LOGINShare
ตอนที่ 12 สับสน 1
Last Updated:
2025-07-17 22:30:37ติงยวี่ถิงให้รู้สึกเสมือนกำลังจิบชาคิดถึงชายชู้อยู่แล้วจู่ๆ สามีตัวเป็นๆ พลันโผล่หน้ามาพอดี
หญิงสาวตกใจเป็นที่สุด
ทว่าชั่วครู่ก็คิดได้ว่าพวกเราหย่ากันแล้วนี่นา
อา...
จริงด้วย! เลิกกันแล้วนางจะคิดถึงผู้ชายคนไหนก็ได้
แต่เดี๋ยวก่อนนะ!
วันนั้นที่เขาเดินกับหญิงอื่นก็มีสิทธิ์เช่นกันมิใช่หรือ? แล้วนางก็หมั่นไส้เขาเนี่ยนะ ถึงขั้นสาดเลือดไก่ใส่เขาเต็มตัว ทั้งเหม็นทั้งเลอะเกรอะกรัง กระทั่งหมดความสง่างามขนาดนั้น โอว...วันนี้ได้เจอตัวเป็นๆ คงอยากคิดบัญชีกับนางกระมัง
ขณะไอหน้าดำหน้าแดง ติงยวี่ถิงตรึกตรองถ่องแท้และพยายามหาที่หลบทันที แต่ปรากฏว่าไม่มี หนีไม่ทันแล้ว ทำอย่างไรดี?
คิดไปก็ไร้คำตอบ นางจึงลุกขึ้นทันที
“ท่านป้า ข้าขอตัวกลับบ้านก่อนนะ”
ไม่รอเจ้าของเรือนตอบกลับ ตะโกนบอกเสร็จนางรีบออกตัวเดินไป
ทว่าพอเดินมาถึงประตูเรือน จู่ๆ ฝนกลับตกซู่ลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา
ซ่า...
ลมกรรโชกพร้อมพิรุณคลั่งเสียงหน้าต่างเปิดเองและปิดเองดังปัง ฟังเหมือนมีปีศาจกำลังรอหลอกหลอนกระนั้น ติงยวี่ถิงยังไม่ทันเลือกว่าจะวิ่งฝ่าสายฝนหรือย้อนไปนั่งลงดี กลับถูกร่างสูงแผ่กลิ่นกายร้อนผ่าวมายืนขนาบข้างใกล้ๆ
หญิงสาวชะงัก
เซียวหงเย่มุ่นคิ้วมอง นึกแปลกใจ เป็นนางเองหรือ? ทว่าเพียงครู่เขาก้มหน้ากระซิบยิ้มๆ “จะรีบไปไหนเล่า? เจ้าเป็นถึงเทพธิดาลงมาจุติ ข้ากำลังอยากสนทนาด้วยพอดี” ว่าพลางโอวเอวบาง ลากนางลงนั่งที่เดิมอย่างคนเป็นสามีที่ถือสิทธิ์ในเนื้อนวลของภรรยา
หนังตาติงยวี่ถิงกระตุก ไม่อยากสนใจว่าเขาพูดอะไร เพียงลุกขึ้นอีกครั้งกลับถูกมือใหญ่ฉุดแล้วกดลงให้อยู่นิ่งๆ ตรึงนางไว้กับที่ ไออุ่นแผ่ซ่านจากนิ้วเรียวยาวของเขา ลามตั้งแต่ไหล่เล็กลงมา ทว่านางกลับขนลุกทั้งตัว
หญิงสาวเงยหน้าถาม “ท่านมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”
คนถูกถามยังไม่ทันตอบ นางสรุป “หรือว่าตามข้ามา อยากแก้แค้นกระมัง?” หยั่งเชิงเล็กน้อย
“ใครตามเจ้ากัน ข้าตกปลาอยู่ที่นี่ตั้งนาน”
หา!
“ตกปลา? ตรงไหน?”
เซียวหงเย่ปรายสายตาไปทางนั้นแทนคำตอบ ติงยวี่ถิงพลันกระจ่าง นางเบิกตา
ที่แท้หนุ่มหล่อกล้ามสวยที่ตกปลาอยู่...
