Mga Nonsense Na Tanong

Pouco antes do casamento, descobri que estava grávida de dois meses. Meu noivo, Diogo Bragança, com o hálito de quem havia bebido, pousou a mão na minha barriga, murmurou em tom de brincadeira: — Francisca, acho que ainda não estou pronto pra ser pai. Vamos... deixar esse bebê pra depois? Respondi com o coração vazio: — Tudo bem. Na vida passada, insisti em ter esse filho. Na mesma época, Antonella Coutinho sofreu um aborto e perdeu a chance de engravidar. Diogo me culpou por isso e, depois do casamento, foi frio comigo até o fim. O filho que carreguei com dor e quase à custa da minha vida, Lenor Bragança, mais tarde passou a chamar Antonella de “mamãe” aos gritos. No dia em que sofri um acidente e perdi muito sangue, pai e filho passaram por mim sem sequer olhar para trás. Eles tinham pressa. Antonella estava em trabalho de parto. Lá em cima, eu morria, esvaída em sangue. Lá embaixo, eles comemoravam o nascimento de uma nova vida, balançando bastões de luz. Desta vez, não vou mais me abandonar por ninguém. Disquei para o diretor do instituto: — Quero me juntar à expedição na Antártida.

No dia do julgamento, meu noivo, Tiago Assis, me pediu para não insistir mais na defesa da minha inocência e me pediu para assinar o acordo de confissão. — Eu sei que você é inocente, mas a Barbara está grávida de um filho meu. Eu não posso deixá-la ir para a cadeia. — Ele segurou minha mão, com lágrimas nos olhos. — Mari, eu também estou fazendo isso pelo seu próprio bem. Sem hesitar, assinei o acordo de confissão. Na vida passada, eu não aceitei assumir o crime no lugar da Barbara Lins. Como resultado, não só fui para a cadeia do mesmo jeito, como também fui torturada por ordem de Tiago até ficar estéril para o resto da vida. Agora que voltei no tempo, escolhi satisfazer o desejo dele. No dia seguinte, as notícias sobre meu suposto roubo de informações confidenciais se espalharam por todos os lugares. Barbara chegou a se apresentar como testemunha: — Sim, foi ela! Eu vi ela invadindo o Grupo Lopes com meus próprios olhos! Mas, à tarde, na audiência, o denunciante, Ricardo Lopes, retirou o processo e desistiu da ação. Sob os olhares surpresos de todos, ele tirou um anel de diamante e se ajoelhou diante de mim. — Mari, você aceita se casar comigo?

"Akin ka lang, Ninang Ruth! Walang ibang magmamay-ari sa’yo kundi ako!" Ramdam ko ang panginginig ng kanyang kamay habang hinawakan ko ito. Nanlilisik ang mga mata ko, puno ng pagnanasa at pag-angkin. Pero sa halip na matakot, marahan lang siyang ngumiti—isang ngiting may halong pangamba… at pagnanasa rin. "Wag ako, Ace," mahinahon niyang tugon, pilit tinatago ang emosyon sa kanyang tinig. "I’m older than you. I’m thirty… habang ikaw, twenty-five pa lang." Ngunit sino bang makakapigil sa puso? Ako si Ace Pattern, dalawampu’t limang taong gulang, isang business tycoon na sanay makuha ang gusto. Lahat ng gusto ko… maliban sa kanya. Si Ninang Ruth. Ang babaeng pinagbabawal mahalin. Ang babaeng dapat kong irespeto, pero mas gusto kong angkinin. Masama bang magmahal sa isang Ninang? Sabi nila, mas masarap daw ang bawal. At ngayong naranasan ko na siya… handa akong sirain ang lahat — kahit ang sarili kong pagkatao —mapasaakin lang siya.

