ที่ปรึกษา [1]

แสนดี เป็นนร.ม.ปลายเรียนเก่ง ใช้เวลาว่างอ่านหนังสือ

เธอเคยมีประสบการณ์ทางเพศกับแฟนหนุ่มตอนม.ต้น และเมื่อแสนดีขึ้นม.ปลาย แฟนหนุ่มซึ่งเคยคบกันและเคยได้กัน เขาค่อยๆ เงียบและหายไปจากชีวิตเธอ ตั้งแต่นั้นมาแสนดีจึงรักตัวเองมากจนไม่เผื่อใจรักใคร

อยู่มาวันหนึ่ง ฟองเบียร์ เพื่อนชายอีกห้อง อยากมาขอคำปรึกษากับแสนดี เรื่องการคบหากับแฟน เขาอาจเคยได้ข่าวเรื่องแสนดีคบกับแฟนระยะหนึ่ง และเลิกกันหลังจากขึ้นม.ปลาย...

ในระหว่างที่แสนดีกำลังหยิบหนังสือวรรณกรรมมาอ่านคลายเครียด เธอกำลังสนุกกับฉากเข้าด้ายเข้าเข็มในนิยายอยู่ เสียงเรียกจากชายคนหนึ่งปลุกภวังค์ของเธอให้มาสนใจเขาหน่อย...

“แสนดี เรามีเรื่องอยากจะปรึกษาเธอน่ะ... ช่วยเราหน่อยได้มั๊ย?” ฟองเบียร์มาขอนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อน เพื่ออยากคุยกับแสนดี ซึ่งเป็นเพื่อนม.ปลายด้วยกัน

“มีอะไรล่ะ? กำลังอ่านหนังสืออยู่” แสนดีเหลือกดวงตาหวานมองฝั่งตรงข้าม พบกับเพื่อนร่วมชั้นต่างห้อง มาขอคุยด้วย ถึงจะไม่สนิท แต่เธอก็เคยรู้จักเขา...

ฟองเบียร์ชอบจีบสาวไปทั่ว แต่คบกันไม่นานมีอันต้องเลิกราเสมอ เขาคงไม่เก่งเรื่องคบหากับสาวๆ หรืออาจจะคล้ายๆ กับเธอ...

“เรากำลังแอบชอบญ.คนนึง แต่อยากให้เธอช่วยเราหน่อย ว่าคบกันยังไงไม่ให้เลิก” ฟองเบียร์พูดขัดๆ เขินๆ เพราะเขาไม่ค่อยเข้าใจเรื่องผู้หญิงเสียด้วย

“ทำอย่างกับเราเทพ... ขนาดเรามีแฟนยังเลิกกันเลย แค่ย้ายที่เรียนเท่านั้น ทุกอย่างก็จบ... คิดบ้างหรือเปล่า ถ้าคบตอนม.ปลาย เวลาขึ้นมหาวิทยาลัยจะต้องเลิกกันมั๊ย?” แสนดีใช้ทฤษฏีส่วนตัวในการบอกกับฟองเบียร์ว่า เขามาปรึกษาคนผิดแล้วล่ะ

“แต่อย่างน้อยเธอเคยมีแฟน อาจจะเคยมาแบบนั้น แค่เธอสอนเราเท่านั้นแหละ จะขอบคุณมากๆ เลยนะ...นะนะ...” ฟองเบียร์พอจะได้ข่าวเรื่องแสนดีในหมู่เพื่อน โดยไม่ให้อาจารย์ล่วงรู้มากเกินไป

สีหน้าของเด็กสาวม.ปลายเริ่มจะไม่ค่อยพอใจ ทำไมมีแต่คนรู้เรื่องเธอเคยได้กับแฟน และต้องเลิกกันแค่เรื่องย้ายที่เรียน ราวกับเธอถูกฟันฟรีแล้วโดนทอดทิ้ง... ทำให้ไม่กล้าคบหากับใครในระหว่างเรียน เพราะกลัวจะซ้ำรอยตอนย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยอีก

“นายไปดูหนังโป๊วเหอะ” เด็กสาวม.ปลายบอกปัด หันความสนใจมาอ่านนิยายในมือต่อ... มันเป็นฉากที่เธอไม่อยากพลาดอ่านจริงๆ ...

