ทบทวน Nc18+

แดนดินวางมิเชลลงบนพื้นถ้ำอย่างแผ่วเบาก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะค่อยๆ ถอดออกจากริมฝีปากเล็กอย่างอ้อยอิ่ง

"รอบนี้ฉันของเป็นคนเริ่มนะ" มิเชลเอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำก่อนที่เธอจะเปลี่ยนมาเป็นนั่งคร่อมหน้าขาแกร่งเอาไว้

แดนดินไม่ได้เอ่ยตอบเเต่เพียงล้วงมือแกร่งเข้าไปงัดเอาลำเอ็นร้อนที่แข็งเป็นไตออกมา

ริมฝีปากบางโน้มลงไปดูดริมฝีปากล่างของแดนดินอย่างแผ่วเบาก่อนที่เรียวลิ้นของเธอจะแทรกเข้าไปยังโพรงปากหนา

มือหนาถลกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นมาเหนือเอวพร้อมกับที่มือเรียวเกี่ยวแหวกแพตตี้ของเธออกไปด้านข้างและใช้ร่างสวาทถูไถและบดขี้กำลังเอ็นร้อนขณะที่เรียวลิ้นของทั้งคู่เกี่ยวพันกันอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน

"อ่าา ไม่ไหวแล้ว" แดนดินดึงใบหน้าของมิเชลออกด้วยใบหน้าเสียวซ่านเมื่อถูกร่องสวาทบดขี้ลำเอ็นร้อนจนเสียวซ่านจนทนไม่ไหว

มือหนายกสะโพกสวยของร่างบางขึ่นพร้อากับจับลำเอ็นร้อนจ่อยังรูรักของเธอ

ร่างบางเองที่อารมณ์กามในตัวพลุ่งพล่านไม่ต่างจากชายหนุ่มก็ค่อยๆ นั่งทับท่อนเอ็นร้อนมาจนสุดลำ

ส๊วบ!!!!

"อื้อออ~ " ริมฝีปากบางเม้มแน่นพร้อมกับครางออกมาเสียงกระเส่าอย่างเสียวจับใจเมื่อท่อนเอ็นร้อนเข้ามาภายในโพรงรักจนสุดลำ

"อ่าาา" เสียงคำรามของแดนดินดังออกมาเบาๆ ก่อนจะขบกรามแน่นอย่างเสียวซ่าน

สองมือแกร่งบีบขยำสองเต้าสวยผ่านเดรสสายเดี่นวตัวบางอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์ขณะที่สะโพกสวยเริ่มร่อนกระแทกท่อนเอ็นร้อนของเขาอย่างถี่ยิป

ตับ ตับ ตับ!!

เสียงรูรักของหญิงสาวกระแทกท่อนเอ็นร้อนขนาดใหญ่ของชายหนุ่มดังสนั่นไปทั่วทั้งถ้ำจนที่ส่าถ้าใครเดินผ่านไปแถวนี้ก็คงจะได้ยิน

"อ้ะๆๆ แดนดินเสียวจังเลย" มิเชลครางกระเส่าพร้อากับเร่งสะโพกสวยขย่มตอรักของชายหนุ่มให้แรงและเร็วขึ้นตามอารมณ์กามของตัวเอง

"ฉันก็เสียว มิเชล" แดนดินเอ่ยด้วยแววตาหยาดเยิ้มพร้อมกับมองท่อนเอ็นร้อนที่ผุดเข้าผุดออกยังรูรักของเธอก่อนจะใช้นิ้วร่ายมาขยี้เม็ดเสียวของเธอไปด้วย

"อ้ะๆๆ สะ..เสีย...วเกิ..นไป" มิเชลครางออกมาเเทบไม่เป็นศัพท์เมื่อถูกชายหนุ่มกระตุ้นทำให้เสียวขึ้น

"ไม่ไหวแล้ว ซี๊ด" แดนดินเอ่ยพร้อมขบกรามแน่นก่อนจะรั้งเอวบางไว้แน่นและตอกกระแทกสวนกลับไปสุดแรงอย่างถี่ยิปเมื่อท่อนเอ็นร้อนของเขาเริ่มกระตุกเกร็ง

ตับ ตับ ตับ!!

มิเชลมองรูรักของตนเองที่ถูกท่อนเอ็นร้อนตอกกระแทกกลับมาอย่างเสียวแทบทรไม่ไหวก่อนที่เธอเองจะกระแทกรูรักสู้กลับไปเช่นกัน

ทั้งคู่ตอกกระแทกกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใครด้วยอารมณ์กามที่พลุ่งกล่านอย่างหยุดไม่อยู่ก่อนที่ภายในโพรงรักของมิเชลและท่อนเอ็นร้อนของแดนดินจะกระตุกเกร็งถี่ขึ้น

....แต่ยิ่งภายในโพรงรักและท่อนเอ็นร้อนของทั้งคู่กระตุกถี่เท่าไหร่พวกเขาทั้งสองก็ยิ่งตอกกระแทกของกันและกันถี่ขึ้นเท่านั้นจนในที่สุด...

