ความรักต้องห้าม/ความรักระหว่างพี่น้อง

ที่ข้าร้ายกาจนั่นย่อมต้องมีเหตุและที่ข้าลุ่มหลงโง่งมก็เพราะหลงเชื่อคำลวงบุรุษความหวังลมๆ แล้งๆที่ปล่อยให้เขาย่ำยีความสาวคราแล้วคราเล่า บัดนี้ข้านั้นตาสว่างรู้แจ้งในเมื่อองค์ชายรองไร้ใจ ข้าก็ขอลาขาด!

สมใจเธอไหมล่ะ?! ได้นอนกับศิลปินที่ชอบเลยนี่ ไหนกล้อง? ซ่อนไว้ตรงไหน ถ่ายไปกี่คลิปแล้ว ยัยแฟนคลับโรคจิต!!!!

ซ้อนรักเมียเก็บ เขียนโดย ตงหยาง(ตะวันอ้อมข้าว) การที่เธอเป็นเลขาให้กับเขามันไม่ได้หมายความว่าเธอนั้นอยากที่จะเดินเข้ามาเป็นผู้หญิงที่เรียกว่ามือที่สามของคนอื่น แต่ใครจะไปรู้ว่าการที่เธอ เดินออกมายืนที่ที่เธอคิดว่าเป็นของเธอกลับเป็นที่ที่มีอีกคนยืนอยู่ก่อนแล้ว “ถ้าการที่คุณเอกจะให้ วดีเดินออกไปจากตรงนี้มันคงเป็นสิ่งที่นะคะ” “คนอย่างเธอรู้จักฉันดี เธอคงรู้ว่าฉันทำอะไรได้บาง” “ไปเอามันออก…” “แต่เขาเป็นลูกคุณนะ” “ใช่ลูกฉัน แต่คนที่สามารถจะมีลูกให้ฉันได้มีแต่เอมเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์” “เมื่อไหร่…เมื่อไหร่จะปล่อยวดีไป” “……” “ผู้หญิงแพศยาแบบเธอนี้เอง…รู้อะไรไหม ถ้าการเดินเข้ามาเป็นเลขาให้เอกแล้วหวังจะขึ้นมาเป็นเมียเขา ฉันว่าเธอคิดผิดนะ ราชาวดี…ผู้หญิงอย่างเธอ เป็นได้แค่อีตัวให้เอกเขาปลดปล่อยเท่านั้นแหละ” “แล้วต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกันคะที่คุณเอกยอมแต่งงานด้วย แต่ไม่ยอมนอนด้วย” “ราชาวดี…นักแพศยา แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดจากับฉันแบบนี้” “แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันก่อนละคะ”

มะลิจะรักษาหัวใจของคุณราชาเอาไว้ให้เป็นอย่างดี คุณราชาไม่ต้องกลัวนะคะ เพราะคุณคือผู้ชายเพรยงคนเดียวที่มะลิจะรักตลอดไป

เขา ชายหนุ่มที่ถูกรับมาเลี้ยงหลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิตกระทันหัน ทำให้เขาได้มาอยู่กับครอบครัวของผู้มีพระคุณของพ่อแม่เขา และที่นั่นทำให้เขาได้เจอกับเธอ สาวน้อยน่ารัก เอาแต่ใจนิดๆ แอบชอบพี่ชาย

ลีวาย เจ้าพ่อแห่งแดนมังกรเดือด มาเฟียอันดับต้นๆของเอเชีย เขาเป็นคนที่นิ่งเงียบและเย็นชาที่สุด แต่กลับต้องมาปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันกับเด็กสาวที่พ่อเลี้ยงเธอเอามาขัดดอก พัชชา เด็กสาววัยแรกแย้ม ชีวิตเธอต้องอยู่ในกำมือของเขา เจ้าพ่อแห่งแดนมังกรเดือด เมื่อพ่อเลี้ยงของเธอนำเธอไปขัดดอกให้กับเขา ชีวิตเธอจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม

ถ้าอยากเป็นคนโปรดของคุณ...ต้องทำยังไงครับ" "แช่น้ำนะครับ เดี๋ยวผมรอข้างนอก" เขาก้มหน้าไม่กล้ามองเรือนร่างเย้ายวนขาวโพลน กำลังจะผละออกมาแต่มือเล็กกลับเอื้อมคว้ามือเขาเอาไว้ไม่ยอมให้จากไปไหน "ยะ อย่า ดิน อย่าไป ฉันกลัว" เขาถอนหายใจพรืด ทิ้งตัวลงนั่งกอดเข่าบนพื้น เอนหลังพิงอ่างอาบน้ำโดยที่มือใหญ่ยังกุมมือเล็กเอาไว้แน่น "คุณรู้ไหมคุณปาย ว่านายมาวินนั่นวางยาคุณ" "จริงเหรอ" "ครับ มันวางยาคุณจริง ๆ ไม่งั้นคุณจะอยู่ในสภาพนี้เหรอ คุณไม่ได้เมาไวน์ แต่คุณเมายา ดีที่มันใส่ให้คุณไม่เยอะ คงอยากให้คุณตอบสนองมันอย่างสุดเหวี่ยงละมั้ง" "

พี่ชายของเธอฆ่าพ่อของเขา เขาจึงต้องจับตัวเธอมาเพื่อให้บอกที่อยู่ของพี่ชาย หญิงสาวโดนทำร้ายต่างๆนาๆทั้งร่างกายและจิตใจแต่สุดท้ายแล้วหัวใจของเธอกลับหลงรักคนเลือดเย็นอย่างเขาจนโงหัวไม่ขึ้น!

คนนึงที่รักมาโดยตลอดแต่ไม่อาจบอกใครได้...ส่วนอีกคนที่ไม่ได้รักและไม่มีทางรัก~จนความสัมพันธ์เริ่มเดินไปถึงจุดเลวร้ายทุกนาที

"คุณเพทาย..." "ต่อไปไม่ต้องมาหาฉันอีก" "ค...คะ?" "อยู่ในที่ของเธอไป ไม่ต้องมานั่งรอหรือพยายามยุ่งเกี่ยวอะไรกับฉัน เธอไม่ใช่นางบำเรอของฉันอีกต่อไป ฉันไม่ต้องการร่างกายของเธอแล้ว จากนี้ไปเธอก็เป็นแค่เด็กในมูลนิธิที่ฉันสงสาร เก็บเอามาเลี้ยงดู" ปากหนาขยับบอกด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา แววตาไม่ได้มีความเอ็นดูอลินญาอีกต่อไป เพียงแค่คำพูดของเขาก็ทำเอาหัวใจของคนตัวเล็กแทบแหลกสลาย ทว่ายิ่งต้องมาเจอน้ำเสียงกับท่าทีเฉยชาอีกคนก็ทำเอาอลินญารู้สึกเจ็บปวดตัวชาไปทั่วทั้งร่างกายและจิตใจ เธอเจ็บ...เจ็บจนแทบยืนไม่ไหว "จำไว้ อยู่ในที่ของเธอ"