ตอนที่ 4 - สืบเสาะ 75%

ตอนที่ 4

สืบเสาะ

75%

--------------------

เสียงตึงตังจากด้านนอกทำให้ช่างสักมือฉมังหลุดโฟกัสจากแผ่นหลังลูกค้า หันหน้าไปมองทางประตูที่ถูกเปิดพรวดเข้ามาพบว่าเป็นหญิงสาวรูปร่างอวบอ้วนสภาพเหนื่อยหอบ

"เฮีย ๆ ๆ" ปากจิ้มลิ้มร้องเรียกเขา

"โอ้โห วันนี้มันเล่นใหญ่ว่ะ" มีหรือที่พี่ชายจะจำน้องสาวจอมไร้สาระไม่ได้

"เออ ช่างเค้าเถอะน่า เฮียต้องบอกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าคนที่พี่ซันมีเรื่องด้วยเป็นใคร"

"หืม? ไปรู้อะไรมาอีกล่ะ" คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน แค่นั้นก็ทำให้เธอประติดประต่อเรื่องราวได้สำเร็จ

"เจอตัวเป็น ๆ มาเลยเหอะ"

"โทษทีโต๊ด กูขอพักแป๊บนึง มึงแดกน้ำแดกหนมรอไปก่อน"

"ได้พี่ ผมไม่รีบอยู่ได้ยันดึก"

เฮียตุ๋นวางมือจากงานจูงน้องสาวในร่างตุ๊ต๊ะไปยังห้องทำงาน เรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรทำไมถึงได้ไปเจอกัน

"เล่ามา"

ด้วยความที่ต้องการข้อมูลเพิ่มเติมอย่างเร่งด่วนซุปไก่ที่ประติดประต่อเรื่องราวได้บางส่วนจึงเล่าให้พี่ชายฟังว่าวันทั้งวันเธอไปทำอะไรมาบ้าง

ข่าวลือแล้วก็เรื่องวายป่วงในชุมชนหมูติดปีกต้องเป็นฝีมือของผู้ชายตัวร้ายคนนั้นแน่ ๆ สัญชาตญาณของเธอมันบอก อีกฝ่ายแสดงออกท่าทีและนิสัยอย่างเปิดเผยเสียขนาดนั้น มองจากดาวอังคารก็รู้ว่าไม่กินเส้นกับพี่ซัน เผลอ ๆ เข้าขั้นเกลียดหนัก

"สรุปว่าใช่! ...ใช่ไหมเฮีย"

เฮียตุ๋นถอนหายใจ น้องสาวหัวไวบวกกับเรื่องทำนองนี้มันฉลาดมาก สมกับเป็นพวกชอบสอดรู้สอดเห็น ข้อมูลอะไรมันหามาได้หมด

"เออ ไอ้นั่นน่ะศัตรูหมายเลขหนึ่ง" สุดท้ายก็ต้องเฉลยอย่างเลี่ยงไม่ได้ เด็กนี่มันรู้เยอะแล้วไง

"ชื่อล่ะ หมอนั่นชื่ออะไร"

"มันชื่อสายฟ้า มันถือว่าพ่อมันใหญ่โต ไม่มีใครทำอะไรมันได้เลยกร่างไปทั่ว ตระกูลไอ้ซันกับตระกูลมันน่ะกินกันไม่ลง รุ่นพ่อแม่ไม่เท่าไร แต่รุ่นลูกนี่สิคุกรุ่นยิ่งกว่า"

"คนที่ชื่อสายฟ้าเลยสร้างเรื่องเพื่อทำลายพี่ซันอย่างนั้นสินะ"

"อืม มันอิจฉาด้วยเพราะไอ้ซันเกิดมาก็เพอร์เฟคเลย ทำอะไรก็ดีเด่นไปหมด มันเลยถูกครอบครัวเปรียบเทียบอยู่บ่อย ๆ ที่เป็นเอามากเพราะเรียนโรงเรียนเดียวกันมาก่อนมันเลยยิ่งเกลียดการเปรียบเทียบเข้าไปใหญ่ พอเข้ามหา'ลัยก็ยังเข้าที่เดียวกันอีก ทีนี้ก็เป็นอย่างที่เห็น"

