Smut Bl

เพราะต้องชดใช้หนี้แทนพ่ออย่างไม่มีทางเลือก จึงเป็นจุดเปลี่ยนให้ชะตาชีวิตต้องเข้าไปพัวพันกับนายหัวจอมโหด จนยากจะถอนตัวขึ้น

砂漠の王宮に響く、夜ごとの語り。 「愛すれば死ぬ」という呪いを背負う孤独な王と、兄の死の影を纏った語り部――互いに満たされぬ心を抱えながらも、ふたりは夜ごと現実と寓話のあわいで心と身体を重ね合う。 果たして、過去と痛み、赦しと自己犠牲の連鎖を超えて、人は“ただ一人の自分”として誰かを愛することができるのか？ 物語ることでしか近づけなかったふたりが、やがて“語り部”と“王”という役割を超え、本当の自分として対等に向き合う瞬間―― 幻想と現実、官能と再生が交錯するこの王宮で、彼らはどんな結末にたどり着くのか。 静かな絶望の先に見える、ほのかな夜明け。 心を揺さぶる再生のドラマが、いま幕を開けます。

ชีวิตที่ขัดสนเรื่องเงินของหลินที่เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาเริ่มเปลี่ยนหลังมือเป็นหน้ามือ หลังจากได้รับข้อเสนอจากทินกร เขายอมมีอะไรกับผู้ชายคนนี้เพื่อเงิน ยอมว่านอนสอนง่ายกับคุณแด๊ดทุกครั้งที่มีเงินเข้าบัญชี เป็นอย่างคติประจำใจที่เขาพึ่งตั้งมันสดๆร้อนหลังจากมาอยู่ในความสัมพันธ์นี้ได้ไม่นาน HAVE MONEY HAVE SEX เงินมันยั่วยวนใจนี่นา ที่ยอมอยู่แบบนี้ก็เพราะเขามันหัวสูง อยากได้อยากมี และคนที่ให้มันกับเขาได้งานดายแค่ปลายนิ้วก็คือคุณแด๊ดทินกร.. ทางกลับกันทินกรต้องการจีบหลิน เพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นรักแรกพบ ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอีกครั้ง หลังจากที่มันสงบมาหลายปี แต่เพราะการเข้าหาที่ไม่เหมือนใคร จึงทำให้เขากลายเป็น Sugar daddy ของหลินแทนเสียได้

หูของทหารยศร้อยเอกได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังกรุ๊งกริ๊งมาแต่ไกล มือหยาบละเมียดจับกระดาษบางขึ้นมาพิจารณา แม้จะมีเงาของผู้มาเยือนพาดผ่านโต๊ะไม้เนื้อดีก็ยังคงไม่เงยหน้าขึ้นไปพาที ตึง! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าบนพื้นที่ทำงาน นายทหารมองว่าเป็นจังหวะเหมาะสมจึงได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่ได้ปรับระยะสายตาให้ดี "คุณฝึกหนักเกินไปแล้วนะครับ ถึงพวกเขาจะเป็นยุวชนทหารแต่ยังไงก็เป็นเด็กนะ!" เขาชินชากับประโยคพวกนี้แล้วจึงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างไรเสียก็คงจะเป็นผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจบริบทของสังคมไทยตอนนี้ที่พวกญี่ปุ่นกดดันเราเข้ามาทุกที ทหารชั้นกลางหลับตา เอนกายกับพนักพิงก่อนจะหรี่ตามองแล้วเห็นว่าคู่สนทนาหาได้ใส่ชุดคลุมมิดชิดตามมารยาทแต่เป็นผ้าเกาะอกและผ้าถุงทว่าเผยเนื้อเอวบางส่วนแม้จะมีผ้าแพรคลุมสัดส่วนแต่ในมุมของกาลเทศะอย่างไรผิดก็คือผิด เขาจึงกล่าวตักเตือนไปอย่างไม่ยี่หระ "ผู้ปกครองครับ ผมเข้าใจในสัมมาอาชีพของคุณ แต่ที่นี่เป็นโรงเรียน รบกวนให้เกียรติสถานที่ราชการโดยการไม่ใส่ชุดนางรำมาพบด้วยครั- เสียงเข้มขาดห้วงเมื่อเขาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงเจี๊ยวจ้าวนั่นชัด ๆ 'อะไรกัน นักเรียนเขามีผู้ปกครองเป็น นางฟ้า ด้วยเหรอ'

母の死を境に、高校生の拓海と若き義父・宏樹は、ひとつ屋根の下でふたりきりになった。 父子という仮面を被りながら、拓海は自分の“揺らぐ感情”に怯え、宏樹は“失われた愛”の影に囚われていた。 心の奥に潜む孤独と渇きを、互いに知られまいとするうちに、ふたりの距離はやがて“許されない一線”を越えていく。 逃れられない過去と向き合いながら、彼らは関係に名前を与えることをやめた。 “家族”という言葉では覆いきれない絆、誰にも理解されない愛。 傷つき、赦し合い、それでも隣にいることを選んだふたりが辿り着いたのは、ひとつの祈りのかたちだった。 静かに燃える感情と、切なさの果てに紡がれる、唯一無二のラブストーリー。

เขาพยายามครอบครอง​หัวใจดวงนั้น​กับมารู้ว่า​ มันถูกยกให้คนอื่นโดยที่ไม่เคยแม้แต่จะเผื่อ​แผ่มาให้เขาตั้งแต่แรก...

ชีวิตของเขาถูกพันธนาการไว้กับความเป็นทาส วันใดหนอจะมีแสงสว่างช่วยให้เขาหลุดพ้นจากวังวน จบสิ้นวาสนากับคนผู้นั้นเสียที

"กลัวคนอื่นมาทำร้ายกู แต่มึงเลี้ยงกูด้วยหมัดด้วยลำแข็งตลอด" "ใครก็ห้ามแตะมึง กูทำมึงได้คนเดียว"

古びた和室に置かれたピアノが、止まっていた時間を静かに動かし始める――。 妻を亡くし、仕事と育児に追われながら心を閉ざしていた父・智久。 かつて幼なじみだった音楽教師・春樹。 そして、ふたりを繋ぐようにピアノの前に座る幼い娘・七菜。 過去と現在が交差する音の中で、誰も言葉にできなかった想いが、少しずつ輪郭を持ちはじめる。 伝えられなかった愛、選べなかった未来、それでも続いていく日常。 沈黙のなかに宿るやさしさ、和音のなかに息づく願いが、三人の関係を少しずつ変えていく。 これは、「家族」とは何かを問い直しながら、音を媒介に紡がれていく再生と赦しの物語。 ゆっくりと滲むように、心の奥に触れてくる――静かで切ない、大人のBLロマンス。

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!