LOGIN"พี่จะโทรหาพ่อกับร็อคหน่อย"
เขาเอ่ยบอก จากนั้นก็ต่อสัญญาณหารอยด์ ผู้เป็นบิดา ฟ้าใสมานั่งเก้าอี้ที่มุมห้อง ไม่ให้เห็นในกล้อง เพราะถือว่านี่เป็นเรื่องงานของเขา
"เป็นไงบ้างเรน ทุกอย่างโอเคหรือเปล่า ฮอล์กมันกำลังถือวิสาสะใช้แอปขององค์กรเพื่อตามหาฟีนิกซ์และซิมอยู่ตอนนี้"
บิดาเอ่ยถามเสียงเคร่งทันทีที่เห็นเรน แอปดังกล่าวเป็นแอปที่ไม่อนุญาตให้นำไปใช้งานส่วนตัว แต่ฮอล์กกำลังละเมิดกฎอันเข้มงวดของหน่วยงานอย่างไม่เกรงกลัวการลงโทษ มันคิดว่าตอนนี้อำนาจอยู่ในมือมัน อยากจะทำอะไรก็ได้ มันกุมความลับของสายลับบางคนไว้ ทำให้พวกนั้นต้องทำงานให้มันอย่างไม่มีทางเลือก
"เพิ่งเห็นครับ ผมเพิ่งหลุดจากพวกมันมาได้ เป็นฝีมือของมันแน่นอน มันจะต้องรู้ระแคะระคายว่าฟีนิกซ์คือใคร"
เมื่ออำนาจตกอยู่ในมือคนชั่ว... ผลมันก็เป็นอย่างที่เห็น มันใช้โปรแกรมเพื่อผลประโยชน์ของมันเอง มันมาถึงเมืองไทยเพื่อจัดการกับเขาโดยเฉพาะ อ้อ แล้วก็ไอ้เจ้าซิมนั่นด้วย...
สัญญาณที่กระแทกหูเขาจนสะดุ้งนั้น เกิดจากซอฟต์แวร์ตัวหนึ่งถูกเปิด โดยที่คนที่สามารถแอคทิเวต (Activate) เพื่อเปิดใช้งานมันได้คือซิม...หัวหน้าทีมห้องปฏิบัติการลับผู้หนีรอดจากฮอล์กมาได้นั่นเอง
สรุปคือ ตอนนี้ทั้งคนชั่วและสายลับต่างมารวมกันที่เมืองไทย... งานนี้ไม่ฝ่ายใดก็ฝ่ายหนึ่งจะต้องถูกกำจัดเพื่อปิดจ็อบของตนเองให้ได้
"เรื่องไอ้แดนนี่...ลูกทำดีมาก"
บิดากล่าวชม เรนกดมุมปากยิ้มหยันไอ้หมอนั่น เมื่อเช้าเขาส่งข่าวไปบอกหน่วยเหนือซึ่งเป็นคนมีอำนาจที่เป็นเพื่อนกับพ่อของเขาเอง
เมื่อคืนนี้ หลังจากเมยาร์หลับไปด้วยฤทธิ์ยานอนหลับที่เขาผสมในไวน์แล้ว เรนก็จัดการแฮ็กกล้องวงจรปิดให้มันฉายภาพซ้ำไม่ใช่เรียลไทม์ และรมยาสลบพวกบอดีการ์ดที่เฝ้าห้องเซฟของไอ้แดนนี่ จากนั้นก็ทำการขโมยเพชรที่ไอ้แดนนี่ปล้นเอามาเมื่อปีก่อนไปใส่ในกระเป๋าของแอนนา ซึ่งเจ้าหล่อนยังคงดื่มสังสรรค์กับแดนนี่ที่ห้องจัดงานเลี้ยง
ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่ได้วางเอาไว้อย่างรัดกุม รอดูอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้จะมีความคืบหน้าเรื่องคดีฆ่าบรรดาเศรษฐีเพื่อปล้นเพชรบนเรือเมื่อปีก่อนอย่างแน่นอน
"จบเรื่องไอ้แดนนี่ แต่ก็ยังเหลือเรื่องฮอล์กอีกเรื่อง ร็อคกำลังเดินทางไปเมืองไทยนะ"
