로그인공유
บทที่ 37 ฝันที่เปลี่ยนไป
최신 업데이트:
2025-08-10 12:00:43เฉินอิ้งถงกลับถึงห้องก็นอนพลิกซ้ายตะแคงขวาใจเต้นระส่ำ ร่องรอยของจุมพิตยังติดตรึงอยู่ตรงริมฝีปาก มือเรียวยกผ้าห่มปิดหน้าพริบตาก็เลิกออก เป็นเช่นนี้อยู่หลายสิบครั้ง
“นายท่าน จิตใจของท่านปั่นป่วนแล้ว วันนี้เสี่ยวฮวาไม่ได้ไปด้วยเกิดเรื่องดี ๆ อะไรหรือเจ้าคะ”
เฉินอิ้งถงแก้มแดงระเรื่อทำอันใดไม่ถูก หญิงสาวกระแอมกลบเกลื่อน “เรื่องดีที่ไหนกัน”
“แต่ความรู้สึกของท่านไม่ได้บอกเช่นนั้นนี่เจ้าคะ”
“ช่างเถอะไม่พูดแล้ว นอนดีกว่าพรุ่งนี้ข้ายังต้องเร่งไปเตรียมงานเฉลิมฉลองอีกมาก” เฉินอิ้งถงยกผ้าคลุมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอีกหน เพียงนึกถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมากระแสร้อนผ่าวก็ลุกวาบไปทั่วร่างจวนจะระเบิด
“นายท่านนะนายท่าน ท่านนี่ท่าจะประหลาดขึ้นทุกวัน”
“เจ้าเงียบไปเลย มานอนได้แล้ว” เฉินอิ้งถงตำหนิอู้อี้ไม่จริงจัง
“เจ้าค่ะ”
เสี่ยวฮวาเกาศีรษะแกรกกรากพลางส่ายหน้ากอดอกถอนหายใจแผ่ว ร่างเล็กลอยโฉบเข้าใกล้หัวเตียงแล้วม่อยหลับไปด้วยความคับข้องใจเต็มโซนสมอง
“องค์ชาย วันนี้มีเรื่องน่ายินดีใดกันหรือพ่ะย่ะค่ะ” กงกงเห็นอีกฝ่ายเหม่อมองพระจันทร์ด
최신 챕터
นอกบทนางร้าย บทที่ 38 ตำแหน่งของลูกนอกสมรส
เรื่องการแต่งงานจินชางหลงไม่ได้นำมาพูดอีก เพราะต้องการให้ผ่านวันเฉลิมฉลองวันคล้ายวันประสูติของไทเฮาไปอย่างราบรื่นเสียก่อนเฉินอิ้งถงก็ทำหน้าที่ของตนได้เป็นอย่างดี ใต้เท้าเหออยากรับนางกลับไปที่จวนในฐานะของบุตรสาว ทว่าเฉินอิ้งถงกลับรู้สึกว่าการที่ตนอาศัยอยู่ตำหนักไท่เฟยนั้นดีกว่า เพราะหากให้นางโผล่ไปโน่นทีนี่ทีเกรงว่าคงได้อึดอัดแย่“แม่นางเฉินเป็นคนของตำหนักไท่เฟย ได้รับหน้าที่ให้จัดการเครื่องเสวยของงานในวันนี้นางทำได้อย่างยอดเยี่ยมจริง ๆ ข้าได้ยินชื่อเสียงมานาน แต่ไม่มีเวลามาพบ วันนี้ได้ยลโฉมเต็มตา ช่างงดงามสมคำร่ำลือ”“หม่อมฉันมิกล้าขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตาเพคะ”ฮ่องเต้จินข่ายหัวเราะร่วน “ช่างรู้จักถ่อมตน ได้ยินว่าเจ้าเคยช่วยชีวิตไท่เฟยเอาไว้ เรื่องจริงหรือไม่”“เพคะ”“ดียิ่งนัก เห็นแก่คุณงามความดีของเจ้า อีกทั้งยังเป็นถึงบุตรสาวของใต้เท้าเหอ เช่นนั้นงานวันนี้ราบรื่นด้วยดี ข้าจะปูนบำเหน็จให้แก่เจ้า”“ขอบพระทัยฝ่าบาท”ขุนนางทุกคนต่างตกตะลึงไม่คิดว่าฮ่องเต้จินข่ายพบหน้าเฉินอิ้งถงคราแรกก็ชอบใจอย่างออกนอกหน้า หนำซ้ำยังปูนบำ
