So Beautiful สยบหัวใจให้ยัยคนสวย

“ฮัลโหล”“อยู่ที่ไหน?”“บนรถ”“พูดดี ๆ”“บนรถ...ค่ะ”“พี่บอกว่าให้มาหาพี่”“ไม่ว่าง...ค่ะ”“พี่บอกว่าให้มาหาพี่”“ไม่ว่างไง...คะ”“พี่บอกว่า...ให้มาหาพี่”“ก็บอกว่าไม่ว่างไง!”“พี่...เคยสนด้วยเหรอว่าเราจะว่างรึเปล่า?” ไอ้สารเลว!“หยีไม่ว่างมีธุระจริง ๆ ขอร้องรู้จักเข้าใจเห็นใจคนอื่นบ้าง”“ที่รักคะมา

​“ปล่อย!” ฉันรีบสะบัดมือให้หลุดพ้นจากการจับของเขา ไอ้เลวไอ้คนกลับกรอก!“ปล่อยในหรือปล่อยนอกคะ แต่ปล่อยในไม่ได้หรอกนะพี่ไม่อยากมีภาระ ยังไม่รู้สึกอยากมีเมียมีลูกเท่าไหร่” เขาบอกฉันด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วเจ็บไปถึงข้างในใจ“เลว!” ด่าเลวแต่ในใจฉันนี่ไม่ได้รู้สึกว่าคำนี้มันเพียงพอกับการใช้ด่าผู้ชายคนนี้เล

เขามาหาปั้นหยาแล้ว​หลังจากนั้นเราสามคนก็ไปทานข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารในซอยใกล้ ๆ มหาลัยและเพราะโลกมันกลมหรือเพราะความบังเอิญก็ไม่รู้ถึงได้เห็นพี่กราฟกับริต้าเดินเข้ามาในร้าน ตอนแรกฉันก็แอบหวั่นว่าจะเกิดสงครามระหว่างผู้ชายสองคนนี้ที่เกี่ยวข้องกันทางไหนก็ไม่รู้ถึงได้จัดงานวันเกิดในบ้านหลังเดียวกัน รู้แค

​“ค่ะ ไม่ต้องรับผิดชอบค่ะ พี่กันต์จอดทำไมคะจะเข้าห้องน้ำเหรอ” “เปล่าครับ แต่พี่จะให้ยาหยีรับผิดชอบต่างหาก” “รับผิดชอบ? รับผิดชอบอะไรคะ”“รับผิดชอบ...เรื่องเมื่อสามปีก่อนไงครับ ที่หยีถอยมาชนรถพี่แถมยังต้องให้พี่ขับรถคู่กรณีเข้าไปจอดให้อีก”“...” ! เขาจำได้เหรอ?“พี่กันต์...” จะถามว่าจำได้เหรอคะแต่อ

​“ค่ะ ฮึก! พี่กันต์หยุดเถอะนะหยีขอร้อง” “โอเคครับ” “ขะ ขอบคุณนะคะ” “ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอกครับที่รัก พี่แค่หยุดเพราะถุงยางมันหมด”“หมายความว่ายังไง?” “หมายความว่าเมื่อคืนพี่ใช้ถุงยางหมดแล้วไงครับ ที่รักลงไปซื้อให้พี่หน่อยเร็ว~” เขาทำให้ฉันรู้สึกชาไปทั้งตัว เหมือนโดนลากไปตบหน้าตรงกลาง 5 แยกลาดพร้าว