คือเขา!
โอ้...
หญิงสาวนึกอยากตบหน้าผากตัวเองแรงๆ ยิ่งนัก แล้วควักลูกนัยน์ตาล้างน้ำให้สะอาด
แอบมองหุ่นผู้ชายจนลืมมองหน้าไปเสียได้
แต่ในเมื่อความรู้สึกดีๆ ที่เสียไปตอนแอบมองเขา มิอาจถูกเรียกคืนกลับมาได้ นางจึงลอบกระแอมไอ นั่งนิ่งๆ ทำตัวสงบเสงี่ยมแทน ช่วยมิได้ในเมื่อตอนนี้ไม่ได้อยู่ชั้นสองในระยะปลอดภัย ไม่มีงานเลี้ยงที่ผู้คนมากมายกั้นกลาง แค่นั่งห่างยังทำมิได้
แน่ะ! มานั่งซะใกล้ ถอยไปนะ!
เซียวหงเย่ไม่สนสายตาราวมีดดาบของอดีตภรรยาและไม่คิดนั่งห่างยังหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ยาวตัวเดียวกันแทบจะเกยกันอีกด้วย
ดูสิว่าวันนี้จะมาไม้ไหนอีก!
ติงยวี่ถิงเห็นใบหน้าคมคายของเขาใกล้ๆ ยิ่งหมั่นไส้ ครั้นนึกถึงว่าเขาเดินเคียงคู่แนบข้างกับนังหญิงชู้เหวินฟางก็ยิ่งคุกรุ่นคล้ายมีไฟเตรียมปะทุตลอดเวลาอย่างไร้เหตุผล
แต่เราหย่ากันแล้วไง ไม่สมควรหึงหวงรู้หรือไม่?
แต่นางทนไม่ไหวนี่นา เขากล้าดีอย่างไรควงหญิงอื่นต่อหน้า
โอ๊ย! สับสน
Latest chapter
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 20 ครั้งเดียวไม่พอ2
โรงเตี๊ยมยู๋อี้ราตรีวสันต์นี้ยังคงยาวนานสำหรับชายหญิงอีกคู่หนึ่ง ซึ่งไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยาปลุกเร้ายังไม่หมดไปหรืออารมณ์กำหนัดส่วนตัวไม่สิ้นง่ายๆ กันแน่ ไป๋ซั่วลูบไล้เคล้นคลึงเนื้อตัวของหญิงสาวใต้ร่างอย่างต้องการกลืนกินตามอารมณ์ปรารถนาแห่งบุรุษเพศเพราะแน่ใจแล้วว่าเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นมิใช่ความฝัน สตรีใต้ร่างหาใช่เพียงมายาหรือภาพลวงตาไม่ แม้เขาไม่รู้ถึงที่มาที่ไปหรือเหตุผลกลใด ไฉนบนเตียงถึงมีสตรีนอนทอดกายระทดระทวยคล้ายรอคอยอยู่เช่นนั้น แต่ในเมื่อเขาล้มตัวลงนอนและบังเอิญทาบทับนางแล้ว รับรู้กลิ่นอายจากกายสาวแล้ว ธรรมชาติของคนล้วนสรรสร้างและดำเนินไปตามทำนองคลองธรรมเขามิใช่นักบวชที่ละทิ้งซึ่งกิเลสตัณหา ยิ่งมินำพาความเป็นสุภาพชนอันใดทั้งนั้น คำว่าวิญญูชนยิ่งห่างไกล ศีลธรรมจรรยาที่เพียรระลึกไว้ยังมีนรกในใจกางกั้น ในเมื่อเนื้อเข้าปากแล้วเช่นนี้มีหรือเสือร้ายจะไม่ขย้ำให้หนำใจ เสร็จกิจรอบที่สิบก่อนค่อยถามความเอาก็ย่อมได้“อ่า...สาวน้อย ผิวเจ้าหอมละมุนนุ่มลิ้นเหลือเกิน ข้าขอทำอีกได้หรือไม่? เนื้อตัวเจ้าช่างหวานนัก”แม้ผ่านมรสุมคลื่นลมอันหนักหน่วงไปแล้ว หากแต่รสสัมผัสแห่งสวาทเร่าร้อนม
