Share

บทที่ 187 ฉันอยู่กับมาร์ค

“วันนี้ลมแรง อย่ายืนอยู่ตรงนี้ กลับไปนอนเถอะ แล้วบอกให้แมรี่นำอาหารไปเสิร์ฟให้เธอที่ห้อง” มาร์คเดินไปหาแอเรียนและยัดเจ้าข้าวปั่นไว้ในอ้อมแขนของเธอ

แอเรียนตะลึงอีกครั้ง เขาไม่อนุญาตให้เธอรับประทานอาหารในห้องโดยอ้างถึงมารยาทที่ไม่เหมาะสมในอดีต แต่ตอนนี้เขากลับเป็นคนชวนก่อน

ในอารมณ์ชั่ววูบ แอเรียนถามขึ้น “สามารถให้ข้าวปั้นเข้ามาในห้องได้ไหม? มันไม่ได้เห็นฉันเลยตลอดทั้งวัน ฉันกลัวว่า...”

มาร์คเดินช้าลง “อย่าขอมากเกินไป ถ้าผมเห็นมัน ผมจะเอามันไปทิ้ง”

น้ำเสียงของเขาไม่ได้เข้มงวด แต่ฟังดูสบาย ๆ แอเรียนยิ้มกว้าง หมายความว่าเธอสามารถนำมันเข้ามาได้ตราบใดที่เขาไม่เห็นมันใช่ไหม?

แอเรียนทานอาหารไม่ได้เพราะความระมัดระวังตัว มันไม่เหมือนกับว่าเธอขยับไม่ได้

นีน่าพูดคุยอยู่บนโต๊ะอาหารเย็นไม่หยุดหย่อน “มาร์ค คุณยังเหมือนเดิมทั้งที่ผ่านไปหลายปี ฉันคิดว่าเมื่อผู้ชายอายุสามสิบจะอ้วนน่าเกลียด แต่คุณกลับตรงกันข้าม กลับยังคงมีเสน่ห์เหมือนเดิมแม้ว่าคุณจะแต่งงานแล้วก็ตาม ฉันเคยพบผู้ชายที่หล่อเหล่ามากมายที่ต่างประเทศแต่ไม่มีใครน่าสนใจเท่ากับคุณสำหรับฉัน”

มันฟังดูเหมือนเป็นเรื่องตลกและมาร์คก็ไม่สนิทกับนีน่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status