Semua Bab หลงมนต์พยัคฆ์ (Mpreg) : Bab 1 - Bab 3

บทที่ ๑ต้องตามประสงค์๑๐ ปีต่อมาช่วงสายยามพระอาทิตย์ขึ้นตรงเหนือหัว บรรยากาศรอบข้างไม่ได้เงียบสงบเสียทีเดียว จอแจด้วยเสียงคนมากหน้าหลายตา ยืนต่อแถวเป็นระเบียบเรียบร้อยรอรับอาหารแดนสามที่เป็นเขตโรงอาหารกำลังวุ่นวายมือประวิง มีคณะคนกลุ่มหนึ่งถูกนำทางด้วยเจ้าหน้าที่ในชุดสีกากีอันเป็นเอกลักษณ์ของผู้คุมเรือนจำ เดินเลียบเคียงเข้าไปที่ตึกสองชั้นอันเป็นที่ตั้งของสำนักงานเรือนจำแบ่งเป็นหลายเขตหลายแดน แดนหนึ่งแรกรับ แดนสองให้ญาติเยี่ยม แดนสามเป็นโรงอาหารและสำหรับทำกิจกรรม แดนสี่เป็นต้นไปถึงสิบเป็นแดนกักขังนักโทษ เริ่มจากเบาสุดไปหาหนักสุด และพวกที่อยู่ร่วมกับนักโทษทั่วไปไม่ได้ ก็คือแดนสิบ แดนที่รวมพวกมากวิชาอาคม จอมขมังเวทย์ไว้ในแดนนี้หมดแล้วการมาเยือนเรือนจำผู้ต้องโทษร้ายแรงในเวลานี้ ถ้าหากไม่ได้มีหน้าที่เกี่ยวข้องโดยตรง ผู้ที่สามารถเข้าถึงนักโทษระดับนี้ได้ก็คงยศใหญ่หรือเส้นสายใหญ่ไม่น้อยคณะเดินทางนั้นมาหยุดที่ห้องหนึ่ง ร่างภูมิฐานแต่งกายดูดีกว่าใครเดินองอาจเข้าไปในห้อง ด้านในมีคนรออยู่ก่อนแล้ว“ไม่ใช่เรื่องง่ายนะท่าน หากเบื้องบนรู้เข้าล่ะซวยแน่” คนในห้องหน้าเครียดขึง คิ้วขมวดแน่น“พูดอะ