นอกบทนางร้าย บทที่ 37 ฝันที่เปลี่ยนไป
เฉินอิ้งถงกลับถึงห้องก็นอนพลิกซ้ายตะแคงขวาใจเต้นระส่ำ ร่องรอยของจุมพิตยังติดตรึงอยู่ตรงริมฝีปาก มือเรียวยกผ้าห่มปิดหน้าพริบตาก็เลิกออก เป็นเช่นนี้อยู่หลายสิบครั้ง“นายท่าน จิตใจของท่านปั่นป่วนแล้ว วันนี้เสี่ยวฮวาไม่ได้ไปด้วยเกิดเรื่องดี ๆ อะไรหรือเจ้าคะ”เฉินอิ้งถงแก้มแดงระเรื่อทำอันใดไม่ถูก หญิงสาวกระแอมกลบเกลื่อน “เรื่องดีที่ไหนกัน”“แต่ความรู้สึกของท่านไม่ได้บอกเช่นนั้นนี่เจ้าคะ”“ช่างเถอะไม่พูดแล้ว นอนดีกว่าพรุ่งนี้ข้ายังต้องเร่งไปเตรียมงานเฉลิมฉลองอีกมาก” เฉินอิ้งถงยกผ้าคลุมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอีกหน เพียงนึกถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมากระแสร้อนผ่าวก็ลุกวาบไปทั่วร่างจวนจะระเบิด“นายท่านนะนายท่าน ท่านนี่ท่าจะประหลาดขึ้นทุกวัน”“เจ้าเงียบไปเลย มานอนได้แล้ว” เฉินอิ้งถงตำหนิอู้อี้ไม่จริงจัง“เจ้าค่ะ”เสี่ยวฮวาเกาศีรษะแกรกกรากพลางส่ายหน้ากอดอกถอนหายใจแผ่ว ร่างเล็กลอยโฉบเข้าใกล้หัวเตียงแล้วม่อยหลับไปด้วยความคับข้องใจเต็มโซนสมอง“องค์ชาย วันนี้มีเรื่องน่ายินดีใดกันหรือพ่ะย่ะค่ะ” กงกงเห็นอีกฝ่ายเหม่อมองพระจันทร์ด
นอกบทนางร้าย บทที่ 36 วู่วาม
อาทิตย์อัสดง [1] ใกล้ย่ำรัตติกาลหนึ่งร่างระหงหนึ่งกายสูงโปร่งเดินเคียงกันท่ามกลางบรรยากาศหนาวยะเยือก เฉินอิ้งถงกระอักกระอ่วนจนพูดไม่ออก เมื่อก่อนนางหวังได้เขามาเป็นสามี ทว่ายามนี้ไม่ต้องพยายามเฉกเช่นกาลก่อนแต่นางกลับรู้สึกปอดแหกขึ้นมากะทันหันตลอดทางเดินนางกำนัลและเหล่าทหารเวรยามล้วนค้อมศีรษะเคารพจินชางหลงพลางทักทายเฉินอิ้งถงอยู่เสมอ เฉินอิ้งถงปั้นยิ้มประหลาดส่งให้ทุกคนจนหน้าชา ทว่าจินชางหลงกลับไม่ยอมพูดจาดั่งจงใจปั่นหัวนางให้อยู่ไม่เป็นสุขกระทั่งมาถึงที่ลับสายตาเฉินอิ้งถงก็ทนไม่ไหว นางต้องถามเขาให้ชัดเจน เรื่องเมื่อครู่เขาเพียงต้องการปกป้องนางหรือคิดจริงจัง“องค์ชายเพคะ”“หืม”เฉินอิ้งถงหมุนร่างกลับใบหน้างามก็จมเข้าแผงอกกว้างจนต้องผงะ“โอ๊ย นี่พระองค์ต้องเข้ามาใกล้เพียงนี้เลยหรือเพคะ” เฉินอิ้งถงหน้ายับยู่ นิ้วเรียวยกขึ้นเขี่ยปลายจมูกที่เผลอสูดกลิ่นกายบุรุษเข้าเต็มปอด“เห็นเจ้าอึดอัดอยู่นานเกรงว่าคงมีเรื่องอยากถามข้า”เฉินอิ้งถงกลืนน้ำลายหนืดเหนียวลงคอ นัยน์ตาดอกท้อช้อนมองร่างสูงแช่มช้า เขาไม่ได้หลบสายตานางทว่ากลับม