"อ้าว จะมาทำไมครับ เรื่องแค่นี้ผมจัดการได้พ่อ" เรนไม่อยากให้ร็อคต้องมาเสี่ยงกับเขา พี่ชายกำลังมีชีวิตที่สงบสุขกับครอบครัวและล้างมือจากภาคสนามใต้ดินมาหลายปี เขาไม่อยากให้ร็อคต้องกลับมามือเปื้อนสิ่งสกปรกอีก
"มันเป็นห่วงเรา ทีแรกพ่อจะไปเหมือนกัน แต่ร็อคมันไม่ยอม"
เรนส่ายหน้า... พ่อกับร็อคเป็นห่วงน่ะเขารู้... แต่น่าจะรู้ด้วยว่าเขาทำงานฉายเดี่ยวได้ดีกว่าทำงานเป็นคู่
"ถ้ามา ผมจะส่งมันไปอยู่ที่ปางผาหมอก ไม่ต้องมาเสือกยุ่งเรื่องนี้หรอก"
ปางผาหมอกคือหมู่บ้านในภาคเหนือของประเทศไทยที่มีกลุ่มแก๊งของพวกเขาอยู่ที่นั่น ยังไม่ทันที่รอยด์จะได้ตอบ เสียงมารดาก็ดังแทรกเข้ามา
"คุณ... คุยกับเรนเหรอคะ" สิ้นเสียงถาม ตัวท่านก็โผล่หน้าเข้ามาในกล้องด้วย พอเห็นเรน แม่ก็ทำตาโตและยิ้มกว้างดีใจ
"ลูกแม่... คิดถึงจังเลยลูก แล้วจะเสร็จงานตอนไหนฮึ รู้มั้ยว่าแม่คุยกับอาเมอร์ฟีและอามีนาของเราแล้วนะ ตกลงกันว่าแม่กับพ่อจะไปเที่ยวเมืองไทยด้วยเดือนหน้านี้"
น้ำเสียงตื่นเต้นและรอยยิ้มของมารดาทำให้เรนผ่อนคลายลงไปโดยอัตโนมัติ ชายหนุ่มหันไปมองฟ้าใส
"ฟ้า...มานี่หน่อยครับ"
ฟ้าใสได้ยินทุกอย่างที่เขากำลังคุยกับพ่อแม่ หญิงสาวก็รีบลุกขึ้นไปยืนอยู่ด้านหลังของเรน ก้มหน้าลงเล็กน้อยให้เห็นกล้องแล้วยกมือไหว้รอยด์กับไอร่า
"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า"
"อ้าว หนูฟ้า ทำไมอยู่กับเรนได้ล่ะนี่" ไอร่าถามด้วยความแปลกใจปนยินดี
"นี่มันเซฟเฮาส์ของเรน ปกติไม่ให้ใครมานี่นา" ไอร่าพูดต่อ แน่นอนว่าคนเป็นแม่สายลับย่อมรู้ข้อมูลเกี่ยวกับลูกไม่มากก็น้อย
"พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยครับแม่ แต่ตอนนี้ทุกอย่างโอเคแล้ว"
เรนตอบคร่าวๆ ไม่อยากให้แม่เป็นห่วง
"ฟ้าจำผู้ชายคนหนึ่งที่ภูเก็ตได้ไหม ที่ร้านอาหารน่ะ ผู้ชายตัวสูงและใส่แว่น คนที่ฟ้าหันไปทีไรก็เห็นว่าเขามองฟ้าอยู่"เรนลองสะกิดความทรงจำให้เธอ ฟ้าใสก็นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเมื่อนึกออก"จำได้ค่ะ เพราะคุยกับเขานิดหนึ่งที่หน้าห้องน้ำ เอ๊ะ... อย่าบอกนะคะว่านั่นคือ...พี่"เรนพยักหน้า..."ใช่...พี่เอง ตอนนั้นพี่กำลังทำงานอยู่""โห...