ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.28

แกร๊ก!

"พี่โรส!"

ฉันตกใจหมดเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมากลับพบว่าพี่โรสยืนอยู่หน้าห้องน้ำ

"ไม่คิดว่าจะเจอน้องที่นี่นะ"

"พอดีน้ำมาติวให้ยัยซีน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"

หมับ!

"เดี๋ยว!"

"......?" ฉันมองมือตัวเองที่ถูกพี่โรสจับไว้ก่อน

"เธอกับพี่เซอร์เวย์น่ะไม่เหมาะสมกันหรอกนะน้ำหนาว"

"......"

"อีกอย่างพี่อยากจะบอกเธอไว้ว่าพี่เซอร์เวย์ไม่มีทางชอบเธอหรอก จำไว้!"

พรึ่บ!

ฉันมองพี่โรสที่เดินออกไป ก่อนที่จะเดินตามพี่เขาไปอีกที แต่ในหัวของฉันตอนนี้ยังคงคิดถึงคำพูดของพี่เขาอยู่ พี่โรสดูฉันออกขนาดนั้นเลยเหรอ....

"ยัยน้ำ"

"......"

"น้ำหนาว"

"......"

"ยัยน้ำหนาว!"

"ฮะ!"

"เหม่ออะไรของเธอ คิดอะไรอยู่เหรอ ฉันเรียกตั้งนาน"

"เปล่า"

"เฮ้อออ....สุดท้ายแผนฉันก็ไม่สำเร็จจนได้"

"......"

"เพราแกเลยยัยน้ำ ฉันบอกให้รีบๆสารภาพไป เห็นมั้ยมารผจญมาจนได้!"

"เอาน่า ฉันก็ไม่กล้าเหมือนกันแหละ เฮ้อออ"

"งั้นเดี๋ยวฉันต้องสร้างสถานการณ์อีกครั้งแล้วล่ะ ครั้งหน้าแกต้องไม่พลาดนะยะ!"

"ครั้งหน้าอีก?"

"ใช่แล้ว! แต่ก็เสียดายเหมือนกันนะ รู้มั้ยตอนที่ฉันเห็นแกกับพี่ชายฉันนั่งใกล้กัน ฉันแทบจะกรี๊ดลั่นบ้านเลยนะ อร๊ายยย ไม่ธรรมดาจริงๆเพื่อนฉัน >.<"

"ยัยบ้าหยุดพูดเลยนะ >.<" ฉันไม่คิดว่ายัยนี่จะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เฮ้อออ....

"คิคิคิ"

"นี่ซีอาร์!"

"เอาล่ะๆเรากลับกันเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่งเอง คิคิคิ"

"อ่อ อื้ม แต่เดี๋ยวฉันขอไปลาคุณน้าก่อนนะ"

"ไปด้วยกันสิ ^_^"

"อื้ม ^_^"

หมับ!

"ม๊าค่าาา"

"มีอะไรหืมลูกสาวม๊า"

"เอ่อ...คุณน้าคะ น้ำกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ ^_^"

"อ้าว แล้วเราจะกลับยังไงลูก ตาเวย์ลูกไปส่งหนูน้ำหนาวหน่อยสิลูก ผู้หญิงกลับคนเดียวมันอันตรายนะจ๊ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวซีอาร์ไปส่งน้ำค่ะ ใช่มั้ยซี" พอได้ยินว่าจะให้รุ่นพี่ไปส่งฉันก็ต้องรีบปฏิเสธทันที ยิ่งสายตาของพี่โรสที่มองมาทางฉันอีก เฮ้อออ....

"นั่นสิยัยน้ำ ฉันว่าฉันคงไปส่งแกไม่ได้แน่ๆ มันมืดแล้วอ่ะ ให้พี่ชายฉันไปส่งดีกว่านะ ^_^"

"แต่ว่า...."

"ให้พี่เขาไปส่งเถอะลูก หนูโรสก็กลับไปพร้อมพี่เขาเลยนะจ๊ะ"

"ค่ะคุณน้า ^_^"

พรึ่บ!

