Semua Bab ภพใหม่นี้ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น: Bab 21 - Bab 30

เช้านี้กับอากาศที่สดใสแต่ดูเหมือนใครบางคนของบ้านจะไม่ค่อยสดใสเท่าไรนัก คนนั้นคงจะหนีไม่พ้นหยุนชิง หญิงสาวยังเคืองชายหนุ่มเรื่องเมื่อวานไม่หาย ปล่อยให้นางปะทะคารมกับผู้หญิงพวกนั้นอยู่ได้ โดยที่เจ้าตัวไม่ช่วยอะไรยืนนิ่งเป็นตอไม้อย่างเดียวด้านหวังอี้หลินเมื่อถูกภรรยาปรายตามองถึงกับสะดุ้ง ตัวเขาเข้าใจแล้ว ว่าตอนนี้ไม่ควรท้าทายอำนาจมืดเช่นภรรยาเขาเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นตนจะต้องนอนเหงาคนเดียวอย่างเช่นเมื่อคืนแน่นอนหยุนชิงจะทำน้ำนมข้าวโพดให้ทุกคนทาน โดยเฉพาะเจ้าตัวน้อยอาจูเด็กน้อยจะต้องชื่นชอบเป็นแน่ หญิงสาวเริ่มแกะเม็ดข้าวโพดดิบออกมาได้ตามจำนวนมากพอที่ต้องการ จากนั้นนำไปบดกับเครื่องโม่แป้ง หน้าที่บดคือหวังอี้หลินเพราะต้องใช้แรงหมุนเครื่องโม่แป้งหินมากนางทำไม่ไหว ในขณะบดไปเรื่อยก็เติมน้ำสะอาดไปด้วยพอประมาณเพื่อให้บดง่ายขึ้นจากนั้นให้เติมน้ำใส่หม้อปริมาณเท่ากับข้าวโพดที่บดก่อนหน้า ตามด้วยน้ำข้าวโพดบดต้มจนเดือดและมีกลิ่นหอม จริง ๆ แล้วจะต้องมีนมสดใส่ด้วยแต่ยุคนี้นมเป็นของแพงและหายาก นางจึงไม่ได้ใส่เข้าไป จากนั้นใส่น้ำเชื่อม น้ำผึ้ง และเกลือ คนผสมให้เข้ากันจนเดือดอีกครั้ง ยกลงจากเตา กรองเอาเฉ

หยุนชิงตื่นแต่เช้าล้างหน้าล้างตาแล้วมาทำอาหารให้ทุกคนกิน เช้านี้นางทำข้าวต้มเปล่าใส่เกลือเล็กน้อยเพื่อปรุงรสกินคู่กับปลาแห้งแดดเดียวทอดสีเหลืองกรอบ ๆ หั่นเป็นชิ้นพอดีคำ เป็นอาหารง่าย ๆ ให้ทุกคนได้ทานส่วนหวังอี้หลินแค่ภรรยาขยับตัวเขาก็รู้สึกตัวตื่น ลุกมาปลุกอาจูน้อยที่นอนตัวกลมกอดผ้าห่มอยู่ข้าง ๆ หลังจากล้างหน้าล้างตาแล้วเขากับบุตรสาวเข้ามาแต่งตัวรอภรรยาที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวชายหนุ่มมองไปที่อาจูน้อยในตอนนี้กำลังแต่งตัวด้วยตนเอง เขาจะทำให้นางก็ไม่ยอมบอกเพียงว่าโตแล้วทำเองได้นางเก่ง“อาจูเสร็จหรือยังลูกท่านแม่รอทานข้าวถ้าสายกว่านี้แดดจะแรงเดินทางลำบาก”“อาจูเลือกไม่ได้จะผูกผมสีไหนดี” เด็กน้อยมองผ้าผูกผมในมือ ข้างซ้ายสีชมพูปักรูปหัวใจนางก็ชอบที่สุด ข้างขวาสีฟ้าปักลายดอกเหมยก็สวยไม่แพ้กัน“พ่อว่าเจ้าผูกสีฟ้าดีหรือไม่จะได้เข้ากับสีกระโปรง” เมื่อเห็นว่าบุตรสาวเลือกสีไม่ได้เขาจึงแนะนำให้“จริงด้วย ท่านพ่อเก่ง” เมื่อได้สีที่ถูกใจเจ้าเด็กน้อยก็รีบจัดการผูกผมเปียตัวเอง ถึงแม้จะเป็นการผูกแบบบิด ๆ เบี้ยว ๆ ตามประสาเด็กก็ตามแต่ก็ดูน่ารักเหลือเกินหวังอี้หลินพิถีพิถันในการแต่งตัวเป็นพิเศษ ผมถูก