นอกบทนางร้าย บทที่ 35 กะทันหัน
“อีกไม่นานข้าก็ต้องจากแคว้นเป่ยเซี่ยไปแล้ว ข้าไม่อยากค้างคาใจกับเจ้าดังนั้นที่ข้ามาวันนี้ก็เพื่ออยากจะขอโทษ” แม้ในใจลึก ๆ ผิงอันไม่อาจปล่อยวางเรื่องแต่งงาน ทว่านางก็ประหนึ่งหมูในอวย ต่อให้ดิ้นรนไปก็ไร้ประโยชน์จินชางหลงยืนไม่ห่างนักย่อมได้ยิน ถึงอย่างไรผิงอันก็เปรียบดั่งน้องสาวของเขา “เจ้าหมายความว่าอย่างไร”ผิงอันยิ้มขืน มือที่วางตรงหน้าตักขยำจนเนื้อผ้ายับย่น “ท่านพี่ชางหลง ขอบพระทัยที่เมตตาหม่อมฉันเสมอมา หม่อมฉันตัดสินใจแล้วว่าจะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ครั้งนี้เพคะ”จินชางหลงตกใจหน้าเปลี่ยนสี “เรื่องนี้ข้ากราบทูลเสด็จย่าแล้ว เจ้าอย่าเพิ่งใจร้อน”ผิงอันส่ายหน้า “ไทเฮาตัดสินพระทัยแล้วเพคะ หม่อมฉันเองก็ยินดีรับโทษ”“ไม่ได้!” เฉินอิ้งถงโพล่งหลังจากนางใช้เวลาไตร่ตรองเฉินอิ้งถงก็นึกออกเสียทีว่าท่านหญิงผิงอันคือใคร นิสัยเดิมของนางไม่ใช่คนโหดร้ายเพียงแค่เอาแต่ใจมากไปเท่านั้น อีกอย่างนางยังเป็นหญิงสาวที่โชคร้ายมากด้วยหากเมื่อใดที่ฮ่องเต้ให้กำเนิดองค์หญิงนั่นหมายถึงในกาลข้
นอกบทนางร้าย บทที่ 34 เรื่องสิ้นคิด
เหลือเวลาอีกสามวันจะถึงงานเฉลิมฉลองวันคล้ายวันประสูติของไทเฮา เสียงเล่าลือว่าเฉินอิ้งถงตั้งใจลงไปช่วยท่านหญิงผิงอันเพราะโดนอุบายแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว“ผิงอันเจ้ารู้ความผิดหรือไม่” ไทเฮาสอบสวนหน้าขรึมผิงอันนั่งก้มหน้างุด สีหน้าเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม “หม่อมฉันผิดไปแล้วเพคะไทเฮา ต่อไปหม่อมฉันจะไม่ทำเช่นนี้อีก”ไท่เฟยหน้าบูดบึ้ง เพราะเฉินอิ้งถงเป็นคนของตำหนักไท่เฟยย่อมทำให้พระนางไม่พอใจเป็นเรื่องธรรมดา ไทเฮาเหลียวมองไท่เฟยจากนั้นถอนหายใจแผ่ว “น้องหญิงเจ้าก็อย่าตำหนินางนักเลย นางยังเด็กไม่รู้ความ”“นางเด็กหรือเพคะ อายุก็ถึงวัยออกเรือนแล้ว นางคิดว่าตระกูลซ่งเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทก็คิดเหิมเกริมได้รึ ถงเอ๋อร์เป็นคนของข้า ข้าพานางมาทว่าปกป้องนางไม่ได้เช่นนั้นผู้คนจะครหาตำหนักไท่เฟยว่าอย่างไร”“ไท่เฟยอย่าทรงกริ้ว ผิงอันรู้ความผิด ทว่าเฉินอิ้งถงผู้นั้นก็เป็นเพียงสตรีไร้หัวนอนปลายเท้า นางมีคุณสมบัติใดคู่ควรให้ไท่เฟยต้องปกป้องเพคะ” ผิงอันนึกใจกล้า ถึงอย่างไรนางก็มีตำแหน่งถึงท่านหญิง เหตุใดไท่เฟยจะต้องเอาความกับนางให้ได้ไท่เฟยมือสั่นเทา “เหิมเกริมน
นอกบทนางร้าย บทที่ 33 ข้าผิดไปแล้ว
เรื่องฝีมือการทำอาหารของเฉินอิ้งถงเป็นที่เล่าลือไปทั่ววังหลัง อีกไม่กี่วันจะถึงงานเฉลิมฉลองวันคล้ายวันประสูติของไทเฮา ครั้งก่อนทำไว้ประทับใจมากเกินไปเป็นเหตุให้ยามนี้ต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นไปอีก“นี่ข้าคิดผิดหรือคิดถูกกันเนี่ยเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” เฉินอิ้งถงนั่งทุบคอนวดไหล่ สายตาทอดมองดอกบัวบานสะพรั่งท่ามกลางสระกลางสวนพฤกษาบรรยากาศบริเวณนี้เงียบสงบ อีกทั้งไม่มีทหารเวรยามหรือนางกำนัลเดินพลุกพล่าน เฉินอิ้งถงจึงมักมานั่งสงบใจผ่อนคลายอาการเหนื่อยล้าคนเดียวบ่อยครั้ง ตอนนี้นางก็อาศัยอยู่หลังกำแพงวังหลวงครบสัปดาห์แล้ว มาถึงวันแรกจวบจนบัดนี้ก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายจนแทบไม่กล้าขยับตัวสุ่มสี่สุ่มห้า “ช่วยด้วยเจ้าค่ะ ช่วยท่านหญิงด้วย”เสียงร้องเอะอะเอ็ดตะโรของใครบางคนดังแว่วไม่ไกลนัก เฉินอิ้งถงลุกพรวดก็เห็นสาวรับใช้นางหนึ่งยกมือป้องปากพลางร้องตะโกนท่าทางร้อนรนอยู่ริมขอบสระเฉินอิ้งถงตรงไปหาอีกฝ่ายหน้าตื่น “เกิดอะไรขึ้น?”“ฮึก ฮือ ช่วยด้วยเจ้าค่ะ ท่านหญิงผิงอันตกน้ำเจ้าค่ะ บ่าวว่ายน้ำไม่เป็น”เฉินอิ้งถงหน้านิ่วคิ้วขมวด “เจ้ารีบไปตามคนมาช่
다른 추천
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย482.2K 조회수สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ23.9K 조회수ยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน130.2K 조회수หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น13.2K 조회수SET. ร้อนรัก (จบแล้ว)
ชงเมิ่ง1.2K 조회수หวนคืนอีกคราชะตานี้ข้าลิขิตเอง
Sanassetong 3.9K 조회수ทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น30.7K 조회수ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี
รอรีวัน2.4K 조회수
