บทที่ 27 การต่อสู้ของสองกลุ่ม

สิ้นเสียงของเอวา หญิงสาวตั้งท่าจะหันหลังและเดินหนีจากไป เอเธนส์จึงออกคำสั่งกับหญิงสาวชุดดำที่ยืนอยู่รอบๆ เขาด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัด

“จับตัวเธอไว้!” พูดจบ เหล่าบรรดาหญิงสาวในองค์กรก็รีบปรี่เข้ามาหาเอวาอย่างรวดเร็ว ซึ่งเอวาเองก็ไม่ยอมให้ตัวเองโดนจับได้ง่ายๆ อย่างแน่นอน

“พวกเราขอโทษนะคะรุ่นพี่” หนึ่งในเหล่าบรรดาหญิงสาวเอ่ยขึ้นมา

เอวาเปรียบเสมือนพี่สาวของพวกเธอเช่นกัน เนื่องจากเอวาคอยดูแลทุกคนในองค์กรอย่างดีมาโดยตลอด ยามที่พวกเธอท้อแท้และหมดหวังหรือยามที่พวกเธอบาดเจ็บกลับมาจากภารกิจ ก็มีเอวาที่คอยดูแลและอยู่ข้างๆ พวกเธอเสมอ แต่พวกเธอก็ต้องปฏิบัติตามกฎและคำสั่งอย่างเคร่งครัด เพราะมันคือหน้าที่ของพวกเธอ

เอวาไม่ได้อยากทำร้ายเด็กหญิงพวกนี้เลย แต่ถ้ามันทำเป็นจริงๆ เธอก็ต้องทำ สปายสาวออกตัววิ่งอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ผู้หญิงพวกนั้นจับตัวเธอได้ เพราะเธอต้องการหลีกเลี่ยงการปะทะให้ได้มากที่สุด ซึ่งสาวชุดดำก็วิ่งตามเธอมาเรื่อยๆ จวบจนเอวาวิ่งมาจนเกือบจะถึงประตูทางออก แต่ทว่า…

พรึบ!!

อยู่ดีๆ ก็มีมือปริศนาเอื้อมมาคว้าเอวบางของร่างอรชรให้ลอยหวือขึ้นจากพื้น ก่อนที่มือนั้นจะดึงรั้งคนตัวเล็กให้เข้าไปในซอกของกองไม้ขนาดใหญ่ กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นชินลอยปะทะเข้ามาเตะจมูกของหญิงสาว ทำให้เอวารับรู้ได้ทันทีว่าบุคคลที่อยู่ภายในเงามืดของกองไม้นี้คือใคร

“คุณ..มาได้ไง” เสียงหวานเอ่ยถามออกไป เธอไม่คาดคิดเลยว่ามาเฟียหนุ่มจะตามเธอมาได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้ ถึงแม้ว่าแสงสว่างภายในโกดังจะไม่ได้มากพอให้เธอมองเห็นใบหน้าของเขา แต่เอวาก็รับรู้ได้จากสัมผัสและความเคยชิน

“คิดว่าจะหนีฉันไปได้ง่ายๆ หรือไง” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยอย่างเย็นยะเยือก ในขณะที่เขาดึงรั้งร่างเล็กมากอดรัดเอาไว้จากทางด้านหลังทำให้ชายหนุ่มได้กลิ่นหอมจากเรือนผมยาวสลวยของเธอ

“ฆ่าทิ้งให้หมด!!” ราฟาเอลป่าวประกาศเสียงดังลั่น ก่อนที่เขาจะใช้กุญแจมือที่เขาเอาติดมาด้วยล็อกข้อมือทั้งสองข้างของเอวาเอาไว้ โดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว จากนั้นมาเฟียหนุ่มก็ลากหญิงสาวอ้อมกองไม้ขนาดใหญ่ไปอย่างช้าๆ

“เดี๋ยวก่อนสิคุณ!” เอวาพยายามขัดขืนชายหนุ่มอย่างสุดฤทธิ์ แต่ทว่าเธอก็ไม่สามารถสู้แรงของชายหนุ่มได้

ราฟาเอลรู้สึกโมโหมากๆ เมื่อรู้ว่าเอวาหนีเขาไปแล้ว ยังดีที่เขาซ่อนเครื่องติดตามติดไว้กับกางเกงของเธอ เขาจึงสามารถตามเธอมาได้

“มานี่!” ชายหนุ่มลากหญิงสาวมาเรื่อยๆ ก่อนที่เสียงปืนจะดังขึ้นมา

เหล่าบรรดาบอดี้การ์ดที่หลบอยู่ตรงกองไม้และกองเหล็กตรงทางออกของประตู พวกเขายิงปืนไปใส่ฝ่ายหญิงสาวชุดดำที่กำลังปรี่เข้ามาจนเกือบจะถึงประตูทางออกแล้ว และเมื่อพวกเธอโดนลูกกระสุนสาดใส่ พวกเธอก็รีบหาที่กำบังทันที

ปัง! ปัง!

