การให้อภัย

เมื่อ “มะลิ” ลูกชายคนเดียวของเจ้าสัววิรัตน์ กลับมาจากเมืองนอกพร้อมกับทัศนคติใหม่ที่ไม่อยากแต่งงานตามคำสั่ง เขาต่อต้านทุกอย่างที่บ้านวางไว้ รวมถึงคู่หมั้นในวัยเด็กอย่าง “ภพ” ซึ่งตอนนี้เป็นเจ้าของสวนผลไม้ที่รวยที่สุดในจังหวัด มะลิถูกส่งตัวไปอยู่กับภพโดยอ้างว่าจะเรียนรู้งาน แต่เบื้องหลังคือการบังคับให้อยู่ใกล้กัน หวังให้รักเก่ากลับมา ภพ…ยังคงใจเย็น ยิ้มอ่อน และดูแลมะลิด้วยใจจริง ไม่ว่าอีกฝ่ายจะปากร้ายหรือก้าวร้าวแค่ไหน เขาก็ไม่เคยโกรธ กลับกัน…ยิ่งเห็นอีกฝ่ายเจ็บ เขายิ่งอยากเป็นคนปลอบ แต่ทุกอย่างไม่ง่ายเมื่อความลับบางอย่างเกี่ยวกับอดีตของมะลิในต่างประเทศและความลับในวัยเด็กเริ่มปรากฏออกมา — และหนึ่งในนั้นคือผลของความรักเพียงชั่วคืนที่เขาไม่เคยลืม… เมื่อร่างกายของมะลิเริ่มเปลี่ยนแปลง… และเขาพบว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ลูกของภพ ทุกอย่างจึงเปลี่ยนไปตลอดกาล

อยู่ดี ๆ ก็โดนลากข้ามภพ! กลายเป็น จอมนางแห่งเวียงล้านนาโบราณ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวดี ก็ถูกจับให้ออกทัพกับ แม่ทัพหน้านิ่ง ที่ชอบสังหารเป็นงานอดิเรก โชคดีที่ได้ทีมงานสุดป่วน มาเพิ่มความเครียด ความฮา และดราม่า กลางเวียงลี้ลับมีทั้ง ผีสิง คำสาป อดีตชาติ และศพที่ฝังไม่ยอมสงบ ! จะเอาชีวิตรอด หรือจะหลงรักเขาก่อนถูกเชือด ต้องลุ้นกันทุกตอน!

ทำไม?เวลาที่เขาเห็นหน้าสวยนั่น เขาชอบหงุดหงิด ตลอดเวลา ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั่งๆที่เขากับผู้หญิงคนนั้น ก็ไ่ม่เคยรู้จักกันมาก่อน นี่ถ้าเป็นผู้ชาย เขาจะท้าต่อยซะเลย อย่าเผลอล่ะกัน ระวังตัวให้ดีเถอะ

ถูกกล่าวหาว่าเป็นลูกนอกสมรสเธอไม่เคยปริปาก โดนกลั่นแกล้งสารพัดก็ไม่เคยพร่ำบ่น เห็นว่าเธอไม่มีปากเสียงแล้วจะเอาอะไรที่เป็นของเธอไปก็ได้เหรอ? ฝันไปเถอะ! ถึงเวลาที่เธอจะเรียกร้องสิทธิ์ของตัวเองแล้ว ระวังตัวไว้ให้ดีละ เตือนแล้วนะ... ..........

“ผู้หญิงนี่เอามาทำอะไรได้บ้างเล่า...ถ้าไม่จับลงนอนหงายแล้วเราอยู่ข้างบนน่ะ ฮึ...นายบอกฉันทีเถอะ...หรือนายจะให้ฉันเอาแม่คนนั้นมานั่งไว้บนแท่นปูผ้าขาวลาดกราบวันละสามเวลา จะได้เจริญกับตัวเอง” คำพูดอย่างผยอง ดูหมิ่นนี้ ออกจากปากเขา ภิไธย หนุ่มเข้าขั้นเศรษฐี ปากร้าย เอ่ยถึงผู้หญิง ช่างไม่น่ารัก ส่วนเธอ เกนเกด คือผู้หญิงคนนั้น คนที่มีงาน นางรำ เป็นอาชีพ เธอรับงานรำตามแต่คนจ้าง งานที่เป็นเงิน เธอมีสโสแกนว่า ไม่ใช่แค่เพียงอาชีพ แต่คือลมหายใจ เธอมองงาน เป็นลมหายใจ!!! และเพราะต้องรักษาลมหายใจทั้งของตัวเองและญาติผู้ใหญ่รวมถึงคนรักที่บาดเจ็บสาหัสมาจากสงครามชายแดน ทำให้เธอรับการว่าจ้างจาก ชนา ไปรำอวยพรวันเกิดให้กับภิไธย จุดเริ่มต้นของมนตรา ที่สอนบทเรียนให้ชายหนุ่มผู้หยิ่งผยองยอมรับว่าหัวใจที่มีขนาดก้อนเนื้อเท่ากำปั้นนั้นสำคัญเพียงใด เธอขายศิลปะการร่ายรำ สมคำว่า นางรำ แต่เธอไม่มีวันขายหัวใจ ที่มันหมายรวมถึงคำว่าศักดิ์ศรี พบกับเธอ เกนเกด สาวสวย หัวใจทระนง ใน นางรำ