"เค้าพอจะเข้าใจแล้ว"

"รู้แบบนี้แล้วยังไง แกจะทำอะไรได้"

นั่นสิ ขนาดเข้าไปแก้ข่าวยังโดนถล่มเละ แต่ใช่ว่าตัวแสบจะไม่มีวิธีนี่นา เธอต้องรู้ข้อมูลของอีกฝ่ายเพิ่ม เป้าหมายเปลี่ยนจากพี่ซันเป็นสายฟ้าแทน เพราะต้นเรื่องไม่ได้จากเขา แต่มาจากตัวร้ายขี้อิจฉานั่นต่างหาก

"ฮึ่ย! ประสาทแดกจริง ๆ" คิดแล้วก็โมโหแทน

แค่วันนี้ที่ได้สัมผัสและใกล้ชิดกับชายในสเปกก็พบว่าเขานั้นรักความสงบชนิดที่ว่าอยู่กับมันได้เป็นวัน ๆ เป็นคนใจดี ยิ้มง่าย แล้วก็คุยเก่ง น่ารักเท่าจักรวาลโคตร ๆ แต่ดันมีไอ้บ้าจ้องทำลายความสงบสุขในชีวิตเขาอยู่ได้

ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันฮึดฮัดในใจ คอยดูเถอะ! เธอจะสืบจนรู้ข้อมูลที่แน่ชัดแล้วเล่นงานกลับ

"นั่นแหละนิสัยมัน ไอ้ซันก็อดทนเก่ง ไม่สนใจว่าใครจะว่ายังไงด้วย เลยลอยชายปล่อยให้ถูกโจมตีฝ่ายเดียว"

"ข่าวลือหรือภาพคลิปที่ว่อนอยู่คือถูกจ้างให้สร้างสถานการณ์ใช่ไหมเฮีย"

"คิดว่าใช่นะ ไอ้นั่นใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือ เอาเงินจ้างบ้าง ข่มขู่บ้าง อันธพาลจริง ๆ น่ะมันเลย ส่วนไอ้ซันก็เป็นอย่างที่แกได้สัมผัสมานั่นแหละ"

"น่าเห็นใจอะ"

"ไม่ต้องไปเห็นใจซันมันหรอก มันไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้นแหละ แต่ถ้าล้ำเส้นก็ไม่แน่นะ เวลาโกรธก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน"

"....." ในหัวกำลังคิดหาวิธี ตอนนี้ซุปไก่ชอบพี่ซันมาก ผู้ชายตรงสเปกอย่าปล่อยให้หลุดลอย แม้สุดท้ายตอนจบจะไม่สมหวังก็ช่างมัน

"อย่าสร้างเรื่องนะโว้ย ขอเลย รู้แล้วก็อยู่เฉย ๆ" เฮียตุ๋นรู้ทัน แค่เห็นมันทำหน้านิ่วคิ้วขมวดก็รู้แล้วว่าคิดวางแผนอยู่ในใจ

"เออน่า"

"เออน่าของแกมันไว้ใจไม่ได้"

"แล้วยังไงอ่าเฮีย จะช่วยกันไหม"

"ไม่โว้ย วุ่นวายยยย คนมีการมีงานทำ รู้เรื่องแล้วก็กลับบ้านไปเลย สภาพ..."

ซุปไก่เบะปากให้พี่ชาย ได้ข้อมูลมาพอสมควรจึงกลับบ้านอย่างว่าง่าย ก่อนหน้านี้พี่ซันจะขับรถไปส่งบ้านแต่เธอปฏิเสธเพราะไม่อยากให้เขารู้ความลับ จึงขอลงที่ GEN Class โดยอ้างว่านัดกับเพื่อนไว้

.

.

.

