LOGINShare
บทที่ 6 ทริปนี้พี่จัดให้!!
Last Updated:
2025-07-16 18:39:59
Latest chapter
ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก บทที่ 6 ทริปนี้พี่จัดให้!!
ไช่อิงเหวินมีแผนว่าจะพาฉันนั่งกระเช้าคริสทัลชมวิวไร่ชาที่เมาคง เราทั้งคู่เดินทางด้วยรถไฟใช้เวลานานมากจนพลบค่ำ กว่าจะถึงที่หมาย จึงต้องหาที่พักเพื่อค้างคืนกันเสียก่อน เพื่อภารกิจในวันใหม่อีกครั้ง ทุกอย่างเหมือนฝัน ฉันแทบจะเป็นเจ้าหญิงของเขา ทุกเรื่องราวของฉันอยู่ในสายตาเขาตลอดเวลา ช่างมีความสุขเหลือเกิน กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊งเสียงนาฬิกาปลุกมือถือดังขึ้น ตอนเจ็ดโมงเช้า พบว่าไช่อิงเหวินนั่งอ่านหนังสือตรงระเบียงห้องพักสีหน้าที่ดูจริงจัง มาพร้อมความหล่อเหลาสงบสุขุมราวกับสายน้ำ ดูมีเสน่ห์มากมายจนฉันแอบสงสัยไม่ได้ว่า เขาคนนี้คือ ผู้ชายของฉันจริงๆ "มองแบบนี้.. ผมขึ้นเตียงอีกครั้งดีไหม" แม้น้ำเสียงจะดูเรียบเฉย แต่นัยน์ตาที่เปล่งประกายฉายความต้องการ ทำเอาฉันเก็บทรงไม่อยู่จนได้ "เอ๊ะ! สายแล้ว"ฉันรีบลุกจากที่นอน อาบน้ำ และจัดธุระส่วนตัวเหมือนที่เคยทำ จะว่าไปตั้งแต่ครั้งนั้นเขาก็ไม่เคยล่วงเกินฉันอีกเลย คงเป็นเพราะเหนื่อยล้าจากการทำงานวิจัย อย่างน้อยไช่อิงเหวินก็ค่อยสนับสนุนฉันในเรื่องที่ฉันต้องการ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเรามุ่งตรงไปตามเส้นทางที่มีผู้คนพลุกพล่าน เพราะเป็นตลาดนัดในไทเป รวบร
ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก บทที่ 5 แรงปารถนาได้ลุกโชนขึ้นแล้ว...18+
มือหนาเชยคางของหญิงสาวให้เงยขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกันกับเขา ไช่อิงเหวินบรรจงจูบ วาบหวานให้มิรินก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือต่ำลงมาปลดกระดุมเสื้อของเธอออกเผยให้เห็นผิวขาวเนียน และชุดชั้นในสีขาวลายลูกไม้ ชายหนุ่มบรรจงถอดมันออกอย่างเบามือเล่นเอามิรินใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย"อย่าเอาแต่จ้องสิ"ไช่อิงเหวินได้สติกลับมาอีกครั้ง แขนแกร่งดันให้หญิงสาวนอนราบไปกับโซฟานุ่ม ร่างสูงโน้มหน้ามาพรมจูบทั่วหน้าอกอันอวบอิ่ม ของหญิงสาวพร้อมกับค่อยๆ ลากลิ้นร้อนไปทั่วยอดเนินอกสีชมพูของเธอจนมันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายสีใสของเขา ริมฝีปากนั้นทั้งขบเม้ม และดูดดึงมันจนเกิดเป็นรอยแดง ดูภายนอกอาจจะรู้สึกเจ็บแทนแต่ทว่ามิรินกลับครางออกมาเบาๆ ในลำคอ"อ๊าา..อืม" เสียงครางอันไพเราะที่เผลอออกมา ทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างพึงพอใจมือหนาเลื่อนลงมาถอดกระโปรงของมิรินออกซึ่งเธอก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีในการขยับตัวให้ถอดออกอย่างง่ายดาย ณ ตอนนี้ร่างกายของหญิงสาวก็เปลือยเปล่าไร้สิ่งใดปกปิดความงดงามที่ซ่อนไว้อีกต่อไป ไช่อิงเหวิน จึงไม่รีรอที่จะถอดเสื้อผ้าทั้งหมดของตัวเองออกเช่นกัน นัยน์ตาของหญิงสาวกวาดสายตามองตั้งแต่ใบหน้าหล่อ
ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก บทที่ 4 เสียงเรียกร้องของหัวใจ...