"อ่าาาาาา มิเชล/อร๊ายยย แดนดิน" เสียงคำรามและเสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ก็ดังขึ้นพร้อมกับน้ำรักขาวขุนของแดนดินที่แตกใส่รูรักของเธอ

"ต่อไหม? " แดนดินเอ่ยถามเสียงแหบพร่าพร้อากับดันเต้าสวยให้โผล่พ้นออกมาจากบราตัวสวยก่อนจะดูดดึงเบาๆ และใช้ลินร้อนตวัดเลียอย่างหยอกล้อ

"จะไม่เดินดูถ้ำรึไง?" มิเชลเอ่ยถามด้วยใบหน้าแดงก่ำพร้อากับมองริมฝีปากร้อนที่ดูดดึงเต้าสวยของตัวเองอยู่

"ก็นี่ไงถ้ำ" แดนดินเอ่ยพร้อมกับซอยท่อนเอ็นร้อนใส่รูรักที่ยังเสียบคาไว้ช้าๆ

"อื้ออ คนบ้า" มิเชลเอ่ยอย่างเขิลอายก่อนจะเริ่มโยกสะโพกบดท่อนเอ็นร้อนของชายหนุ่มและทั้งคู่ก็เริ่มบทรักที่แสนเร่าร้อนกันอีกครั้ง

ในที่สุดก็ได้เวลาที่ทุกคนต้องมารวมตัวที่จุดนัดพบเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับ มิเชลและแดนดินเดินเคียงข้างกันไปอย่างเงียบๆ ราวกับว่าที่ผ่านมาไม่เคยเกิดขึ้น

เมื่อถึงเวลากล่าวลา แดนดินหันมาเผชิญหน้ากับมิเชล แววตาของเขาเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์

"เราจะได้เจอกันอีกไหม มิเชล" เขาพูดด้วยน้ำเสียงประมาท

"ไว้ให้มันเป็นเรื่องของอนาคตแล้วกัน" มิเชลตอบกลับ เธอพยายามกลั้นน้ำตาที่เอ่อคลออยู่ในดวงตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมา

แดนดินค่อยๆ ยกมือขึ้นสัมผัสแก้มของมิเชลอีกครั้ง สัมผัสที่แผ่วเบานั้นทำให้ความรู้สึกของเธอสั่นไหว หัวใจของมิเชลเต้นระรัวขึ้นและไม่ต่างกันจากแดนดินเพราะหัวใจเขาก็เต้นแรงไม่ต่างจากเธอ

"ลาก่อนนะครับ" แดนดินเอ่ยกระซิบเสียงเบา ก่อนจะค่อยๆ ลดมือลง

"ลาก่อนค่ะ" มิเชลตอบกลับด้วยเสียงที่สั่นเครือ

ทั้งสองคนยืนมองหน้ากันเป็นครั้งสุดท้าย ราวกับต้องการเก็บภาพของอีกฝ่ายไว้ในความทรงจำให้นานที่สุด ก่อนที่ไกด์จะเรียกให้ทุกคนขึ้นเรือคนละลำเพื่อเดินทางไปยังสนามบิน

เมื่อเรือมาจอดถึงฝั่งมิเชลก็เดินมาขึ้นรถตู้ที่ไกค์เตรียมไว้โดยที่ไม่ได้หันไปมองมารถตู้คันนี้มีใครนั่งมาด้วยบ้าง

บนรถตู้ มิเชลเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง มองออกไปข้างทาง ภาพทะเลค่อยๆ เลือนหายไปจากสายตา ความรู้สึกโหวงเหวงในใจเริ่มกลับมาอีกครั้ง

ไม่นานนัก เธอก็รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ เธอจึงรีบหันไปและเห็นเป็นแดนดินที่นั่งอยู่ข้างๆ

ดวงตาของเธอเบิกกว้างอย่างไม่คิดว่าเขาจะมาขึ้นรถตู้คันเดียวกับเธอ

ทั้งคู่เลือกที่จะเงียบและนั่งจับมือกันอยู่แบบนั้น มิเชลหันไปมองเขา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นแบบที่เธอเห็นในวันแรก

ตลอดการเดินทางกลับบนรถตู้ ทั้งสองคนนั่งจับมือกันอย่างเงียบๆ ราวกับเป็นการสื่อสารที่ไม่ต้องใช้คำพูด มันเป็นสัมผัสที่บอกถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แม้ว่าปลายทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน

จนกระทั่งรถตู้จอดสนิทที่สนามบิน ทุกคนทยอยลงจากรถ มิเชลและแดนดินยังคงจับมือกันไว้แน่น ราวกับไม่อยากจะปล่อยมือจากกัน

เมื่อถึงเวลาที่ต้องแยกกันจริงๆ แดนดินมองเข้าไปในดวงตาของมิเชลอีกครั้ง

"ดูแลตัวเองนะครับ" เขาพูดด้วยความเป็นห่วง

"นายก็ด้วยนะ" มิเชลเอ่ยตอบกลับ

ทั้งสองคนค่อยๆ ปล่อยมือออกจากกัน ความรู้สึกของการเจ็บก็แล่นริ้วเข้ามาในหัวใจของทั้งคู่ พวกเขาเดินแยกกันไปยังทางออกของสนามบิน โดยที่ต่างก็ไม่รู้ว่านี่จะเป็นการพบกันครั้งสุดท้าย หรือเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่คาดไม่ถึง...