ตอนที่ 1 เพื่อนของน้องชาย

บ้านเมษารักษ์มีสมาชิกทั้งหมดห้าคน นั่นคืออรรถพร วริษา พราวนภา วินณภัทร และ วรเชษฐ์

เพราะการแต่งงานใหม่ของบิดากับอดีตคนรักของท่านอย่างวริษา ทำให้พราวนภาที่เป็นลูกสาวคนเดียวมาตลอด มีน้องชายเพิ่มขึ้นมาถึงสองคน คนแรกคือวินณภัทร ลูกติดสามีเก่าของแม่เลี้ยง และวรเชษฐ์ ลูกที่เกิดจากพ่อของเธอ

แม้วินณภัทรจะไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่เธอก็ดูแลไม่ต่างกับน้องชายอีกคนอย่างวรเชษฐ์ จนกระทั่งเธอโตขึ้น ความรู้สึกรักและเอ็นดูแปรเปลี่ยนไปมาก คงไม่ผิดนักถ้าเธอจะรักน้องชายอย่างวินณภัทร ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง

แต่เธอเป็นคนที่เก็บความรู้สึกเก่ง(?) ไม่เคยแสดงออกอะไรที่เกินกว่าที่เคยทำ(?)

โชคดีที่ตอนนี้วินณภัทรเรียนอยู่มหาลัย การพบกันเลยน้อยลง เพราะเขาอยู่หอซะส่วนใหญ่ มีกลับมานอนบ้านบ้าง ช่วงเสาร์- อาทิตย์ หรือไม่ก็ตอนที่พ่อกับแม่ต้องบินไปทำงานต่างประเทศ แต่โอกาศให้เจอกันแทบจะไม่มี เพราะเธอเองก็ต้องทำงาน กลับบ้านไม่ค่อยตรงเวลาอยู่แล้ว

พราวนภาเป็นผู้หญิงร่างสูงเพรียว หุ่นไม่ต่างจากนางแบบนัก เพราะสูงถึง 173 เซนติเมตร เสื้อผ้าที่สวมใส่ทันสมัยเพราะทำงานในวงการ เธอทำงานเป็นสไตล์ลิสส่วนตัวให้กับดาราหลายคน

วันนี้มีปาร์ตี้หลังเลิกงาน สภาพตอนที่กลับมาถึงบ้านจึงไม่เหมือนเดิม ผมสีน้ำตาลยาวสวยดัดเป็นลอนดูยุ่งเหยิง เพราะเจ้าตัวดึงทึ่งหัวตัวเองขณะเดินเข้าบ้าน กึ่งเดิน กึ่งคลานเข้าบ้านไปอย่างยากลำบาก เพราะความเมาที่เพิ่มมากขึ้น

ปึ่ง!

คนเมาทรุดตัวลงกับพื้นหน้าประตูทางเข้าบ้าน เมื่อฝืนทนต่อฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกายไม่ไหว ไม่รู้ขับรถกลับมาบ้านได้ยังไง ตอนที่ขับรถอยู่ยังไม่รู้สึกเมาขนาดนี้เลย แต่ทำไมลงรถได้ โลกใบนี้กลับไม่เหมือนเดิม มันหมุนคว้างจนเธอปวดหัวตุบๆ แข้งขาอ่อนแรง และตัดสินใจนอนแม่งตรงนี้แหละ!

เสียงดังหน้าบ้าน ดังพอจะทำให้คนที่นั่งดูบอลอยู่ รีบวิ่งออกมาดู ใบหน้าหล่อเหลาของวินณภัทรดูตกใจมาก เมื่อเห็นพี่สาวนอนราบอยู่บนพื้น รีบเข้าไปพยุงเธอขึ้นจากพื้น แต่เพราะหุ่นใกล้เคียงกันและพี่พราวนั้นเมาหนัก เขาจึงไม่สามารถอุ้มพี่สาวขึ้นจากพื้นได้

“ริว มาช่วยกูแบกพี่พราวหน่อยสิ”

วินณภัทรตะโกนเรียกตัวช่วย นั่นก็คือเพื่อนสนิทของตัวเอง ที่วันนี้เขาขอให้มันมานอนด้วย คนที่คุยโทรศัพท์จีบสาวอยู่รีบวางสาย เพื่อเดินมาช่วยเพื่อนทันที มองคนที่ฟุบอยู่บนพื้นก่อนจะส่ายหน้า

เมาเหมือนหมาเลยเว้ย!

“กูอุ้มเอง”

ร่างสูงกว่า 187 เซนติเมตร ย่อตัวลงช้อนร่างคนเมาขึ้นจากพื้น เบ้หน้านิดๆ เมื่อคนที่คิดว่าตัวเบา กลับตัวหนักมากกว่าที่คิดไว้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นแนบอกได้อย่างสบายๆ ก่อนจะรีบเดินไปในทิศทางที่รู้ดีที่สุด ว่าห้องของเธออยู่ที่ไหน

วินณภัทรปล่อยให้เพื่อนสนิทอุ้มพี่สาวนอกสายเลือดไปส่งที่ห้อง เพราะเขาไว้ใจเพื่อนตัวเองมาก ปกติคิริวกับพี่พราวไม่ค่อยลงรอยกัน เจอหน้ากันทีไร จิกกัดกันตลอด คงไม่เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นหรอกมั้ง แม้จะรู้มาตลอดว่าเพื่อนตัวเอง แอบชอบพี่พราวอยู่ แต่ก็วางใจตรงที่พี่พราวไม่เคยมองริวเป็นผู้ชายเลย

ร่างสูงก้าวเท้าไปที่เตียง วางคนในอ้อมกอดลงอย่างเบามือ จดจ้องใบหน้าสวยนิ่งๆ เมาแล้วช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ มันน่าตีนัก เบอร์เขากับไอ้วินก็มี ไม่ยอมโทรตามให้ไปรับ ขับรถกลับมาเองด้วยสภาพนี้ มันอันตรายมากทั้งต่อตัวเองและต่อคนอื่นที่ใช้รถใช้ถนน โตแล้วคิดไม่ได้ ต้องโดนลงโทษ!