“ฉิบ!” เอเธนส์ที่ยืนนิ่งอยู่ในคราแรกก็หาที่หลบพร้อมกับสบถขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เหล่าบรรดาสาวชุดดำหลายสิบชีวิตรวมถึงเอเธนส์หยิบปืนสั้นของตัวเองขึ้นมาและยิงสวนกลับไปทันที

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วทั้งโกดังร้าง ต่างฝ่ายต่างชะโงกหน้าออกมาจากที่กำบังและกระหน่ำรัวใส่อีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง จากนั้นพวกเขาหลบในที่กำบังอีกครั้งเมื่อฝ่ายตรงข้ามสาดกระสุนกลับมา

“ระวังตัวด้วยนะทุกคน!” หนึ่งในบอดี้การ์ดของราฟาเอลตะโกนบอกกล่าวเพื่อนๆ ด้วยความเป็นห่วง

ทั้งสองฝ่ายต่างก็ยิงสวนกลับไปมา จนกระทั่งฝ่ายหญิงสาวเริ่มมีคนบาดเจ็บจากกระสุนและล้มลงไปกองกับพื้น ยังดีที่ยังไม่มีใครเสียชีวิตเพราะว่าลูกกระสุนโดนแขนและไหล่ของพวกเธอเท่านั้น

“ฝ่ายเราเสียเปรียบอยู่นะคะท่านแอล” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ เอเธนส์บอกกล่าวชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะหันกลับไปลั่นไกลปืนใส่ฝ่ายตรงข้ามต่อ

เอเธนส์หันไปมองสาวชุดดำบางคนที่นั่งกุมแขนตัวเองพร้อมกับมีเลือดไหลออกมาตามง่ามนิ้วจากมือที่กุมบาดแผลของพวกเธออยู่ โดยที่หญิงสาวบางคนก็เลือกที่จะลุกขึ้นมาสู้ต่อในขณะที่พวกเธอยังบาดเจ็บอยู่อย่างนั้น

“โธ่เอ๊ย!” แอลสบถออกมาอีกครั้ง เขาอยากได้ตัวของเอวากลับภายในวันนี้ แต่เธอจะให้มีการสูญเสียมากเกินไปไม่ได้ เมื่อประเมินสถานการณ์อย่างถี่ถ้วนแล้ว เอเธนส์คาดว่าฝ่ายเขาอาจจะสู้ฝ่ายนั้นไม่ได้

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ลูกน้องของเอเธนส์ถูกกระสุนฝังเข้าที่แขนหลายต่อหลายคน จนกระทั่งเขาต้องตัดสินใจให้หญิงสาวถอยกลับกันก่อนแล้วเขาค่อยไปวางแผนหาทางใหม่กับคาร่าอีกครั้ง

“ถอยก่อน!!” แอลตะโกนเสียงดังลั่น ทำให้พวกเธอรีบก้มๆ เงยๆ เดินไปช่วยเพื่อนที่นั่งกองอยู่บนพื้นอย่างยากลำบาก เอเธนส์ยืนหลังที่กำบังลั่นไกลปืนไปเรื่อยๆ จนกว่าเหล่าบรรดาลูกน้องของเขาจะทยอยถอยกลับกันจนหมดทุกคนก่อน เขาถึงจะตามพวกเธอออกไปคนสุดท้าย

ปัง! ปัง! ปัง! ฉึก! ฉึก!

