Chapter 32 ลูกค้ารายใหญ่

"ขอบคุณนะครับสำหรับความหวังดี แต่วันนี้เจสันขับรถมาให้ เขารอผมอยู่ด้านนอก และคงไม่ลำบากอะไรหรอกครับ ถ้าหากว่าผมจะกลับไปนอนที่บ้าน" คำพูดของชายตรงหน้าแม้จะขัดใจซอนย่าอยู่บ้าง ทั้งที่เธอนั้นพยายามเปิดทางและโอกาสให้เขามาหลายหน แต่ดูเหมือนว่าอาร์มันโด้ จะไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป ที่ใช้ผู้หญิงเปลือง นั่นยิ่งทำให้ซอนย่านิยมชมชอบ ในตัวของชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เธอ ในเวลานี้มากยิ่งขึ้น

"ถ้าอย่างนั้น เรามาดื่มให้กับความสัมพันธ์ ระหว่างมิตรไมตรีที่ดี แด่เราสองคนกับธุรกิจที่กำลังไปได้สวย" ซอนย่าพูดพร้อมกับส่งแก้วไวน์ให้ชายหนุ่ม อาร์มันโด้รับมาแล้วค่อยๆ จิบ อย่างใจเย็น                       

"เรามาเริ่มงานกันดีกว่า เพราะช่วงนี้ผมไม่อยากกลับดึก" ชายหนุ่มยังคงพูดจากคลุมเครือ สาเหตุที่เขาไม่ได้เอ่ยถึงภรรยา เป็นเพราะว่าไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวมาคุยกับใครที่ไม่ได้สนิทด้วย

"แหม... ไม่คิดว่าคุณจะเป็นเด็กอนามัยด้วยนอนแต่หัวค่ำ แบบนี้ซอนซ่าชอบจัง" หญิงสาวพูดพร้อมกับจิบไวน์ไปด้วย สายตาของหล่อนยังคงมองไปที่ใบหน้าคม อย่างเย้ายวนชวนขึ้นเตียงเช่นเดิม                       

"คุณต้องการแบบไหน เพชรดิบที่บริษัทของเราเจียระไนอย่างประณีต อัญมณีทุกชิ้น ทางเราให้ความสำคัญสมกับที่มันล้ำค่า" อาร์มันโด้พูดพร้อมกับจิบไวน์ไปเรื่อยๆ ท่ามกลางแสงเทียน บรรยากาศของที่นี่ไม่ต่างจากการมาดินเนอร์เลยสักนิด                                                                               

"ใช่แล้วค่ะ เพชรของคุณสวยมาก แสงดีและมีคุณภาพ ในแบบที่ซอนย่าต้องการ" คราวนี้ซอนย่าพูดพร้อมกับใช้ลำแขนเรียวโอบไปที่ไหล่ของอาร์มันโด้ เธอลูบไล้ไปมา เพื่อสื่อถึงสิ่งที่พูดมันมากกว่าอัญมณีที่หล่อนกำลังต้องการ                                                                                            

"เพชรทุกเม็ดมีความเป็นเอกลักษณ์แตกต่างกันออกไป เกรดของมันแยกไปตามราคาที่ผมส่งเมลไปให้ ซึ่งมีคุณภาพตั้งแต่ระดับเอสไอจนถึงเอฟแอล ราคาของมันจึงแตกต่างกันเป็นธรรมดา" อาร์มันโด้พูดพร้อมกับชี้ไปที่จอสมาร์ตโฟนเครื่องแพงของเขา และนั่นยิ่งทำให้หญิงสาวได้ใจ หล่อนโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ พร้อมทั้งยังถือโอกาสเบียดตัวเข้าหาอาร์มันโด้อีกด้วย โดยที่ชายหนุ่มไม่รู้ตัวว่ามีใครแอบถ่ายภาพเขากับลูกค้าสาว ในอิริยาบถต่างๆ ขณะที่เขานั้นคุยงานกับซอนย่า                                 

"สวยมากเลยค่ะ คุณไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลย" คำพูดแววตา และรอยยิ้มของซอนย่านั้น ดูเหมือนอาการของคนชื่นชมธรรมดา แต่ใครจะรู้ว่ามันแฝงไปด้วยนัยมากมาย                                                        

