ความรักต้องห้าม/ความรักระหว่างพี่น้อง

“นมคุณลิลล์ทั้งใหญ่ทั้งสวย… ผิวก็ขาวสุดๆ” คำรณไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน กะซวกดูดจนหัวนมปูดพองแดงเรื่อ “สะ... เสียว... ฮึ่ก… นายดูดแรงจัง” ลิลลี่ร้องคราง คำรณกระตุกยิ้มย่ามใจ รีบกดริมฝีปากให้แพหนวดดกหนาถากครูดโนมเนื้อนุ่มอ่อน ขณะดูดเลียสองเต้าเมามันเหมือนจะกลืนกินหัวนมลงคอ ทำเอาสาวน้อยแสนสวยพริ้มตาเคลิบเคลิ้ม หัวนมแข็งตั้ง ร่างอ่อนระทวย เคลิบเคลิ้มไปกับการเล้าโลมสุดเร่าร้อนของควาญช้างสุดหื่น “เสียวมาก… ไม่ไหวแล้ว” ลิลลี่เอามือผลักศีรษะของคำรณ เขารีบจูบไซ้ ไล้เลื่อนริมฝีปากจูบต่ำลงมาที่หน้าท้องแบนราบของลิลลี่ ก่อนจะวนลิ้นกับหลุมสะดือสวยที่มีลายสักรูปผีเสื้ออยู่ใกล้ๆ “อ๊อย… อูย… ” หญิงสาวร้องคราง ความเสียวสยิวทำให้ท้องของลิลลี่แขม่วเกร็ง ความปั่นป่วนแล่นวาบเข้ามาในช่องท้องเพราะหนวดเคราแข็งทิ่มแทงลงมาไม่ยั้ง “ซี้ด... อูย... ”

สิบปีมาแล้ว... เขายังคงถูกหลอกหลอนด้วยดวงตาอันสิ้นหวังของนาง จดหมายไร้นามเพียงฉบับเดียว จุดไฟแค้นให้เจ้าเมืองลู่หยางลุกขึ้นอีกครั้ง! เพื่อพิสูจน์ว่านางมิใช่กบฏ แต่คือรักเดียวที่เขาสาบาว่าจะปกป้อง!

ฉันมีแฟนอยู่แล้ว เราเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่สมัยมัธยม ก่อนที่จะตกลงปลงใจคบกันในที่สุด ฉันเคยความจำเสื่อม ประสบอุบัติเหตุจนทำให้ 'ใครสักคน' หล่นหายไปในความทรงจำ เเละเขากำลังจะมาทวงมันกลับคืน “ก็แค่ชู้ ผัวเธอไม่รู้หรอก”

“ผู้ชายคนนั้นพลาดไปแล้ว... ของคุณน่ากินออกอย่างนี้ เป็นผมคงอดใจไม่ไหวแน่ๆ” เขาพูดพลางเลียริมฝีปาก ก่อนจะฝังใบหน้าลงไปจูบฟัดกลีบเนื้อสาวตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย “อื๊อ... ” อรทัยดิ้นเล็กน้อย พยายามดันศีรษะของเขาเอาไว้ หากความเสียวซ่านที่มีมากกว่าก็ทำให้ต้องยอมแบะอ้าให้เขาเชยชมเอาตามแต่ใจ “ปล่อยให้ผมกินเถอะนะครับ... ไม่ต้องกลัว ของคุณหอมดีจัง... ผมชอบที่สุด กลิ่นคาวเนื้อสดสะอาดแบบนี้กระตุ้นอารมณ์ดีนัก”

ถึงเขาจะมักมาก แต่เขาก็เลือกผู้หญิงเกรดดีขึ้นเตียงเสมอ แต่สำหรับเธอ ยัยเลขาเซ่อซ่าซุ่มซ่ามที่เขาไม่มีวันชายตาแล กลับทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวเป็นครั้งแรกในชีวิต

ทำผัวจนสลบ แล้วหลบไปแซ่บกับเพื่อนผัว (นอกบ้าน) ค่ำคืนที่แสนโรแมนติกของคู่บ่าวสาว ความรักแสนเร่าร้อนเกิดขึ้นบนเตียงนอนที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบแดงหอมกรุ่น กลิ่นอายความสุขสมหวังหอมละมุนในทุกอณูของบ้านหรูราคาแพง “อืออ...อะ อ๊า” ดวงยิหวาผละจากอ้อมกอดของสามีอ้วนพีดำเมี่ยมอย่างยากเย็น เพราะพุงพลุ้ยของเขาทับทรวงอกของเธอเกือบมิด หากยังซุกกายอยู่ในอ้อมกอดของเขา มีหวังจะหายใจไม่ออก “โอว...” เธอแทบจะหยุดหายใจ ขยับกายเบาๆ เพื่อไม่ให้เขารู้สึกตัว ค่อยๆก้าวลงจากเตียงนอนด้วยความรู้สึกเซ็งในอารมณ์นิดหน่อย เคืองเล็กน้อยถึงปานกลาง นั่นเพราะเซ็กซ์ที่เพิ่งจบลงไปนั้น ไม่สามารถสนองตอบความต้องการของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“อืม...งั้นเราสองคนเป็นอะไรกันดีคะ” “นุ่มอยากให้เป็นอะไรล่ะ” “เป็นเฟรนเซ็กส์ดีมั้ยคะ เป็นคู่นอน แต่ไม่ผูกมัดกัน ไม่หึงหวง ต่างคนต่างใช้ชีวิตเหมือนเดิม” “แต่ลุงอยากเป็นมากกว่านั้น” “อะไรคะ”

สิ่งเดียวที่ทำให้ยังคงติดอยู่ในตระกูลนี้ก็คือคำว่า…หนี้บุญคุณ และสิ่งเดียวที่ฉันมีให้คุณ …มีแค่ความเกลียดเท่านั้น!

“เมื่อความสัมพันธ์ที่มากกว่าเราสองคน” เมื่อถึงจุดหนึ่ง เธอต้องตัดสินใจ แต่หัวใจกลับไม่ยอมเลือก เพราะทั้งคู่ต่างก็เป็น “ครึ่งหนึ่ง” ของสิ่งที่เธอต้องการ สูญเสียทั้งคู่, หรืออยู่ร่วมกันอย่าง “รักแบบเรา” เธอรู้สึกผิดเพราะเติบโตมาในสังคมที่สอนว่า “รักเดียวคือของแท้” แต่หัวใจกลับสั่นไหวกับคนมากกว่าหนึ่งคนพร้อมกัน ความรู้สึกที่แทรกซึมเข้ามาจนกลายเป็นความรักที่หาคำตอบไม่ได้ว่า… จะอยู่กันอย่างไรในโลกแห่งความจริง

เขา...คือรักแรกและเป็นรักเดียว แต่...ทว่ารักครั้งนี้กลับถูกขอให้เสียสละโดยพี่สาวฝาแฝด เธอ.....จะทำอย่างไร จะนิ่งเฉย....หรือจะปล่อยมือ --------- “พี่ติณมองซอให้ชัดๆ ว่าคนที่พี่เห็นตอนนี้คือใคร ซอหรือพี่พิณ” น้ำเสียงห้วนๆ เอ่ยขึ้น ชื่อที่ได้ยินทำให้ติณณ์ผงะไปเล็กน้อย ทำไมธัญชยาถึงได้แทนตัวเองว่าเป็นณัฐชยาถึงสองครั้งแบบนี้ นั่นทำให้ชายหนุ่มเพ่งสายตามองคนตรงหน้าให้ชัดๆ แม้จะตกอยู่ในฤทธิ์ยา แต่ณัฐชยาก็มั่นใจว่าติณณ์สามารถแยกออกระหว่างเธอกับพี่สาวว่าใครเป็นใคร และก็จริง เพราะแววตาของติณณ์เปลี่ยนไป ชายหนุ่มถึงกับชะงัก เพราะเขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้คือณัฐชยาไม่ใช่ธัญชยาแน่นอน แม้สองคนจะเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันราวกับแกะ แต่ติณณ์คือหนึ่งคนที่แยกออกว่าคนไหนคือณัฐชยา คนไหนคือธัญชยา “ซอ!” น้ำเสียงที่เปล่งชื่อณัฐชยาออกมานั้นช่างเต็มไปด้วยความตกใจและแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าจะเป็นเธอ “ผิดหวังเหรอคะที่เป็นซอ ไม่ใช่พี่พิณ” คำพูดประชดประชันถูกเอ่ยออกมาจากปากอิ่ม ดวงตาแดงก่ำเพราะความน้อยใจ