MasukShare
บทที่ 1 เจ้าสาวของอสูร09
Terakhir Diperbarui:
2025-10-23 16:44:25เมื่อรอแล้วรออีกก็ไม่มีวี่แววว่าช้องนางจะออกมา รามันจึงเดินปึงปังเข้ามาในห้อง กวาดสายตามองหา เมื่อไม่พบก็ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำพร้อมกับผลักประตูให้เปิดออกอย่างแรง ริมฝีปากหนากำลังจะอ้าออกเพื่อเอ่ยต่อว่า แต่ก็ต้องอ้าค้าง เพราะตอนนี้ร่างกายของช้องนางนั้นมีเพียงบราเซียร์สีสวยและซับในตัวจิ๋วเท่านั้น
ภาพตรงหน้ามันช่างสวยงาม ยั่วยวนใจ ไม่คิดว่าตัวเล็กๆ แบบนี้จะมีอะไรที่ใหญ่เกินตัว ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่ศีรษะทุยเลื่อนลงมายังซอกคอขาว ทรวงอกที่ล้นทะลัก รามันกำลังตกอยู่ในภวังค์ แต่ไม่นานก็ละสายตาไปทางอื่น มุมปากยกสูงเมื่อคิดว่าเจ้าหล่อนคงจงใจยั่วตน
ฝ่ายช้องนางนั้นก็มัวแต่ตกใจ ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่คิดว่าเขาจะทำการอุกอาจ กล้าบุกเข้ามาในนี้
“จะยืนแก้ผ้าให้ฉันดูอีกนานไหม รีบๆ เปลี่ยนเข้าสิ” เสียงเหี้ยมนั้นกดตะคอก พร้อมกับเบือนหน้าหนีอีกหน ไม่คิดเลยว่าแค่เห็นทรวดทรงองเอวของหญิงสาวเพียงแค่นี้ อารมณ์ดิบเถื่อนในตัวของเขาจะถูกปลุกขึ้นมา จนเลือดในกายมันวิ่งพลุ่งพล่านไปหมด
ช้องนางรีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ทันที ใบหน้านั้นแดงก่ำราวกับเป็นไข้ ไม่คิดเลยว่าเพียงพบเขาแค่วันเดียว เขาจะทำให้เธอทั้งเจ็บและอายได้ถึงขนาดนี้
เมื่อเห็นว่าช้องนางสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว รามันก็สาดกระหน่ำความร้ายกาจให้อีกหน
“แต่งตัวอะไรนานขนาดนี้แม่คุณ ที่นี่มันไม่ใช่บ้านเธอนะ นี่มันไร่ของฉัน เพราะฉะนั้นอย่าทำอะไรอืดอาด” เขาต่อว่าพร้อมกับดึงข้อมือเล็กให้เดินตามไปยังรถจี๊ปคู่ใจ แล้วรถคันโตก็พุ่งทะยานตรงเข้าไปในฟาร์มโคนม
ไม่ถึงสิบนาทีล้อรถก็เลี้ยวเข้าในอาณาเขตฟาร์มโคนม ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากไร่ส้มและบ้านพักเท่าไรนัก พอมาถึงมือหนาก็ฉุดให้ช้องนางลงจากรถ จัดการพาไปยังโรงเรือนพักโค
“ลุงชอบครับ ผมพาคนงานใหม่มาเพิ่ม ช่วยสอนงานให้เธอด้วยครับ ให้ทำความสะอาดโรงเรือนหลังนี้ครับ ส่วนคนอื่นๆ ก็ให้ไปทำความสะอาดโรงรีดน้ำนม” เสียงเข้มข้นเอ่ยบอกลุงชราวัยหกสิบ
หัวหน้าคนงานอย่างลุงชอบต้องขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ เพราะปกติแล้วหน้าที่หาคนงานใหม่มันเป็นหน้าที่ของตน แต่ทำไมวันนี้เจ้านายถึงต้องลงทุนไปหาเอง แถมตอนนี้ที่ฟาร์มก็ไม่ได้ต้องการคนเพิ่ม พอได้เห็นใบหน้าของคนงานใหม่ ชายชราก็ต้องร้องถาม
