LOGINลิ้นร้ายเลียลงร่องนมจนชุ่มชื้น จากนั้นก็ตวัดไปยังติ่งนูนสีชมพูเนื้อทั้งสองข้าง ปลายลิ้นฉกรวดเร็วเหมือนงู ตวัดเลียดุจลูกสุนัข ริมฝีปากดูดเม้มดั่งทารกแรกคลอด
“อื้อ อื้อ” ตู้ชิงชิงลมหายใจหอบถี่ แม้นางจะยังเป็นผีแต่ก็เริ่มรู้สึกเสียวซ่านที่หน้าอกและมวนหวิวในท้องน้อย
ราวกับมีผีเสื้อนับร้อยนับพันตัวบินวนไปมาอยู่ภายใน
แค่นางเริ่มต้นเสียว ร่องรักด้านล่างก็ถูกนิ้วยาวเรียวดันแทรกเข้าไป นิ้วเรียวแข็งนั้นแยงร่องที่คับแน่นเข้าๆ ออกๆ
“ท่านมันระ ไร้ เหตุผล ที่ สุด”
ตู้ชิงชิงข่มกลั้นความเสียวก่นด่าบุรุษออกมาทีละคำ ทว่าร่างแยกของหย่วนเฉินหาได้สนใจไม่ เขาจับต้นขาขาวยกสูงขึ้นพาดบ่าของตน ก่อนจะยัดแก่นกายใหญ่ยาวเข้าไปในร่องรักแทนนิ้วเรียวที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำใส
“อื้ม คับแน่นดีมาก” หย่วนเฉินหลับตาซึมซับความรู้สึกถูกตอดรัดอย่างเต็มที่ เมื่ออยู่ในท่าทางที่คล่องตัว เขาก็เริ่มขยับเอวสอบตอกกระทุ้งแท่งหยกร้อนของตนรัวๆ
ปัก ปัก ปัก ปัก
สตรีที่ไม่ได้ร่วมรักกับบุรุษมาพักใหญ่ ครั้นถูกกระแทกหนักๆ ถี่ ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคลิบเคลิ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอออกพร้อมกับส่งเสียงหวาน
“อ้า”
“รู้สึกดีหรือไม่” หย่วนเฉินยิ้มมุมปาก ดวงตาคมมองด้วยความชอบใจ
“รู้ สึก ดี มากๆ” ตู้ชิงชิงตอบเขาอย่างรวดเร็ว
“รู้สึกดีตรงไหน” หย่วนเฉินถาม เอวสอบส่งแรงกระแทกดันให้แก่นกายใหญ่เข้าไปจนลึกและแรงขึ้น
ปัก ปัก ปัก ปัก
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นกว่าเดิม ร่างบางของตู้ชิงชิงเกร็งและเสียวซ่านจนถึงขีดสุด โพรงเนื้อนุ่มตอดรัดท่อนเอ็นร้อนรัวๆ แทนคำตอบ
“ยอดเยี่ยม” หย่วนเฉินเอ่ยชมน้ำเสียงแหบพร่า เขากระแทกต่อเนื่องอีกไม่กี่ครั้งก็ส่งเสียงต่ำออกมาจากลำคอ หัวหยักที่อยู่ภายในโพรงเนื้อพ่นน้ำรักออกมาจำนวนมาก
ดวงตาคมเข้มจ้องมองน้ำรักขาวขุ่นที่ล้นทะลักออกมา นิ้วเรียวตวัดกลางอากาศ น้ำรักที่ล้นออกมาอันตรธานหายไปในพริบตา
“อื้อ” ตู้ชิงชิงสะดุ้ง นางรู้สึกว่าภายในโพรงเนื้อนุ่มของตนนั้นเต็มไปด้วยน้ำรักที่ร้อนราวกับน้ำชาที่ถูกต้มพร้อมดื่ม
“ล้นออกมาก็เสียดาย” หย่วนเฉินตอบแต่ไม่อธิบายใดๆ ใจคิดเพียงว่าหากสตรีใต้ร่างสามารถตั้งครรภ์ได้ อีกไม่นานคงมีหย่วนเฉินน้อยวิ่งเล่นในตำหนัก
รอร่างหลักกลับมา ความคิดนี้คงเป็นจริงในไม่ช้า