วันเวลาผ่านไปครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกอย่างเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ไม่มีอะไรยั่งยืน แม้กระทั้งดอกเหมยฮวาที่ร่วงโรยจนหมดต้น มีพียงกิ่งก้านให้ดูต่างหน้า ยืนอย่างมั่นคง เพื่อรอใบและดอกเบ่งบานงดงามอีกครั้ง เหมือนเขาที่ยังหาข้ออ้างไปรับไปส่งมิรินเหมือนทุกครั้ง มีบ้างครั้งที่มีของติดไม้ติดมือมาให้เธอ มีเพียงหญิงสาวที่เข้าใจว่าทุกอย่างที่เขาทำให้เธอ เป็นหน้าที่ของเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้น เกิดขึ้นได้อย่างไรนะเหรอ คงเป็นครั้งนั้นเมื่อไช่อิงเหวินไม่รู้ที่อยู่ห้องพักของเธอ เพียงเพราะไม่ยอมปลุกให้ตื่น ตรงกันข้ามกับวนรถจักรยายคู่ใจจนรุ่งสาง เพียงเพื่อให้เธอได้นอนหลับสบาย แม้ตนจะเหนื่อยล้าเพียงใดก็ตาม "เย้! สุดท้ายก็เสร็จเรียบร้อย" เจียอีเอนกายพิงเก้าอี้อย่างผ่อนคลาย"ต้องฉลองสักหน่อย" เฉินยิ้มกว้างอย่างสุขใจ ดวงตามองมิรินอย่างอ่อนโยน แม้ตนจะรู้ว่าไช่อิงเหวินคิดอย่างไรกับมิริน แต่เขาก็อยากลงสนามนั้นดูสักตั้ง เพราะมิรินยังไม่ได้เป็นอะไรกับไช่อิงเหวิน เขายังคงมีสิทธิ์ ก่อนจะปิดภาคเรียนลง "ไช่อิงเหวิน เราไปสูดอากาศกันหน่อยไหม!" "อืม.." แม้รู้ว่าเฉิงต้องการอะไรจากเขา ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวเพียงหวังให้เธอ
ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก บทที่ 3 พิชิตใจเธอด้วยราเม็ง
แสงสว่างหลากหลายสีสันยามราตรี ทำให้เพลิดเพลินชวนน่าหลงใหลราวกับโดนมนต์สะกด จากที่มีเพียงเราสองคน กลับมีคนพลุกพล่านมากขึ้น เสียงดังจอแจมาแต่ไกล ซึ่งต้นเหตุของเรื่องคือ ร้านราเม็งหมั่นไหล ที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระจายมาแต่ไกล ไม่ประหลาดใจเลยที่มีลูกค้าแน่นเต็มร้าน ไม่เหลือที่ว่างให้เราแทรกตัวเข้าไปได้เลย "กิน ราเม็งก่อนกลับกันเถอะ!" "คนเยอะแบบนี้ เอ๊ะ!!..." ไม่ทันที่เธอจะพูดมากไปกว่านี้ ไช่อิงเหวิน คว้ามือเธอไว้อย่างนุ่มนวล เดินตามเส้นทางด้านข้างของร้าน ที่มีประตูอีกบานปิดอยู่"เดี๋ยวสิ นายกำลังอะไรกัน บุกรุกร้านผู้อื่นไม่ได้นะ!""........" เหมือนว่าเขาจะไม่สนใจในสิ่งที่เธอพูดเลยสักนิด ประตูถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย ภายในร้านมีโต๊ะอาหารสำหรับวีไอพีว่างอยู่ ไม่รอช้าเขาจูงมือเธอให้นั่งลงอย่างหน้าตาเฉย มิรินครุ่นคิดภายในใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมเธอจึงมาโผล่ที่นี่กับเขาได้อย่างง่ายดาย "เรากำลังจะทำงานวิจัยร่วมกันไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่มันคืออะไร? วันนี้แทบจะไม่ได้สาระอะไรเลย? เหมือนเรามาออกเดตกันมากกว่า"อึก! ไช่อิงเหวินแทบสำลักน้ำออกมา "เธอแค่พิมพ์ตามเอกสารที่ฉันให้ก็พอ ส่วนเรื่องอื่นค่อยว่
ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก บทที่ 2 นายเย็นชาคนนี้ไร้หัวใจ