มีอีกมั้ยคะ" เธอถามออกไปอย่างทึ่งจัดและคาดไม่ถึง"ที่ฟ้าได้เจอก็มีแค่นี้แหละ" ส่วนที่ไม่เจอก็ไม่ต้องพูดถึง... มันเยอะมากจนนับไม่ถ้วน ฉายาสายลับพันหน้านั้นไม่เกินจริงหรอกเพลงจบลงพอดี เรนโอบเอวฟ้าใสเดินออกจากฟลอร์ เหลือบสายตาไปเห็นว่าร็อคกับราชาวดียังคงเต้นรำเพลงต่อไปไม่หยุด พี่ชายของเขาทำเหมือนไม่ได้เต้นรำกับเมียมาเป็นชาติอย่างนั้นแหละ เพราะตอนนี้มันทิ้งลูกๆ เอาไว้ที่โต๊ะให้ปู่กับย่าดูแลเฉย แต่จะว่ามันก็ไม่ได้เพราะเขาเองก็ปล่อยลูกๆ ไว้กับคุณตาคุณยายเหมือนกันเรนนึกถึงครั้งที่ร็อคบอกว่ามันกำลังบินมาเมืองไทยเพื่อช่วยเขาปิดจ๊อบแต่ไอ้พี่ชายกลับหายหัวไปเฉย เพิ่งมาเฉลยทีหลังว่ามันโกหก ที่จริงมันไปที่เกาะกลางทะเล จัดการเก็บกวาดลูกน้องของไอ้ฮอล์กจนเกลี้ยง แล้
"ไม่เอาค่ะ อย่าซนสิคะ... นี่มันดึกแล้วนะ เรานอนกันดีกว่า เพราะพรุ่งนี้มีนัดจะต้องไปที่บ้านริมน้ำนะ"หญิงสาวเตือนเบาๆ มารดาของเมฆานัดให้ไปลองชุดที่ท่านเป็นคนออกแบบให้ด้วยตัวเอง หญิงสาวจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก ไม่อยากสาย เธอผลักอกกว้างเบาๆ แต่มีหรือเขาจะปล่อยง่ายๆ"แป๊บเดียวเอง น้ำเดียวแล้วจะให้นอน...นะครับ"เขากระซิบขอด้วยภาษาทะลึ่ง พร้อมกับมือไม้ก็ซุกซนไปทั่วตัวเธอไม่ยอมหยุด"คุณนี่นะ..."เธอบ่นงึมงำน้ำเสียงเบาหวิวเพราะเริ่มอ่อนไหวไปกับสัมผัสหวามที่เขากำลังทำอยู่ มืออุ่นล้วงเข้าไปใต้เสื้อแล้วกลิ้งกลึงยอดถันที่ไวต่อความรู้สึก"อา ดีจัง...ผมชอบที่คุณจุดติดเร็วแบบนี้"แววตาที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาปนเว้าวอนของเขาทำให้ซิมใจอ่อนยวบพร้อมกับร่างกายที่อ่อนระทวยตาม เธอไม่เคยใจแข็งกับเมฆาได้เลยสักครั้ง"ไม่เกินยี่สิบนาทีนะคะ" หญิงสาวกล่าวเสียงอ้อมแอ้มเขาไม่ตอบ แต่ก้มมาปิดปากและจุมพิตเธออย่างเร่าร้อนไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไป เมฆารู้ว่ายังไงเมียก็ต้องตามใจเขาอยู่แล้ว ซิมรักเขามาก เขารู้ดี และเขาเองก็รักเธอมากพอกัน ตอนนี้ก็แทบจะรอไม่ไหวแล้วที่จะได้สร้างครอบครัวกับเธอเสียทีและแล้ววันแต่งงานก็มาถึง...พิธีว
"จริงเหรอคะ? ซิมไม่ได้สังเกตเลยเนี่ย" หญิงสาวยกมือขึ้นแตะบริเวณขอบตาด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อยเมฆาคลี่ยิ้มขำที่เธอเชื่อคำกระเซ้าแซวของเขา บุคลิกภายนอกทั่วไปซิมเหมือนผู้หญิงบอบบางและซื่อใส แต่เวลาทำงานตัวตนของซิมจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เธอสามารถสั่งจัดการคนได้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอใจแกร่ง เด็ดขาด และกล้าหาญอย่างที่ผู้ชายหลายคนสู้ไม่ได้ เป็นคนสองบุคลิกอย่างแท้จริง เมฆารักเธอทั้งสองเวอร์ชัน และรู้สึกมันเขี้ยวมากเวลาเห็นซิมตามมุกของเขาไม่ทันแบบนี้"ไม่เชื่อก็ไปส่องกระจกบนห้องดูสิ ปะ ผมจะพาไปเอง"ชายหนุ่มกล่าวพลางฉุดมือเธอให้ลุกขึ้น ซ่อนรอยยิ้มพราวเอาไว้"ซิมยังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ" เธอทักท้วงเสียงอ่อน"เอาไว้ทำต่อพรุ่งนี้เถอะ ตอนนี้มันเป็นเวลาพักผ่อนกับผัวนะที่รัก"สีหน้ากรุ้มกริ่มของเขาทำให้ซิมไม่ค่อยแน่ใจนักว่าเขาต้องการจะพักผ่อนจริงๆ แต่ก็ยอมเดินตามแรงดึง จนกระทั่งเข้าไปในห้องนอน พอเขาผลักเธอเบาๆ ให้ล้มลงไปบนเตียง หญิงสาวก็รู้ความนัยว่าไอ้ที่เดาไว้น่ะ...ไม่ผิดเลยสักนิด"คนเจ้าเล่ห์" เธอต่อว่าต่อขานทันที แต่เขาก็ยิ้มรับหน้าตาระรื่น"กับคุณ... ถ้าไม่เจ้าเล่ห์...ผมก็อดจู๋จี๋ด้วยน่ะสิ ทุกวันนี้
กลางดึกของคืนที่มีสายฝนตกโปรยปราย เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายกำลังอยู่เวรที่ด่านตรวจ พวกเขารู้สึกเซ็งและเบื่อหน่ายกับสภาพอากาศแสนอึมครึมและเปียกแฉะนี้เหลือเกิน เวลาค่อนคืนอย่างนี้ก็คงมีแค่คนมีเวรอย่างพวกเขาเท่านั้นแหละที่จะต้องมานั่งถ่างตาทำงานเพื่อให้คนอีกหลายสิบล้านคนได้นอนหลับอย่างเป็นสุขในนิทรารมณ์จนกระทั่งเวลาเลยเที่ยงคืนไปเล็กน้อยก็มีเสียงครืดคราดของวิทยุสื่อสารดังขึ้น เรียกสติที่กำลังเคลิ้มของจ่าหมีให้เงี่ยหูฟังก่อนจะหยิบขึ้นมาดู มันเหมือนคลื่นวิทยุที่ยังจูนไม่ตรงสถานีจึงเกิดเสียงซ่าไม่หยุด"อะไรวะเนี่ย ฟังไม่รู้เรื่องเลยโว้ย ห่าเอ๊ย"จ่าสบถขรม แต่ก็ตั้งใจฟังต่อไป พอมองหาว่ามันมาจากคลื่นความถี่ไหน เขากลับเห็นแต่ตัวเลขยาวเหยียด คล้ายกับว่ามันไม่ได้มาจากแหล่งสื่อสารปกติของพวกตำรวจ ชั่วแวบหนึ่งจ่านึกถึงคำเล่าขานที่ว่าในช่วงสองสามปีมานี้มันมี คลื่นรบกวนพิเศษ ที่ไม่ทราบแหล่งที่มาคอยแจ้งเบาะแสเรื่องพวกกระทำผิดกฎหมายทำให้ตำรวจสามารถจับกุมพวกเดนนรกพร้อมของกลางได้หลายเคสจนเป็นข่าวอยู่เนืองๆ"เตรียมสกัดจับรถเก๋งสีดำ ยี่ห้อโตโยต้า ป้ายทะเบียน กค 781... มียาบ้า... ค้นใต้เบาะและท้ายรถที่มีการต่