“ให้เจ้าพักสักครู่ เดี๋ยวข้าจะต่ออีกรอบ” บุรุษกล่าวน้ำเสียงราบเรียบ ไม่สนใจสีหน้าของสตรีที่แสดงออกว่าต้องการพักแล้ว
มือหนาคว้าร่างอวบอิ่มลงน้ำ จับขาขาวสองข้างกางออกแล้วดึงรั้งให้นั่งทับต้นขาของตน ใบหน้าคมคายก้มลงตรงเต้าทั้งสอง ริมฝีปากโลมเลียและดูดจุกหวานสลับไปมา
“ซีดส์” ตู้ชิงชิงส่งเสียงเบาๆ ท่านี้แม้จะยังไม่ได้สอดใส่ แต่กลีบเนื้อด้านล่างของนางสัมผัสกับท่อนเอ็นของหย่วนเฉินอย่างแนบแน่น
เมื่อกลีบเนื้อและปากทางรักสัมผัสกับแท่งหยกร้อน ตู้ชิงชิงก็อดไม่ได้ที่จะขยับสะโพกให้ด้านล่างถูไถไปตามความยาวของลำเอ็น
พอส่วนหัวหยักโดนปากทางเข้า สตรีก็ลืมตัวขยับขึ้นลงให้ปลายหัวหยักจ่อปากถ้ำของตน นางขย่มและดันเข้าออกจนน้ำใสหลั่งออกมาชโลมหัวหยักจนเปียกชุ่ม
“อยากให้ดันเข้าไปหรือไม่” หย่วนเฉินถอนริมฝีปากออกจากจุกหวาน เขากระซิบถามข้างหูตู้ชิงชิง จากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นจุมพิตที่ริมฝีปากสีแดงอิงถาว แหย่ลิ้นเข้าไปเกี่ยวแล้วดูดดุนกับลิ้นของนาง
ตู้ชิงชิงไม่ตอบ แต่มือเล็กจับแก่นกายของผู้ถามรูดขึ้นลงจนขยายใหญ่เพิ่มขึ้น สะโพกด้านล่างก็ขยับให้ปากถ้ำครอบปิดส่วนหัวหยักพอดี
ขณะที่กำลังกดสะโพกลงนั้น หย่วนเฉินก็ยกยิ้มมุมปากกระเด้งบั้นเอวสวนขึ้นมาทันที
สวบ ปึก ปึก ปึก ปึก
เสียงท่อนเนื้อยาวใหญ่แทรกเข้าปากโพรงรัก จากนั้นก็ครูดเข้าไปภายในจนสุด แล้วกระแทกต่อถี่ๆ รัวๆ
“เจ้าเริ่มเองนะ”
หย่วนเฉินหัวเราะชอบใจ เขากระแทกสักพักแล้วก็หยุดจนตู้ชิงชิงมองด้วยความสงสัย
“ถึงตาเจ้าขย่มต่อแล้ว” บุรุษทำสีหน้าทะเล้น เอวสอบไม่ขยับแต่ส่งมือหนาบีบคลึงเต้านม นิ้วมือทั้งบีบและเขี่ยจุกหวานแทน
“น่าไม่อาย” ตู้ชิงชิงมองค้อน ทว่าสะโพกผายก็ขยับขึ้นลงเป็นผู้คุมจังหวะในครานี้แทน
ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก
“อืม เจ้านี่ร้ายกาจมาก ขย่มเร็วกว่าข้าอีก ซีดส์” หย่วนเฉินสูดปากพึงพอใจ คิดไม่ถึงว่าพอสตรีลงมือก็จัดหนักไม่แพ้บุรุษอกสามศอก
สุดยอดจนเขาติดใจอย่างมาก
เขาลองบีบและเขี่ยจุกหวานของตู้ชิงชิงเร็วขึ้น ตู้ชิงชิงก็จะเร่งจังหวะเร็วขึ้นตาม
“นี่คือจุดอ่อนไหวของเจ้าสินะ” เขาอมยิ้มก่อนเปลี่ยนเป็นใช้ปากร่วมกับมือทั้งสอง
“อื้อ อ้าส์” ตู้ชิงชิงส่งเสียงลามก ดวงตาเคลิบเคลิ้มฉ่ำน้ำ สะโพกขยับเร็วขึ้นราวกับควบม้าเร็ว ไม่นานนักโพรงเนื้อนุ่มก็ตอดท่อนเอ็นไม่ยอมหยุด ดูดกลืนน้ำรักของหย่วนเฉินจนเกือบหมด