“ทำไม่เป็นอ่ะ เวลาจะกดหาทีไรเจอแต่โฆษณาทุกที พยายามเป็นชม.ไม่ได้ดูกะเขาเสียที” ฟองเบียร์บ่นให้ฟัง เพราะเขาก็ลองพยายามแล้ว ผลปรากฏที่ได้คือหน้าต่างวินโดว์ เปิดขึ้นมารัวๆ จนวินโดว์ขึ้นจอฟ้าค้าง ทำอะไรไม่ได้

“นายมันไม่เอาไหนจริงๆ น่าจะมีใครสักคนสอนนายเรื่องการเข้าใจผู้หญิง หรือเอาชนะใจสาวได้นะ” แสนดีเริ่มจะเบื่อหนังสือในมือละ เพราะฟองเบียร์มาขอคุยเรื่องการคบหา ซึ่งเธอเริ่มจะให้ความสนใจมากกว่าหนังสือเรียน

“อย่างน้อยเธอคงจะช่วยเราได้ จริงมั๊ย?” ฟองเบียร์ยิ้มแย้ม ก่อนจะยกมือไหว้วานเพื่อนสาว ขอให้เขาได้ศึกษาดูว่า การจะเอาใจแฟนสาวสักคน เพื่อให้เธอยอมตกเป็นของเขาต้องทำยังไงบ้าง

“ตอนนี้มีแฟนยังล่ะ?” กลายเป็นว่าแสนดีต้องเก็บนิยายลงในกระเป๋า ตอนอ่านฉากพระนางเข้าด้ายเข้าเข็ม เธอยังอารมณ์จินตนาการค้างเรื่องราวอยู่ในใจ จนหัวจิตหัวใจอกร้อนรุ่มตื่นเต้นจนหน้าแดง ฟองเบียร์เห็นว่าแสนดีเป็นคนน่ารัก อยากจะขอคำปรึกษาเสียหน่อย เธออาจช่วยเขาได้

“เรากำลังแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ แต่ไม่กล้าจะไปจีบ”

“คนไหนล่ะ? เรารู้จักหรือเปล่า?” แสนดีถาม เพราะสาวๆ ม.ปลายในโรงเรียน สวยๆ น่ารักๆ เยอะแยะ เลยทำให้เธอไม่สามารถสแกนได้เลยว่า ใครกันที่ฟองเบียร์ไปแอบชอบ

“เปเปอร์ เด็กกิจกรรม น่ารักใช่มั๊ยล่ะว่าเราตาถึง...” ฟองเบียร์เกริ่นอย่างยิ้มแย้ม เขาเป็นผู้ชายที่เลือกผู้หญิงได้เหมาะสมกับเขาเลยทีเดียว

“เออ ตาถึงจริงๆ” แสนดีหันมองเด็กสาวม.ปลาย ซึ่งกำลังหัวเราะสดใสร่าเริงอยู่กับเพื่อนในกลุ่ม แต่ละคนในกลุ่มซึ่งเป็นเพื่อนของเปเปอร์ ก็แรดๆ ปากร้ายกันเกือบจะทุกคน เลยไม่แน่ใจว่า เปเปอร์จะปากร้ายเหมือนเพื่อนเธอหรือเปล่า

แต่เท่าที่เคยรู้มา เด็กกิจกรรมส่วนใหญ่จะเป็นคนสุภาพเรียบร้อย จนอาจารย์ไว้ใจให้มาร่วมงานกิจกรรมของโรงเรียนสม่ำเสมอ แสนดีคิดว่า น่าจะลองบอกทริกการจีบสาวให้ฟองเบียร์ลองไปจีบเปเปอร์ดู...

แสนดีกระดิกนิ้วกวักเรียกให้ฟองเบียร์ขยับเข้ามาใกล้ๆ เพื่อให้เขาฟังวิธีจีบหญิง โดยเธอลองใช้ความรู้สึกตอนถูกแฟนเก่าจีบและขอเป็นแฟน

“ขั้นแรก... นายต้องมีความกล้า เลิกประหม่า จากนั้นก็ถือดอกไม้สักดอก เดินเข้าไปหาเปเปอร์ แล้วถามเธอตรงๆ ตามสบายว่า สบายดีมั๊ย ตอนนี้คบกับใครอยู่หรือเปล่า? เป็นแฟนกับเรามั๊ย...เอาเลย...ไปทำเลย แล้วอย่าลืมมาบอกเรานะ...”

******

หลังจากนั้น ฟองเบียร์ไปทำธุระตามที่แสนดีได้บอก เธอแค่เอาความรู้สึกของตัวเองบอกไป พร้อมกับเรื่องราวซึ่งเคยอ่านในนิยายไปบอกให้ฟองเบียร์ ลองจีบเปเปอร์ดู...

