การให้อภัย

ทะลุมิติมามีทั้งสามีและลูกเลี้ยงสาว ชีวิตเรียกว่าลงตัวสุดๆ แต่เดี๋ยวก่อน! ทำไมไอ้ผัวเฮ็งซวย และยัยหมวยตัวแสบถึงได้รังเกียจเธอเช่นนี้ ไป๋จ้าวเหม่ยที่ผ่านมาเธอเลี้ยงดูพวกเขายังไงกัน!

ความรักครั้งแรกที่สวยงามกลับกลายเป็นความแค้นที่ฝังลึกเมื่อเขายอมขาดอิสรภาพเพื่อความรัก แต่เธอกลับมองไม่เห็นค่า เขากลับมาแก้แค้น แต่ทว่าน้องสาวของเธอกลับทำให้เขาลังเล การแก้แค้นหรือการเริ่มต้นใหม่คืออะไรกันแน่ที่เขาต้องการ

เขาหล่อเขาร้ายและร้อนแรงดังเปลวเพลิงที่พร้อมจะละลายน้ำแข็งอย่างเธอ ให้เดือดพล่านด้วยไฟเสน่หา.. ++++++++++ “คนบ้าปล่อยนะ พี่แสน อ๊ายย” หญิงสาวหวีดร้องเสียงหลงเมื่อภาสกรก้มลงหอมแก้มใสหนักๆ อย่างมันเขี้ยวและอยากแกล้ง “แก้มน้ำแข็งหอมจัง” “พี่แสนคนบ้า รังแกน้ำแข็ง คอยดูนะน้ำแข็งจะฟ้องพี่ธาร” หญิงสาวหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอาย “ฟ้องไอ้ธารคนเดียวเหรอ ฟ้องคุณอาด้วยสิ และฟ้องให้หมดด้วยนะว่าพี่ทำอะไรบ้าง” “พี่แสนจะทำอะไร ว้าย.. ปล่อยนะ คนบ้า พี่แสน กรี๊ดดด..” ทิพย์ธาราหวีดร้องเสียงหลงเมื่อตกอยู่ในวงแขนที่รัดแน่นของเขาแล้วทิพย์ธาราก็รู้ได้ทันทีว่าตนตกเป็นรองเขาหญิงสาวดิ้นเร่าอย่างโมโหฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด ความเยือกเย็นที่มีก่อนหน้าหายไปสิ้น เพราะเมื่อปะทะกับเขาทีไรเธอก็มักจะเป็นเช่นนี้และไม่สามารถควบคุมตัวเองให้สงบเยือกเย็นได้นานเลยสักครั้ง +++

"ยัยใบ้เสร็จหรือยัง" ฉันยืนส่องกระจกมองตัวเองอีกครั้งก่อนจะยืนทำใจสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วไขประตูห้องออกไป พอเปิดประตูออกมาก็เจอคุณเจ้าสมุทรยืนกอดอกขวางอยู่ตรงหน้าประตูห้อง เขามองฉันอย่างอึ้งๆ มองตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็มาหยุดที่หน้าอกของฉันที่มันเอ่อ...มันล้นทะลักออกมาอย่างเห็นได้ชัด คือเขาจ้องอยู่แบบนั้นจนฉันรู้สึกประหม่า "ไม่ต้องใส่แล้วไปถอดออกเดี๋ยวนี้!!!" เขาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง คือฉันงงกับอารมณ์ของเขาเดี๋ยวก็ให้ใส่เดี๋ยวก็ให้ถอด แต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะถ้าให้ฉันใส่ชุดนี้ออกไปเล่นน้ำทะเลฉันก็คงไม่กล้า

ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อ... กลับกลายเป็นตราบาปดำมืดที่เธอถูกบังคับให้แบกรับโดยไม่มีทางเลือก มินตรา ไม่เคยคาดคิดเลยว่า อุบัติเหตุเพียงเสี้ยววินาทีนั้นจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอจนไม่อาจหวนคืนได้อีก เพียงเพราะพี่ชายของเธอ ขับรถชนผู้หญิงที่เขารักจนบาดเจ็บสาหัสและหลบหนีอย่างไร้ความรับผิดชอบ ชีวิตของเธอจึงถูกผลักเข้าสู่วังวนแห่งการลงทัณฑ์ที่โหดร้าย “ธีรัช” ชายผู้มีทุกอย่างทั้งอำนาจ เกียรติยศ และหัวใจที่แข็งดั่งเหล็กกล้า มองเธอเป็นดั่งอาญาชีวิต เขาทำลายศักดิ์ศรีของเธออย่างไม่ไว้หน้า กดขี่เหยียบย่ำเธอด้วยความเกลียดชังที่สุมอยู่เต็มอก ดึงเธอเข้าสู่โลกที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็นและการลงโทษที่ไม่เคยปรานี ทว่า... เมื่อเวลาค่อยๆ ล่วงผ่าน ความจริงที่ถูกฝังลึกกลับค่อยๆ เปิดเผย ผู้หญิงที่เขาเคยตราหน้าว่าเป็นนางมารร้ายในชีวิต คือคนที่เคยยื่นมือช่วยชีวิตเขาไว้ในวันที่เขาอ่อนแอที่สุด แต่ในวันที่เขารู้ตัว... เธอกลับพร้อมจะเดินจากไปตลอดกาล ทิ้งเขาไว้ให้จมอยู่กับความรู้สึกผิดที่ไม่มีวันลบเลือน โอกาสครั้งที่สองจะยังมีอยู่จริงหรือไม่... เมื่อหัวใจทั้งสองดวงเต็มไปด้วยรอยแผลที่ไม่มีวันลืมเลือน

เมื่อความเย็นชามีผลมาจากคนรักที่จากตาย เมื่อเจอรักใหม่ผลลับจากรักแรกก็มาลงที่รักปัจจุบัน เมื่อพ่อเลี้ยงเดี่ยวต้องเปิดใจอีกครั้ง

วันนั้นอ่อนโยนแต่ไม่อบอุ่น วันนี้อบอุ่นแต่ไม่อ่อนโยน เขาเป็นบุรุษที่อ่อนโยนแต่กลับปล่อยให้นางหนาวเหน็บไปทั้งใจ กระทั่งนางตัดสินใจจากไป เขากลับตามตื้อเพื่อยื้อนางไว้ด้วยความอบอุ่นแต่ไม่อ่อนโยน *** “เจ้ากล้ายั่วยวนข้า ต้องรับผิดชอบ!” ภายใต้ม่านมุ้งพลิ้วไหว ท่ามกลางความเร่าร้อนของสองร่างสอดประสานบนเตียงนอนที่ยับย่น คนสองคนรู้ดีแก่ใจว่าต่างฝ่ายต่างเป็นคนแรกของกันและกัน แต่จะเป็นคนสุดท้ายหรือไม่นั้น ยังคงเป็นปริศนา...

Is All the sweetness of the last three years together an illusion?

เด็กสาวที่อยู่ในวัยสดใส มีความมุ่งมั่นในสิ่งที่ตัวเองทำ มีความเชื่อในโชคชะตา เป็นความน่ารักสดใสของทุกคนในบ้านแต่แล้วความสดใสก็ถูกพังทลายลงเพียงเพราะความแค้นของเขา "ถ้าพี่ไม่ได้รักหนูก็ปล่อยหนูไปสักทีได้ไหมคะ" "พี่โซ่กับพี่ไนท์มีความแค้นอะไรกับพี่ชายเดลกันแน่!" เขาผู้มีนิสัยเคร่งขรึม ไม่ยอมคน และเป็นพี่ชายที่น่ารักให้กับน้องสาวคนเดียวของเขา "นิรา" เขารักและคอยเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ในเวลาเดียวกัน เพราะพ่อแม่ได้เสียไปในช่วงที่เขาอายุได้เพียง15 ปีเขาจึงต้องดิ้นรนและสร้างมันเพื่อน้องสาวของเขา แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำกลับพังลงหลังได้รู้ข่าวร้ายว่าน้องสาวถูกรถชนเสียชีวิตแต่กลับจับผู้ก่อเหตุไม่ได้ "เพราะพี่มึงมันหน้าตัวเมียไงไม่กล้าแม้แต่ออกมายอมรับผิด ครอบครัวมึงก็ห่วงแต่หน้าตาวงตระกูล แล้วน้องกูล่ะ!" "กูจะทำให้มันเจ็บปวดพอๆกับกู และมึงคือผู้โชคดี" "มึงสมควรโดนแล้ว อย่ามาตีหน้าซื่อ ต่อให้มึงกระอักเลือดตายตรงหน้ากู กูก็ไม่คิดจะมองมึงด้วยซ้ำ" "กูไม่ควรรู้สึกแบบนี้ดิว่ะ ทำไมกูถึงเจ็บแบบนี้ว่ะไอไนท์!"

"อาชา" ประธานจอมเจ้าเล่ห์ ส่วน "พอใจ" เป็นผู้ช่วยเลขาจอมพยศ ****** “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเยอะกว่า “อ่า เห็นไหมเธอคือของฉันพอใจ ไปกับฉัน” อาชาถอนจูบออกมาเอ่ยย้ำให้คนดื้อจำใส่ใจว่าเขาคือใครและหล่อนคือใครก่อนจะดึงลากเดินเธอไปทางฝั่งนั่งข้างคนขับแล้วเปิดประตูยัดเธอเข้าไปและเปิดประตูหลังโยนกระเป๋าเดินทางเธอตามไปด้วย “อย่าคิดแม้แต่จะหนี ฉันรู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนฉันตามถึงที่แน่” เขาขู่หล่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะเปิดประตูรถหนี และมันได้ผล