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 20 ครั้งเดียวไม่พอ1
ใต้ม่านบนเตียงนอนสองร่างบนนั้นยังคงทาบทับ แนบชิดสนิทสนม ฝ่ายหนึ่งเคลื่อนกายกำยำอยู่ด้านบนจังหวะรุกราน เปลื้องเสื้อผ้าให้นางออกจากตัวอย่างเร่งร้อน ส่วนฝ่ายหนึ่งทอดกายระหงอ่อนระทวยเบื้องล่าง ยินยอมให้เขาอย่างว่าง่ายอาจเป็นเพราะสัมผัสเร่าร้อนที่ลวงใจทำให้คนมึนเมา เขาว่าอย่างไรนางก็ว่าอย่างนั้น เขาสั่งให้นางแยกขาออก นางก็รีบทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย ไม่มีขัดขืนแม้แต่น้อยชายหญิงตระกองกอดกันแนบแน่นไม่คิดปล่อย ดวงตาปริ่มน้ำหยาดเยิ้มยั่วยวนชวนหลงใหลมองสบกับดวงตาลุ่มลึกเกินหยั่งแต่เร่าร้อนเย้ายวนชวนลุ่มหลงเกินต้านสองกายสอดประสานทันทีที่เนื้อตัวเปล่าเปลือย เสียงกระแทกกระทั้นดังผสานกับเสียงเตียงโยกโยน ทุกสิ่งบนฟูกนอนสั่นคลอนเป็นจังหวะหฤหรรษ์รัญจวนเนิ่นนานผ่านพ้น น้ำตาเทียนที่หยาดรินบนเชิงเทียน ยังมิอาจเทียบเท่าน้ำทิพย์พิสุทธิ์ที่หยาดหยดรินรดฟูกนอนสัมผัสอุ่นร้อน การเสพสมถึงขีดสุด ล่วงเลยไปแล้ว คงเหลือเพียงหยาดเหงื่อที่หลั่งรินชโลมอาบไล้เต็มเรือนกาย ร่างอรชรของหญิงสาวยิ่งพร่างพราวใต้แสงเทียนเซียวหงเย่ลูบไล้อย่างหลงใหลยากทำใจให้ผละจาก ผิวของนางเนียนมาก เรียบลื่น และขาวผ่องละเอียดละอออย่างสุ
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 19 ช่วยก่อนค่อยถามสืบความ2
ดียิ่งนักที่โรงเตี๊ยมยู๋อี้อยู่ใกล้โรงยาเจี้ยนคังเขายื่นข้อมืออันสั่นเทาให้นาง แล้วสั่ง “ลองจับดู” ติงยวี่ถิงกะพริบตาถี่ๆ ไม่ได้มาเพราะคิดถึงโหยหา แต่มาเพราะถูกวางยาเนี่ยนะ ฮึ! ดีใจเก้อเลยปะไร!กระนั้นนางรีบจับชีพจรให้แต่โดยดี พบว่าผิดปกติยิ่ง เห็นจะจริงดังเขาว่า เต้นแรงและสับสน เลือดลมพลุ่งพล่าน หญิงสาวเอื้อมนิ้วขึ้นไปเปิดเปลือกตา เห็นเส้นเลือดแดงก่ำ เอามืออังจมูก ลมหายใจหอบกระชั้น เอาใบหูแนบแผงอก ฟังเสียงหัวใจ ตึกตักๆๆๆ ดังกระหน่ำรัวถี่อย่างยิ่ง ครั้นเหลือบสายตาลงต่ำ พลันพบว่าส่วนนั้นตื่นผงาดแทบทะลุกางเกงผ้าโอว...ใหญ่มาก หญิงสาวเบิกตาโต ตกใจวิญญาณแทบหลุดจากร่าง นางเร่งทำใจดีสู้เสือ พยายามไล่สายตาสำรวจอย่างถ้วนถี่ หากปล่อยไว้นานคงไม่แคล้วหัวใจวายตาย เพราะเลือดไปกองรวมกันอยู่ตรงนั้นที่เดียว ชนิดที่ว่าไม่ยอมไปเลี้ยงหัวใจ อย่างที่คนยุคนี้เรียกว่าธาตุไฟแตกซ่านปะไรเอาอย่างไรดี? ปรุงยาแก้ตอนนี้ไม่ทันหรอกนะ หรือว่าให้กินไข่ขาวกินน้ำมัน จะช่วยล้างพิษได้ไหมนะ?ติงยวี่ถิงครุ่นคิดสะระตะ แต่ยังไม่กล้าเสี่ยงสักทาง“ตรวจสอบร่างกายพอหรือยัง?” บุรุษแค่นเสียงขุ่น เขาไม่ใช่หุ่นไม้เสีย