สามปีต่อมาฟ้าใสกำลังกล่อมหยาดธาราหลับตอนบ่ายอยู่ในคอกที่ห้องนั่งเล่น เธอเปิดทีวีทิ้งเอาไว้เป็นเพื่อน“จากกรณีเรือสำราญซาฮาราถูกเจ้าหน้าที่ยึดจับและตรวจพบเฮโรอีนจำนวนมากพร้อมกับใต้ท้องเรือมีเด็กผู้หญิงอายุต่ำกว่าสิบแปดปีกว่าสิบคนซ่อนอยู่นั้น เวลานี้เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำการขยายผลและจับกุมนักการเมืองระดับรองหัวหน้าพรรคพร้อมตำรวจระดับนายพลอีกจำนวนสี่คน... ส่วนเบาะแสการจับกุมนั้นเจ้าหน้าที่ไม่อาจเปิดเผยผู้ให้ข้อมูลได้ แต่เท่าที่คนขุดข่าวทราบ เห็นว่าเป็นแหล่งเดียวกันกับเบาะแสคดีทลายบ่อนเถื่อนใจกลางกรุงเมื่อเดือนที่แล้ว...และคดีค้าประเวณีและทารุณกรรมเด็กที่พัทยาเมื่อต้นปีที่ผ่านมา”ฟ้าใสหันไปให้ความสนใจมากขึ้น และเมื่อฟังจบริมฝีปากงามก็คลี่เป็นรอยยิ้มจางๆ แหล่งข่าวปริศนามันจะเป็นฝีมือของใครได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่...เรนตอนนี้องค์กรใต้ดินมีบอสใหม่ที่เป็นคนดีและมีอุดมการณ์หนักแน่น ทำให้เรนยอมช่วยเหลือเป็นครั้งคราว แต่ห้ามไม่ให้องค์กรมายุ่งกับชีวิตส่วนตัวของเขาเด็ดขาด เรนขู่ไปว่าถ้ามีใครมายุ่งเขาจะถล่มเกาะเหี้ยนั่นให้มันจบๆ ไป ทุกวันนี้ชีวิตของพวกเขาจึงอยู่อย่างสงบสุขอย่างที่เรนปรารถนา“หลับแล้วเหรอ”
ฟ้าใสฉี่ใส่แก้วเสร็จก็เอามาวางที่เคาน์เตอร์ เรนเอื้อมมือมา แต่เธอรีบตีเพียะ“ไม่ต้องเลยค่ะ ฟ้าจะทำเอง พี่ยืนอยู่เฉยๆ พอ” เธออายจะตายอยู่แล้วตอนนี้ แต่ก่อนที่จะได้ตรวจ ฟ้าใสก็ทำท่าจะขย้อนของเก่าอีกรอบ รีบหมุนตัวไปยังชักโครกแล้วโก่งคออาเจียนยกใหญ่เรนรีบขยับมาลูบหลังให้หญิงสาวอย่างเป็นห่วง“พี่บอกแล้วว่าให้อยู่เฉยๆ ก็ไม่เชื่อ” เขาทำบ่นให้เธอ แต่มือก็คอยลูบหลังและจับผมให้ คว้าทิชชูมาส่งให้เช็ดปากอย่างเอาใจใส่ แล้วก็กดชักโครกให้เสร็จสรรพ“นั่งตรงนี้ พี่จะทำให้เอง”เขาประคองเธอให้นั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำ จากนั้นก็รีบหยอดปัสสาวะใส่อุปกรณ์ ทำตามคำแนะนำข้างกล่องอย่างเคร่งครัดฟ้าใสนั่งมองร่างสูงที่กำลังวุ่นวายกับอุปกรณ์ตรวจฯ เธออดที่จะยิ้มบางออกมาไม่ได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะเป็นผู้ชายของเธอจริงๆ มันเหมือนฝันที่เป็นจริงไม่เคยบอกใครเลยว่าเมื่อนานมาแล้วเด็กสาวคนหนึ่งเคยมีผู้ชายในฝันกับเขาเหมือนกัน เธอแอบซุกซ่อนความลับนี้เอาไว้อย่างลึกสุดใจ แม้แต่ตัวเธอเองก็แกล้งทำเป็นลืมๆ มันไปซะ เพราะคิดว่ามันไม่มีทางที่จะเป็นจริงได้ พี่เรนคนที่มีชีวิตลึกลับและจับต้องไม่ได้คนนั้นไม่มีทางที่จะมองฟ้าใสเด็กกะโปโล