Três meses antes do divórcio, ela protocolou o pedido de transferência no trabalho. Um mês antes do divórcio, enviou os papéis de divórcio para o Ricardo pelo correio. Nos últimos três dias antes do divórcio, arrumou todas as suas coisas e se mudou da casa onde viveram juntos. ... Seis anos de relacionamento chegaram ao fim no momento em que Ricardo apareceu na frente dela com sua paixão antiga e o filho dela, deixando a criança chamá-lo de "papai". Foi aí que ela caiu na real. Já que ele sempre a fez engolir sapo e se humilhar por causa daquela mulher e do filho dela, como se ela fosse a amante que tinha que se esconder nas sombras, então que fosse. Ela ia acabar com esse casamento de uma vez e deixar o caminho livre para ele ficar com o amor da vida dele. Mas quando ela realmente sumiu do mundo dele, o cara pirou de vez. Ela achava que o Ricardo finalmente ia conseguir se casar com a mulher que sempre amou, mas não fazia ideia de que esse homem poderoso ia aparecer na televisão, de olhos vermelhos, implorando como um coitado pelo amor dela: — Eu não traí e muito menos tenho filho por aí. Eu só tenho uma esposa que não me quer mais. O nome dela é Luana, e eu estou morrendo de saudade dela!

“Bakit sumunod kayo rito?" tanong n'ya sa mga kaibigan n'ya. “Nandito ang bagong misyon natin kaya pinapunta kami ni Boss dito." sagot ni Via sa kan'ya. "Sino?" tanong ko kay Via. “Ang pamilya Lazardo." sagot naman ni Fritzie. “The hell! Ang pamilya ni Franz,?" gulat kong tanong sa kanila. “Kilala mo ang mga Lazardo?" tanong naman ni Mau. “Guys, naalala ninyo iyong lalake na nakabangga ko sa Hongkong?" tanong ko sa kanila. “Anong kinalaman ng lalake na 'yon sa misyon natin?" tanong ulit ni Mau. “Puta naman oh! Ano question and answer portion ba ito ha Pia?" naiinip na tanong ni Cassy. “Ang nakabangga ko sa Hongkong na lalake at ang tinutukoy ninyo na pamilya Lazardo ay related sa isa't-isa. Siya lang naman ang panganay na anak nina tita Victoria at tito Mauro." mahabang paliwanag ko sa kanila. “So iyong lalake na tinutukoy mo ang mas dilikado ang buhay dahil s'ya ang tagapagmana ng isang Mafia Boss." sabat ni Via sa usapan. “What the hell!? Ibig sabihin si tito Mauro ay isang Mafia Boss! Kaya pala no'ng kaarawan ni tita Vicky ay may nagtangka sa buhay nila, mabuti nalang at matalas ang pakiramdam ko kaya nakita ko 'agad ang tatlong lalake na balak sanang maglagay ng lason sa mga baso ng mga Lazardo," mahaba kong paliwanag sa kanila. “Pero ang pinaka punterya nila ay iyong lalake dahil s'ya ang tagapagmana sa lahat kaya mas dilikado ang buhay n'ya." saad ni Mau. “Kaya lumapit ang mag-asawa kay Boss upang humingi ng tulong para maproteksyonan ang mga anak nila." sabi naman ni Via. "At nabalitaan namin na may mga ibang grupo na ang 'andito sa probinsya kaya kami napasugod 'agad." dagdag pa ni Via. Paano pagnalaman ni Franz na ang babaeng nasa likod ng maskara at ang babaeng pinakamamahal n'ya ay iisa?

Habang papunta sa kanilang paaralan, ang dalawang magkaibigan ay nadatnan ang sariling tumatakbo sa gitna ng magulong kapaligiran. Isang experimento ang gumimbal sa boung Pilipinas at bumago sa buhay ng maraming tao at ang pagbangon ng mga patay na kumakain ng laman ng mga buhay. Sa gitna nito isang grupo ng mga kabataan ang tinadhanang magkatagpo upang tuldukan ang pandemyang bumalot sa sanlibutan.