“ผู้หญิงคนนี้หรือครับ” พอเห็นรูปร่างและผิวพรรณแล้ว ชายชราก็มั่นใจว่าต้องไม่ใช่เพียงคนงานใหม่อย่างแน่นอน
“ใช่ครับ อ้าว! ยังยืนบื้ออยู่อีก ไปทำงานสิ ทำงานแลกข้าว ที่นี่ไม่ใช่โรงทาน ที่จะให้คนที่ไม่ทำงาน มาขอข้าวกินได้” เขาหันมาบอกเสียงหยาบกระด้าง
คิ้วเข้มของลุงชอบขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย ที่เห็นเจ้านายนั้นตะคอกหญิงสาวคนนี้ ปกติแล้วรามันไม่เคยดุหรือตะคอกลูกน้องแบบไม่มีเหตุผลแบบนี้เลยสักครั้ง แถมยังทำท่าทีราวกับไม่พอใจผู้หญิงตรงหน้า เหมือนว่ามีเรื่องโกรธเคืองกันมานับสิบปี
คนโดนตะคอกรีบรับอุปกรณ์จากลุงชรา เพราะรู้ดีว่าหากชักช้ามีหวังต้องโดนคนใจร้ายตะคอกอีกหน แล้วเดินเข้ามาในโรงเรือน จากนั้นก็เริ่มลงมือทำความสะอาด
“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันครับ” ลุงชอบร้องถามอย่างสงสัย
“เป็นเมียตีทะเบียนของผมครับ”
“เป็นเมีย!! คุณรามันไปแต่งงานตอนไหนครับ ทำไมลุงไม่รู้ แล้วทำไมให้เธอมาทำงานแบบนี้ล่ะครับ” เขาร้องถามด้วยความแปลกใจ งงกับสิ่งที่ได้ยิน
เจ้านายตนไปมีเมียตอนไหน วันๆ ก็เห็นขลุกอยู่แต่ในไร่ในฟาร์ม ไม่เคยที่จะออกไปไหน แถมยังไล่ตะเพิดสาวๆ ที่มาเสนอตัวดามหัวใจที่สลายให้อย่างไม่ไยดี จนสาวๆ ต่างเผ่นหนีกันไปหมด ถ้าจะมีก็แค่วันนี้วันเดียว ที่เจ้านายหนุ่มนั้นขับรถคันโปรดออกไปแต่เช้ามืด พอกลับมาก็มีผู้หญิงคนนี้กลับมาด้วย
“อย่าไปสนเลยครับ ก็แค่ผู้หญิงหิวเงินคนหนึ่ง ยังไงก็ฝากดูด้วยนะครับ ผมขอไปดูที่ไร่ส้มก่อน” พูดจบ รามันก็เดินจากไป ปล่อยให้ลุงชอบงงงวยกับเรื่องทั้งหมด
Bab terbaru
ก็แค่เมียแต่งที่ไม่รัก บทที่ 2 ความร้ายกาจของอสูร 07
“แกจะถามอะไรมากมายวะไอ้กิจ แค่รู้ว่ายัยนี่เป็นเมียที่ฉันไม่ต้องการก็พอแล้ว”“ไม่ถามก็ได้วะ งั้นฉันขอไปดูคนไข้รายอื่นก่อนนะ ส่วนแกน่ะเฝ้าเมียแกไป” พูดจบก็เดินออกมาจากห้อง ส่ายหน้ากับความเย็นชาและใจดำของเพื่อนรัก ขนาดเมียตัวเองแท้ๆ ยังใจดำได้ขนาดนี้ แล้วนึกถึงสาเหตุสำคัญที่ทำให้รามันเป็นเช่นนี้“ลินินเธอไม่น่าทำให้เพื่อนฉันกลายเป็นคนเย็นชาแบบนี้เลย เธอช่างเป็นคนใจดำเหลือเกิน กล้าทิ้งคนที่รักเธอสุดหัวใจไปได้ยังไง” เขาเอ่ยถึงหญิงสาวผู้ที่เคยเป็นคนรักของรามันอย่าง ลินิน ดำรงเวชลินิน ดำรงเวชคือ ดาวเด่นคณะบริหาร