All Chapters of ต้องรักแสงเหนือ: Chapter 1 - Chapter 10

“โอ๊ยเหนือ เบา ๆ หน่อย พี่เจ็บ”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นพร้อมกับการขมวดคิ้วแน่นของเดย์ ชายหนุ่มเข้าร่างสูงสะดุ้งตัวเล็กน้อย แต่กลับไม่ยอมเบี่ยงหน้าหนี จากมือเรียวบางที่กำลังทำความสะอาดแผลบนใบหน้าเขาอย่างตั้งใจเรียวมือเล็กใช้สำลีชุบด้วยน้ำเกลือจนเปียกชุ่ม เพื่อนำมาเช็ดทำความสะอาด บาดแผลบนใบหน้าให้กับคนตัวโตทีละคนใบหน้าหล่อเหลาครบเครื่องที่ไปไหนก็เรียกเสียงกรี๊ด และสายตาจากสาว ๆ รอบตัวได้เสมอ มันกลับเต็มไปด้วยรอยฟกซ้ำตามหัวคิ้ว และมุมปาก ด้วยสภาพที่ไม่ได้ต่างจากกันเท่าไหร่นัก“เจ็บแล้วไปมีเรื่องทำไมคะ”คนตัวเล็กเอ่ยถามพร้อมกับกลอกตามองบนให้กับชายหนุ่มตัวโตที่เพิ่งไปมีเรื่องจนเจ็บตัวกลับมา จนเธออดรู้สึกหมั่นไส้ร่างสูงทั้งสองคนไม่ได้ ทีตอนเขาไปมีเรื่องกันกลับไม่เห็นจะกลัวเจ็บ แต่ตอนนี้กลับมานั่งร้องโอดโอย เพราะแผลเล็ก ๆ บนใบหน้า“มันเป็นเรื่องของลูกผู้ชาย เธอจะเข้าใจอะไรยัยตัวเล็ก”เดย์ตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ ในขณะเรียวมือเล็กแตะสำลีลงบนแผล บริเวณมุมปากของชายหนุ่มอย่างระมัดระวัง จนปลายเรียวนิ้วสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อน ที่เป่ารดลงมาบนมือของเธออย่างแผ่วเบาทำเอาแสงเหนือเผลอใจสั่นด้วยความรู้สึกแ

เสียงประตูห้องนอนปิดลงเบา ๆ บรรยากาศในห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง แต่หัวใจของแสงเหนือกลับไม่ยอมสงบตาม เธอทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง แก้มร้อนผ่าวจนต้องรีบดึงหมอนมาปิดหน้าทันที “ไอ้พี่ไนท์บ้า”เสียงหวานพึมพำอู้อี้ดังลอดจากใต้หมอน เธอดิ้นไปมาราวกับหาที่ปิดซ่อนความเขินอาย มือเล็กเผลอยกขึ้นมาแตะริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ความอุ่นร้อนวูบวาบเมื่อครู่ยังคงติดอยู่ในปากเธออย่างชัดเจนสัมผัสเปียกชื้นจากปลายลิ้นร้อนของคนตัวโตทำเอาสมองเธอขาวโพลน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในตอนนั้น เธอควรผลักคนตัวโตออก หรือควรยอมรับจูบนั้นอย่างเต็มใจ แต่สุดท้ายร่างกายของเธอดันเลือกตอบสนองเขาไปก่อนที่ความคิดของเธอจะเริ่มทำงานเสียด้วยซ้ำ“เหนือไม่ได้ตั้งใจจะจูบพี่กลับซะหน่อย”เสียงหวานพึมพำแก้ต่างให้กับตัวเองทั้งที่ใบหน้ายังคงเห่อร้อนเพราะสัมผัสของเขา ริมฝีปากบางยังคงสั่นเล็กน้อย ตอกย้ำข้อเท็จจริงว่าเธอเองก็เต็มใจและปฏิเสธไม่ได้เลยว่าลึก ๆ แล้วเธอกำลังรู้สึกดีกับมันแสงเหนือดึงผ้าห่มขึ้นปกคลุมใบหน้า หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก แต่ในดวงตากลมกลับมีประกายวิบวับที่เธอเองก็ไม่ทันรู้ตัว“หรือว่า…เราจะชอบพี่ไนท์”เสียงหวานพึมพำออกมาเบา

หายไปไหน…”ไนท์พึมพำออกมาเบา ๆ หลังวางสายโทรศัพท์ เขาใช้เวลาจัดการเรื่องส่วนตัวอยู่นอกร้านนานพอสมควร พอเดินกลับเข้ามาอีกที มุมชั้นหนังสือที่ทั้งเดย์กับแสงเหนือยืนอยู่เมื่อครู่ก็ว่างเปล่าไร้เงาของทั้งสองคนซะแล้วคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันนิด ๆ ดวงตาคมกวาดมองไปรอบร้านอย่างเคยชิน ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมกดโทรหาอีกฝ่าย ทว่าปลายนิ้วกลับหยุดชะงักเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นภาพบางอย่างตรงโซนของเล่นเด็กที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของร้านหนังสือไนท์มองร่างสูงของเดย์กำลังยืนอยู่หน้าตู้คีบตุ๊กตา มือหนาจับคันบังคับแน่น สายตาจดจ้องทำอะไรสักอย่างแบบตั้งใจ ส่วนข้าง ๆ กันคือยัยเปี๊ยกของเขาที่ยืนมองด้วยท่าทีลุ้นระทึก ดวงตาเป็นประกายจนเห็นได้ชัดแม้ในระยะไกลไนท์ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะก้าวเท้ามุ่งตรงไปทางนั้น เสียงมือหนาทุบปุ่มกดรัว ๆ ท่ามกลางเสียงโวยเบา ๆ ของฝาแฝดตัวเอง“อ้าวเฮ้ย ๆ เดี๋ยวก่อนสิ!”เสียงบ่นดังลั่น เมื่อกรงเล็บโลหะปล่อยตุ๊กตากระต่ายสีขาวให้ร่วงลงไปอย่างน่าเสียดาย ทั้งที่อีกนิดเดียวก็จะถึงช่องปล่อยตุ๊กตาอยู่แล้วไนท์หยุดยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งเอ็นดูคนตัวเล็ก ทั้งขำปนเอือมระอาพี่ชายตัวเอ

คอนโดสิริพัฒน์แสงเหนือก้าวเข้ามาในคอนโดหรูใจกลางเมือง ห้องพักขนาดใหญ่ที่ถูกแบ่งเป็นพื้นที่ใช้สอยและวางสัดส่วนได้ลงตัว พื้นที่ส่วนตัวที่ถูกตกแต่งคุมโทนด้วยสีน้ำเงินเข้มตัดกับสีดำและทองเธอเคยมาที่คอนโดนี้หลายครั้ง แต่การมาครั้งนี้กลับต่างออกไป เพราะเธอไม่ได้มาเที่ยวเล่นเหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มา แต่เธอมาที่นี่ในฐานะผู้อาศัยชั่วคราว“คืนนี้…เหนือไปพักในห้องไอ้ไนท์ก่อนนะ”เดย์เอ่ยเบา ๆ เสียงเรียบ แต่แฝงความอบอุ่นและห่วงใย แสงเหนือเม้มปากเล็กน้อย ดวงตากลมยังคงสั่นไหว เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยสายตาที่ยังเต็มไปด้วยความกังวล“เหนือนอนไม่หลับหรอกพี่เดย์”เธอพูดเสียงแผ่ว น้ำเสียงเจือความหวั่นใจและเหนื่อยล้า เดย์ย่อตัวลงเล็กน้อยให้สายตาเท่ากับเธอ มือใหญ่ลูบศีรษะเบาเบา ๆ อย่างปลอบประโลม“ไม่ต้องกลัว…คืนนี้พวกพี่จะอยู่เป็นเพื่อนเหนือเอง”แสงเหนือพยายามยิ้มบาง ๆ แม้ริมฝีปากสั่นเล็กน้อย แต่กลับรู้สึกอบอุ่นใจมากขึ้น ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาคมที่จ้องมองเข้ามานัยย์ตาเธอ พร้อมกับภาพและสัมผัสเร่าร้อนที่ผุดขึ้นมาในหัว“เหนือขอไปนั่งเล่นที่ริมระเบียงได้ไหมคะ”ร่างบางรีบหมุนตัวหันหนี ก่อนจะรีบเดินกึ่งวิ่งไปทางร

เสียงหัวใจของแสงเหนือเต้นระรัว จนเจ้าตัวแทบไม่แน่ใจว่าอีกสองคนจะได้ยินหรือเปล่า ร่างกายของเธอร้อนผ่าวเมื่อถูกกักขังไว้ระหว่างเดย์และไนท์ “ทำไมหัวใจเหนือเต้นแรงจัง…”เสียงทุ้มต่ำของเดย์กระซิบแนบหู ปลายลมหายใจร้อน ๆ พรมรดจนผิวแก้มเนียนร้อนวาบ คนตัวเล็กเผลอกลืนน้ำลาย ก่อนตอบออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก“มะ…ไม่มีอะไรค่ะ” แต่ยังไม่ทันได้ตั้งสติดี ไนท์ที่ซุกตัวอยู่ฝั่งตรงข้ามก็ขยับเข้ามาแนบชิด ลมหายใจอุ่นจัดเป่ารดตรงซอกคอขาวเนียน ทำเอาร่างบางสั่นสะท้านยิ่งกว่าเดิม “จริงเหรอครับ?…”เสียงทุ้มอ่อนโยนดังขึ้น พร้อม ๆ กับนิ้วเรียวของไนท์แตะลากเบา ๆ บนหน้าท้องที่มีเพียงชุดนอนผ้าบางกั้น แต่คนถูกสัมผัสสะดุ้งเฮือก รับรู้ถึงความร้อนผ่าวของผิวกายที่กำลังร้อนระอุมากขึ้นทุกวินาที “แต่พี่ไม่เชื่อเลยนะ”เดย์เอ่ยพลางยกมือวางบนเอวบาง ไล้ปลายนิ้วช้า ๆ ทำเอาแสงเหนือตัวเกร็งขึ้น“หัวใจเหนือมันดังจนพี่ได้ยินชัดเลย” “พี่ก็ไม่เชื่อ”ไนท์แทรก น้ำเสียงแผ่วต่ำ ทว่าแววตาของเขามันเป็นประกายแพรวพราวในแบบที่แสงเหนือไม่เคยเห็นมาก่อน คนตัวเล