ความหลงใหล

เรื่องสั้นสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม เนื้อหามีทั้งความรักและตัณหาราคะของมนุษย์ เหมาะสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม

เพราะแม่หมอทักว่าจะมีผู้ใหญ่อุปถัมป์ แต่ใครจะไปคิดว่าจะในรูปแบบของสามี . เพราะผู้จัดการส่วนตัวกลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับ ‘ดาด้า’ ดาราสาววัยเบญจเพสที่ในความดูแลของตัวเอง ทำให้หล่อนดึงดันลากเธอมาดูดวง จนโดนแม่หมอทักว่าปีนี้จะมีผู้ใหญ่ที่เป็นเหมือนพ่อคนที่สองเข้ามาดูแล . แต่ใครจะรู้ว่ามันจะรวดเร็วปานสายฟ้า! เพราะพอแม่หมอพูดจบ เธอก็โดนหล่อนโยนถุงยาเคใส่ตักแล้ววิ่งหนี ทำให้ต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยค้ายา จน ‘ฐานทัพ’ นายตำรวจยศใหญ่ยื่นมาเข้ามาช่วยเหลือด้วยการเสนอให้เธอเป็นภรรยาของเขา แลกกับการช่วยเหลือไม่ให้โดนดำเนินคดี(ที่ไม่ได้ก่อ) รวมถึงให้ช่วยเป็นไม้กันหมาให้เขาอีกทาง . และเพราะต้องอยู่ด้วยกันตั้งหกเดือน แถมหน้าที่การงานดันทำให้ได้เจอกันบ่อยๆ อีก แล้วอย่างนี้การแต่งงานเพราะผลประโยชน์ในครั้งนี้ จะจบลงโดยที่ไม่มีความหวั่นไหวในใจเกิดขึ้นเลยจริงๆ เหรอ? . "ฉันไม่อยากเป็นหรอกคุณนายตำรวจอะ ถ้าสามีจะขี้เก๊กซะขนาดนี้"

เพราะความมักมากของพี่ชายร่วมสายโลหิต ทำเรื่องชั่วช้าทิ้งเอาไว้ ทำให้เธอต้องมารับเคราะห์ ในฐานะ ลูกชังของตระกูล ความเจ็บช้ำที่ได้รับ มันมากมายเกินจะรับไว้ เธออยากหนีให้ไกล ทว่าเพราะคำสั่งห้ามของคนในตระกูลทำให้เธอได้แต่ก้มหน้ารับผลในฐานะเชลย....ของเขา

เพราะไอ้ข่าวผู้เช่าสาวทำคอนโดสกปรกเละเทะ คนมักจะพูดกันว่า คนสวยมักสกปรก กันต์จึงไม่ยอมปล่อยห้องให้ไข่มุกเช่า เหตุผลคือเธอสวย? ❝พี่ไม่เข้าใจ หนูจำเป็นต้องเช่าห้องพี่จริงๆ❞ สุดท้ายได้เจ้าของห้องเป็นผัว

เขาแค้นที่เธอทำร้ายหัวใจเขาอย่างไม่ใยดี เมื่อถึงวันเอาคืนเขาจะขังเธอไว้ในกรงสวาทให้เธอได้เจ็บปวดทรมานมากกว่าที่เขาเคยได้รับ

ชาคริต ประติมาไพบูลย์ ประติมากรหนุ่มรูปหล่อต้องตกอยู่ในโลกมืดจากความประมาทของหญิงสาวเสเพลคนหนึ่ง และเขาก็ต้องการให้เธอมารับปิดชอบการกระทำของตนด้วยการให้มาดูแลเขา แต่แล้วคนที่ถูกส่งมากลับกลายเป็นหญิงสาวอีกคน ซึ่งทำให้เขาไม่พอใจมากแต่ด้วยคำขอร้องของทนายผู้เสมือนญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ ทำให้เขาจำต้องให้ รติมา อรุณวลัย ดูแลเขาแทน ความอ่อนโยนและเอาใจใส่ของเธอทำให้ใจกระด้างของเขาเอนเอียง และเมื่อได้สัมผัสร่างงามด้วยความไม่ตั้งใจซึ่งแม้มองไม่เห็นก็ทำให้เขาร้อนไปทั้งกายความปรารถนาที่พลุ่งพล่านจนยากจะระงับ เขาจึงหาทางให้เธอมาใกล้ชิด ด้วยการปั้น ทรวงอัปสรา... ประติมากรรมอันเป็นสัญลักษณ์ของโรงปั้นอันลือชื่อ ทรวงอัปสรา รูปปั้นนางอัปสราอันงดงามจึงเป็นสื่อที่ทำให้ความรักของพวกเขางอกงาม และเร่าร้อน... จนยากจะห้ามใจ เพราะเธอจะต้องเปลือยกายให้เขาลูบไล้แทนการมองด้วยสายตา... ประติมากรรูปงามจะทำเช่นไรให้มดตัวเล็กๆ เช่นเธอ อยู่กับเขาตลอดไป...