"ไหงวันนี้จะไปที่นิเทศอะ"

ชีสเห็นเพื่อนรักมีสีหน้ามุ่งมั่นกำลังเก็บของใส่กระเป๋าจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย ปกติมักจะวิ่งไปที่คณะข้างเคียงก่อนใคร ทำไมวันนี้ถึงเปลี่ยนแผน

"ก็ที่เมื่อเช้าเราเล่าให้ฟังไง"

"อ๋อ ก็เลยจะไปสืบเรื่องของอีกฝ่ายแทนว่างั้น"

"อาฮะ ใช่ ๆ คนแบบนั้นน่ะสมควรถูกแฉมากกว่าพี่ซันอีก"

"ถ้าเรื่องเป็นงั้นจริง... คราวนี้ฉันจะช่วยแกด้วยก็ได้"

"จริงเหรอ!"

"เออ แฉให้เละไปเลย"

"เจ๋งงงงง"

ฉะนั้นสองเพื่อนซี้วันนี้จึงพากันไปที่คณะนิเทศศาสตร์ ไปจับผิดไอ้คนนิสัยเสียผู้อยู่เบื้องหลังข่าวฉาวทั้งหมดของซันนี่ ซุปไก่จะทำภารกิจปิดทองหลังพระเพื่อที่ชายในฝันของเธอจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

"สรุปแกชอบพี่เขาใช่ป่ะ" ชีสหูตาไวเหมือนเดิม

"เออน่า"

"เออน่าบ้าน่ะสิ แกรู้ใช่ไหมว่าตระกูลพี่เขายิ่งใหญ่ขนาดไหน อยากเป็นหมาวัดหรือไง"

"ก็ไม่ได้หวังอะไรหรือเปล่าวะ"

"โอ๊ย แต่ละมื้อแต่ละเดย์!"

"ฮ่า ๆ ๆ พูดอะไรของแกเนี่ย"

"เฮ้อ! เอาให้มันพอดี ๆ แล้วกัน"

ซุปไก่ไม่ได้หวังอะไรจากอีกฝ่ายจริง ๆ ถึงจะอยากกินเขาทั้งตัวก็เหอะ แต่ก็นั่นแหละไม่มีทางเป็นไปได้หรอก

เพราะพี่เขาไม่อยากมีแฟน

"แปลกที่วันนี้แกไม่ปลอมตัว"

"ไม่มีใครจำเราได้หรอก คณะนั้นถ้าไม่โดดเด่นจริงอยู่ยาก วัดกันที่ฐานะหน้าตาแล้วก็โคตรจะเหยียดคนจากคณะอื่น"

"เออ ก็จริงเคยได้ยินมาเหมือนกัน ร้อยทั้งร้อยบ้านรวยทั้งนั้น"

"ไอ้รวยไม่เท่าไร อยู่ที่นิสัยมากกว่า"

ขณะนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เพื่อนไปอีกฟากของมหาวิทยาลัย ระหว่างทางก็คุยกันไปด้วย แต่ละคณะก็มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง ด้วยความใหญ่โตของมหาวิทยาลัย ผู้คนที่เข้ามาเรียนจึงร้อยพ่อพันแม่

"มีข้อมูลของเป้าหมายไหม"

เวลาต่อมาพวกเธอถึงที่หมายเรียบร้อย จอดมอเตอร์ไซค์เสร็จก็มองสำรวจรอบ ๆ ครั้งแรกกับการมาที่นี่ ไม่คุ้นเคยเส้นทางเอาเสียเลย

"คร่าว ๆ คือสิงอยู่คาเฟ่ข้างโรงเย็น จะมีลูกน้องคอยซื้อข้าวให้ แทบยึดเป็นร้านของตัวเอง"

"โหย เบ่งขนาดนี้ไม่เห็นมีใครแฉ"

"นั่นดิ แปลกเนาะ เพราะงี้ไงเราถึงต้องลงมือเอง"

"แต่ยังไงเราก็ต้องเซฟตัวเองด้วยนะเว้ย เราสืบเขาได้ เขาก็สืบหาตัวเราได้"

"ไม่ต้องห่วง เราคิดแผนไว้หมดแล้ว"

"ให้มันจริงเหอะ"

"โหย ระดับนี้ไม่มีพลาด"

--------------------

75%

Tbc.