เอเธนส์ยิงสวนกลับไปในนาทีสุดท้าย และเมื่อเขาเห็นเหล่าบรรดาสาวชุดดำถอยกลับกันจนหมดทุกคนแล้ว เขาจึงค่อยๆ ตามประกบหลังพวกหญิงสาวออกไปอย่างยากลำบาก

ในอีกด้านหนึ่ง

ราฟาเอลลากเอวาออกมาตามซอกของกองไม้ จนกระทั่งพวกเขาออกมาจนถึงด้านนอกของโกดัง ชายหนุ่มลากถูเธอโดยไม่สนใจว่าร่างอรชรจะก้าวเดินตามเขาทันหรือเปล่า ด้วยอารมณ์ที่คลุกกรุ่นอยู่ภายในกายตอนนี้ เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

เมื่อมาถึงรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ห่างจากโกดังร้างไม่ไกลเท่าไหร่ ราฟาเอลเอื้อมมือข้างหนึ่งไปเปิดประตูรถออกและโยนร่างอวบอิ่มเข้าไปในรถตรงเบาะหลังคนขับพร้อมกับร่างกำยำของเขาที่ตามเข้าไปทันที

“พวกมันคือใคร!!” ชายหนุ่มตะคอกใส่หญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาอยากจะบีบคอเธอให้ตายๆ ไปซะ แต่อีกใจหนึ่งของเขามันกลับไม่กล้าทำอย่างที่สมองเขาคิด

เอวาไม่ได้ตอบกลับอะไร เธอเอาแต่เงียบและทำหน้านิ่งเฉยเหมือนอย่างที่เธอเคยทำมาตลอด จนชายหนุ่มเอื้อมมือมาจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอพร้อมกับออกแรงบีบแรงๆ และถึงแม้ว่าเอวาจะรู้สึกเจ็บสักแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ยอมปริปากร้องออกมาเลยสักคำ

“ฉันถามว่าพวกมันคือใคร!!” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยถามอีกครั้ง

“ไม่ตอบใช่ไหมอันนา…ได้!!” มือแกร่งเลื่อนขึ้นมาบีบคางของหญิงสาวอย่างแรง

“เงียบแบบนี้ให้ได้ตลอดแล้วกัน” ราฟาเอลเหมือนคนบ้าคลั่งที่เอาแต่พูดคนเดียวอยู่บนรถ จนกระทั่งประตูรถยนต์ฝั่งคนขับถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของลูกาที่ขึ้นมานั่งบนรถพร้อมกับกระบอกปืนสีดำเงาวับที่เขายังถือเอาไว้อยู่

“ฝ่ายนั้นถอยกลับไปแล้วครับนาย” ลูกาบอกกล่าวมาเฟียหนุ่ม

“คนของเราเป็นยังไงบ้าง” ราฟาเอลจ้องมองไปที่ดวงตากลมโต ในขณะที่ปากของเขายังเอ่ยถามลูกน้องอยู่

“คนของเราบาดเจ็บสองสามคนครับ แต่ไม่ได้มากเท่าไหร่…ส่วนฝ่ายนั้น จากที่ประเมินก็น่าจะเจ็บกันหลายคนอยู่นะครับ” ลูกาประเมินความเสียหายในสมองของเขาพลางตอบกลับเจ้านาย

“บอกคนของเราให้ถอยได้แล้ว ส่วนใครที่บาดเจ็บให้มันรีบไปทำแผลกับหมอประจำคฤหาสน์”

“ครับ” ลูกามองราฟาเอลกับสปายสาวผ่านกระจกมองหลัง เขารับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เจ้านายของเขาอารมณ์เสียแบบสุดๆ

“อือ…กลับคฤหาสน์ ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการกับผู้หญิงคนนี้สักหน่อย” ถึงแม้ว่ามาเฟียหนุ่มจะบอกกล่าวกับลูกา แต่เอวาก็รู้ว่าราฟาเอลกระแทกเสียงใส่เธอ

“ครับนาย” สิ้นเสียงลูกา รถยนต์คันหรูขับเคลื่อนออกไปจากหน้าโกดังและตรงไปตามทางอย่างช้าๆ

ราฟาเอลปล่อยมือออกจากไหล่บางด้วยความหงุดหงิด ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอนกายไปกับเบาะหนังราคาแพง ชายหนุ่มหันหน้าหนีไปทางประตูรถยนต์เพื่อมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกของรถ ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาขยี้ผมตัวเองแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด ซึ่งการกระทำของเขาอยู่ในสายตาของเอวาทุกอย่าง

มันน่าแปลกตรงที่เธอรู้สึกผิดกับเขานี่แหละ ทำไมเธอต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ เธอไม่ควรรู้สึกผิดกับการที่เธอหนีเขาไปด้วยซ้ำ แต่ความรู้สึกภายในใจของหญิงสาวในตอนนี้มันกลับไม่ใช่แบบนั้นเลย แล้วยิ่งเธอเห็นท่าทางหงุดหงิด ไม่พอใจ อารมณ์เสียของเขาอีก เอวายิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่