“อืม สุดยอด เก่งมาก” หย่วนเฉินสีหน้าเคลิบเคลิ้มไม่แพ้หญิงสาว ทำให้เขาหลั่งสองน้ำติดๆ ย่อมต้องชมบ่อยๆ เป็นธรรมดา
“หืม” เขาเบิกตากว้างประหลาดใจ มองร่างอวบอิ่มของตู้ชิงชิงที่กำลังสว่างสดใสขึ้นราวกับมีเลือดเนื้อดั่งมนุษย์
‘น้ำรักข้ามีพลังเทพบริสุทธิ์ เมื่อนางได้รับบ่อยๆ ก็จะเริ่มเปลี่ยนแปลงเป็นภูติขั้นต่ำแล้วสินะ หากได้ไอสวรรค์พิสุทธิ์กับน้ำอมฤตคงเปลี่ยนเป็นเซียนได้รวดเร็วขึ้น’
หย่วนเฉินจึงส่งกระแอม ทำน้ำเสียงเคร่งขรึม “ในเมื่อเจ้าเป็นสตรีของข้าแล้ว จงมาปรนนิบัติข้าทุกวันโดยไม่ต้องหลบซ่อนตัว หลังจากนี้เทพเซียนอื่นๆ จะได้เลิกสอดรู้สอดเห็นเสียที”
แอ้ด
เสียงเปิดประตูดังขึ้น บุรุษร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาพร้อมกับปิดประตูอย่างรวดเร็ว เขามองคนที่อยู่ในสระน้ำสายตาหงุดหงิดเล็กน้อย
“นี่เจ้า ข้าให้ปกป้องนาง ไม่ใช่ทำเรื่องแบบนี้” บุรุษที่เพิ่งเข้ามาตำหนิบุรุษในสระที่หน้าตาเหมือนตนเองไม่ผิดเพี้ยน
“เจ้าหึงตัวเจ้าเองอย่างนั้นหรือ” หย่วนเฉินในสระเอ่ยถามพร้อมหัวเราะในลำคอ ฝ่ามือหนารั้งคอของตู้ชิงชิงให้เข้ามาใกล้และก้มหน้าประกบริมฝีปากอวบอิ่มเยาะเย้ยหย่วนเฉินร่างจริง
“พวกเจ้า” หย่วนเฉินร่างหลักสะบัดแขนเสื้อ ร่างของหนุ่มสาวในสระหายไปทันที
ร่างของจิตแยกหย่วนเฉินกลายเป็นละอองแสงสีทองลอยเข้าไปรวมกับร่างหลัก ส่วนตู้ชิงชิงย้ายมาอยู่บนเตียง
ชายหนุ่มหลับตาซึมซับความทรงจำกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับร่างแยก ดวงตาคมเข้มลืมตาขึ้นอีกครั้งพร้อมกับมองร่างขาวนวลเนียนพลางกลืนน้ำลาย
ถัดมาไม่ถึงชั่วหนึ่งลมหายใจ หย่วนเฉินร่างหลักยืนอยู่ข้างเตียง เขาสะบัดแขนเสื้ออีกครั้งปลดเปลื้องเสื้อผ้าตนเองออกจนหมด จากนั้นก็ก้าวขึ้นเตียงหลังใหญ่
“มาต่อกับข้าอีกสักยก”
ตู้ชิงชิงหันมองหย่วนเฉินสีหน้าเหนื่อยล้า “หา เจ้าบ้าไปแล้ว”
ยังไม่ทันที่สตรีจะได้บ่นต่อ หย่วนเฉินก็เคลื่อนกายมาอยู่หน้านาง มือหนาจับแท่งหยกร้อนรูดขึ้นลงจนขยายขนาดเต็มมือก่อนเอ่ยปาก
“อมหน่อยสิ”
ตู้ชิงชิงมองค้อนหย่วนเฉิน แต่ก็ไม่ปฏิเสธชายหนุ่ม นางอ้าปากกว้างเพื่อจะอมแท่งหยก แต่เพราะความใหญ่ที่ไม่ต่างจากคทาสมประสงค์ จึงเอาเข้าไปได้เพียงส่วนหัวหยักเท่านั้น
“อมแล้วเลียก็ได้” หย่วนเฉินเห็นความลำบากของนางก็พลันสงสาร เปลี่ยนเป็นทำเสียงออดอ้อนแทน