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 19 ช่วยก่อนค่อยถามสืบความ1
ร่างสูงเจ้าของนามนั้นพลิกตัวเข้ามาจึงเซเล็กน้อย กระนั้นกลับมิได้ล้มลงไป ครั้นพยายามหยัดยืนได้อย่างมั่นคง รีบมองหานางเจ้าของห้องอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นแล้ว เรียวขาแข็งแรงภายใต้เสื้อคลุมผ้าไหมสีเขียวครามคู่นั้นพลันขยับก้าวยาวๆ เพียงสองสามทีก็รั้งตัวนางเข้าสู่อ้อมแขน“คิดถึง...”“หา!”กระแสเสียงทุ้มต่ำทรงเสน่ห์ทว่าแหบพร่าผิดปกติกระซิบชิดริมหูหญิงสาวอีกครา“ยวี่ถิง ข้าคิดถึงเจ้าแทบบ้า” ไม่พูดเปล่ายังขบติ่งหูนางไปหนึ่งที“...” ตอนแรกคิดว่าหูฝาดแต่พอเขาขบย้ำเท่านั้นแหละ ชัดเลย! ติงยวี่ถิงพลันแก้มแดงซ่าน พบคนหื่นหนึ่งอัตรา นางรีบยกมือดันแผงอกหน้าอุ่นร้อนให้ออกห่าง“ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยนะ!”นอกจากไม่ปล่อย วงแขนแกร่งยังรัดแน่นกว่าเดิม ซุกซบใบหน้าหล่อเหลาลงซอกคอขาว สูดดมอย่างโหยหา เหมือนรักใคร่ปานจะขาดใจตายเสียเดี๋ยวนี้“หงเย่!” ติงยวี่ถิงรู้สึกจักจี้นัก แม้ตกใจแต่เพราะเคยถูกกระทำมากกว่านี้มาแล้วไงจึงรู้สึกคุ้นเคยรสสัมผัสอยู่บ้าง อาการรังเกียจจึงไม่มี “อ๊ะ! อื้อ...” เสียวนะ!ภาพนั้นเสี่ยวจิงกับเจียวมิงให้รู้สึกตกใจอย่างมาก ทั้งสองพากันอ้าปากตาค้าง รีบก้มหน้างุด ทว่าพอใคร่ครวญให้ถ้วนถ
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 18 โจรราคะ2
โรงยาเจี้ยนคังหลังจากปิดร้าน ติงยวี่ถิงจึงมีเวลาเป็นของตนเอง หญิงสาวนั่งจิบชาพักผ่อนคลายอารมณ์อยู่ในห้องส่วนตัว โดยมีเสี่ยวจิงกับเจียวมิ่งคอยปรนนิบัติรับใช้ไม่ห่างกาย“นายหญิง ข้าพูดจริงๆ เจ้าค่ะ นายท่านเซียวมิได้มากล่าวหาหรือว่าร้ายท่านแน่นอน เขาต้องการง้องอนต่างหาก ขอนายหญิงเปิดใจด้วยเถิดเจ้าค่ะ” เจียวมิ่งยังคงทำหน้าที่ผสานรอยร้าวอดีตสามีภรรยาอย่างดีและเต็มที่ทุกคราที่เอ่ยปากเสี่ยวจิงก็เช่นกัน “ใช่เจ้าค่ะนายหญิง บุรุษก็เช่นนี้ เพิ่งรู้ตัวว่ารักก็ต่อเมื่อมีเหตุให้ต้องพลัดพรากแยกจากอย่างกะทันหัน พวกท่านสองคนย่อมเป็นเช่นนั้น นายท่านเซียวกำลังกระจ่างในข้อนี้ เพิ่งรู้ใจตัวเองเจ้าค่ะ”น้ำชาร้อนหอมกรุ่นมีฤทธิ์สงบใจถูกชงและรินใส่จอกส่งให้ถึงมือ ติงยวี่ถิงยื่นมือรับจากเจียวมิ่งนิ่งๆ นั่งรับฟังสิ่งที่อีกฝ่ายกล่าวต่ออีกว่า “บ่าวว่า นายหญิงสมควรให้โอกาสนายท่านเซียวได้เข้าหา รับฟังปรับความเข้าใจกันเจ้าค่ะ”เจียวมิ่งเงียบชั่วครู่ แล้วตัดสินใจโน้มน้าวโดยเอ่ยถึงเรื่องวันก่อนอย่างจริงจังมากยิ่งขึ้น“นายหญิง เหตุการณ์ปีนกำแพงล้วนชัดแจ้งเจ้าค่ะ นายท่านเซียวผู้สุภาพสง่างามแลดูสูงส่งภูมิฐาน
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 18 โจรราคะ1
นางเป็นใครกัน งดงามดุจภาพฝัน ภายใต้แสงเทียนสีนวลอ่อนจาง ส่องเพียงแสงสลัว บนเตียงนอนที่ควรว่างเปล่า บัดนี้มีเงาร่างของสตรีร่างระหงนอนทอดกายพริ้มตาด้วยท่วงท่าระทดระทวยเชิญชวนอารมณ์กำหนัดของเซียวหงเย่กำลังพุ่งขึ้นสูง ความรู้สึกปรารถนา อยากมีสัมพันธ์สวาทเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆหากได้อุ่นเตียงคงจะดีไม่น้อย...เซียวหงเย่ส่ายหน้าเบาๆเพียรระงับอารมณ์บางอย่างให้เข้าที่เข้าทางทว่าช่างยากเย็น ท้ายที่สุดเขานึกสงสัยว่าภาพตรงหน้าลวงตาหรือไม่ยามนี้ชายหนุ่มกำลังยืนมองสาวงามบนเตียงนอน พลางทอดถอนใจ พึมพำเสียงทุ้มต่ำแผ่วพร่า “หรือว่าอาจจะเป็นเพียงภาพมายา ข้ากำลังคิดถึงนางมากเกินไป...”นางในที่นี้ของเซียวหงเย่ย่อมเป็นติงยวี่ถิง สตรีผู้เป็นหัวข้อสนทนาตลอดการร่ำสุรากับไป๋ซั่วชายหนุ่มขมวดคิ้วนิ่วหน้าพยายามเพ่งสายตาพร่ามัวมองสาวงามบนเตียงนอนอีกครั้งเห็นนางนอนเอนกายตะแคงข้างเผยส่วนเว้าส่วนโค้งคล้ายตั้งใจยั่วยวน ดวงตานางยังหลับพริ้มเหมือนรอคอยอย่างกระสันกระนั้นเขาเพียงคิดว่าตนเองแค่ตาฝาดไปเท่านั้นร่างสูงหันถามบุรุษอีกคนที่เดินตามเข้าห้องมาทีหลังแล้วยืนโงนเงนข้างกาย“เจ้าเห็นหรือไม่?”คนถูกถามคือไป๋ซั่ว ท
You may also like
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ118.9K viewsทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา13.3K viewsภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง11.2K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ11.5K viewsตื๊อรักวาณิช
lianlian970 viewsบุปผาไร้ใจแห่งตำหนักทิศประจิม
อาหลานเร่อ1.3K viewsชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
ประดับดิน10.2K viewsข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง
l3oonm@5.3K views