เช้าวันนี้แดดอ่อนลมเย็นเหมาะแก่การทำสวนยิ่ง หยุนชิงจึงได้ให้หวังอี้หลินไปขุดดิน ทำร่องแปลงปลูกผักรอนางที่หลังบ้านก่อน ส่วนตัวหญิงสาวนั้นเตรียมปุ๋ยหมักสูตรพิเศษที่นางทำไว้ ทางด้านอาจูน้อยหลังจากกินข้าวเสร็จเรียบร้อยนางก็ไม่เห็นบุตรสาวเลย บอกนางไว้แค่ว่าจะไปดูน้องไก่เท่านั้นวันนี้นางจะให้สามีขุดดิน ทำแปลงผักและใส่ปุ๋ยหมักไว้จากนั้นก็ตากหน้าดิน สักสองวันค่อยปลูกผักหากปลูกไปเลยโดยไม่บำรุงหน้าดินก่อน ผักอาจจะไม่โตหรือถ้าโตก็จะต้นไม่สวยหัวไม่ใหญ่ รสชาติไม่อร่อย จากตอนแรกหยุนชิงคิดจะปลูกหลายอย่างแต่ด้วยบางอย่างไม่เหมาะกับการปลูกกับสภาพดินของที่นี่ นางจึงซื้อมาแค่เม็ดผักบุ้ง หัวไชเท้า ฟักทอง คะน้า และแตงกวาเตรียมของทุกอย่างเรียบร้อยร่างบางจึงได้ออกมาหาสามีที่หลังบ้าน เท้าที่กำลังจะก้าวเดินไปหาสามีกลับต้องชะงัก เมื่อหยุนชิงเงยหน้ามองเห็นภาพของสามี ที่ตอนนี้กำลังพลิกหน้าดินโดยไม่สวมเสื้อเผยหน้าอกแน่น ๆ ตรงหน้า โอ้ววววว แม่เจ้า พัคเซจุนอปป้า หน้าอกแน่น ๆ ซิกซ์แพ็กเน้น ๆ หนึ่งลูก สองลูก สามลูก ... หกลูก กล้ามแขนล่ำ ๆ ยามที่แสงแดดสาดส่องลงมาผิวสีน้ำผึ้งนั้นเมื่อโดนแดดกลับดูเปล่งประกาย หยาดเหงื่อ

ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือนก็ได้เวลาที่ครอบครัวของหยุนชิงจะต้องเข้าเมืองเพื่อขายน้ำผึ้งอีกครั้ง ครั้งนี้นางทำมากถึงหนึ่งร้อยไหเข้าเมืองครั้งก่อนซื้อไหมาได้แค่สิบใบ หยุนชิงจึงฝากคนขับเกวียนซื้อเพิ่มอีก และวันนี้นางจึงได้เหมาเกวียนวัวเข้าไปขายน้ำผึ้งแทนที่จะไปรอขึ้นตามปกติส่วนวันนี้อาจูน้อยได้ถูกนำไปฝากท่านป้าอู่ไว้ เพราะไม่สะดวกจะนำเด็กน้อยไปด้วยอาจูน้อยก็เข้าใจดีไม่ได้งอแงอยากไปด้วยแต่อย่างใดเมื่อเกวียนมาจอดหลังร้านเถ้าแก่เกาดูเหมือนว่าหลงจู๊จะมายืนรออยู่แล้วอย่างกระวนกระวาย“พวกท่านมาแล้ว เถ้าแก่บ่นถึงพวกท่านแทบทุกวันเลยขอรับ” หลงจู๊เชื้อเชิญสองสามีภรรยาเข้าในร้านอย่างดีใจ“มีอะไรหรือเจ้าคะ หลงจู๊”“น้ำผึ้งที่พวกท่านนำมาขายมีคนซื้อไปติดใจอยากได้อีกขอรับ พวกท่านรอสักครู่ข้าจะไปตามเถ้าแก่ก่อน” หลงจู๊รีบเดินไปตามเถ้าแก่ที่ห้องพักอย่างรวดเร็วผ่านไปไม่นานเถ้าแก่เกาเดินออกมาจากด้านในอย่างรีบร้อน ใบหน้ายิ้มอย่างดีใจ เมื่อได้พบหยุนชิงและหวังอี้หลิน“พวกเจ้ามาแล้ว รู้หรือไม่น้ำผึ้งที่เจ้านำมาลูกค้าติดใจอยากได้อีก วันนี้พวกเจ้านำมาด้วยหรือไม่” เถ้าแก่เกาถามถึงสิ่งที่ต้องการอย่างไม่อ้อมค้อม“นำมาขอ

ทุกคนในหมู่บ้านต่างก็รับรู้แล้วว่าครอบครัวของหวังอีกหลินทำน้ำผึ้งขาย บางครอบครัวก็มาของานทำ ครอบครัวไหนหน้าด้านหน่อยก็ถึงกับขอสูตรไปทำขายเอง และครอบครัวนั้นคือครอบครัวของเผยชุนคู่อริเก่าของหยุนชิงนั้นเอง แน่นอนว่าพวกนั้นโดนหยุนชิงด่าไล่ตะเพิดออกจากบ้านทันทีเพื่อเป็นการแก้ปัญหาไม่ให้วุ่นวายไปมากกว่านี้ หวังอี้หลินจึงขอให้ผู้นำหมู่บ้านประกาศให้ชาวบ้านมาลงชื่อไว้ หากใครต้องการงานทำ จนกว่าจะสร้างบ้านและโรงเรือนทำน้ำผึ้งเสร็จ เขาจะมาคัดเลือกอีกทีว่าผู้ใดจะได้เข้าทำงานเป็นตามคาดชาวบ้านแทบจะทั้งหมู่บ้านมาลงชื่อไว้เพื่อหวังว่าตนจะได้ทำงาน บ้านที่กำลังจะสร้างหวังอี้หลินได้ไปปรึกษาผู้นำหมู่บ้าน ท่านก็ได้แนะนำนายช่างเฉินที่มีฝีมือการสร้างบ้านโดยเฉพาะจากหมู่บ้านข้าง ๆ ให้ อีกสองวันนายช่างเฉินจะเข้าไปหาชายหนุ่มที่บ้านเพื่อพูดคุยตกลงราคา“ข้าขอบคุณท่านลุงมู่มากนะขอรับ ที่ช่วยเป็นธุระให้หลายเรื่อง” ชายหนุ่มขอบคุณผู้นำมู่ที่ช่วยเป็นธุระให้ทั้งเรื่องการสร้างบ้าน และเรื่องชาวบ้านที่ต้องการมาทำงานกับตน“ไม่เป็นไรเราคนหมู่บ้านเดียวกันมีสิ่งใดก็ต้องช่วยกันอยู่แล้ว หากชาวบ้านมีงานทำย่อมเป็นสิ่งดี” ผู้นำ