EP:25

“มีเสื้อผ้าขายด้วยใช่ไหม ฉันอยากได้ชุดสวย ๆ สักสามสี่ชุด”

 หญิงสาวแต่งตัวดีคล้ายกับคนมีเงินถามขึ้นมา พร้อมกับเหยียดสายตามองตานเต๋อคงอย่างรังเกียจ เพราะคิดว่าเขาเป็นเพียงคนงาน

“สักครู่ครับ” ตานเต๋อคงตอบกลับก่อนส่งสายตาให้ลูกน้อง

เหว่ยซ่านพยักหน้ารับ ก่อนจะไปหยิบสมุดภาพแบบชุดผู้หญิงออกมาให้

“สวย ๆ ทั้งนั้นเลย พี่ซื้อให้ฉันได้ไหม”

“ได้สิ ซินหงอยากได้ชุดไหนก็เลือกเอาเลย พี่ซื้อให้”

ภาพคลอเคลียของทั้งสองคน ทำให้โจวเพ่ยชิงที่แอบมองอยู่ถึงกับขมวดคิ้ว ใช่แล้ว! ซินหงคนนี้ก็คือสะใภ้สามบ้านโจว หรือน้องสะใภ้สามีเธอนั่นเอง ไม่คิดว่าสะใภ้สามจะกล้าคบชู้ ทั้งที่ลูกสาวอายุเพียงสามขวบเท่านั้น แต่ผู้ชายคนนี้รู้หรือเปล่า ว่าหญิงสาวที่ตนคบหาด้วยนั้นมีครอบครัวอยู่แล้ว

“ฉันเอาสี่ชุดนี้ ราคาชุดเท่าไร”

“ชุดละสามสิบหยวนครับ รอสักครู่ ผมขอไปดูว่าขนาดที่ลูกค้าต้องการนั้นมีหรือไม่” เหว่ยซ่านตอบกลับ ก่อนจะเดินหลบเข้าหลังร้านเพื่อไปเอาชุดทั้งสี่มาให้ลูกค้า

โจวเพ่ยชิงที่แอบมองอยู่เมื่อเห็นลูกน้องเดินเข้ามาหยิบชุด จึงเอ่ยห้ามไว้ และสั่งงานบางอย่าง

“พี่เหว่ยซ่าน พี่พอจะรู้จักใครไหม ช่วยตามสืบหญิงชายคู่นี้ให้หน่อยว่าพักที่ไหน ส่วนชุดที่จะเอาไปให้ลูกค้า พี่หยิบไปเพียงแค่สองชุดก็พอ บอกว่าส่วนที่เหลืออีกสองชุด รอสามวันค่อยมาเอา ตอนนี้ของขาดตลาด”

“ครับนายหญิง”

เหว่ยซ่านไม่มีแม้แต่คำถามว่านายหญิงของตนนั้นจะให้สืบเรื่องของลูกค้าทำไม และเดินออกมาพร้อมกับชุดทั้งสอง เมื่อมาถึงชายหนุ่มจึงเอ่ยขอโทษลูกค้าทันที

“ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีทางร้านเหลือขนาดที่ลูกค้าต้องการเพียงสองชุดเท่านั้น หากลูกค้ายังต้องการอยู่อีก รบกวนอีกสามวันค่อยมาเอาได้ไหมครับ”

“เอ๊ะ!” ซินหงทำท่าจะตอบกลับด้วยความไม่พอใจ ทว่าชายหนุ่มที่มาด้วยกลับคว้าแขนไว้ก่อน

“อืม อีกสามวันฉันจะมารับชุดที่เหลือ ตอนนี้เอาสองชุดนี้ใส่ถุงเถอะ”

“ครับ รอสักครู่ครับ” เหว่ยซ่านรับเงินเต็มจำนวนและรีบนำชุดทั้งสองไปใส่ถุง ก่อนจะเดินเอากลับมายื่นให้ลูกค้าทั้งสอง

เมื่อทั้งสองเดินออกจากร้านไปแล้ว โจวเพ่ยชิงจึงเดินกลับมาหน้าร้าน เรื่องนี้เธอไม่สามารถตัดสินความผิดของน้องสะใภ้ด้วยสายตาตนเองได้ เพราะถ้าเกิดไม่ใช่จะกลายเป็นเธอพูดจาใส่ร้าย และจะทำให้มองหน้ากับบ้านหลี่ไม่สนิทใจ

ดังนั้นเธอจึงคิดว่าจะให้คนไปสืบเรื่องนี้มาดีกว่า จะได้ไม่เป็นการปรักปรำ

“นายหญิงต้องการสืบเรื่องอะไรบ้างครับ ผมพอจะมีคนรู้จักที่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้”