"พี่เวย์ฝากส่งยัยน้ำให้ถึงบ้านด้วยนะคะ!"

"อืม"

"ไปเถอะจ๊ะ เดี๋ยวมันจะดึกไปมากกว่านี้"

"โรสกลับก่อนนะคะคุณน้า สวัสดีค่ะ"

หลังจากนั้นฉันก็ต้องยอมจำนนเดินตามรุ่นพี่กับพี่โรสออกจากบ้านหลังใหญ่นี้ แต่ก็แอบเหลือบไปมองยัยซีที่ส่งสายตามาให้ฉันพร้อมกับขยิบตาให้

เฮ้อออ...ยัยซีนะยัยซี

__________________

ระหว่างทางฉันก็ได้แต่แอบมองทั้งสองคนที่มีพี่โรสชวนพี่เซอร์เวย์คุย แต่ก็ทำได้เพียงแค่แอบมองเท่านั้นก่อนจะหันไปมองข้างทางที่ตอนนี้มันมืดมากแล้ว

"พี่เซอร์เวย์คะเรื่องชมรมโรสย้ายมาชมรมเดียวกับพี่แล้วนะคะ"

"......"

"โรสว่าน่าสนุกดีนะคะ ได้ทำกิจกรรมหลากหลายดี"

"......"

"แต่ว่าโรสยังอ่อนหัดอยู่น่ะค่ะ หวังว่ารุ่นพี่จะช่วยโรสนะคะ"

"......."

"แล้วน้องน้ำหนาวล่ะ เราไปได้ลงชมรมแล้วหรือยัง"

"คะ!" ฉันแปลกใจมากที่เห็นพี่โรสพูดกับฉัน เพราะตั้งแต่ขึ้นรถมาพี่เขาแทบไม่มองหน้าฉันเลยและฉันก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับเธอด้วย ยิ่งคำพูดรุ่นพี่ในตอนนั้นฉันก็คิดแล้วว่าเธอคงไม่ชอบฉันแน่นอน

"เราได้เลือกชมรมแล้วหรือยัง?"

"ค่ะ"

"ชมรมอะไรเหรอจ๊ะ?"

"น้ำเข้าชมรมท่องเที่ยวค่ะ"

"งั้นเหรอจ๊ะ เฮ้อ พี่ก็นึกว่าจะได้อยู่ชมรมเดียวกันซะอีก เสียดายจริงๆ"

"......"ฉันคิดว่าตัวเองดีใจมากกว่านะที่ไม่ได้อยู่ชมรมเดียวกับรุ่นพี่คนนี่น่ะ เพราะดูจากท่าทางของเธอก็คงดีใจเหมือนกันที่ฉันไม่ได้อยู่ชมรมเดียวกับเธอ แต่ฉันก็แอบเสียดายเหมือนกันนะที่ไม่ได้อยู่ชมรมเดียวกับพี่เซอร์เวย์อ่ะ เฮ้อออ...

"รุ่นพี่ไปส่งน้องน้ำหนาวก่อนก็ได้นะคะ"

"บ้านเธอถึงก่อน"

"แต่โรสว่า...."

เอี๊ยดดดด....

"......"

"เอ่อ...ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ^_^"

"อืม"

"พี่ไปก่อนนะน้ำหนาว"

"ค่ะ"

ปัง!

ฉันมองพี่โรสเดินเข้าไปในบ้านที่หลังใหญ่พอๆกับบ้านของรุ่นพี่

"มานั่งข้างหน้า"

"แต่ว่า..."

"พี่ไม่ใช่คนขับรถเธอ!"

"เอ่อค่ะๆๆ"

ฉันรีบเปลี่ยนที่นั่งทันที เพราะดูจากน้ำเสียงพี่เซอร์เวย์แล้วคงจะหงุดหงิดกับอะไรสักอย่างแน่ๆ

บรื้นนนน.....

"อยู่ชมรมอะไร"

"น้ำเหรอคะ?"

"......"

นี่รุ่นพี่ไม่ได้ฟังที่ฉันบอกพี่โรสเลยหรือเนี่ย....

