LOGINเมื่อความดื้อของสามีกำลังจะนำมาซึ่งความยุ่งยากในอนาคต ถ้าหากว่าสายฟ้าเจอใครอีกคน ที่ลูกชายของเธอนั้นรักจนหมดหัวใจ ถ้าหากเขาต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นคู่หมั้นคู่หมาย เพียงเพราะผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายตกลงปลงใจเห็นดีเห็นงาม ที่อยากจะรวมสองตระกูลให้ดูยิ่งใหญ่ จนลืมนึกไปว่า ความรักและความรู้สึกนั้นก็สำคัญกว่าสิ่งอื่นใด “ขึ้นชื่อว่าลูก พ่อแม่ก็รักเท่ากันหมดทุกคน จากประสบการณ์ที่ผ่านมาคงพอจะทำให้คุณรู้ว่า ความรัก ไม่สามารถเลือกชั้นวรรณะได้ อย่าพยายามยัดเยียดใครให้กับลูก ถ้าเขาไม่รัก” แพรไหมยังคงไม่เห็นด้วย เมื่อสามีคิดจะจับคู่ให้กับลูกชาย ทั้งที่สายฟ้ามีอายุยังไม่ถึงขวบด้วยซ้ำ “โธ่! คุณแพรครับ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของอนาคต อย่าคิดมากเลยนะเมียจ๋า ผมแค่อยากเห็นลูกของเรากับลูกของเพื่อนโตขึ้นมาเป็นคู่รักกัน แต่ถ้าวันหนึ่งสายฟ้าเจอผู้หญิงที่เขารัก ผมก็จะไม่กีดกัน แต่ตอนนี้ผมแค่อยากได้ลูกสาวของไอ้แบงก์เป็นคู่หมายให้กับสายฟ้า อนุญาตนะครับคนดี” ท่านประธานหนุ่ม พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ้อนภรรยาสุดฤทธิ์ เพื่อให้เธอใจอ่อนยอมทำตามในสิ่งที่เขาร้องขอ
"เปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะเมียจ๋า" พายุจัดการยกภรรยาขึ้นนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง ชายร่างกำยำโน้มตัวเข้าไปกดจูบที่ริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วง ก่อนจะผละออกมาสบตากัน "ผมรักคุณนะแพร และจะรักแบบนี้ตลอดไป" พายุพูดออกมาพร้อมนัยน์ตาที่หวานหยาดเยิ้ม เหมือนเขานั้นอยากจะกลืนกิน หญิงสาวตรงหน้าไปเสียให้สิ้นในบัดเดี๋ยวนี้ "แพรก็รักคุณค่ะ" ริมฝีปากหนาประกบลงไปที่เรียวปากบางอีกครั้ง กลืนกินเสียงหวานที่กำลังเอื้อนเอ่ย เวลานี้เพียงเสียงครางในลำคอที่ดังอื้ออึงออกมาจากในลำคอ ดวงตาคู่สวยหลับตาพริ้มเมื่อเธอนั้นกำลังรู้สึกหวั่นไหววาบหวิวกับสัมผัสของสามีหนุ่ม กลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยมา ยิ่งกระตุ้นให้ภรรยาสาวสัมผัสได้ถึงความเป็นชาย เมื่อแก่นกายของเขามันกำลังพองตัวขึ้น กางเกงที่พายุสวมใส่ถูกรั้งออกไปพร้อมกับชั้นในสีขาว ไม่นานเสื้อผ้าอาภรณ์ของชายหนุ่มก็หลุดออกจากร่างกายจนสิ้น ไร้ซึ่งสิ่งปิดบังร่างกาย พอๆ กับภรรยาสาวตรงหน้า เมื่อไฟสะท้อนแสงสีส้มนวล เข้ามาที่
"กูว่าละ เวรกรรมมันจะตามทัน เป็นไงพ่อเสือหนุ่มรู้หรือยัง ไปทำระยำกับสาวคนไหนไว้ มึงระวังตัวไว้ให้ดี" กวินยังคงลอยหน้าลอยตาพูดออกมาได้ เพราะเขานั้นยังไม่มีครอบครัวก็เลยไม่รู้ว่า การหยุดที่ใครสักคนมันเป็นยังไง เมื่อต้องประสบเองเท่านั้นเขาถึงจะเข้าใจความรู้สึกนี้ได้เป็นอย่างดี "กูจะคอยดู มึงอย่ามีลูกสาวก็แล้วกัน ขอให้มึงเป็นหมันไอ้กวิน!" ดูท่าทางท่านประธานพายุจะโมโหไม่น้อย เมื่อเขายังคงกัดกวินไม่เลิก "ไอ้นี่! พาลไปเรื่อย อีกปีสองปีมึงจะไม่ไปนั่งเฝ้าลูกอยู่หน้าห้องเรียนเลยเหรอวะ" เก้าพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา ที่เห็นพายุนั้นมีท่าทางหวงลูกสาวเอามากๆ "เบลล่า! หนูโตขึ้นคุณพ่อแบงก์จะหวงไหมน๊า.." ริต้าแกล้งพูดแหย่ผู้เป็นสามีออกไป ในขณะที่แบงก์นั้นยังคงอุ้มลูกสาวเอาไว้ในอ้อมอก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาห่วงและหวงเด็กหญิงตัวเล็กแค่ไหน "ไม่หวงแต่ไม่ออกไปไหนโรงเรียนก็ไม่ให้ไปเดี๋ยวจะจ้างครูมาสอนที่บ้านเลย" แบงก์พูดออกมาหน้าตาเฉย แต่ทุกคนกลับอดที่จะขำไม่ได้ให้กับความคิดของเขา
