บทที่ 1 เจ้าสาวของอสูร09

เมื่อรอแล้วรออีกก็ไม่มีวี่แววว่าช้องนางจะออกมา รามันจึงเดินปึงปังเข้ามาในห้อง กวาดสายตามองหา เมื่อไม่พบก็ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำพร้อมกับผลักประตูให้เปิดออกอย่างแรง ริมฝีปากหนากำลังจะอ้าออกเพื่อเอ่ยต่อว่า แต่ก็ต้องอ้าค้าง เพราะตอนนี้ร่างกายของช้องนางนั้นมีเพียงบราเซียร์สีสวยและซับในตัวจิ๋วเท่านั้น

ภาพตรงหน้ามันช่างสวยงาม ยั่วยวนใจ ไม่คิดว่าตัวเล็กๆ แบบนี้จะมีอะไรที่ใหญ่เกินตัว ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่ศีรษะทุยเลื่อนลงมายังซอกคอขาว ทรวงอกที่ล้นทะลัก รามันกำลังตกอยู่ในภวังค์ แต่ไม่นานก็ละสายตาไปทางอื่น มุมปากยกสูงเมื่อคิดว่าเจ้าหล่อนคงจงใจยั่วตน

ฝ่ายช้องนางนั้นก็มัวแต่ตกใจ ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่คิดว่าเขาจะทำการอุกอาจ กล้าบุกเข้ามาในนี้

“จะยืนแก้ผ้าให้ฉันดูอีกนานไหม รีบๆ เปลี่ยนเข้าสิ” เสียงเหี้ยมนั้นกดตะคอก พร้อมกับเบือนหน้าหนีอีกหน ไม่คิดเลยว่าแค่เห็นทรวดทรงองเอวของหญิงสาวเพียงแค่นี้ อารมณ์ดิบเถื่อนในตัวของเขาจะถูกปลุกขึ้นมา จนเลือดในกายมันวิ่งพลุ่งพล่านไปหมด

ช้องนางรีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ทันที ใบหน้านั้นแดงก่ำราวกับเป็นไข้ ไม่คิดเลยว่าเพียงพบเขาแค่วันเดียว เขาจะทำให้เธอทั้งเจ็บและอายได้ถึงขนาดนี้

เมื่อเห็นว่าช้องนางสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว รามันก็สาดกระหน่ำความร้ายกาจให้อีกหน

“แต่งตัวอะไรนานขนาดนี้แม่คุณ ที่นี่มันไม่ใช่บ้านเธอนะ นี่มันไร่ของฉัน เพราะฉะนั้นอย่าทำอะไรอืดอาด” เขาต่อว่าพร้อมกับดึงข้อมือเล็กให้เดินตามไปยังรถจี๊ปคู่ใจ แล้วรถคันโตก็พุ่งทะยานตรงเข้าไปในฟาร์มโคนม

ไม่ถึงสิบนาทีล้อรถก็เลี้ยวเข้าในอาณาเขตฟาร์มโคนม ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากไร่ส้มและบ้านพักเท่าไรนัก พอมาถึงมือหนาก็ฉุดให้ช้องนางลงจากรถ จัดการพาไปยังโรงเรือนพักโค

“ลุงชอบครับ ผมพาคนงานใหม่มาเพิ่ม ช่วยสอนงานให้เธอด้วยครับ ให้ทำความสะอาดโรงเรือนหลังนี้ครับ ส่วนคนอื่นๆ ก็ให้ไปทำความสะอาดโรงรีดน้ำนม” เสียงเข้มข้นเอ่ยบอกลุงชราวัยหกสิบ

หัวหน้าคนงานอย่างลุงชอบต้องขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ เพราะปกติแล้วหน้าที่หาคนงานใหม่มันเป็นหน้าที่ของตน แต่ทำไมวันนี้เจ้านายถึงต้องลงทุนไปหาเอง แถมตอนนี้ที่ฟาร์มก็ไม่ได้ต้องการคนเพิ่ม พอได้เห็นใบหน้าของคนงานใหม่ ชายชราก็ต้องร้องถาม

“ผู้หญิงคนนี้หรือครับ” พอเห็นรูปร่างและผิวพรรณแล้ว ชายชราก็มั่นใจว่าต้องไม่ใช่เพียงคนงานใหม่อย่างแน่นอน

“ใช่ครับ อ้าว! ยังยืนบื้ออยู่อีก ไปทำงานสิ ทำงานแลกข้าว ที่นี่ไม่ใช่โรงทาน ที่จะให้คนที่ไม่ทำงาน มาขอข้าวกินได้” เขาหันมาบอกเสียงหยาบกระด้าง

คิ้วเข้มของลุงชอบขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย ที่เห็นเจ้านายนั้นตะคอกหญิงสาวคนนี้ ปกติแล้วรามันไม่เคยดุหรือตะคอกลูกน้องแบบไม่มีเหตุผลแบบนี้เลยสักครั้ง แถมยังทำท่าทีราวกับไม่พอใจผู้หญิงตรงหน้า เหมือนว่ามีเรื่องโกรธเคืองกันมานับสิบปี

คนโดนตะคอกรีบรับอุปกรณ์จากลุงชรา เพราะรู้ดีว่าหากชักช้ามีหวังต้องโดนคนใจร้ายตะคอกอีกหน แล้วเดินเข้ามาในโรงเรือน จากนั้นก็เริ่มลงมือทำความสะอาด

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันครับ” ลุงชอบร้องถามอย่างสงสัย

“เป็นเมียตีทะเบียนของผมครับ”

“เป็นเมีย!! คุณรามันไปแต่งงานตอนไหนครับ ทำไมลุงไม่รู้ แล้วทำไมให้เธอมาทำงานแบบนี้ล่ะครับ” เขาร้องถามด้วยความแปลกใจ งงกับสิ่งที่ได้ยิน

เจ้านายตนไปมีเมียตอนไหน วันๆ ก็เห็นขลุกอยู่แต่ในไร่ในฟาร์ม ไม่เคยที่จะออกไปไหน แถมยังไล่ตะเพิดสาวๆ ที่มาเสนอตัวดามหัวใจที่สลายให้อย่างไม่ไยดี จนสาวๆ ต่างเผ่นหนีกันไปหมด ถ้าจะมีก็แค่วันนี้วันเดียว ที่เจ้านายหนุ่มนั้นขับรถคันโปรดออกไปแต่เช้ามืด พอกลับมาก็มีผู้หญิงคนนี้กลับมาด้วย

“อย่าไปสนเลยครับ ก็แค่ผู้หญิงหิวเงินคนหนึ่ง ยังไงก็ฝากดูด้วยนะครับ ผมขอไปดูที่ไร่ส้มก่อน” พูดจบ รามันก็เดินจากไป ปล่อยให้ลุงชอบงงงวยกับเรื่องทั้งหมด