💙 อิษวัติ เคยเชื่อว่าความรักเป็นเพียงภาพลวงตา... เขาเติบโตมาในครอบครัวที่แตกสลาย แม่จากไปด้วยน้ำมือของโชคชะตาอันโหดร้าย ส่วนพ่อ...คือชายที่สอนให้เขาเกลียดคำว่า “ครอบครัว” เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรักใครจริง ๆ ได้เลยด้วยซ้ำ จนกระทั่ง พิมพิศา ก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา 💖 พิมพิศา ความรักคือสิ่งที่ทำให้เธอสูญเสียทุกอย่าง... เธอเคยมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่ทุกอย่างกลับพังทลายเพราะพ่อผู้ให้กำเนิดและชายคนรักที่หักหลังเธออย่างเลือดเย็น เธอสูญเสียศรัทธาในความรัก สูญเสียศักดิ์ศรี และเกือบสูญเสียแม้กระทั่งชีวิต จนกระทั่งได้พบกับ อิษวัติ พวกเขาต่างเป็น “คนที่พังพินาศ” เพราะความรัก แต่โชคชะตากลับเล่นตลก นำพาคนหัวใจพังให้มาพบกัน เขาไม่เชื่อในความรัก ส่วนเธอไม่กล้าวางใจกับมันอีกครั้ง

ใครจะคิดว่าแค่มะเขือเทศที่ปลูกเอาไว้เก็บกิน จะกลายมาเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต จากภารโรงประจำโรงเรียนเล็ก ๆ ในหมู่บ้านที่แทบจะไม่มีคนรู้จัก กลับถูกมะเขือเทศนำพาให้กลายมาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกมะเขือเทศรายใหญ่ ระดับพันล้าน ที่มีผู้คนรู้จักมากมาย!

ไม่รัก...หนำซ้ำยังเกลียด แต่เกลียดแบบไหนถึงตามวุ่นวายชีวิตเธอไม่เลิก

ณ อาราเลีย นครแห่งสวนรัตติกาล ที่ซึ่ง "หัวใจแห่งอาราเลีย" พลังอำนาจที่ควบคุมทุกสรรพสิ่งถูกซุกซ่อน "ริน" เจ้าชายผู้สืบทอดพลังแห่งรัตติกาล กลับสูญเสียความทรงจำในวัยเยาว์ และถูกเลี้ยงดูโดย "ซินดิเคท" องค์กรอำมหิต ที่ซึ่งเขาได้พบกับ "มาร์คัส" ศัตรูคู่อาฆาต ผู้หมายจะทำลายล้างรินและยึดครองสวนรัตติกาล ในขณะเดียวกัน "เคล" หัวหน้าอัศวินผู้สืบทอดเจตนารมณ์แห่งบิดา มุ่งมั่นตามหาเจ้าชายผู้สาบสูญ และปกป้องสวนรัตติกาลจากภัยอันตราย โชคชะตาถักทอให้พวกเขามาพบกัน... แสงสว่างจะสามารถเอาชนะความมืดมิดได้หรือไม่? หรือความมืดจะกลืนกินทุกสิ่งจนสิ้น?

“คุณปล่อยฉันไปเถอะ…ฉันจะหาเงินมาใช้หนี้ก้อนนั้นให้เอง" “ฉันมีวิธีที่ดีกว่านั้นอีก” นัยน์ตาหวานวูบไหวระริก ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ “มันเอาน้องฉันจนท้อง ฉันก็เอาน้องมันคืนบ้าง เธอว่าเป็นไง”