"Kunin niyo na na siya" takot na saad ni Auntie sa mga lalaking nakapaligid sa amin habang nakatingin siya akin. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya, "A-anong sinasabi mo, Auntie? Sinong kukunin nila?" "Ginawa kang pambayad utang ng Auntie mo" sagot ng isa sa mga lalaki nang hindi sumagot si Auntie sa tanong ko. Alam ko na maraming utang si Auntie pero hindi ko inaakala na ako mismo ang gagamitin niyang pambayad sa mga utang nito.

"Kilala mo ba kung sino ako Carmella?" Tanong nito at binaggit nanaman nito ang pangalan nya."O.. opo... Kayo po ang anak ng may-ari ng Del Castillo Resort" sagot nya. Ngumisi ito at humakbang sa kinatatayuan nya, wala sa loob na napa atras sya at nagpatuloy ito sa paglapit at pag atras naman ang sa kanya hanggang sa madikit sya sa kahoy na dingding. "Kilala mo ko alam ko" sabi nito at hiniharang ang dalawang kamay nito sa tabi ng mga balikat nya, tila sya nasukol nito habang nakatingin sa mga mata nya."Bakit oh?" Tanong nya at sinulyapan ang mga nakaharang nitong kamay sa kanya at lumapit pa ito ng isang hakbang at nasasamyo nya ang mainit na hininga nito na tila humahaplos sa mukha nya. Napalunok sya ng ilang beses dahil kahibla lang ang layo ng mga labi nito sa mga labi nya."Anong ginagawa ng isang Carmella Perez sa loob ng solar ko? Alam mo ba ang pinasok mo? Teretoryo ng kaaway" sabi nito na nagpagulat sa kanya at nanlalaking mga mata napatitig sya rito, kitang-kita nya ang pagbalasik ng mga mata nito habang nakatingin sa kanya, nakikita nya ang galit at pagkasuklam na nakita nya noon rito limang taon na ang nakakalipas.

"Be my wife, Lisa?" walang emosyong tanong ni Fier. He is a happy go lucky man. A womanizer at walang balak mag-seryoso sa buhay. Kaya naman ang mga magulang nito ay nag-aalala sa kanilang pinakamamahal na endangered name-- Madrigal. Siya ang nag-iisang anak at bukod tanging magbibigay ng mga susunod na henerasyon ng mga Madrigal's ngunit walang siyang balak mag-asawa. Gusto lang niyang magpakasarap sa mga babaeng nakakasama na walang sakit sa ulong tinatawag na "pag-ibig." Dahil doon, inalisan siya ng mana ng kanyang mga magulang at ibibigay na lamang ito sa mga charity homes na kanilang sinusuportahan. Hanggang sa makilala niya itong isang inosente at amoy isdang babae na sagot pala sa kanyang mga problema. His paper wife-- Lisa. Fier and Lisa Story

Sa edad na kinse, ulilang lubos na si Myla. Namatay sa plane crashed ang kaniyang mga magulang. Dahil wala na siyang mga kamag-anak, naiwan siya sa pangangalaga sa mag-asawang malapit na kaibigan ng kaniyang mga magulang. The family treat her well. Tinuring na din siyang parang pamilya. Mabuti ang pakikitungo sa kaniya ng mga anak ng mag-asawa. Maliban na lang kay Ivan na may sariling mundo. Pero kahit na ganoon, gustong-gusto pa din siya ni Myla. Ivan is seven years older than Myla. Mayroon na siyang nobya at patay na patay siya dito. But one night will change everything. When Ivan went home, drunk and wasted. That leads him and Myla into bed. Nang malaman ng pamilya niya ang nangyari. Agad nilang pinakasal ang dalawa kahit pa labis ang pagtutol ni Ivan. "Masaya ka ba sa pagsira sa buhay ko?" tanong ni Ivan habang matalas ang mga mata na nakatingin kay Myla.