สาวไฮโซหน้าตาดี หนุ่มๆ ต่างหมายปอง รวมไปถึงรามัน ที่คอยตามจีบ ทั้งส่งดอกไม้ ทั้งแมสเสจไปหา และไม่นานก็สามารถควงแขนลินินมาเป็นแฟนจนได้ รามันทั้งรักทั้งบูชาเจ้าหล่อน ทุ่มเทให้ทุกอย่าง ขนาดกิจต้องคอยเตือนอยู่บ่อย ๆ กลัวว่าเพื่อนรักจะผิดหวัง เพราะได้ยินข่าวเสียๆ ของลินินมาไม่น้อยเช่นกันความรักที่คิดว่ามันกำลังจะไปได้สวย กลับต้องพังทลาย เมื่ออยู่ดีๆ ลินินก็ทิ้งรามันไป แถมหนำซ้ำยังมาหลอกให้ช้ำใจอีกรอบ โดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ก็แค่เมียแต่งที่ไม่รัก บทที่ 2 ความร้ายกาจของอสูร 06
“อย่ามัวแต่มองอยู่เลยมึง เดี๋ยวก็ตายห่าพอดี ถ้าอยากมองนัก เดี๋ยวกูจะให้มองหรือยกให้เลย แต่ตอนนี้รักษาให้กูก่อน” รีบส่งช้องนางให้กิจ เมื่อรับตัวคนไข้มา กิจก็รู้ได้เลยทันทีว่าอาการหนักพอดู เพราะตัวร้อนราวกับไฟ“ออกไปก่อน ฉันขอตรวจคนไข้โดยละเอียดก่อน”เขาหันมาบอก รามันพยักหน้าเข้าใจ แล้วเดินออกมานั่งรอหน้าห้องตรวจ จากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง กิจก็เดินออกมาพร้อมกับนางพยาบาลที่เข็นร่างเล็กซึ่งยังไมได้สติไปยังห้องพักฟื้น“เธอเป็นอะไรวะไอ้กิจ” รามันรีบเอ่ยถาม“ถามได้ ก็เป็นไข้น่ะสิ ว่าแต่เธอเป็นใครวะ ทำไมแกถึงอุ้มมา”เมื่อเห็นแววตาของกิจมองมาอย่างสงสัย และแววตานั้นก็มีประกายความสนใจในตัวของคนป่วย หัวใจแกร่งรู้สึกตงิด ๆ อย่างไม่พอใจ รีบเอ่ยขัดออกมาหยุดความคิดเพื่อนรัก เพราะยังไงเจ้าหล่อนก็ได้เจ้าชื่อว่าเมียเขา แต่ก็คงวางฟอร์มตอบเสียงแข็งทำเหมือนไม่สนใจ“เมียกูเอง”“เมียแก อย่ามาล้อเล่นน่า แกจะมีเมียได้ไง ฉันกับแกเป็นเพื่อนกันมาอายุเกือบจะสี่สิบอยู่แล้ว ฉันไม่เห็นแกจะสนใจผู้หญิงคน
ก็แค่เมียแต่งที่ไม่รัก บทที่ 2 ความร้ายกาจของอสูร 05
“ถอดเสื้อออก”“…”คนได้ยินคำสั่งก็อ้าปากค้าง ไม่เข้าใจเลยว่าเขากำลังจะทำอะไร ทำไมต้องสั่งให้ถอดเสื้อออกอีกแล้วเมื่อเจ้าหล่อนยังคงนิ่ง คราวนี้รามันก็กระชากมันออกเสียเอง ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว หญิงสาวรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดกาย แต่ก็โดนมือหนากระชากมันออก และขว้างทิ้งไปรามันไม่ยอมบอกสักนิดว่าจะทำอะไร ได้แต่ตรึงร่างเล็กไว้กับเตียง พลันส่งสายตาคมมาสั่งให้นอนนิ่งๆคนตัวเล็กดีดดิ้นเต็มที่ ใครที่ไหนกันจะทนนอนนิ่งๆ ได้ในเมื่อร่างกายเกือบจะเปลือยเปล่า แถมเขายังขึ้นมาคร่อมร่างไว้แบบนี้อีก