แต่หลังจากนั้นเขาหายไปประมาณอาทิตย์หนึ่ง ไม่ได้แวะมาพูดคุยกับแสนดีอีกเลย เธอไม่ได้สนใจเขามากมาย หลังเลิกเรียนจึงแวะไปเที่ยวห้าง เพื่อแวะร้านหนังสือดังๆ มองหาหนังสือนิยายดีๆ เพื่อซื้อมาอ่านตามปกติในกิจวัตรประจำวัน

แสนดีกำลังเลือกหนังสืออยู่บนชั้นหนังสือในห้างดัง แอร์เย็นๆ ทำให้เด็กสาวม.ปลายยืนอ่านหนังสือได้นานๆ และมีมือหนาร้อนอุ่นจับหัวไหล่เธอพลางเขย่าเบาๆ

“อ้าว ฟองเบียร์ หายไปเสียนาน จีบเปเปอร์เป็นยังไงบ้างล่ะ?” แสนดีทักตอบ แต่สายตามิได้มองเพื่อนชาย กลับไปสนใจข้อความหนังสือในมือ น้ำเสียงเธอพูดตามปกติ แต่สีหน้าของฟองเบียร์ไม่ค่อยสบายดี

“เฮ้อ... ไม่อยากจะพูดถึง”

“ทำไมล่ะ?” แสนดีเลิกศีรษะขึ้น ดวงตาเบิกกว้างหลังจากฟองเบียร์พูดน้ำเสียงใจคอไม่ค่อยดี เธอปิดหนังสือในมือและนำมันไปวางเข้าที่ชั้นเดิม

“เปเปอร์ยังไม่มีแฟน แต่ไม่อยากรับเราเป็นแฟนเขา” ฟองเบียร์รู้สึกกลัดกลุ้มเมื่อถูกเพื่อนของเปเปอร์ล้อเลียนในวันนั้น เขาไม่กล้าจะเข้าไปจีบสาวคนไหนอีกเลย

“ความจริงเปเปอร์ไม่มีแฟนก็น่าจะลองพยายามต่อไปสิ” แสนดีบอกหน้าตายิ้มแย้ม แต่นึกแปลกใจว่า ฟองเบียร์มาตามหาเธอเจอในร้านหนังสือบนห้างได้ไง

“เพื่อนเขาน่ะสิ ปากร้ายอยางที่เธอว่าจริงๆ ด้วย ขนาดเอาดอกไม้ไปให้ ยังบอกว่าให้เก็บไว้เผางานศพตัวเอง อย่างเปเปอร์เขามีผู้ชายดีๆ อีกเยอะแยะมาจีบ ถ้าไม่รวยไม่ต้องมาพูด... เรามันจนขนาดนั้นเลยหรอ? แสนดี” ฟองเบียร์ถามด้วยความไม่มั่นใจตัวเอง ปกติเขาไม่ใช่ลูกคนจนหรอก แค่พ่อเขาเป็นนักการเมือง และแม่เขาเป็นแค่ข้าราชการเอง

“ฐานะครอบครัวนายก็ไม่ได้กระจอกนะ ในสายตาเราน่ะ แล้วอย่างเปเปอร์จะคบคนรวยประเภทไหน เพื่อนเขาบอกหรือเปล่าล่ะ?” แสนดีย้อนถามเพราะรู้สึกว่าคนที่ฟองเบียร์ชอบ อาจจะเป็นคนหยิ่งยโสเอาแต่ใจก็ว่าได้

“เพื่อนเขาบอกว่า... อย่างเปเปอร์รอพวกม.ร.ว.มาจีบ หรือจะเข้าวังเพื่อเข้าใกล้ชิดให้มากขึ้น” ฟองเบียร์รู้สึกว่าห่างไกลจากเปเปอร์เข้าไปทุกที ทำให้แสนดีคิดว่า อย่างนี้ไม่ได้อยากรวยอย่างเดียว อยากได้ฐานันดรศักดิ์ด้วย

“เอาน่ะ ไม่ได้คบกับเขา อาจจะมีคนอื่นที่ดีกว่าก็ได้นะ” แสนดีพยายามปลอบใจฟองเบียร์ การให้กำลังใจเพื่อนเป็นสิ่งที่ดี และฟองเบียร์รู้สึกว่าแสนดีเป็นเพื่อนที่ดีมาก

“ขอบคุณนะ แสนดี เธอเป็นเพื่อนที่ดีของเราจริงๆ” ฟองเบียร์ยิ้มแย้มและอยากจะเลี้ยงไอติม เพื่อเป็นการขอบคุณเธอก่อนกลับบ้าน

******