“พี่ชื่ออะไรกันบ้าง ยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย ฉันชื่อเพ่ยชิง แต่ในสถานที่แห่งนี้เรียกฉันแบบเดียวกับที่พี่เต๋อคงเถอะ”

“ครับนายหญิงเพ่ยเพ่ย ผมชื่อเหว่ยซ่าน เจ้านี่เหวินเทา ส่วนเจ้านี่ชื่อซีหลายครับ เราทั้งสามคนขอบคุณนายหญิงมาก ที่ให้โอกาสพวกเรา”

“ไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอกนะที่ให้โอกาสพี่ทั้งสามคน แต่เป็น พี่เต๋อคงต่างหากล่ะที่แนะนำพวกพี่ทั้งสามคนให้ฉัน และขอบคุณ

ที่ยอมมาทำงาน และเดินหน้าสู่ความสำเร็จไปพร้อมกับร้านเพ่ยเพ่ย”

หญิงสาวยิ้มให้ และไม่ยอมรับคำขอบคุณเพียงคนเดียวแต่กลับโยนไปให้ตานเต๋อคงรับความดีความชอบในครั้งนี้ด้วย

“จริงสิครับ นายหญิงต้องการสืบเรื่องของชายหญิงเมื่อครู่นี้ เป็นเรื่องเร่งด่วนหรือไม่”

“ใช่ เรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วน และฉันต้องการความชัดเจนที่สุดเท่าที่คนของพี่จะทำได้ ฉันพูดอย่างไม่ปิดบัง หญิงสาวเมื่อครู่นี้คือน้องสะใภ้จากบ้านสามีของฉันเอง”

โจวเพ่ยชิงไม่คิดจะปิดบังว่าซินหงนั้นเป็นใคร ในเมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนและเป็นเรื่องสำคัญ ดังนั้นเธอจึงมองว่าควรจะพูดความจริงกับคนของตนเองดีกว่า เพื่อจะได้หลักฐานรัดกุม

แต่พอนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงเดินกลับเข้าหลังร้านและหยิบบางอย่างออกมา ก่อนจะก่นด่าตัวเองว่าทำไมถึงคิดช้าขนาดนี้

“เอานี่ไปด้วย นี่คือกล้องถ่ายรูป กดถ่ายแล้วจะมีภาพเล็ก ๆ ออกมาได้เลย พวกพี่ยืนชิดกันหน่อย ฉันจะทำให้ดู”

โจวเพ่ยชิงหยิบกล้องโพลารอยด์ออกมาจากมิติ ก่อนจะบอกให้ทั้งสี่คนยืนใกล้กันเพื่อถ่ายภาพ

“เห็นไหม ภาพออกมาแล้ว” โจวเพ่ยชิงส่งภาพถ่ายให้ดู

เวลานี้ทั้งสี่ได้แต่งุนงง เพราะไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เห็นเพียงแต่กระดาษเคลือบเงาใบเล็ก ๆ เท่านั้น ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปสักพัก กลับมีภาพของทั้งสี่คนโผล่ขึ้นมา

“เอ๊ะ! มีภาพออกมาจริง ๆ ด้วย กล้องถ่ายรูปรุ่นนี้รวดเร็วทันใจ หากเอามาวางขาย ผมเชื่อว่าขายดีมากแน่ ๆ นายหญิง”

เอาแล้วไง หัวการค้ามาอีกแล้ว คราวนี้เป็นซีหลายที่เอ่ยขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“เอาเถอะ ฉันจะสั่งมาไว้ให้ขายก็แล้วกัน พี่เหว่ยซ่านอย่าลืมให้คนจัดการเรื่องชายหญิงคู่นั้นด้วยล่ะ ส่วนนี่เอาไว้ใช้งาน นี่คือฟิล์มของกล้องรุ่นนี้ ส่วนค่าใช้จ่ายคุยกับพี่เต๋อคง เสียเท่าไรฉันไม่ว่า แต่ขอหลักฐานแน่นหนาก็พอ”

“ครับนายหญิง”

ทันทีที่ตอบรับ เหว่ยซ่านรีบวิ่งออกจากร้านและไปตามสหายที่ทำงานตลาดมืด ก่อนจะสอบถามถึงชายหญิงคู่หนึ่ง ดีที่มีคนจำได้และบอกทางให้ เมื่อเห็นเป้าหมาย เหว่ยซ่านจึงชี้เป้าให้สหายรู้จัก พร้อมสอนวิธีการใช้กล้องและกำชับว่าต้องการสิ่งใดบ้าง เสร็จงานแล้วให้กลับไปรับเงินที่ร้านเพ่ยเพ่ย

หลังจากจัดการเรื่องราวที่เจ้านายสั่งแล้ว จึงรีบกลับมายังร้านเพ่ยเพ่ยเพื่อส่งข่าวให้กับเจ้านายได้รู้

“พรุ่งนี้พี่อย่าลืมจัดการเรื่องผ้าสำเร็จนะพี่เต๋อคง ลองคุยเรื่องวัตถุดิบอาหารในโรงงานด้วยล่ะ อาจจะได้ลูกค้ารายใหญ่”

“ครับนายหญิง” ตานเต๋อคงรับคำสั่งอย่างแข็งขัน

วันต่อมา...