"ชมรทการท่องเที่ยวค่ะ"

"ไปเปลี่ยนซะ!"

"ฮะ!"

"เปลี่ยน!"

"ไม่ค่ะ ทำไมต้องเปลี่ยนด้วยล่ะค่ะ"

"มาอยู่ชมรมถ่ายภาพ"

"รุ่นพี่อยู่ชมรมนี้เหรอคะ?" ฉันถามออกไป

"อืม"

"อ่อ"

"เปลี่ยน!"

"ไม่ค่ะ น้ำอยากอยู่กับเพื่อน" ฉันพูดอย่างที่ใจคิด แต่อีกใจหนึ่งถ้าได้อยู่ชมรมเดียวกันกับรุ่นพี่ก็คงดี

"......."

"เอ่อ...รุ่นพี่คะ ชุดนั้น...."

"ไม่ต้องคืน"

"แต่ว่า...."

"ถึงบ้านเธอแล้ว"

"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ^_^"

หมับ!

ฉันที่จะลงจากรถก็ถูกมือหนาคว้าไว้ก่อน

"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

พรึ่บ!

เฮือก!

"หึ :-)"

">.<"

อันตรายแล้วน้ำหนาว >.<

จุ๊บ!

"......!!"

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

".....!!"

พรึ่บ!

"หึหึหึ"

ตึกตัก....ตึกตัก....

".....!!"

ร่างบางยังคงช๊อกกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองทำหน้ายังไง แต่ที่แน่ๆใจฉันเต้นแรงมากเลยตอนนี้

"ขอตัวนะคะ"

พรึ่บ!

ปัง!

ฉันรีบวิ่งเข้ามาในบ้านทันที โดยไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

มือบางจับริมฝีปากตัวเองก่อนจะกรีดร้องในใจด้วยความเขินอาย อร๊ายยย >.<

"ทำอะไร?"

พรึ่บ!

"พี่นที!"

"......?"

"เอ่อ เปล่าค่ะ แหะๆๆ"

"ทำไมหน้าแดงแบบนั้นล่ะ?"

หมับ!

"เปล่านี่คะ >.<"

"ซีอาร์มาส่ง?"

"เอ่อ...ใช่แล้วค่ะ งั้นเดี๋ยวน้ำขึ้นห้องก่อนนะคะ"

"เดี๋ยว!"

"มีอะไรหรือเปล่า"

"แล้วกินข้าวมาหรือยัง พี่ทำเผื่อเราไว้แล้วนะ"

"กินมาแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณพี่ชาย ^_^"

"โอเค แต่พี่มีเรื่องอยากคุยกับเราหน่อยน่ะ"

"เรื่องอะไรเหรอคะ?"

"นั่งก่อน"

พรึ่บ!

"อะไรนะคะ!"

หลังจากที่พี่ชายฉันบอกว่าจะต้องไปทำงานที่ต่างประเทศก็ทำให้ฉันตกใจมาก และมองพี่เขาอย่างไม่เข้าใจ

"เรื่องจริง"

"ทำไมถึงต้องเป็นพี่ล่ะค่ะแล้ว" เธอรีบเข้าไปกอดพี่ชายตัวเองอย่างออดอ้อน

"มันอยากให้พี่เป็นคนดูแลน่ะ อีกอย่างพวกมันไว้ใจพี่ด้วย"

"เฮ้อออ...แล้วพี่ต้องไปนานมั้ยคะ?"

"ประมาณปีหนึ่ง"

"หนึ่งปีเลยเหรอคะ!" มันนานมากเลยนะ

"อืม"

"แล้วพี่ทำงานกับพวกพี่คิมพี่คลีนนานแล้วเหรอคะ?" ฉันเพิ่งรู้ว่าพี่ชายตัวเองทำงานให้กับรุ่นพี่ฝาแฝดที่เป็นเพื่อนกับพี่เซอร์เวย์แล้วทั้งหมดก็เป็นเพื่อนพี่ชายฉันด้วย ตอนแรกฉันว่าฉันตกใจมากแล้วนะที่พี่นทีรู้จักกับพี่เซอร์เวย์ แต่พอมารู้ว่าพวกเขารู้จักกันหมดทำให้อึ้งรอบสองไปเลยล่ะ

"อยู่ได้มั้ย ถ้าไม่ได้พี่...."