"บริษัทของเราเจียระไนอย่างดีทุกขั้นตอน จึงทำให้เพชรเล่นไฟ เป็นประกายวาววับสวยงามทุกชิ้นงาน ผมรับประกันได้" ทั้งสองยังคงสนทนาเรื่องอัญมณีที่ล้ำค่า เมื่อลูกค้าอย่างซอนย่า มีความพึงพอใจเป็นอย่างมาก ทั้งคู่คุยกันไปดื่มไปจนเพลิน เวลาล่วงเลยมาเกือบ ห้าทุ่มเศษ อาร์มันโด้จึงขอตัวกลับ พร้อมกับลุกขึ้นยืน แต่ในขณะนั้นเอง ซอนย่าได้ลุกขึ้นพร้อมกับเซถลาเข้าหาชายร่างสูงใหญ่ มิหนำซ้ำเธอยังโอบกอดเขาเอาไว้ ด้วยท่าทางที่เมาหยำเปครองสติไม่อยู่                                                              

"คุณซอนย่า นี่คุณ!" ท่าทางของซอนย่านั้นอ่อนปวกเปียก จนแทบจะยืนทรงตัวไม่ได้ ทั้งที่เธอนั้นเคยดื่มไปมากกว่านี้ แต่ทุกครั้งไม่เห็นเมาขนาดนี้เลย                                                                                                       

"ปาย... ส่งที่ห้องหน่อยซอนย่าเดิน ม่าย... หวาย" คำพูดของเธอนั้นยานเหมือนคนที่เมา จนฟังแทบไม่ได้ศัพท์                                       

"เดี๋ยวผมไปส่ง ยืนนิ่งๆ ก่อนครับคุณซอนย่า" อาร์มันโด้พูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าของเธอมาถือเอาไว้ แล้วก้มตัวลงไปโอบหญิงสาวร่างเล็ก ชายหนุ่มพยุงสาวร่างซอนย่าเข้าไปในลิฟต์                                           

"คุณซอนย่า คุณอยู่ชั้นไหนห้องเบอร์อะไร" ชายหนุ่มเอ่ยถามออกไป เมื่อเขาลากเธอเข้ามาในลิฟต์ และไม่แน่ใจว่าเธอนั้นจะยังอยู่ชั้นเดิมห้องเดิมหรือเปล่า                                                                                                            

"ชั้นเดิมห้องเดิม จบไหม คุณเคยเข้าไปแล้ว" ซอนย่ายังคงพูดจายียวน ทั้งที่มีอาการมึนเมา อาร์มันโด้กดลิฟต์ไปที่เลขเก้า ก่อนจะพยุงซอนย่าตรงไปที่ห้องของเธอ ชายหนุ่มเปิดกระเป๋าถือของหญิงสาวออก เพื่อหาคีย์การ์ดของห้อง ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาทาบลงไปหน้าประตู                    

ทุกย่างก้าวของนักธุรกิจหนุ่ม และนักธุรกิจสาวถูกบันทึกภาพเอาไว้ และไม่นานมันก็ถูกปล่อยไปในโลกโซเชียลอย่างรวดเร็ว ซึ่งข่าวแบบนี้ยิ่งถูกแชร์อย่างแพร่หลาย เมื่อเป็นข่าวคาว โลกีย์ยิ่งเป็นกระแสมากขึ้น ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ก็ถูกตีแผ่ไปอย่างรวดเร็ว

บ้านของอาร์มันโด้ เวลานี้ทุกคนเข้านอนกันหมดแล้วรวมทั้งนารี เพราะสามีเธอบอกเอาไว้ว่าจะกลับดึกไม่ต้องรอ แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องสะดุ้งตื่น เมื่อมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นรัวๆ เธอใช้มือขยี้ตาไปมา ก่อนจะลุกไปเปิดประตู พร้อมกับเอามือขึ้นมาปิดปากที่กำลังหาวออกมา                  

