Komik Bl Indo

"พอแล้วนาวิน เราจะไม่มีแรงอยู่แล้ว" "พี่ตัวหอมจัง ผมขอดมหน่อย" "นาวินนายจะหื่นตลอดเวลาไม่ได้นะ วันนี้หลายรอบแล้ว ยังไม่พออีกหรือ" "ผมยังไม่ได้พูดเลยว่าจะขอทำอีก แสดงว่าพี่อยากให้ผมทำอีกใช่ไหม" พระเอก - นาวิน หัวหน้าทีมวิศวกรออกแบบไฟแรงวัย 27 ปี รูปร่างสูง ขาว ตี๋ ใส่แว่น มีบุคลิกเป็นคนเงียบเงียบ หน้านิ่ง พูดน้อย ไม่ค่อยชอบแสดงความรู้สึก แต่ถ้าเป็นคนพิเศษของใจ เค้าจะกลายร่างเป็นเจ้าลูกหมาโกลเด้นตัวโตที่แสนจะขี้อ้อน เอาใจเก่ง และจ้องจะเลียปากเจ้านายอยู่เรื่อยไป นายเอก - ณัฐฏ์ ผู้ชายผู้จัดการฝ่ายขายมือหนึ่งของบริษัทวัย 29 ปี รูปร่างสูงโปร่ง คิ้วหน้า ตาโต ยิ้มมีเสน่ห์ พูดเก่ง อัธยาศัยดี เป็นที่รักของทุกคนที่ได้รู้จัก ได้พูดได้คุยด้วย และชีวิตที่แสนสนุกสนานของเขาต้องเปลี่ยนไป เมื่อเขาถูกโอนย้ายให้มาทำงานประกบคู่กับคุณวิศวกรหนุ่มหน้านิ่ง ที่ใครๆก็ว่าเขาคนนั้นโหด แต่เอ๊ะ..ทำไมไม่เหมือนกับสิ่งที่เขาเห็นเลย **พระเอก ที่คนอื่นเห็น = สุนัขพันธุ์บางแก้ว** **พระเอก ที่นายเอกเห็น = สุนัขพันธุ์โกลเด้น**

Lorsque je suis allée refaire le certificat de liaison conjugale, l'agent du service administratif m'a annoncé : « Votre ancien certificat de liaison est un faux. Nous n'avons aucune trace de votre enregistrement ici. » Je n'en croyais pas mes oreilles et j'ai insisté : « Sébastien et moi sommes pourtant officiellement liés depuis cinq ans… Comment est-ce possible ? Pouvez-vous vérifier à nouveau, s'il vous plaît ? » Cyrille a compulsé une seconde fois nos dossiers et a conclu : « Les documents de l'Alpha Sébastien sont bien là… Mais selon nos archives, son partenaire officiel n'est pas vous. » Ma voix s'est brisée : « Qui, alors ? » « Lorie. » Sa réponse était nette. À ce nom, j'ai serré le dossier de la chaise jusqu'à blêmir, luttant pour ne pas m'effondrer. Avant que Cyrille ne prononce le nom de Lorie, j'espérais encore une erreur. Mais maintenant, tout prenait un sens terriblement cohérent. Lorie… n'était autre que l'amie d'enfance de Sébastien ! À cet instant, tant de choses trouvaient enfin une explication : ces cinq années passées comme son partenaire, sans qu'il ne me marque jamais. Notre cérémonie de liaison, cinq ans plus tôt, n'avait été qu'une mascarade. J'avais tout abandonné pour lui, croyant à un bonheur possible. Mais ces cinq années de « félicité » n'étaient qu'une illusion, soigneusement fabriquée par lui. Puisque rien de tout cela ne m'appartenait vraiment… il était temps de partir...

พยัคฆ์ร้ายมากวิชา เลื่องลือโจษจัน เอามาอยู่ใกล้ตัว มันจะยอมเชื่องเก็บเล็บเก็บเขี้ยวจริงหรือ?