All Chapters of Gear Night คืนร้อนวิศวะร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

“โคตรง่วงเลยว่ะอลิซ”มัสยาปิดปากหาวเป็นครั้งที่เท่าไรก็จำไม่ได้ ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากอลิษาที่อาจจะหนักกว่านิดหน่อยตรงที่เธอต้องตื่นมาช่วยแม่ขนของลงไปตั้งร้านตั้งแต่เช้าทั้งที่เพิ่งนอนได้เพียงสามชั่วโมงเท่านั้น“เหมือนกัน ถ้าอาจารย์ไม่เข้าซะที ฉันว่าฉันต้องหลับแน่ ๆ”“เราโดดเรียนกันไหม เดี๋ยวฉันให้เพื่อนเก็บใบงานไว้ให้เรา”“จะบ้าเหรอ ตั้งใจหน่อยสิ คนจนอย่างเราจำเป็นต้องจบเกรดดี ๆ นะ จะได้หางานง่ายหน่อย”“แม่คุณของเพื่อน แกหย่อนบ้างสักเรื่องก็ได้มั้ง”“อีกนิดเดียวเราก็จะเรียนจบแล้ว อดทนอีกหน่อยสิเมี่ยง"“อืม โอเค”แต่ยังไม่ทันที่อาจารย์จะเข้ามาสอน โทรศัพท์มือถือของอลิษาก็มีหมายเลขที่ไม่รู้จักโทรเข้ามาเสียก่อน เมื่อเธอรับสายก็รีบร้อนรนวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว มัสยาจึงรีบวิ่งตามออกมาอย่างรวดเร็ว“อลิซ เดี๋ยว เกิดอะไรขึ้น”มัสยาวิ่งมาทันดึงแขนเพื่อนเอาไว้ เมื่อเธอหันหน้ากลับมาพร้อมน้ำตาอาบแก้มก็ทำเอามัสยาตกใจ“เฮ้ย อลิซ เกิดอะไรขึ้น แกร้องไห้ทำไม”“แม่ แม่ฉันโดนรถชน”สองสาวเดินทางมาถึงโรงพยาบาลในอีกไม่กี่นาทีต่อมา มือเล็กทั้งสองข้างกุมกันแน่น ดวงตากลมโตมองประตูห้องผ่าตัดท

“นาย...เอ่อ คิริว”เสียงเรียกชื่อของเขาทำให้มือที่กำลังกดกุญแจรีโมตเพื่อเปิดประตูรถยนต์คันหรูชะงักลงก่อนจะหมุนตัวกลับมายังต้นเสียงที่ไม่คุ้นเคยนั้นดวงตาคมกริบเบิกขึ้นเพียงเล็กน้อยเมื่อผู้หญิงในชุดนักศึกษาแบบพอดีตัวที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือสาวน้อยชุดเมดแสนน่ารักในปาร์ตี้วันเกิดของเพื่อนเก่าเมื่อสัปดาห์ก่อนหัวใจแกร่งเต้นกระตุกเมื่อมองสบดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้น ใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้ม จมูกโด่งปลายเชิดรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู ผิวพรรณขาวจัดสว่างวาบไปทั่วบริเวณ ไหนจะรูปร่างสุดเย้ายวนภายใต้ชุดนักศึกษาที่ชวนให้เขาจินตนาการไปไกลจนหัวใจเต้นแรงคืนนั้น ตอนเห็นเธอเดินเสิร์ฟน้ำอยู่ไกล ๆ ก็ว่าเธอสวยน่ารักแล้ว วันนี้ที่เธออยู่ใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยมาแตะจมูก ต้องยอมรับอย่างไม่อายเลยว่าเธอโคตรสวยและโคตรน่ากินวันนั้นเขาไปกับผู้หญิงอีกคน จึงไม่สามารถปลีกตัวไปทำความรู้จักกับเธอได้ จึงฝากทิปและกระดาษโน้ตแผ่นน้อยให้เธอ ผ่านมาเป็นสัปดาห์ก็ไม่เห็นว่าเธอจะติดต่อคนรูปหล่อพ่อรวยอย่างเขามาสักครั้ง จึงไม่ได้สนใจจนแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ แต่วันนี้เธอกลับมายืนดักรอเขาอยู่ที่ลานจอดรถข้างตึกคณะ ก็แปลว่าเธอเองรู

“ไม่มีใครทำแบบนั้นหรอก คนจนก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะหมด”“ฉันก็แค่เตือนด้วยความหวังดี”“งั้นก็ขอบคุณที่มาส่งนะ”“เดี๋ยวสิ พรุ่งนี้เธอคงไม่ลืมใช่ไหม ว่าเรามีนัดกัน”ดวงตาคมกริบวาบขึ้นในความมืด นัยน์ตาสีน้ำตาลลึกล้ำจนอ่านไม่ออก แต่มันกลับทำให้ใบหน้าสาวร้อนวูบวาบแดงซ่านไปจนถึงใบหู“เอ่อ ไม่ลืมหรอก นายจะให้ฉันไปเจอที่ไหนล่ะ โรงแรมอะไร”“ไปคอนโดของฉัน”“คอนโดเหรอ”“อืม สะดวกดี แล้วก็ไปยืนรอฉันที่ข้างตึกคณะแล้วกัน เลิกเรียนจะไปรับ”“ฉันไม่อยากให้ใครเห็น ฉันไปเองก็ได้”“รถติด เสียเวลา งั้นเธอมาหาฉันที่รถก็ได้ เหมือนวันนี้”“อืม ก็ได้”“อย่าลืมเอาเสื้อผ้าไปด้วยล่ะ ชุดนอนไม่ได้นอน มีไหม ฉันชอบแบบนั้น”“อะ เอ่อ ไม่มีหรอก”คำพูดหน้าไม่อายของเขาทำเอาเธอหูอื้อไปหมด จะให้เธอใส่ชุดนอนบางเบาจนมองทะลุปรุโปร่งต่อหน้าเขาได้อย่างไร เธอกะว่าคืนพรุ่งนี้จะขอร้องให้เขาปิดไฟ ซึ่งก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะยอมหรือเปล่า“ไม่มีก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องใส่ก็ได้ แค่ผิวขาวๆ ของเธอก็คงทำให้ฉันมีอารมณ์มากแล้วล่ะ”ยังไม่ทันจะได้เห็นผิวขาวๆ ของเธอภายใต้ร่มผ้าเลยสักนิด แค่จินตนาการไปตามคำพูดของตัวเอง ลูกชายคนโตที่ขนาดเทียบเท่ามาตรฐา