ได้ยินน้ำเสียงเช่นนั้น ตู้ชิงชิงก็ใจอ่อน นางจับท่อนเอ็นใหญ่รูดไปมา ส่วนลิ้นกับริมฝีปากก็สลับดูดเลียอย่างชำนาญ
“อืม อื้อ” หย่วนเฉินคำรามเสียงต่ำ ดวงตาคมเข้มจ้องมองท่าทางสตรีด้วยความพึงใจ เขาเอื้อมฝ่ามือจับศีรษะของนางขยับเข้าออกตามจังหวะความเสียวของตน
แม้จะเอาเข้ามากไม่ได้ แต่ก็สร้างความสุขสมให้ไม่น้อย
ช่วงขณะที่หย่วนเฉินไม่ทันได้ระวังตัว ร่างแกร่งของเขาก็ถูกมือเรียวบางของตู้ชิงชิงดันลงให้นอนบนเตียง สตรีไม่รีรอถอนริมฝีปากแล้วลุกขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว
สะโพกผายเลื่อนไปมาบนกล้ามหน้าท้องที่แบนราบ กลีบเนื้อนุ่มถูไปมาบนแท่งเนื้อใหญ่
“อ้า อ้า อ้า” ตู้ชิงชิงส่งเสียงน่าอายออกมา ฝ่ามือข้างหนึ่งขยำเต้าอวบของตัวเอง ฝ่ามืออีกข้างแตะลงบนหน้าท้องราบเรียบของหย่วนเฉิน
“จับยัดเข้าไปสิ” หย่วนเฉินมองท่าทางยั่วยวนของสตรีพลางออกคำสั่ง
“อืม” ตู้ชิงชิงรับคำ นางจับปลายหัวหยักบานใหญ่ยัดใส่ช่องรักที่เริ่มชุ่มชื้นของตนจากนั้นก็ขย่มควบประหนึ่งแม่ทัพหญิงผู้องอาจกล้าหาญที่อยู่บนหลังม้า
“ดี ดีมาก” หย่วนเฉินชมสตรีน้ำเสียงแหบพร่า ขณะที่สายตามองสองเต้าอวบกระเด้งขึ้นลง เลื่อนลงมาตรงเอวคอดกิ่ว จนกระทั่งเห็นแก่นกายใหญ่ของตนที่ถูกเนินเนื้ออูมกระแทกเข้าออก ดวงตาคมก็ฉายแววราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้
มือหนายกขึ้นสะบัดหนึ่งครั้ง ไอสวรรค์พิสุทธิ์ค่อยๆ ปกคลุมเรือนร่างยั่วยวนและแทรกซึมลงไปทั่วทุกอนูผิวหนังของนาง
“ไปต่อในน้ำกันเถอะ” หย่วนเฉินพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าไอสวรรค์พิสุทธิ์ซึมลงไปหมดแล้ว เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่องรักของตู้ชิงขิงขมิบตอดรัดรุนแรง
นางเสร็จสมอีกครั้งแล้วสินะ
บุรุษอมยิ้ม พาร่างของตนกับตู้ชิงชิงลงอ่างน้ำ ฝ่ามือสะบัดอีกครั้ง น้ำอมฤตก็ถูกเทลงอ่างจนเต็ม
กว่าน้ำอมฤตจะเข้าร่างของตู้ชิงชิงครบทุกหยด ก็คงต่อได้อีกหลายยก
หย่วนเฉินจึงไม่เร่งรีบ ปล่อยให้สตรีเล่นสนุกกับเขาได้ตามชอบใจ
ตำหนักใหญ่ โถงรับรองสตรีนางหนึ่งมองกาน้ำชาและขนมในจานที่ตั้งบนโต๊ะด้านหน้าตนหลายครั้ง “ข้ากินจนอิ่มแล้วอิ่มอีก ท่านเทพหย่วนเฉินไปไหนหรือ”“เทพธิดาอย่าร้อนใจไป ท่านเทพแค่เอ่อ อยู่กับสตรีของตนเท่านั้น” ชิงสวินตอบน้ำเสียงราบเรียบ เมื่อครู่เขาเดินผ่านหน้าห้องสรงน้ำ ได้ยินเสียงร้องครางของบุรุษสตรีสลับไปมาไม่ต้องเดาก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเสียงของผู้ใด“สตรีอย่างนั้นหรือ ไหนว่าท่านเทพยังไม่มีคู่บำเพ็ญเพียร” สตรีเอ่ยถามด้วยใบหน้าตกใจ“ตอนนี้ยังไม่มีสถานะ แต่อีกไม่นานคงมี” มู่จวินเดินเข้ามาพอดีจึงตอบคำถามนี้“ข้ารักของข้ามานาน เป็นแบบนี้ได้อย่างไร” สตรีบ่นพึมพำเสียงเบาจนไม่มีผู้ใดได้ยิน สายตามองไปยังประตูทางเข้าด้วยความหวังผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม หย่วนเฉินก็เดินเข้ามาพร้อมกับเทพเต๋ออันและนางเซียนซิงเหวิน“ข้าเห็นความสัมพันธ์ของเจ้ากับแม่นางตู้ก็พลันนึกขึ้นได้ว่า ข้าเองอายุก็ไม่น้อยแล้ว ควรมีคู่บำเพ็ญเพียรบ้าง เลยตกลงกับซิงเหวินไว้ว่าจะอยู่ร่วมกัน” เต๋ออันพูดกับหย่วนเฉินสีหน้าสดใสทว่าซิงเหวินกลับสีหน้าเรียบเฉย นางมองเต๋ออันแล้วพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย “เจ้าก็ไม่ใช่เด็กแล้ว มีอายุหลายพันปี ยังจ
ลิ้นร้ายเลียลงร่องนมจนชุ่มชื้น จากนั้นก็ตวัดไปยังติ่งนูนสีชมพูเนื้อทั้งสองข้าง ปลายลิ้นฉกรวดเร็วเหมือนงู ตวัดเลียดุจลูกสุนัข ริมฝีปากดูดเม้มดั่งทารกแรกคลอด“อื้อ อื้อ” ตู้ชิงชิงลมหายใจหอบถี่ แม้นางจะยังเป็นผีแต่ก็เริ่มรู้สึกเสียวซ่านที่หน้าอกและมวนหวิวในท้องน้อยราวกับมีผีเสื้อนับร้อยนับพันตัวบินวนไปมาอยู่ภายในแค่นางเริ่มต้นเสียว ร่องรักด้านล่างก็ถูกนิ้วยาวเรียวดันแทรกเข้าไป นิ้วเรียวแข็งนั้นแยงร่องที่คับแน่นเข้าๆ ออกๆ“ท่านมันระ ไร้ เหตุผล ที่ สุด”ตู้ชิงชิงข่มกลั้นความเสียวก่นด่าบุรุษออกมาทีละคำ ทว่าร่างแยกของหย่วนเฉินหาได้สนใจไม่ เขาจับต้นขาขาวยกสูงขึ้นพาดบ่าของตน ก่อนจะยัดแก่นกายใหญ่ยาวเข้าไปในร่องรักแทนนิ้วเรียวที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำใส“อื้ม คับแน่นดีมาก” หย่วนเฉินหลับตาซึมซับความรู้สึกถูกตอดรัดอย่างเต็มที่ เมื่ออยู่ในท่าทางที่คล่องตัว เขาก็เริ่มขยับเอวสอบตอกกระทุ้งแท่งหยกร้อนของตนรัวๆปัก ปัก ปัก ปักสตรีที่ไม่ได้ร่วมรักกับบุรุษมาพักใหญ่ ครั้นถูกกระแทกหนักๆ ถี่ ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคลิบเคลิ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอออกพร้อมกับส่งเสียงหวาน“อ้า”“รู้สึกดีหรือไม่” หย่วนเฉินยิ้มมุมปาก ดวง
หย่วนเฉินปล่อยให้ตู้ชิงชิงนอนหลับภายในตำหนัก ส่วนตัวเขาออกมาภายนอกด้วยใบหน้าสดใส ร่างกายรู้สึกกระปรี้กระเปร่าหลั่งน้ำไปเยอะรู้สึกได้ปลดปล่อย เขาจึงออกมาเดินเล่น แล้วค่อยกลับไปเข้าฌานอีกครั้ง เมื่อถึงสวนหย่อมข้างตำหนัก เขาก็พบกับเทพเต๋ออัน ผู้ซึ่งเป็นเทพข้างกายเทียนจวินกำลังพูดคุยอยู่กับเทพธิดาซิงเหวินครั้นได้ยินเสียงเดินเข้าไปใกล้ ทั้งเต๋ออันและซิงเหวินต่างก็หันมองหย่วนเฉินพร้อมกัน“ข้าก็คิดว่าเจ้าละกิเลสได้แล้ว ที่ไหนได้” เต๋ออันอมยิ้มพลางกล่าวหยอกเย้าหย่วนเฉินซิงเหวินอมยิ้มเช่นเดียวกัน “ข้าก็คิดไม่ถึงว่าท่านเทพหย่วนเฉินผู้ปฏิเสธนางเซียนเกือบทั้งสวรรค์กลับเลือกผีสาวร่วมเตียงโดยไม่อายผู้ใด”“เจ้าเป็นสตรี ใยถึงพูดแบบนี้” หย่วนเฉินถลึงตาใส่คนทั้งสอง“ข้ามีอายุหลายพันปี เหตุใดถึงต้องอายด้วย” ซิงเหวินตอบแล้วหันหน้าเข้าหาเต๋ออัน“เอ๊ะ ตอนนี้ฝั่งทะเลบูรพามีไอสวรรค์พิสุทธิ์จำนวนมาก หากมนุษย์หรือภูตผีที่มีกายเนื้อสูดกลืนอย่างต่อเนื่อง ก็จะสร้างกายทิพย์เป็นเซียนได้”เต๋ออันพยักหน้า แล้วส่งเสียง “อ่อ อ่อ อ่อ จริงด้วย ข้าลืมไปได้อย่างไรเนี่ย พอมีกายทิพย์แล้ว ก็แช่น้ำอมฤตสามวันสามคืน ฝึกบำเพ็
หน้าตำหนักหลักเทพธิดาเจินเมี่ยวกับเฟิ่งโหรวมาถึงก็พบซิงเหวินยืนดักอยู่ที่หน้าประตู นางได้ยินเสียงพูดคุยระหว่างสตรีทั้งสองกับมู่จวิน จึงรีบออกมายังตำหนักนี้“ข้าได้ยินมาว่าพวกเจ้าทั้งสองจะมาดูแลหย่วนเฉินของข้า แต่คงต้องทำให้พวกเจ้าผิดหวังแล้ว หย่วนเฉินมีพวกข้าดูแลแล้ว” ซิงเหวินตอบน้ำเสียงราบเรียบแต่แววตาเปล่งประกายบางอย่าง“พวกข้า” เจินเมี่ยวขมวดคิ้วทวนคำของซิงเหวินซิงเหวินยกยิ้มริมฝีปากคล้ายกับเป็นสตรีร้ายกาจ นางผลักประตูตำหนัก เดินนำเข้าไปภายในไม่ไกลจากเตียงนอนนัก ที่เตียงถูกดึงผ้าม่านปิดทุกฝั่ง ทว่าก็ยังพอมองเห็นเงาร่างในนั้นหนึ่งเงาบุรุษนอนบนเตียง และอีกหนึ่งเงาสตรีนั่งทับส่วนล่างของบุรุษ พร้อมกับขยับร่างกายในท่วงท่าที่ชวนจินตนาการไปไกล“นางผู้นั้น เป็นใครกัน” เฟิ่งโหรวตกใจถามเสียงดัง“นางคือสตรีคนแรกของท่านเทพขอรับ” มู่จวินที่อยู่ข้างหลังมาตลอดเปิดปากตอบให้ทุกคนได้ยิน “นางปรนนิบัติตั้งแต่อยู่บนโลกมนุษย์ เมื่อเสด็จกลับสวรรค์ก็ยังพานางกลับมาด้วย”“แน่ใจนะ ดูเหมือนว่าฝ่ายชายจะนอนนิ่งๆ เสียมากกว่า หรือไม่ใช่เทพหย่วนเฉิน” เมี่ยวเจินมุ่นคิ้วสงสัย ไม่ทันที่ซิงเหวินจะทันขัดขวาง นางก็เด
ตำหนักเทพหย่วนเฉินบุรุษอาภรณ์ขาวปลอดกลับมาถึงตำหนัก เขาเข้าไปนั่งที่ตั่งของตนตามความเคยชิน จากนั้นจึงสะบัดแขนเสื้อปล่อยผีสาวที่เก็บกลับมาให้เป็นอิสระตรงหน้าตู้ชิงชิงออกมาด้วยความงุนงง นางกวาดสายตามองโดยรอบก่อนหันมองท่านเทพที่พานางมา ณ ที่แห่งนี้เมื่อเห็นใบหน้าของเขาชัดเจน ตู้ชิงชิงถึงกับตกใจ ดวงตา จมูก ริมฝีปากนั้น เป็นสิ่งที่นางคุ้นตายิ่งนักบุรุษคนแรกและคนเดียวของนางตู้ชิงชิงอึ้งไปเล็กน้อย นางเอ่ยชื่อที่ติดปากออกมา “จางอวิ๋นอวี้ เจ้า.. ไม่ใช่สิ ท่านคือ....ท่านเทพลงไปจุติที่โลกมนุษย์หรือเจ้าคะ”หย่วนเฉินเลิกคิ้วประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดจะย้อนไปดูความทรงจำเมื่อครั้งจุติที่โลกมนุษย์ จึงไม่รู้ว่าตนเองอยู่บนโลกมนุษย์นั้นเป็นใคร และทำสิ่งใดไว้บ้าง“คงจะใช่” เขาตอบสตรีเพียงสั้นๆ ก่อนถามสิ่งที่ตนเองสงสัย “แล้วตอนที่ข้าเป็นมนุษย์ เคยช่วยเจ้าไว้อย่างนั้นหรือ”เขาเป็นมนุษย์ จะช่วยเหลือถ่ายทอดพลังเทพได้อย่างไรกัน นี่คือความสงสัยของเขา“จะว่าช่วยก็ช่วย จะว่าไม่ช่วยก็ไม่ช่วยเจ้าค่ะ” ตู้ชิงชิงลังเลเล็กน้อย นางไม่รู้จะตอบบุรุษตรงหน้าอย่างไรดี ในใจเต็มไปด้วยความกระดากอาย“ท่านเทพเคยไว้ชีวิต
ตู้ชิงชิงใช้เวลาเพียงสามวันก็จัดการโจรทั้งสามกลุ่มและพรรคพวกขององค์ชายสี่เหอควานตายจนหมด เหตุการณ์ที่มีคนจำนวนมากล้มตายโดยไม่ทราบสาเหตุนี้สร้างความสะเทือนขวัญแก่ผู้คนเป็นอย่างมากครั้นเรื่องดังกล่าวไปถึงพระกรรณฮ่องเต้ของแคว้น พระองค์ทรงเรียกขุนนางทั้งหมดรวมถึงบรรดาโหรหลวงมาวิเคราะห์ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น“กราบทูลฝ่าบาท นี่เป็นฝีมือของปีศาจแน่นอนพะย่ะค่ะ พระองค์ต้องทำพิธีขอให้ท่านเทพมาช่วยจัดการกำจัดปีศาจตนนี้” หัวหน้าโหรหลวงกราบทูลสีหน้าเคร่งเครียด“ได้ พวกเจ้าไปเตรียมการให้เรียบร้อยภายในสามวัน ข้าจะเดินทางไปทำพิธีด้วยตนเอง”........จวนรองผู้บัญชาการศาลต้าหลี่หลังจากที่ตู้ชิงชิงทำให้พวกเมิ่งหลู่ เกาถงและคนอื่นๆ หายห่วงจนไปสู่สุคติแล้ว นางก็กลับมายังจวนที่เคยอยู่กับจางอวิ๋นอวี้ ตู้ชิงชิงเลือกไม่ปรากฏกายออกมาให้ผู้ใดเห็นหน้าจวนประดับผ้าไว้ทุกข์ ภายในจวนเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ตู้ชิงชิงเห็นเฉินเล่อจิ้นผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ผู้ซึ่งมีศักดิ์เป็นลุงของจางอวิ๋นอวี้กำลังปลอบน้องสาวตน“เจ้าเห็นหรือไม่ อวี้เอ๋อร์ของเราเป็นคนดี แม้ถูกโจรสังหาร แต่ก็ยังมีพวกภูติผีช่วยจัดการฆ่าโจรให้”“แต่นั่นบุ