ตรั่บ! ตรั่บ! ตรั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไปทั่วห้อง เมื่อพายุโยกสะโพกสอบเข้าออกอย่างช้าๆ เป็นจังหวะ ก่อนจะถี่ขึ้นเรื่อยๆ "ยังฟิตเหมือนเดิมนะเมียจ๋า อ้า" สะโพกของเขายังทำงานอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเสียงกระซิบที่ข้างหูของภรรยา ก่อนจะใช้ลิ้นหนาโลมเลียลงไปที่ใบหูเล็ก แล้วมาหยุดที่ติ่งหู พร้อมกับขบเม้มลงไปเบา ๆ อย่างเร้าอารมณ์ "อ้า อ๊าย! คุณพายุ แพรจะเสร็จแล้ว" เสียงหวานร้องเรียกชื่อสามีออกมา ลำแขนของเธออบกอดไปที่แผ่นหลังของสามีหนุ่มเอาไว้แน่น ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวกดจิกลงไปจนเป็นรอยแดง เมื่อเธอนั้นกำลังจะออกไปแตะขอบฟ้าเต็มทีแล้ว "พร้อมกันนะเมียจ๋า..อ๊า เสียวจัง!" พายุพูดออกมา ขณะที่เขาเองก็เริ่มจะเห็นสวรรค์รำไรเช่นกัน "อ๊ะ อ้า เร็วหน่อยค่ะ" แพรไหมเอ่ยปากอ้อนวอนออกมา เพื่อให้สามีหนุ่มนั้นเพิ่มความเร็ว ความเจ็บแปลบที่แผลหายไปสิ้น เหลือไว้เพียงแค่เสียวซ่านแทรกเข้ามา
"ดีมากครับ ลูกหมูไปดูน้องช่วยคุณย่า เดี๋ยวป๋าจะเตรียมนมชงไปให้นะครับ" พายุพูดพร้อมกับยิ้มแฉ่งออกมา เพราะเขาไม่เคยได้ใช้เวลาส่วนตัวกับแพรไหมเลย ตั้งแต่ภรรยาคลอดลูกชาย ใยไหมก็ไปนอนกับน้องตลอด "หนูแพร สายฟ้าไม่ได้กินนมแม่แล้วเหรอ" คุณหญิงมุกดาเอ่ยถามสะใภ้ออกไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและชวนฟัง "กินอยู่ค่ะคุณแม่ ถ้าสายฟ้าร้องก็ให้ใยไหมมาเรียกแพรนะคะ" แพรไหมตอบผู้เป็นมารดาของสามีออกไป พร้อมกับส่งยิ้มให้สายฟ้า ที่ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "สงสัยสายฟ้าอยากจะนอนกับคุณย่าทุกคืนละมั้งครับ ท่าทางจะตื่นเต้นเหมือนกับรู้ว่าจะได้นอนกับคุณหญิงมุกดาคืนนี้" พายุทำเสียงเล็กเสียงน้อยออกมา พร้อมกับทำหน้าทำตาใส่สายฟ้า ที่ยิ้มร่าให้กับผู้เป็นบิดา พร้อมกับดิ้นไปดิ้นมาอยู่ในตักของผู้เป็นย่าอย่างอารมณ์ดี "สงสัยสายฟ้าจะง่วงแล้ว ไปนอนกันดีกว่า" คุณหญิงมุกดาพูดพร้อมกับอุ้มสายฟ
--หลังเลิกงาน-- รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ ในขณะที่หัวใจของแพรไหมนั้นเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อความรู้สึกครั้งนั้นแล่นเข้ามาในสมองของเธอ "ถึงแล้วครับไปเข้าบ้านกัน ลูกหมูทำไมไม่ลงจากรถล่ะลูก" พายุหันไปมองลูกสาว ที่นั่งอยู่เบาะหลัง เมื่อใยไหมยังคงนั่งไม่ยอมขยับเขยื้อนลงไปจากรถ "คุณย่าจะให้คุณป๋ากลับไปกับพวกเราอีกไหมคะ" คำถามของลูกสาวทำให้พายุสงสารจับใจ ตั้งแต่วันนั้นลูกหมูของเขาคงจำฝังใจ และไม่รู้ว่าเด็กหญิงหน้าตาแป้นแล้นนั้น จะยังคงอยากจะชิมคุกกี้ของคุณย่าเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า "เห็นคุณย่าบอกว่า ทำคุกกี้ของโปรดไว้ให้ลูกหมูหลายรสเลยนะ เราไปชิมคุกกี้ของคุณย่ากันดีกว่าเนอะ" พายุพยายามพูดจาหว่านล้อมใยไหม แต่ด