แต่ออกแรงดิ้นเท่าไร ก็ไม่ทำให้รามันขยับเขยื้อนได้สักนิด จนในที่สุดก็หมดแรงเสียเอง นอนนิ่งแล้วหลับตาแน่น ยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น หล่อนคิดว่าคนใจร้ายนั้นจะลงมือปลุกปล้ำตน แต่พอเวลาผ่านไปได้สักพักก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะรับรู้ก็ถึงแรงจากมือหนาซึ่งค่อยๆ ลูบไล้ไปที่รอยแผลช้ำ ดวงตาสวยลืมขึ้นมอง เจ้าหล่อนถึงกับทำสีหน้าอึ้ง ไม่อยากจะเชื่อ‘พระเจ้า ไม่น่าเชื่อ!! อสูรไร้หัวใจคนนี้ลงทุนทายาให้เธอเอง’“ไม่ต้องมองด้วยสายตาแบบนั
ก็แค่เมียแต่งที่ไม่รัก บทที่ 2 ความร้ายกาจของอสูร 04
“มาไม่นานก็ก่อเรื่องเลยนะ” เอ่ยเสียงเข้มต่อว่า ทั้งๆ ที่จริงแล้วมันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด ถ้าชายหนุ่มไม่ลืมว่าต้องมารับ หญิงสาวก็คงไม่ต้องตัดสินใจเดินกลับมาเองแบบนี้คนที่ถูกต่อว่าก็ร้องไห้สะอื้นดังกว่าเดิม เม้มริมฝีปากแน่น ไม่คิดว่ารามันจะใจร้ายและเย็นชาได้ถึงขนาดนี้“จะร้องไห้ไปทำไม เธอทำตัวเองทั้งนั้น อยากออกมาจากฟาร์มทำไม ทำไมไม่รอ เดี๋ยวฉันก็ไปรับ” ทั้งที่ตัวเองผิด แต่ยังไม่ยอมรับ ยังคงตีหน้าตาย ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นช้องนางต้องเบือนหน้าหนี ไม่อยากจะเห็นหน้าคนใจร้าย ยิ่งเห็นก็ยิ่งเจ็บ แต่ไม่นานใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาก็ต้องรีบหันกลับมา ดวงตาเบิกกว้างกอบกุมเสื้อตัวนอกไว้ เพราะตอนนี้มือร้อนๆ ของรามันกำลังจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออก“จะทำอะไรนาง อย่าทำอะไรนางนะ”ถามเสียงสั่น แววตาฉายชัดความหวาดกลัว พยายามปัดมือหนาออก แต่เพียงเริ่มปัด รามันก็ส่งสายตาดุดันมาให้ แถมยังตวาดใส่“อยู่เฉยๆ อย่ามาทำเป็นดีดดิ้น ทำเหมือนกับว่าฉันจะทำอะไรเธอ ฉันพิศวาสเธอไม่ลงหรอกช้องนาง”เมื่
ก็แค่เมียแต่งที่ไม่รัก บทที่ 2 ความร้ายกาจของอสูร 02
“หรือว่าจะลืมมารับเรา…เฮ้อ”เธอพ่นลมหายใจผ่านจมูกสวยโด่ง เพราะคิดว่าสามีหน้ามึนฝีปากกล้า ต้องลืมมารับเป็นแน่ หรือไม่ก็จงใจไม่มารับ แต่เจ้าหล่อนก็ยังคงนั่งรอ เพราะคิดว่าเขาคงไม่ใจร้ายขนาดนั้น จนเจ้าหล่อนทนรอไม่ไหว ตัดสินใจจะเดินกลับมาที่บ้านเอง ช้องนางพยุงตัวลุกขึ้นแล้วเดินตรงกลับบ้าน เท้าบางรีบจ้ำอ้าว เพราะยิ่งเดินออกมาไกลจากฟาร์มเท่าไร ทางก็ยิ่งมืด ไร้ซึ่งแสงไฟ แถมมีแต่หมอกลง จนแทบมองไม่เห็นเส้นทางเมื่อเดินมาได้ครึ่งทาง ช้องนางรับรู้ถึงความผิดปกติ ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายคู่กำลังเดินตาม ริมฝีปากบางเม้มแน่นก่อนจะทำใจกล้าหันกลับไปมอง ก็พบกลุ่มชายสามคน กำลังเดินตามมาด้วยอาการเมามาย เจ้าหล่อนรีบเร่งฝีเท้าทันที รับรู้ได้ถึงภัยที่จะเกิดขึ้น ซึ่งกลุ่มชายพวกนั้นก็รีบวิ่งมาขวางหน้าเอาไว้“คุยกันก่อนสิครับนางฟ้า ตกมาจากสรรค์ชั้นไหนหรือครับ” เสียงเมามายเอ่ยถาม พลางมองสำรวจไปทั่วร่างนวล แล้วคว้าข้อมือเล็กพร้อมกับดึงให้เข้ามาใกล้“ฮ่าฮ่า กูว่าสวรรค์คงประทานนางฟ้ามาให้เรา” ชายอีกคนพูดเสริม“ประทานมาให้เราปู้ยี่ปู้ย
ก็แค่เมียแต่งที่ไม่รัก บทที่ 2 ความร้ายกาจของอสูร
“นางทำอะไรให้คุณลำบากใจคะ ถ้าเป็นเรื่องแต่งงาน นางขอโทษ แต่นางจำเป็นที่ต้องแต่งงานกับคุณ นางต้องเอา...” ไม่ทันที่ถ้อยคำจะถูกถ่ายทอดออกมาหมด เสียงห้วนอันเย้ยหยันก็เอ่ยขัดขึ้นมา“จำเป็นหรือว่าหิวเงินกันแน่ ผู้หญิงที่แต่งงานได้เพื่อเงินอย่างเธอ มันน่าขยะแขยงที่สุด จำใส่กะโหลกเอาไว้นะ ผู้หญิงสกปรกอย่างเธอ ฉันไม่มีวันแตะต้อง” พูดจบเขาก็สะบัดมือออก ราวกับว่าเจ้าหล่อนเป็นสิ่งของที่น่ารังเกียจ น่าขยะแขยงช้องนางต้องทำใจเย็นข่มความโกรธเอาไว้ รู้ดีว่าหากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เขา ก็คงคิดแบบนี้เช่นกัน จะมีผู้หญิงที่ไหนยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก นอกจากจะเห็นแก่เงิน รู้ดีว่าเขาคงคิดว่าเธอนั้นเห็นแก่เงินใช่! เธอเห็นแก่เงิน ก็ในเมื่อเงินจำนวนนี้มันช่วยต่อชีวิตครอบครัวของเธอได้ หล่อนรู้ดีว่าตัวเองนั้นผิด แต่อย่างน้อยก็ช่วยให้เกียรติกันบ้าง ไม่ใช่ทำราวกับหล่อนเป็นสิ่งของไร้ค่าแบบนี้“โกรธหรอ แต่ช่วยไม่ได้นะ เพราะที่ฉันพูดมามันคือความจริง”“นางมีความจำเป็นที่ต้องแต่งานกับคุณ แล้วนางก็ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น”
Anda juga akan menyukai
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย42.2K Dibacaรวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+)
Chocolate lily 37.9K Dibacaสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์69.5K Dibacaพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ56.0K Dibacaพยศรัก
รุ่งอรุโณทัย1.7K Dibacaคนนี้ของโปรด (20+)
หญิงเพียว2.4K DibacaCall Love รักนะยัยคอลเซ็นเตอร์
J.Jusmin493 Dibacaเถื่อนปรารถนา
มณีน้ำเพชร / My Darling1.1K Dibaca
