ความรักต้องห้าม/ความรักระหว่างพี่น้อง

เป็นเด็กกำพร้าปากกัดตีนถีบมาทั้งชีวิต บังเอิญตกบันไดทะลุมิติมาเป็นสนมในตำหนักเย็น “โอ๊ย” นั่ง ๆ นอน ๆ มีคนรับใช้ แค่ถูกขังอยู่ด้านในลึกสุดของวังหลวง ตำหนักเย็นก็แค่สนามเด็กเล่นที่ถูกล้อมด้วยกำแพง สบายกว่าทำงานงก ๆ คอยรับใช้ลูกท่านหลานเธอทั้งหลาย

🌙❄️ใครจะคิดว่าการสมัครงาน "ส่งอาหาร" จะพาฉันข้ามมิติมายังโลกที่หิมะไม่เคยละลาย — และเจอกับ "องค์ชายมังกรน้ำแข็ง" ผู้เย็นชาราวกับไม่เคยรู้จักความรัก ในมือฉันมีเพียงกล่องราเมนร้อน ๆ และหัวใจที่กำลังเต้นแรงไม่หยุด... เขา ผู้ควบคุมหิมะและพายุ ฉัน เด็กสาวจากโลกที่แสนธรรมดา ...เมื่อเส้นทางของเราเกี่ยวพันกันด้วยคำสาป และพันธะเลือด จะมีเพียงสองทางเลือกเท่านั้น — ละลายหัวใจที่เย็นยะเยือกนี้... หรือถูกกักขังใต้หิมะไปตลอดกาล 【❄️ระวัง...เมื่อราเมนหนึ่งชาม อาจละลายทั้งดวงใจของมังกรน้ำแข็ง❄️】

สิบปีมาแล้ว... เขายังคงถูกหลอกหลอนด้วยดวงตาอันสิ้นหวังของนาง จดหมายไร้นามเพียงฉบับเดียว จุดไฟแค้นให้เจ้าเมืองลู่หยางลุกขึ้นอีกครั้ง! เพื่อพิสูจน์ว่านางมิใช่กบฏ แต่คือรักเดียวที่เขาสาบาว่าจะปกป้อง!

ถึงเขาจะมักมาก แต่เขาก็เลือกผู้หญิงเกรดดีขึ้นเตียงเสมอ แต่สำหรับเธอ ยัยเลขาเซ่อซ่าซุ่มซ่ามที่เขาไม่มีวันชายตาแล กลับทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวเป็นครั้งแรกในชีวิต

“ผู้ชายคนนั้นพลาดไปแล้ว... ของคุณน่ากินออกอย่างนี้ เป็นผมคงอดใจไม่ไหวแน่ๆ” เขาพูดพลางเลียริมฝีปาก ก่อนจะฝังใบหน้าลงไปจูบฟัดกลีบเนื้อสาวตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย “อื๊อ... ” อรทัยดิ้นเล็กน้อย พยายามดันศีรษะของเขาเอาไว้ หากความเสียวซ่านที่มีมากกว่าก็ทำให้ต้องยอมแบะอ้าให้เขาเชยชมเอาตามแต่ใจ “ปล่อยให้ผมกินเถอะนะครับ... ไม่ต้องกลัว ของคุณหอมดีจัง... ผมชอบที่สุด กลิ่นคาวเนื้อสดสะอาดแบบนี้กระตุ้นอารมณ์ดีนัก”

“เธอเป็นผู้หญิงของเขา แล้วเคยเจอเขาหรือเปล่า รู้หรือว่าเขาเป็นคนยังไง” “ทำไมจะไม่รู้ ถึงเขาจะแก่ แต่ฉันชอบเขา คุณใหญ่ใจดี ไม่หยาบคายอย่างนาย จำไว้นะ อย่าบังอาจแตะต้องตัวฉันอีก ไม่งั้นฉันจะฟ้องเขาให้สั่งคนจับนายยิงเป้า” หล่อนประกาศก้อง คนร่างใหญ่ถึงกับยืนจังงัง หากปิ่นลดาตีความไปว่าเขากำลังกลัวโทษที่หล่อนขู่ “อย่าตามมานะ ถ้าไม่อยากตาย” หล่อนถอยอีกสามก้าว ก่อนหันกายวิ่งหนี ร่างน้อยในชุดเสื้อคลุมสีขาวที่เห็นลางๆ ในคืนเดือนมืดจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง คนข้างหลังมองตาม ดวงตาคมหรี่ลง กระตุกยิ้มอย่างจอมวายร้าย อย่างนี้จะพึ่งเทคโนโลยีผลิตเลือดเนื้อเชื้อไขให้โง่ทำไม ก็หล่อนร่ำร้องอยากเป็นผู้หญิงของนายใหญ่ใจจะขาดแล้ว!

สำหรับเขาอายุไม่ใช่ปัญหา โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง “พอนอนแล้วก็เท่าเทียมกันหมดนั่นแหละ” “ในหัวเฮียคงมีแต่เรื่องแบบนี้สินะ...”

“อืม...งั้นเราสองคนเป็นอะไรกันดีคะ” “นุ่มอยากให้เป็นอะไรล่ะ” “เป็นเฟรนเซ็กส์ดีมั้ยคะ เป็นคู่นอน แต่ไม่ผูกมัดกัน ไม่หึงหวง ต่างคนต่างใช้ชีวิตเหมือนเดิม” “แต่ลุงอยากเป็นมากกว่านั้น” “อะไรคะ”

"ถ้ายั่วไม่เลือกที่ก็เอามือปิดปากกลั้นเสียงครางให้ดี ๆ ไม่งั้นปืนในมือพ่อเธอได้จ่อหัวพี่แน่ ยัยคุณหนูตัวแสบ" เสียงแหบแห้งสบถลอดไรฟันด้วยความอดกลั้น เขาสั่นเทาไปทั้งร่างจนนุดีสัมผัสได้ อารมณ์อยากที่ก่อเกิดในตัวเขาฟ้องด้วยขนาดของลำเลาที่แข็งตึงและพาดทับโหนกเนื้อของเธอจนเต็มพื้นที่ "พี่เธียร" "ยั่วพี่ทำไมครับ ที่พี่ป้อนให้ตั้งแต่บ่ายยังไม่อิ่มเหรอ...ฮึ!" "นุดีก็แค่อยากรู้ว่าพี่เธียรจะ..." "ฟันแล้วทิ้งไหม" คุณหนูตกใจที่เขารู้ความคิดเธอ เลยนิ่งเงียบอย่างรู้สึกผิด "ก่อนจะงี่เง่าต้องดูฐานะด้วยครับ ว่าระหว่างพี่กับคุณหนูใครที่จะทิ้งใคร อย่างพี่ถ้าคุณหนูไม่ฟ้องคุณพ่อพี่ก็จะคบกับคุณหนูยาว ๆ แต่สำหรับคุณหนู ถ้าวันไหนที่คุณเจอคนที่เหมาะสม พี่ก็คงเป็นแค่หมาหัวเน่า...อุ๊บ!"

โปรแกรมเมอร์สาวอย่างหลินอวิ๋นเอ๋อร์ต้องทะลุมิติเข้าไปในเกมที่ตัวเองกำลังเล่น แถมเธอยังต้องไปอยู่ในร่างของพระชายาหลินซินอวิ๋นผู้โหดเหี้ยม ชายาผู้ไม่เป็นที่รักของท่านอ๋องห้า เกมในวังหลังครั้งนี้ มีหัวใจของท่านอ๋องผู้แสนเย็นชาเป็นเดิมพัน!