คณะที่เลือกเรียน คือ คณะชีววิทยาศาสตร์ สาขาเคมี มันไม่ง่ายเลยใช่ไหม ที่ผ่านมาฉันมาถึงจุดนี้ได้ไม่ใช่ความฉลาดหรือไหวพริบดีอย่างเดียว แต่ต้องอาศัยความอดทน และขยันหมั่นเพียรควบคู่ไปด้วย จำไว้ว่า คนเก่งสู้คนขยันไม่ได้ ถ้าหากอยากประสบความสำเร็จในเป้าหมายที่วางไว้ ต้องพยายามทำในเรื่องที่สนใจให้ดีที่สุด อย่าหยุดทำ อย่าหยุดพัฒนาตนเอง สองเท้าย่างก้าวเข้าห้องเรียน ดวงตาของฉันเบิกโตขึ้นด้วยความตกตะลึง เมื่อพบว่า ห้องเรียนที่กว้างใหญ่ดั่งเช่นหอประชุมในไทย ณ ตอนนี้ มีเพียงนักศึกษาคนเดียว ที่นั่งอ่านหนังสือเล่มเล็ก ทว่าปกปิดหน้าตาเขาผู้นั้นจนมิด ฉันผู้ที่ชำนาญด้านภาษาจีนในระดับหนึ่ง ก็อยากจะแสดงฝีมือสักหน่อย เลยตรงดิ่งไปยังเขาผู้นั้นโดยไม่คิด หวังว่าจะได้มิตรภาพดีๆ กลับมา " สวัสดีค่ะ ""......""สวัสดีค่ะ!" น้ำเสียงที่ดังฟังชัดของฉันใช้ได้ผล เมื่อเขาปิดหนังสือลง เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลากว่าผู้ชายทั้งหมดที่ฉันเคยพบเจอ ใบหน้าเรียว ผิวขาวสะอาด ริมฝีปากหนาได้รูป เทพบุตรลงมาเกิดชัดๆ ดวงตาคมเข้ม แต่เย็นชา มองมายังฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า "ฉันชื่อ...""ไม่ได้ถาม และที่สำคัญไม่ได้ต้องการเป็นเพื่อนใหม่
ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก บทที่ 1 ฤดูใบไม้ผลิมาเยือน
บนโลกใบนี้มีเรื่องซับซ้อนมากมาย ยากเกินจะเข้าใจ เหมือนกับฉัน ณ ตอนนี้ ที่ยืนงงงวยอยู่ในห้องพักของตนเอง เพ่งมองผู้เป็นพ่อ และแม่ ที่ยุ่งอยู่กับการช่วยกันจัดสิ่งของเครื่องใช้ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย บนใบหน้าของท่านเห็นเพียงรอยยิ้ม ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขล้น เพราะลูกสาวคนโตได้รับทุนการศึกษาเรียนต่อปริญญาตรีที่ไต้หวัน มันคือ แผ่นดินใหญ่ของจีน แถมเป็นมหาวิทยาลัยด้านวิจัยที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในไต้หวัน ฉันผู้ซึ่งทำทุกอย่างเพื่อให้ท่านไม่เป็นกังวล ไม่ทุกข์ใจก็เพียงพอแล้ว แถมยังเป็นความสุขเดียวของฉันเช่นกัน ณ ตอนนี้สำเร็จไปอีกก้าวหนึ่งเพราะอย่างเขาทั้งสองก็ไม่เคยบังคับให้ฉันในสิ่งที่ไม่ต้องการ ฉัน มิริน เป็นลูกสาวคนเดียว และเป็นพี่สาวคนโต ซึ่งมีน้องชาย ชื่อ เรน เป็นจอมวายร้ายของฉันตึง!! นั่นไงพูดไม่ทันจะขาดคำ เท้ายาวอันทรงพลังของเจ้าสุดแสบก็เตะประตูเข้ามาอย่างไม่ลังเล ด้วยสีหน้าแตกตื่นราวกับเจอแผ่นดินไหว"เรน อย่าให้พ่อต้องใช้ร่างที่สอง เข้าใจ!" เขาเอ่ยขึ้นทั้งๆที่ยังก้มหน้าก้มตาจัดเรียงหนังสือขึ้นชั้นวาง "เบาได้เบา เรน เดี๋ยวประตูห้องพี่ก็พังเสียก่อนจะได้เรียนหรอก เจ้าเด็กคนนี้" "ค
You may also like
ภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์20.8K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่228.5K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์70.7K viewsข่มรักเมียแต่ง
Kidsroom15.9K viewsรักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร
Senseimi108 viewsหมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ
กะหล่ำหมี1.3K viewsจองจำรักมาเฟีย
เจ้าความรัก27 viewsซ่อนลีลารัก
จินต์พิชา1.8K views