“คิริว เรียนวิศวะโยธาหรือคะ”แม้จะรู้ประวัติของเขามาบ้างแล้ว แต่ก็ต้องหาเรื่องมาชวนคุย เมื่อเขาเอาแต่พาเธอเดินชมนกชมไม้ ทั้งที่ในมือกดโทรศัพท์ ไม่ได้ชายตามาแลเธอสักนิดเดียวจนรู้สึกอึดอัด“ครับ เรียกผมว่าริวเฉย ๆ ก็ได้นะ แล้วพลอยล่ะ”เขาต้องถามกลับเพื่อไม่ให้เสียมารยาท แต่ที่จริงเขาเองก็ไม่ได้รู้เรื่องของเธอเลยแม้แต่น้อย ถ้ารู้เอาไว้ก็คงไม่เสียหายอะไร“พลอยเรียนบริหารค่ะ เสียดายจังนะคะที่ไม่ได้เรียนมหาลัยเดียวกับริว ได้ข่าวว่าสาวบริหารที่นั่นสวยมากเลยหรือคะ”“ครับ สวยมาก ที่จริงผู้หญิงทุกคนก็มีความสวยในแบบของตัวเองอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าใครจะดึงเสน่ห์ของตัวเองมาใช้ได้มากกว่ากันเท่านั้นครับ”เธอยิ้มรับคำพูดของผู้ชายเจ้าชู้ที่มองว่าผู้หญิงทุกคนคือดอกไม้งามประดับโลก และเพียงแค่เด็ดดมครั้งสองครั้ง กลิ่นหอมเฉพาะตัวเหล่านั้นก็หมดไปเสียแล้วแต่ดอกไม้ราคาแพงอย่างเธอ อย่างไรเสียถ้าเขาเด็ดมาดอมดมแล้ว จะไม่มีวันทิ้งเธอได้ง่าย ๆ เหมือนดอกไม้ไร้ค่าพวกนั้นแน่นอน“แล้วริวชอบผู้หญิงแบบไหนล่ะคะ”เธอเอ่ยถามพร้อมทั้งส่งสายตายั่วยวน ถ้าเธอไม่ใช่คนที่ป้าเขาอยากได้มาเป็นหลานสะใภ้ อย่างไรคืนนี้ก็ต้องมีคลานลงจากเ

“ริว กินข้าวลูก”คิริวเดินผิวปากอารมณ์ดีเข้ามาในห้องอาหาร เขาตรงเข้าหอมแก้มแม่ของตัวเองทั้งซ้ายและขวาอย่างประจบประแจง“ไม่กินแล้วครับแม่ ผมมีนัด คืนนี้ไม่กลับมานอนบ้านนะครับ”เขายกมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกคนในห้องอาหารแล้วเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับผิวปากอารมณ์ดีอีกครั้ง ในขณะที่คนเป็นป้ายิ้มกริ่มพึงพอใจเพราะคิดว่าหลานชายตัวเองมีนัดกับพิมพ์พลอย“เห็นไหม พี่บอกแล้ว ว่าตาริวยังไงก็ต้องชอบคนสวยแบบหนูพลอย เป็นไงล่ะ เจอกันแค่วันเดียวก็นัดกันออกไปเดตซะแล้ว”ช้องนางหันมองหน้ากับสามีตัวเองด้วยความแปลกใจ ท่าทางคิริวเมื่อคืนนี้ไม่เห็นจะเหมือนคนตกหลุมรักสาวสวยคนนั้นเลยแม้แต่น้อย แต่วันนี้ทำไมอารมณ์ดีที่ได้ออกไปเดตเสียได้ วัยรุ่นนี่เข้าใจยากเสียจริง“ปล่อยให้เป็นเรื่องของเด็ก ๆ เถอะค่ะพี่ช่อ”“จ้ะ ๆ แค่นี้พี่ก็สบายใจแล้ว ท่าทางคู่นี้จะเป็นไปได้สวย เฮ้อ ได้กลับบ้านเสียที ได้ข่าวว่าลูกยัยผกาเลิกกับแฟนอีกแล้ว เห็นไหม ถ้าเชื่อป้าของมันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องรัก ๆ เลิก ๆ กับคนที่ไม่เหมาะสมแบบนี้หรอก เดี๋ยวจะหาผู้หญิงใหม่ให้เสียหน่อย”“พี่ช่อคะ”“เงียบไปเลยนะเรา ไม่ต้องมาห้ามพี่ ที่ทำทั้งหมดก็เพราะรักและเป็นห่วงหลาน