โจวเพ่ยชิงยังตัดสินใจไม่ได้ว่า จะบอกเรื่องน้องสะใภ้กับน้องชายสามีดีหรือไม่ เนื่องจากเธอยังไม่มีหลักฐานในมือ อีกทั้งเธอยังไม่อยากปรักปรำใคร จึงปล่อยเรื่องนี้ไว้ก่อน

หลังจากส่งโจวเม่ยเม่ยที่โรงเรียนแล้ว จึงเตรียมของเพื่อจะนำไปส่งบ้านป้าซือตามนัดหมายการส่งของ ทันทีที่มาถึง โจวเพ่ยชิงยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้า เธอแปลกใจไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าป้าซือจะเป็นแม่บ้านคนมีเงินขนาดนี้

“สวัสดีค่ะ ฉันมาส่งวัตถุดิบให้กับป้าซือค่ะ” หญิงสาวแจ้งความประสงค์กับยามหน้าประตู

 ไม่นานป้าซือจึงเดินมาพร้อมกับรอยยิ้ม เนื่องจากรอการมาของโจวเพ่ยชิงอยู่นั่นเอง

“มาแล้วเหรอเพ่ยชิง ป้านึกว่าเราลืมนัดป้าเสียแล้ว”

“จะลืมได้อย่างไรกันคะลูกค้ารายใหญ่ขนาดนี้ นี่สินค้าทั้งหมดค่ะ ลองตรวจดูนะคะว่ามีสิ่งไหนขาดอีกหรือไม่”

“ไม่เข้ามาก่อนเหรอเพ่ยชิง”

“ไว้วันหลังดีกว่าค่ะ วันนี้ฉันต้องรีบเข้าไปขายของ ฉันบอกทางบ้านว่าเข้าเมืองไม่กี่ชั่วโมง ป้าซือต้องการอะไรเพิ่มไหม”

“อย่างนั้นเหรอ วันหลังก็ได้ ส่วนครั้งหน้าป้าขอเนื้อเพิ่มเป็นสองเท่านะ คุณนายมีงานเลี้ยงสังสรรค์กับเหล่าสหายบ่อยๆนี่จ้ะเงิน” ป้าซือส่งเงินรอบนี้ให้ ก่อนจะแจ้งสั่งของเพิ่ม

โจวเพ่ยชิงรับเงินนับก่อนจะแอบเก็บเข้ามิติ แต่ป้าซือคิดว่าเธอเก็บเข้ากระเป๋า

“อาหารทะเลแห้งก็มีนะคะ ฉันเพิ่งได้มารอบนี้ หากป้าต้องการแจ้งได้เลยนะ” หญิงสาวเลือกที่จะเสนออาหารทะเลแห้งให้ ส่วนอาหารทะเลสดนั้นค่อยว่ากันอีกทีครั้งหลัง เพราะหากเอามาตอนนี้คงน่าสงสัย

“อย่างนั้นเหรอ รอบหน้าเอาติดมาด้วยนะ ป้าจะถามเจ้านายดูก่อน อาหารทะเลแห้งนั้นหายาก ไม่คิดว่าเพ่ยชิงจะหามาได้ด้วย”

ป้าซือขอถามเจ้านายก่อนว่ามีท่านใดต้องการกินอาหารทะเลหรือไม่ แล้วบอกให้โจวเพ่ยชิงเตรียมมาในครั้งหน้า

“ได้ค่ะป้า ครั้งนี้ฉันขอตัวก่อนนะ ถ้าหากป้ามีสหายต้องการซื้อวัตถุดิบ ให้ฝากรายการที่ป้าได้นะคะ ฉันมีส่วนแบ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้” ก่อนจะลาโจวเพ่ยชิงยิ้มอย่างทะเล้นให้กับป้าซือ

“ได้เลย ป้าจะสอบถามให้” ป้าซือยิ้มรับ หากได้ส่วนแบ่ง เธอเองก็จะมีรายได้เพิ่มเช่นกัน

จากนั้นโจวเพ่ยชิงจึงขอตัวลา

ส่วนทางด้านตานเต๋อคง เวลานี้เขามาอยู่ที่หน้าบ้านของเจียหมิ่น ตามคำนัดหมายเรื่องค้าขายผ้าสำเร็จ