"นารีแกทำอะไรอยู่! ผัวไม่กลับบ้านอย่าบอกนะว่ายังนอนหลับลง มานี่นังโง่! ฉันมีอะไรดีๆ จะให้แกดู" รวีพูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ส่งไปให้น้ารี พอหญิงสาวเห็นคลิป และรูปที่สามีโอบกอดกับหญิงอื่นเข้าไปในลิฟต์ มิหนำซ้ำยังทำท่าทีเหมือนกับ กำลังคลอเคลียกันเข้าไปในห้องสองต่อสองอีกด้วย ความรู้สึกของเธอเหมือนถูกตบจนหน้าชา แต่ก็พยายามเก็บอาการเอาไว้                                                               

"มันอาจจะเป็นคลิปเก่า หรือว่าใครตัดต่อก็เป็นได้" นารีพูดออกไปแบบนั้น ทั้งที่ภายในใจของเธอกำลังร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ผิดกับคำพูดที่ดูธรรมดาไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร                                                          

"แกใช้สมองบ้างก็ได้นะ ชุดที่คุณอาร์มันโด้สวมใส่นั่นมันคือชุดที่เขาเพิ่งใส่ไปทำงานตอนเช้า แกน่าจะรู้ดีไม่ใช่เหรอนารี เพราะแกเป็นคนเตรียมให้เขาเองกับมือ" คำพูดของพี่สาวทำให้นารีกลืนน้ำลายลงอย่างฝืดคอ ทั้งที่พยายามบอกกับใจว่าไม่เป็นไร เขาแค่ไปคุยกันเรื่องงานกันเท่านั้น                                                      

"ดึกแล้วพี่ไปนอนเถอะ นาง่วงแล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นมาทำอาหารแต่เช้า" นารีพูดพร้อมกับเดินไปที่เตียง ก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วดึงผ้ามาห่มเอาไว้                                                                                                                               

"เชิญแกนอนกอดทะเบียนสมรสไปเถอะ ผัวไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น ยังจะทำเป็นใจกว้างนอนหลับได้ลง" รวีพูดจบประโยคแล้วเดินออกไป ปล่อยให้นารีนอนหันหลังตะแคงเข้าหาผนัง แล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาด้วยความเสียใจ หญิงสาวเพิ่งรู้ว่าการรักใครสักคน แล้วถูกทรยศหักหลังมันเป็นเช่นไร                        

"คุณโกหก คำพูดของคุณมันก็เป็นแค่ลมปากที่พ่นออกมา ฉันคงไม่มีค่าในสายตาของคุณเลยสินะ ถึงได้โกหกกันได้ ไปคุยงานอะไร ทำไมถึงต้องเปิดห้องในโรงแรมคุยกันด้วย" นารีพูดพร่ำรำพันออกมาคนเดียว ด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยว ความเงียบกำลังจะทำให้เธอขาดสติ คิดไปต่างๆ นานา เมื่อนารีกำลังนึกถึงภาพที่รวีเอามาให้ดู ป่านนี้สามีที่แสนรักเขาคงได้นอกกายนอกใจเธอไปแล้ว

ภายในห้องของซอนย่าช่างหรูหราสมราคา ทุกอย่างดูเหมือนว่าทางโรงแรมจะตกแต่งให้เธอใหม่ทั้งหมด แม้กระทั่งเฟอร์นิเจอร์หรือเตียงนอน และที่สำคัญบรรยากาศภายในห้องของวันนี้ เหมือนกับถูกจัดเป็นเซทเอาไว้                                                                                                                           

"คุณซอนย่านั่งลงก่อนครับ" อาร์มันโด้พูดพร้อมกับพยุงหญิงสาวลงนั่งที่เตียงนอน แต่แล้วเธอกลับคว้าตัวเขาเข้าหา พร้อมกับพลิกกายชายตัวโตล้มลงแทน ใบหน้าของคนทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ หญิงสาวหุ่นเซ็กซี่กำลังขึ้นคร่อมชายร่างกำยำเอาไว้ พร้อมกับส่งสายตาหวานหยาดเยิ้ม เพื่อทอดสะพานให้เขามองมาที่หล่อนอย่างหลงใหล ในเสน่ห์ของซอนย่าที่เธอคิดว่าจะสามารถมัดตัวและหัวใจของเขาได้ในวันนี้