว่ายน้ำอะ” “มึงจะว่ายน้ำไปตลอดชีวิตเลยเหรอวะ” “ว่ายน้ำน่าจะเป็นสิ่งเดียวที่กูทำได้ดีที่สุดว่ะ” “เออนะ ตั้งแต่เริ่มเรียนว่ายน้ำด้วยกันมาตอนปอหนึ่ง มึ
Promise me สัญญานะ ว่าจะแต่งงานกัน ตอนที่ 16 ระเบิดลงกลางโรงอาหาร
2 สัปดาห์ผ่านไป‘ประกาศถึงนักเรียนโรงเรียนวาสอุดมวิทยาทุกคน ในวันพรุ่งนี้ในคาบเรียนที่เจ็ด จะมีการเลือกชุมนุม ณ หอประชุมศิษย์เก่าสัมพันธ์วาสวิทฯ ให้ทุกคนตรวจดูรายชื่อชุมนุมที่สนใจในรายชื่อที่แนบมาให้นี้ สวัสดี // สภานักเรียนวาสอุดมวิทยา’กานต์เปิดดูข้อความอัตโนมัติ ที่แจ้งเข้ามาในมือถือ พร้อมเพื่อน ๆ ในห้องถึงข่าวแจ้งถึงการเลือกชุมนุม เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นทันที เมื่อทุกคนได้อ่านข้อความดังกล่าว“มีแต่ชุมนุมที่น่าสนใจทั้งนั้นเลย”“นั่นดิ เลือกอะไรดี”“บอล มึงจะเลือกชุมนุมไรวะ”“กูว่าจะเลือกว่ายน้ำว่ะ” บอล หนุ่มน้อยที่ดูน่าจะดูแตกเนื้อหนุ่มที่สุดในกลุ่ม ผิวแดงดำแดด กับรูปร่างทรงนักกีฬา สูงใหญ่ ค่อนข้างล่ำเมื่อเทียบกับเด็กมอหนึ่ง“เออ มึงเคยไปเรียนพิเศษมาหนิ ใช่ป้ะ // นายล่ะ แคน”“เราลังเลอะ ว่าจะเลือกแลปวิทย์ฯหรือจินตคณิตดี” แคน หนุ่มน้อยผมหยิกดำ ร่างบางสูงผอม ผิวสีน้ำผึ้ง เอ่ยตอบ ด้วยท่าทางสุภาพเรียบร้อย“เราก็คิดเหมือนนายเลย แคน” เซคัล หนุ่มน้อยแว่นหนาเตอะ ตัวเล็กขาวผ่อง ตอบกลับด้วยสีหน้าตื่นเต้น เพราะน่าจะมีเพื่อนในกลุ่มลงชุมนุมด้วย“นายสองคนก็หนีจากวิทย์ฯคณิตสักหน่อยก็ไม่ได้เลยเนอ
Promise me สัญญานะ ว่าจะแต่งงานกัน ตอนที่ 15 แล้วเจอกันนะ 2
“ไม่ปล่อย บอกมาก่อนว่าชื่ออะไร”“อ๋อ...ปานใจ” ชายหนุ่มอ่านชื่อบนหน้าอกของเธอ“งั้นพี่เรียกเรียกน้องปานใจนะ”“หนูชื่อเจสซี่ค่ะพี่ อยู่มอหนึ่งห้องแปด” เสียงแหลมแจ๋วพูดโทนสองสามสี่ แทรกขึ้นพร้อมชะโงกหน้าคั่นผู้สนทนาทั้งสอง“น้องปานใจกำลังหลบเรียนเหรอคะ ?” ชายหนุ่มผลักหน้าเจสออกจากเรดาร์ เอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงหวานปนสายตาเจ้าเล่ห์“ไม่ได้หลบค่ะ กำลังเข้าเรียน” สาวน้อยตอบกลับด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะอยากคุยด้วย“หลบแหละพี่ว่า --- พี่ควรจะบอกครูดาหวันไหมนะ” ชายหนุ่มมองชะเง้อเข้าไปในห้อง ที่ครูกำลังพูดคุยกับนักเรียนอยู่“หนูว่าพี่ควรปล่อยแขนหนูก่อนค่ะ” สาวน้อยมองส่งสัญญาณมาที่แขน ที่ชายหนุ่มกำลังกำแน่น“อ่า --- พี่ลืม โอเค ปล่อยแล้ว” ชายหนุ่มยกมือขึ้นข้างตัว‘เดชผล ปานใจ’ เสียงครูเรียกเช็กชื่อในห้องดังลอดออกมาข้างนอก‘น่าจะหลบค่ะครู’ สาวน้อยผมหยิกหน้าห้องตอบกลับ และครูก็กำลังวางปากกาลงกระดาษที่ถืออยู่ในมือ เพื่อเช็กชื่อขาด“ครูครับ น้องปานใจอยู่นี่ครับ” ชายหนุ่มพูดขึ้นเสียงดัง ทำเอาคนทั้งห้องมองหันมายังต้นเสียงสาวน้อยเบิ่งตาโตเต็มไปด้วยสีหน้าตกใจ หันหน้าหนีจากกลุ่มเพื่อน ที่พยายามชะโงกหน้าผ่านช
Promise me สัญญานะ ว่าจะแต่งงานกัน ตอนที่ 14 แล้วเจอกันนะ
กริ้ง ~ สิ้นเสียงสัญญาณเข้าห้องเรียนในคาบแรก หนุ่มน้อยรีบเบิ่งพรวดเข้ามาในห้องพยาบาล มองควานหาสาวน้อย จนพบร่างเล็กน้อยห่มผ้าคลุมโปงอยู่สุดห้อง“ป๊อบ เป็นไงบ้าง”“ป๊อบดีขึ้นแล้วกานต์ --- กานต์มาทำไม ทำไมไม่ไปเรียน”“กานต์กำลังจะไปเรียนแล้ว คาบแรกวิชาสุขศึกษาน่ะ ห้องข้าง ๆ นี่เอง”“อ่อ”“ว่าแต่ป๊อบห่มผ้าทำไมน่ะ หนาวเหรอ”“นิดหน่อยน่ะกานต์”“แต่ ... ป๊อบเหงื่อชุ่มเลยนะ” หนุ่มน้อยก้มลงปาดเหงื่อข้างขมับของสาวน้อย“เอิ่ม ... ป๊อบเพิ่งกินยาไป สงสัยยากำลังออกฤทธิ์ กานต์ไปเรียนเถอะ ป๊อบอยู่คนเดียวได้”หนุ่มน้อยมองออกกลับมาหน้าห้อง ที่มีกระจกใสบานใหญ่กั้น“โอเค งั้นกานต์ไปเรียนแล้วนะ ถ้ามีอะไรให้กานต์ช่วยบอกได้เลยนะ”“โอเค”หนุ่มน้อยเดินออกจากห้องจนลับสายตา สาวน้อยสาดตามองจนสุดสาย ก่อนจะถีบผ้าห่มหนาพ้นตัวสาวน้อยครุ่นคิดว่าจะออกไปเรียนดีไหม ในเมื่อตอนนี้อาการก็ปกติดีที่สุดแล้ว หรือจะนอนเป็นผักอบร้อนคนเดียวในนี้ คิดไปคิดมามันก็เหงาอยู่ไม่น้อย ที่ต้องอยู่คนเดียวในห้องที่มีเตียงว่างเรียงรายนับสิบ จนเกิดความคิดในหัวว่า ‘วันนี้ไม่มีใครป่วยเลยหรือไงนะ’เพียงไม่นานเมื่อสิ้นความคิด เสียงเปิดประตูที่เ
Promise me สัญญานะ ว่าจะแต่งงานกัน ตอนที่ 13 สาวน้อยชุบแป้งทอด 2
สาวน้อยมองซ้ายมองขวา หาเพื่อนร่วมห้องที่น่าจะคุ้นตาอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เจอ มีเพียงคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก ผ่านเธอไปอย่างมีจุดหมาย ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะวันที่ครูให้แนะนำตัว เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตา เธอจึงแทบจะจำหน้าใครในห้องไม่ได้เลย และในตอนนี้เธอรู้สึกเคว้งอย่างบอกไม่ถูก ครั้นจะเดินไปขอเข้าแถวกับกานต์ก็คงไม่ถูก จะเดินผ่านสายตาที่มองแบบเด่น ๆ ไปเดาหัวแถวข้างหน้าก็กลัวจะหน้าแตกเธอยืนงกงงท่ามกลางผู้คนผ่านไปผ่านมาเฉียดเบียดข้างกายเธอ เหงื่อที่มือผุดเม็ดออกมาจนเปียกชื้น แผ่นหลังเปียกโชกไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ไหลเป็นทางจนเปียกแฉะ เสียงหวานของพี่แจนประชาสัมพันธ์ผ่านไมค์เริ่มแผ่วเบาภายในหู เสียงรอบข้างเริ่มค่อย ๆ แผ่วลง แต่มีเสียงอู้อี้วี้ดดังขึ้นในหู ภาพนักเรียนเข้าแถวภายหน้ากลายเป็นภาพซ้อน ที่เพิ่มจำนวนนักเรียนเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า ลมหายใจถี่ รู้สึกเหมือนหายใจเข้าไม่ถึงปอด“ป๊อบ !” เสียงแหลมเล็กเรียกดังลั่น นี่น่าจะเป็นเสียงเดียวที่เธอได้ยินในตอนนี้ตุ้บ !“ป๊อบ เป็นไร ลุกขึ้นก่อน ๆ” ท่อนแขนเล็กเรียวประคองแผ่นหลังเธอ ขึ้นมาจากพื้นดินกรุ่นฝุ่น ผู้คนกรู่เข้ามามุงดู เธอยังคงรู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา ใน
You may also like
Secretly love ปิ๊งรักนายรุ่นพี่สุดฮอต
SOEUR3.2K viewsCRAZY LOVE คลั่งรัก | ฟาเรนไฮต์ (จบ)
อยู่ในตะเกียงแก้ว135.7K viewsBad Engineer เพื่อนรักร้ายวิศวะหวงรัก
BlueSoda4.8K viewsSO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก
Phat_sara19.3K views3P เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ [ซันxโมนาxแอลเจ]
คิมฮานึล2.4K viewsVirgin Trap เวอร์จิ้นแทร็ป : ครั้งเดียวไม่พอ
ลิขิตา Likita240 viewsMy Baby ก้าวไปเจอรัก
ต้นนุ่น'นน628 viewsหลงกลรัก เพื่อนพี่ชาย
J.Jusmin3.8K views