“มาแล้วเหรอคุณตาน เข้ามาก่อนสิคะ สามีฉันกำลังรออยู่เลย” เจียหมิ่นเองก็รออย่างกระวนกระวายใจ เลยมารอหน้าบ้าน พอเห็นตานเต๋อคงรีบเปิดประตูให้ทันที

“ครับ” ตานเต๋อคงตอบรับก่อนเดินตามเข้ามาในบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบหนึ่ง

วันนี้ชายหนุ่มมาด้วยรูปลักษณ์ดูแปลกตา แม้ใบหน้าจะมีหน้ากากปิดบังรอยแผลเป็นครึ่งซีก แต่ด้วยเสื้อผ้าที่นายหญิง

เพ่ยเพ่ยจัดหาให้เวลาไปพบและคุยงานกับลูกค้า ทำให้เขาดูสง่าและดูดีไม่น้อย การที่เขามีหน้ากากปิดบังครึ่งซีก ยิ่งทำให้เขาดูน่าค้นหามากยิ่งขึ้น

ในความคิดของเจียหมิ่นแวบแรกคือเจ้านายและลูกน้องเหมือนกัน คนหนึ่งมีผ้าปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกคนมีหน้ากากปิดบังครึ่งซีก ‘เจ้านายลูกน้องคู่นี้ คงมีความลับบางอย่างที่ไม่อยากให้ใครเห็นใบหน้าที่แท้จริงสินะ’

เมื่อเข้ามาด้านในบ้าน มีชายวัยประมาณสามสิบห้าถึงสี่สิบนั่งรออยู่ก่อนแล้ว พอได้ยินเสียงภรรยาบอกว่าคนที่นัดหมายมาถึงแล้ว ใบหน้าของชายคนนั้นเผยรอยยิ้มขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

“มาแล้วค่ะคุณ คุณตานเต๋อคงจากร้านเพ่ยเพ่ยมาถึงแล้ว”

คุณส่ง

“มาแล้วเหรอ สวัสดีครับ ผมแซ่หวู ชื่ออานเผิง ผมรอคอยการมาถึงของคุณด้วยใจจดใจจ่อเลยครับ” หวูอานเผิงทักทายพร้อมกับบอกว่าตนเองนั้นรอการมาของตอนเต๋อคงตลอดเวลา

“สวัสดีครับคุณหวู ผมเต๋อคงครับ วันนี้นายหญิงให้ผมเข้ามาเจรจาเรื่องซื้อขายผ้าดิบ ผ้าสำเร็จครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

ตานเต๋อคงแนะนำตัว เรื่องชื่อแซ่เขาไม่จำเป็นต้องปิดบัง จากนั้นจึงนั่งลงตามคำเชิญของเจ้าของบ้าน และหยิบตัวอย่างผ้าที่มีมากมายส่งให้หวูอานเผิงดู

เพียงแค่เห็นตัวอย่าง แววตาของผู้จัดการหวูเป็นประกายอย่างห้ามไม่อยู่ พร้อมกับในใจคิดว่าเขารอดตายแล้ว

ตัวอย่างผ้าที่นำมามีทุกอย่าง ทั้งผ้าดิบ ผ้าสีพื้นและผ้าลวดลาย รวมถึงผ้าป่าน ผ้าไหม ล้วนมีหมด นี่คือสิ่งที่ทำให้เขาดีใจมาก นอกจากจะรอดตายแล้ว โรงงานก็จะเร่งผลิตสินค้าทันตามกำหนด เพื่อส่งเข้าร้านค้ารัฐและจำหน่ายตามพื้นที่ต่าง ๆ

“แล้วราคาล่ะครับคุณตาน”

“นี่ครับราคา ทางนายหญิงเพ่ยเพ่ยคำนวณมาแล้ว ผ้าแต่ละชนิดราคาอาจจะไม่เท่ากัน แต่ลักษณะและคุณภาพของผ้าไม่ต่างหรือผิดเพี้ยนไปจากตัวอย่างครับ เรื่องนี้ทางร้านรับประกันเรื่องคุณภาพ หากได้ไปไม่ตรงกับที่สั่งไว้ นอกจากทางร้านจะคืนเงินให้เต็มจำนวนและยังจ่ายค่าปรับให้อีกด้วย แต่ขึ้นอยู่กับสัญญา

ซื้อขายฉบับนั้น ๆ ครับ”

ผู้จัดการหวูดูราคา เขาแทบไม่เชื่อสายตาว่าราคาแต่ละหลานั้นจะถูกเพียงนี้ เขาเคยซื้อขายกับพ่อค้าหลายเจ้า แต่ราคาที่ได้คือเกือบเท่าตัวของร้านเพ่ยเพ่ย จึงเอ่ยถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“แน่ใจเหรอว่าขายในราคานี้ แถมยังรับรองคุณภาพอีกด้วย”