พรึ่บ!

ฉันโผเข้ากอดพี่ชายตัวเองทันที

"อยู่ได้สิคะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงน้ำนะคะ ^_^"

"อยู่ได้จริงๆนะ ถ้าเราไม่สบายใจ...."

"พี่ไม่ต้องเป็นห่วงน้ำเลยนะคะ น้ำโตแล้วน๊าา"

"เฮ้อออ...พี่ไม่เคยห่างเรานานขนาดนี้เลย"

"แล้วพี่จะไปตอนไหนเหรอคะ?"

"อาทิตย์หน้า"

"เร็วจัง"

"หึหึหึ"

"เฮ้อออ...."

"เอาล่ะไปนอนได้แล้ว"

"ค่าาา"

ฟอดด~~~

ฉันหอมแก้มพี่ชายตัวเองที่นานๆที่ฉันจะทำแบบนี้ แต่เพราะพี่ชายฉันจะไปทำงานที่ต่างประเทศก็ทำให้ฉันใจหายเหมือนกันนะ ถึงแม้ว่าจะไม่อยากให้พี่นทีไปก็เถอะ แต่เพราะไม่อยากจะทำให้พี่เขาไม่สบายใจด้วย เพราะฉะนั้นฉันก็ต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้

____________________

เซอร์เวย์ Part

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

เสียงโทรศัพท์ร่างสูงดังขึ้น ทำให้เขาละความสนใจจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คของตัวเองแล้วมองปลายสายที่โทรเข้ามา

"น่ารำคาญ!"

ตุบ!

เขาวางโทรศัพท์ลงทันทีที่เห็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยโทรเข้ามา หลายครั้งแล้วที่เบอร์แปลกนี้โทรมา แต่เขาก็ไม่ได้สนใจที่จะรับมัน

ติ้งต่อง! ติ้งต่อง!

พรึ่บ!

เสียงประตูหน้าห้องดังขึ้น และคนที่มาหาเขาเวลานี้ก็คงเป็นใครไปไม่ได้

แกร๊ก!

"งานมึง"

"ขอบใจ"

แต่ก่อนที่เขาจะปิดประตูลง คำพูดของเพื่อนเขาก็ดังขึ้นมาก่อน

"มึงคิดยังไงกับน้องสาวกูกันแน่ไอ้เวย์"

"......."

"ถ้ามึงไม่จริงจังกับน้องกู...."

"กูจริงจัง!"

ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแล้วทั้งสองคนก็จ้องหน้ากันนิ่ง

"หึ! ให้มันจริงเถอะว่ะ เพราะถ้ามึงทำน้องกูเสียใจมึงกับกูคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น"

":-)"

"แล้วเรื่องงานมึงที่กูรับทำให้ ก็เพราะไอ้ฝาแฝดนั่นเป็นขอหรอกนะ"

"หึ!"

"อาทิตย์หน้ากูมีงานต้องทำให้ไอ้คลีน"

"......?"

"ฝากดูแลน้องสาวดูด้วย"

"มึงไม่บอกกูก็ต้องดูแลอยู่แล้วมั้ย"

"หึ! ทีอยู่กับกูล่ะพูดจริง อยู่กับน้องสาวกูนิ่งเชียวนะมึง"

"ไม่เสือกครับ:-)"

"น้องสาวกูครับ :-)"

"......"

"กูกลับล่ะ อ่อ ถ้ามึงยังเล่นตัวอยู่แบบนี้น้องสาวกูอาจจะเลิกชอบมึงก็ได้นะ :-)"

"ไม่มีทาง!"

"อีกอย่างที่กูอยากจะบอกมึง น้องกูน่ะชอบคนคุยเก่ง ไม่ใช่นิ่งแบบมึง หึ :-)"

ปัง!

++++++++++++++++

👉ฝากติดตามกันต่อไปด้วยน๊าาา👈

🤘🤘