ริมฝีปากหนากดจูบลงไปเบาๆบนริมฝีปากอวบอิ่ม อย่างที่เคย ‘แอบทำ’ บ่อยๆ

เขาแอบชอบพราวนภามานานหลายปีแล้ว น่าจะตั้งแต่ตอนอยู่มอสาม พี่สาวต่างสายเลือดของเพื่อนไม่เคยรู้ตัวเลยสักนิด อาจจะเป็นเพราะเขาไม่เคยจีบเธอด้วยมั้ง เธอเลยไม่รู้ตัว ซ้ำยังหาว่าเขาเป็นเกย์อีก มันน่าน้อยใจที่สุด ทั้งที่เขาออกจะแมน หน้าตาก็ใช่ว่าขี้เหร่ ตอนนี้เป็นถึงนายแบบ แต่ก็คงเท่านั้นแหละมั้ง เพราะเธอไม่เคยชายตามองเลย

“อื้อ”

เพราะเมาหรือเปล่า เสียงครางหวานถึงฟังเร้าอารมณ์สุดๆ ใบหน้าคมก้มลงไปใกล้อีกครั้ง กำลังจะแอบหอมหน้าผากคนอายุมากกว่า ต้องชะงักการกระทำค้างไว้ เมื่อดวงตากลมโตลืมขึ้น มองเขานิ่งๆ ด้วยแววตาหวานฉ่ำน่าหลงใหล

ชิบหาย!

“วิน?”

คนเมาถามเสียงอู้อี้ เพ่งมองคนตรงหน้าตาเขม็ง เมื่อใบหน้าของน้องชายต่างสายเลือด ดูหล่อเหลาขึ้น สองมือยกขึ้นลูบไล้อย่างลืมตัว ดึงสองแก้มแรงๆ เมื่อมั่นใจแล้วว่า คนตรงหน้าไม่ใช่วิน แต่เป็นคิริว!

“ทำไมต้องคิดถึงแต่มัน!”

น้ำเสียงทุ้มมีแววกรุ่นโกรธ เมื่อโดนคนที่ตัวเองชอบเข้าใจผิดคิดว่าเป็นผู้ชายที่เธอรัก

พราวนภาชอบน้องชายตัวเอง ทำไมเขาจะดูไม่ออก เขาเห็นอยู่ตลอด ว่ายัยพี่พราวชอบหน้าแดงเวลาคุยกับไอ้วิน แม้จะพูดคุยปกติ แต่ท่าทีมันออกเว้ย ยิ่งตอนที่รู้ว่ามันมีแฟน ยัยพี่พราวยิ่งหงอย ดูออกง่ายจะตาย จนไอ้วินมันอึดอัดใจที่ต้องอยู่ด้วยกันตามลำพัง เพราะแบบนั้นมันจึงชวนเขามานอนด้วยทุกครั้ง ที่ต้องกลับมาอยู่เป็นเพื่อนพี่สาว ในช่วงที่พ่อกับแม่มันไม่อยู่บ้าน

“เปล่าสักหน่อย”

ริมฝีปากรูปกระจับเบ้ขึ้น เพราะคำพูดคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง เสียงกับใบหน้านี้ต้องเป็นคิริวแน่ๆ แต่ทำไมถึงใจเต้นแปลกๆ กับผู้ชายที่เธอคิดมาตลอดว่าเป็นคู่เกย์ของวิน

“เหอะ!”

“ริว! เมื่อกี้ริวแอบจูบพี่ใช่ไหม”

พราวนภาถามเสร็จก็หน้าแดง สัมผัสอุ่นร้อนยังติดอยู่ที่ริมฝีปากเธออยู่เลย บ่อยครั้งที่เธอแอบหลับและรู้สึกแบบนี้ อย่าบอกนะว่าไอ้เด็กนี่แอบทำแบบนี้กับเธอมาตลอด ไอ้เด็กเวร!

“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”

คนที่สูงมากกว่าโน้มตัวลงไปใกล้ ให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน จ้องหน้าคนเมาตาเขม็ง

ทำไม? ถ้ารู้ว่าเขาแอบจูบแล้วจะทำอะไรเขา?

“ห่วยแตก”

พราวนภารู้สึกแบบนั้นจริงๆ เธอไม่ใช่จะไม่เคยมีแฟนเลย เคยจูบแล้วด้วย แต่ยังไม่เคยทอดกายให้ใครเชยชม จะว่าถูกสลัดรักตั้งแต่จูบเสร็จก็ว่าได้ ผู้ชายที่เธอคบด้วย ขอเลิกกับเธอทันทีที่จูบเสร็จ เพียงเพราะเธอจูบเก่งเกินไป มันดูเหมือนผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมาเยอะ เขาว่ามางั้นอะ!

และสิ่งที่คิริวทำนั้นห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยจูบมา