HINDI AKMA SA okasyon pero ganun na lang ang gulat ni Bethany sa sinabi ng asawa. Ang tagal niya ng nakauwi pero ngayon niya lang ito nabanggit. Nakokonsensya tuloy siya na ngayon pa niya ito napansing wala ang presensya.“Ano? Bakit niya naman gagawin iyon?” Medyo nakaramdam pa ng pagkakonsensya pa si Bethany dahil hindi niya ito nabanggit sa asawa. Kinukumusta niya ito kay Gavin, pero hindi siya ang literal na nagre-reached out sa hipag. Ni hindi niya nga ito natawagan dati eh at nagui-guilty siya dahil noong nasa hospital siya, nagawa pa siya nitong bantayan kahit na tinakasan niya pa ito dati. “Bakit hindi mo sinabi sa akin? Hindi niyo pa rin ba siya nahahanap hanggang ngayon? Anong taon na?” “Thanie, problemado na tayo noon sa buhay natin iisipin pa ba natin siya? Malaki na siya. Alam na niya ang tama at mali. Saka kung gusto niyang umuwi, palagi namang bukas ang tahanan namin sa kanya. Hayaan mo na ng matuto.”“Matuto? Gavin, Gabriella is your only sister. Noong may problema t
BOOK 2The Stunning Wife of Governor BianchiGabriella Dankworth and Giovanni Bianchi StoryBLURBSa edad na thirty-five, isang kahibangan para kay Governor Giovanni Bianchi ang makipagrelasyon sa isang babaeng bata sa kanya ng sampung taon. Hindi lang iyon, ang pinakamalalang eskandalo pa dito ay bunsong kapatid ito ng asawa ng kanyang pamangkin. Ano na lang ang sasabihin ng mga nakakakilala sa kanya? Mahilig siya sa bata? Hindi lang sa kanya kundi sa pamilya rin ng dalaga. Sobrang nakakahiya kung itutuloy pa ni Giovanni ang nararamdaman para kay Briel. Subalit, paano niya pipigilan ang sarili kung kada makikita niya ang pamilyar at mapanghalinang mukha ni Gabriella Dankworth ay nakakalimutan niya ang malaking agwat ng edad na naghihiwalay sa kanila at ang tanging naiiwan sa malanding utak niya ay ang mga eksena ng gabing nagiging isa ang mga katawan nila? Alam nilang pareho na mali, isang katangahan at kasuklam-suklam sa mata ng karamihan ngunit paano ba nila mapipigilan ang kanilang
SINAMANTALA NI GIOVANNI ang komosyong nilikha ng kanyang apo sa pamangkin na si Gabe upang pumuslit sa naturang party. Pabulong na nagpaalam siya sa inang si Donya Livia na may kailangang puntahan ng mga oras na iyon nang sa ganun pagkatapos ng party ay hindi siya nito hanapin. Hindi mawala sa kanyang isipan ang sinabi ni Bethany tungkol kay Briel na lumayas umano ito na dalawang taon na ang nakakalipas. Habang siya kampanteng namumuhay, hindi niya alam kung ano ang pinagkakaabalahan pala nito. Ang buong akala pa naman ng Governor ay umalis ito ng bansa, iyon ang pagkakaalam ng dalaga sa kanya at syempre iyon din ang sinabi nito noong huling usap nila kaya naman pinaniwalaan niya. Ang kamalian lang niya ay masyado siyang naging kampante at hindi man lang nag-check ng immigration kung totoo bang lumabas nga ito ng bansa. Pinabayaan niya lang ang dalaga dahil ng panahong iyon ay abala na rin siya.‘Nasaan ka, Briel? Nasaan ka ng dalawang taong iyon? Huwag mo sabihing napariwara ka dahil
ISANG DIPA ANG layo nila sa bawat isa pero amoy na amoy ni Giovanni ang alak sa hininga ng dalaga na hindi niya alam kung matalas lang ba ang pang-amoy niya o talaga lango ito sa alak. Malakas din itong uminom ng alak, iyon ang na-obserbahan niya kay Briel sa loob ng ilang araw nitong pananatili sa mansion nila bago pa ang kasal ng kanyang pamangkin. Iyon ang isa sa turn off niya sa mga babae. Ayaw niya sa babaeng umiinom ng alak o sa babaeng mahilig pumarty. At sa tingin niya party girl ang babae lalo na sa paraan ng pananamit nito. Sinong matinong babae ang magsusuot ng hanggang kalahati ng hitang skirt sa malamig na lugar? Siya lang ang nakilala niyang babaeng ganun.Napapitlag ang Governor na marahas idinilat ang mata nang mag-preno ang driver. Nais nang mapamura sa pagkaudlot sa nakaraang binabalikan. “What the hell are you doing? Tulog ka na ba?!” “S-Sorry po, Governor Bianchi, may aso pong biglang tumawid ng kalsada.” kabadong wika ng driver na biglang namutla sa hitsura ng G
PARANG NAPAPASONG NAPALAYO si Giovanni kay Briel ngunit hindi ito bumitaw sa hawak nito sa leeg niya. Nanlaki pa ang mga mata ng Governor nang awtomatikong humigpit ang yakap ni Briel sa kanya at idinikit pa ang katawan niya na parang bigla siyang naging lango sa alak. Hindi lang iyon, naramdaman niya ang paglapat ng malambot na labi nito sa balat sa leeg at init ng dampi ng hininga na tila ba may nasindihang apoy sa ibabang parte ng kanyang katawan. Idagdag pa ang kiskis ng malaki nitong hinaharap.“Excuse me, Miss Dankworth?!” marahas na alog niya sa katawan nitong mabilis inilayo upang hindi nito marinig ang mabilis na dagundong ng kanyang puso. “Pinagloloko mo ba ako, Gabriella?!”Ilang beses niyang inalog pa ang katawan ng dalaga na hindi niya alam kung nakatulog ba sa mga bisig niya o ano dahil nakapikit na ang mga mata nito.“Nasaan ba si Giovanni?” naulinigan ng Governor ang boses ng ina na halatang hinahanap na siya. “Nasa silid niya po, Donya Livia…”“Umakyat na? May mga bi
ILANG MINUTO NA ang lumilipas kung kaya naman ay panay ang buntong-hininga ni Briel habang panaka-naka ang tingin sa unahan ng mahabang pila kung saan siya nakatayo na para bang hindi man lang umuusad. May dala naman siyang payong pero hindi niya kaya ang alinsangan ng panahon. Tumatagaktak na ang pawis sa kanyang mukha na kung magtutuloy-tuloy pa ay baka dehydration ang abutin ng katawan niyang hindi pa rin sanay na mabilad. Kung hindi lang kinulang ang pera niyang dala, hindi sana siya magtitiis na pumila ng mahaba sa lintik na fruit tea stand na iyon para sa batang kasama. Gusto niya kasing mabigyan nito ang batang akay niya at kanina pa nakangiti sa kanya. Nakokonsensya naman siya kung aalis sila sa pila at hindi na iyon itutuloy. Iyon na nga lang ang kasiyahan nito kada lumalabas sila, pagbabawalan niya pa? Hindi niya naman alam bakit humaba ang pila. Last time naman hindi. Lihim niyang sinisi ang mga vlogger na nagpakalat ng balitang masarap ang fruit tea doon. Kung pwede niya l
NAPAPALATAK NA SI Briel nang makitang napapahiya na ang hipag sa inaasta ng pamangkin niya ngayon, napakamaldita talaga. Ang isipin na mana ito sa kanyang Kuya Gav ay parang gusto niya ng pagtaasan ang mag-ina ng kilay. Kumibot-kibot naman ang bibig ni Bethany sa tanong ng anak, halatang pilit kinakalma ang sarili. Para bang ilang minuto pa itong nawala sa kanyang sarili na napatingin na ulit sa mukha ni Briel na nakatingin sa kanya.“Saka ko na sa’yo ipapaliwanag, Gabe. Basta Tita mo siya kaya dapat Tita ang tawag mo sa kanya anak.” malumanay pa nitong saad, pilit na kinokonekta ang mga mata sa batang parang malaki pa rin ang pagdududa.“Kapatid mo ba siya Mommy o kapatid siya ni Daddy para maging Tita ko? Yes or no lang naman, Mommy.” Bahagyang natawa si Briel na salit-salitan na ang tingin sa mag-ina. Positibo nga siyang mana ang pamangkin sa kanyang Kuya Gav sa kagaspangan ng ugali. Galing talaga ito sa genes ng kapatid. Hindi ba sila magkamukha ng Kuya niya? Walang makikitang si
HINDI PINANSIN NI Briel ang nakita niyang sakit na dumaan na naman sa mata ng hipag. Awa? Lungkot? Pagkagulat na ganun na siya? Hindi niya mahulaan at wala siyang pakialam pansinin. Another nakakagulat nga naman iyon ulit. Dati wala siyang pakialam sa mga leftover na pagkain, pero ngayon para makatipid ay inuulam pa nila ang tira-tira lang kasi okay pa naman at para hindi na rin masayang. Nababawasan ang savings niya tapos ay walang pumapasok.“Sige, sama na lang kami ni Gabe sa tinutuluyan niyo ngayon.”Kinuha ni Briel ang anak sa hipag at binitbit ng muli ang kanyang mga dala. Sinubukan pa ni Bethany na tulungan si Briel na ganun na lang ang pagtanggi. Dumaan pa ang sakit sa mukha ng hipag sa ginawang iyon ni Briel na ang tanging gusto lang naman ay ang tulungan siyang pagaanin ang dala niyang mga pinamili sa palengke kanina.“Kaya ko, dalawang taon ko ng ginagawa ito.” tawa niya pa upang pagaanin ang kanilang pagitan ni Bethany.“Briel…”“Please, Bethany. Hindi mo kailangang maawa
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta