หลานชวนเล่นเซ็กซ์ [5]

เย็นนี้ กวินธิดากลับมาพร้อมกับสามีในช่วงเย็น ยังพบว่าจันทร์หอมยังทำการบ้านอยู่ โดยมีทีปกรยึดมือถือไว้บนโทรทัศน์ และค่อนข้างจะเขี้ยวเข็นให้จันทร์หอมทำการบ้านให้เสร็จก่อนวันพรุ่งนี้ วันจันทร์จะต้องไปโรงเรียน

“ดุน้องมากไปหรือเปล่า? กร” แววตากวินธิดารู้สึกไม่ดี ที่เห็นว่าน้องชายดุกับลูกสาวตนมากเกินไปหรือเปล่า

“ไม่นิครับ จันทร์หอมเป็นเด็กที่ต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่บ้าง แต่ผมว่ามันจะดีกับตัวเขานะครับ” ทีปกรบอกรายละเอียดให้ชัดเจนกับกวินธิดา ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว เขาเอาใจและองคชาติใส่จันทร์หอมบ่อยมาก และเขาก็ยินดีจะทำต่อไป หากกวินธิดาจะไม่ขัด เพื่อเลี้ยงให้จันทร์หอมเป็นเด็กดี

“ถ้างั้น พักทำการบ้านเถอะ พี่ว่าจะชวนจันทร์หอมกับกรไปทานข้าวข้างนอกด้วยกัน”

“พี่พาจันทร์หอมไปคนเดียวเถอะครับ ผมจะกลับไปเตรียมเอกสารสมัครงาน สมัครทิ้งไว้ก่อน เผื่อเรียกสอบสัมภาษณ์งานแล้ว ผมจะไม่รบกวนพี่เลี้ยงน้องนาน หากมันจะทำให้พี่ไม่สบายใจนะ” ทีปกรเห็นท่าทางกวินธิดาจะหวงลูกสาว เขาจึงหาทางตีจาก และนัดเจอกับจันทร์หอมหลังเลิกเรียนทีหลังก็ได้

แววตาเด็กสาวเหลือบมองผู้ใหญ่สองคนคุยกัน พลางภาวนามิให้อาหนุ่มจากเธอไปไหนอีก แต่ชายหนุ่มเหลือบหันมากระพริบตาให้หลานสาว ซึ่งเธอกำดินสอแน่นกัดฟันมองค้อน –ได้หนูแล้วอย่าทิ้งหนูอีกสิ-

“ไม่เลยกร ไม่เลย... ไปทานข้าวด้วยกันเถอะนะ พี่เกรงว่าถ้าจันทร์หอมดื้อแล้วจะคุมไม่อยู่ น้องไปกับพี่เถอะนะ” กวินธิดาต้องยอมใจว่าลูกสาวติดอาหนุ่มคนนี้จริงๆ และเธอกลายเป็นเด็กดีจนผิดหูผิดตา แต่มันจะดีกว่าหากจันทร์หอมจะติดทีปกรมากกว่าเพื่อนสาว

“ก็ได้ครับ” ทีปกรทำให้พี่สาวหายคลางแคลงใจ ไม่สงสัยในตัวเขายามอยู่กับจันทร์หอมตามลำพัง ทำให้เขามีโอกาสได้จูงมือเดินพาหลานสาวไปกินข้าว โดยปล่อยให้พ่อแม่สบายใจเมื่อลูกสาวเป็นเด็กดี เรียบร้อยน่ารัก ยามออกไปกินข้าวนอกบ้านกับครอบครัว

******

ระหว่างทานอาหารเป็นปกติที่จันทร์หอมจะนั่งอยู่กับอาหนุ่ม พลางเลื่อนมือซ้ายใต้โต๊ะ เกาะกุมเป้ากางเกงเชิงบอกทีปกรว่า เธออยากจะร่วมรักกับเขา เพราะได้อารมณ์ตามลำพังอีกแล้ว...

“มีอะไรหรือเปล่า? จันทร์หอม”

“หนูอยากไปห้องน้ำอ่ะค่ะ อาไปเป็นเพื่อนหนูหน่อยสิ” เด็กสาวอ้อนวอนระหว่างวางช้อนลง พ่อแม่หันมองมาอย่างประหลาดใจ เมื่อเด็กสาวอ้อนอาหนุ่มต่อหน้า

“ปวดมากหรือเปล่า?”

“มากๆ ค่ะ หนูกลัวหลงทางอาไปเป็นเพื่อนได้มั๊ยคะ?” จันทร์หอมไม่ได้ปวดฉี่หรอก แต่เธอกำลังได้อารมณ์และอยากจะปวดช่องสวาทกับอาหนุ่มข้างนอก ที่ไหนสักแห่งก็ได้ เธออยากถูกเขากระแทกอีกครั้ง ก่อนจะต้องแยกกันวันนี้

“อย่าไปรบกวนอากรแบบนั้นบ่อยๆ สิ เกรงใจอาบ้าง?” กวินธิดาดุหน้าหงิก ทำให้จันทร์หอมรู้สึกต้องเต้นตัวไปมา ให้ดูเป็นอาการปวดฉี่หนักๆ

“หนูอยากเข้าห้องน้ำ แต่มันไกลมาก อยากให้อาพาไปค่ะ แล้วจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด นะคะ คุณแม่” จันทร์หอมอ้อนวอนด้วยสายตาน่าสงสาร ทำให้กวินธิดาและพ่อของเธอยอมให้ไปกับทีปกรในที่สุด

ชายหนุ่มจูงมือเด็กสาวพาไปยังห้องน้ำ แต่จันทร์หอมเดินเลยออกไปที่บันไดหนีไฟ ลากอาหนุ่มออกไปกับเธอในที่ลับตาคน...

“ร้ายจริงๆ นะตัวแค่นี้ อยากให้อาทำให้รึ?”

“ค่ะ... อาอุ้มหนูหน่อยสิ หนูไม่ได้ใส่กางเกงในด้วยนะ” เด็กสาวยิ้มแย้มภายในชุดกระโปรงยาว พร้อมให้อาหนุ่มโอบอุ้ม กอดรัด เพื่อถ่างขาให้กว้าง สอดใส่องคชาติโดยมีกระโปรงปิดเอาไว้...

******

ชายหนุ่มโอบอุ้มเด็กสาวไว้ในอ้อมแขน หลบเลี่ยงสายตาคนด้วยการอยู่บนบันไดหนีไฟ ลับตาคนในที่สาธารณะ เขากระแทกองคชาติสอดใส่เข้าไปในช่องสวาทเล็กแคบ กระทุ้งหนักๆ ให้ลึกที่สุด ยิ่งอากาศภายนอกสดชื่น และอวบอัดด้วยช่องสวาทคับแคบบีบรัดองคชาติในยามนี้

อาหนุ่มตื่นเต้นและเสียวซ่านมาก ยิ่งเด็กสาวได้อารมณ์จากการอุ้งแตง กระแทกถี่ๆ อาหนุ่มเผลอน้ำแตกใส่ช่องสวาทโดยลืมสวมใส่ถุงยาง ทีปกรอัดกระแทกองคชาติไปจนสุดลึก ปริปากทะลุมดลูกพวยพุ่งภายในอย่างลืมตัว

แววตาเขารู้สึกตื่นตระหนกกลัวว่าจันทร์หอมจะตั้งท้อง จึงดึงองคชาติออก พลางรีบเก็บเข้าไปในกางเกง แล้วจูงมือพาจันทร์หอมไปในห้องน้ำ เพื่อล้างในช่องสวาทให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้

“จันทร์หอม มีประจำเดือนหรือยัง?”

“ประจำเดือนคืออะไรคะ?” เด็กสาววัยสิบสอง ถามกลับอย่างสงสัย เคยได้ยินเพื่อนคุย แต่ไม่รู้ว่าการมีเลือดออกมาจากในที่ลับคืออะไร เพราะเธอยังไม่เคยสัมผัส... และมันจะเกิดขึ้นเฉพาะกับเด็กสาวเท่านั้น

“จันทร์หอมรีบเข้าห้องน้ำ และเรากลับไปทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่นะ” ทีปกรไม่อยากให้กวินธิดาล่วงรู้ว่า เขาได้เสียกับหลานสาว จันทร์หอมก็คงจะโตเกินเด็กนานแล้ว เพียงแค่อยากมีใครสักคนทำให้เธอมีความสุข รู้สึกดี และเขาจะแบกรับเอาไว้ เพื่อหลานสาวที่รัก

******

“หายไปเสียนาน เป็นห่วงแทบแย่ โทรไปก็ไม่รับสาย ไม่ได้ยินที่พี่โทรไปรึ?” กวินธิดารู้สึกแปลกๆ เมื่อจันทร์หอมมีอาการติดทีปกรเกินปกติ แม้จะรู้ว่าพวกเขาเคยเจอกันมานานแล้ว แต่มาครานี้จันทร์หอมเริ่มโตเป็นสาว แล้วยิ่งชอบอยู่กับทีปกรตามลำพังบ่อยๆ เธอก็อดห่วงไม่ได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาระหว่างลับตากวินธิดาหรือเปล่า

“ได้ยินครับ แต่มือผมเปียกระหว่างล้างมือ เพราะเดินไปชนกับน้ำยาล้างห้องน้ำของพนักงานห้างนี้ ผมถึงไม่อยากออกมาด้วยยังไงล่ะ” ทีปกรพยายามล้างคราบน้ำขุ่นที่กางเกง แม้จะได้ยินเสียงมือถือดัง เขาไม่กล้ารับเพราะมือเปียกจริงๆ

“ขอโทษด้วยนะ พลอยทำให้ไม่ได้กินข้าว...” พ่อของจันทร์หอมตอบน้ำเสียงเย็นปกติ เขาไม่ได้ติดใจคิดอะไร

“ไม่เป็นไรครับ พรุ่งนี้ก่อนไปเยี่ยมน้อง ผมจะทานอาหารให้เรียบร้อย พี่จะไม่ต้องเป็นห่วงอีกนะครับ” ทีปรกตอบน้ำเสียงยิ้มแย้มร่าเริง เขาต้องหาทางปลีกตัวหนี และอยากให้จันทร์หอมทำตัวปกติ

“ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ ทีปกร” กวินธิดาตอบก่อนจะพาไปส่งที่บ้านพักของทีปกร โดยมีจันทร์หอมโบกมือลา

ระหว่างตัวรถยนต์พาจันทร์หอมกลับบ้านกับพ่อแม่ กวินธิดาอยากคุยกับลูกสาวเสียหน่อย

“มีอะไรพิเศษกับอากรหรือเปล่า?”

“ไม่มีค่ะ”

“ตั้งแต่อยู่กับอากร เรียบร้อยขึ้นนะ ชอบอากรรึ?”

“อากรน่ารัก คุยดีกว่าเพื่อนหนูค่ะ” จันทร์หอมรู้สึกว่าไม่ดีละที่โดนถามเรื่องส่วนตัวแบบนั้น

“จันทร์หอมลูกเปลี่ยนไปนะ แต่แม่คงจะสบายใจกว่านี้ ถ้าลูกจะวางตัวให้เป็นเด็กผู้หญิงที่อยู่ห่างๆ ผู้ชายบ้าง มันจะโดนมองไม่ดี”

“ค่ะ...” จันทร์หอมตอบสั้นๆ เพราะไม่อยากให้อาหนุ่มเดือดร้อน เรื่องพวกเธอมีอะไรกัน จึงยอมรับในสิ่งที่แม่ห้าม คราวหน้าคงจะต้องระวังมากกว่านี้ เธอกลัวทีปกรจะถูกห้ามมิให้มาบ้าน และร่วมรักสอดใส่กันอีก

“เกลียดแม่หรือเปล่า?”

“หนูไม่เกลียดหรอกค่ะ แต่แม่อย่าดุหนูเลยนะคะ หนูก็อยากจะทำอะไรที่ชอบบ้าง”

“ลูกชอบอะไรบ้างล่ะ?”

“แม่ไม่รู้หรอว่าหนูชอบอะไร แม่ทำแต่งานไม่ได้สนใจหนูเลย... เอาแต่สั่งกับบังคับ... หนูไม่อยากพูดละ จะหาว่าเถียงอีก” จันทร์หอมเลิกคุยกลางคัน ทำให้กวินธิดาแปลกใจว่าลูกเธอโตเร็วเกินเด็ก พูดเหมือนหญิงสาวทั่วไป ซึ่งกำลังมีอารมณ์พิเศษอยู่

“คุณอย่าไปดุลูกเลยนะ อยู่กับอากรแล้วไม่ดื้อ คุณก็ไม่น่าไปคาดคั้นเลยนะ” พ่อของเธอปลอบใจเย็น ไม่อยากให้กวินธิดาต้องดุจันทร์หอมอีก

“แม่ขอโทษนะ อย่าโกรธแม่เลยนะ”

“ไม่ค่ะ หนูแค่อยากอยู่กับอากร เพราะอาดุแล้วยังมีเหตุผลนะคะ” กวินธิดารู้สึกว่าตัวเองอยู่กับลูกไม่มีเหตุผลดีๆ เลยนอกจากดุและสั่ง แถมบังคับให้ทำโน้นนี่นั้น

เสียงหัวเราะจากชายผู้เป็นพ่อกำลังขับรถ ระเบิดหัวเราะลั่นทำให้กวินธิดาไม่อยากจะคุยกับลูกสาว แต่เธอต้องยอมใจว่าทีปกรทำให้ลูกสาวเธอคิดเป็น และเติบโตไม่ติดเพื่อนอย่างเก่าก่อน มันก็ควรจะเป็นเรื่องที่ดีอยู่แล้ว

******