​ ค่ำคืนหนึ่ง..เธอถูกวางยา ความสัมพันธ์ระหว่างเธอ กับพี่ชายเพื่อนสนิทจึงเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล เธอรักเขาในความหมายของ 'คนรัก' แต่เขามองเธอเป็นแค่ 'คู่นอน' เป็นเพียงเครื่องสนองทางเพศ เธอเจียมตัว..เจียมใจ ไม่คิดคาดหวัง ทว่าเหตุการณ์ 'นอกใจ' ทำให้ผู้เป็นดังแสงสว่างในวัยเยาว์จากไป วาลุกา..ผู้เป็นเพียงแค่เมล็ดทราย..พร้อมแหลกสลายไปตามลม อัคนี..พี่เพลิง ผู้สร้างความอบอุ่น..ขณะเดียวกันก็พร้อมจะเผาเธอให้มอดไหม้       ​

"ไม่ว่าคนไหนมันก็ไม่ต่างกันหรอก กูไปดูตัวก็เพื่อให้แม่สบายใจเท่านั้นแหละ" "ไม่แน่ คนนี้อาจจะไม่เหมือนคนอื่นก็ได้นะมึง" "เหมือนหรือไม่เหมือนกูก็ไม่ชอบ คู่ชีวิตที่มาจากการที่ผู้ใหญ่จับคู่ให้ ร้อยทั้งร้อยไม่มีทางที่จะรักกันได้จริงๆ หรอก!" "งั้นกูขอให้ครั้งนี้มึงเจอผู้ชายที่มาดแมนแฮนด์ซั่ม หล่อ รวย กล้วยใหญ่จนมึงหลงหัวปักหัวปำเลย สาาาาธุ!" ถ้อยคำเพ้อฝันทำคนฟังส่ายหน้าขำอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ก็พูดไปเรื่อย คนแบบนั้นถึงจะมีอยู่จริงแต่ก็ไม่ได้จะโคจรมาเจอกันได้ง่ายๆ ไหม วัดจากคนก่อนๆ ที่แม่หามาแล้วห่างไกลสุดขอบฟ้าเลยบอกตรงๆ! แล้ว...ใครมันจะไปคิดว่าสิ่งที่เพื่อนพูดไว้มันจะเป็นเรื่องจริง!!

“เพลิงรักพญามาร” เรื่องราวของความรักหนุ่มสาวระหว่างนางเอก สาวฐานะยากจน “มณีรัชดา” ที่ศรัทธาต่อความรัก ใจแข็ง ทระนง หยิ่งในเกียรติ กับ พระเอก “จอมภู” หรือวิภัส ที่แทรกเข้ามาเป็นมือที่สาม ของน้องชาย เพราะเห็นว่าเธอไม่คู่ควรกับน้องชาย ซึ่งคิดว่าหวังจะปอกลอก ความรักของเขาที่นำมาหาเธอจึงเป็นเหมือนสีพร่างพรายแพรวแต่ลวดลายนั้นคือสีเพลิงของมาร เมื่อรู้ว่าถูกหลอก มณีรัชดาจะเอาคืนอย่างไร เรื่องราวจะเป็นเช่นไร ขอโปรดติดตาม หากผิดตกบกพร่องส่วนใด ผู้เขียนขออภัยมาณ ที่นี้ด้วยครับ

“หยุดมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ซะทีไอ้คนเฮงซวย แล้วก็พูดมาว่าฉันไปทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้ไม่พอใจตอนไหน ทำไมจะต้องจับฉันมาขังไว้ด้วย” “ก่อนจะบอก เรามาเล่นอะไรสนุกๆ กันสักรอบสองรอบก่อนดีไหม” แววตาเขาไม่ได้พูดเล่น แต่คิดจะทำจริง “ไม่!” มธุราปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดทบทวนให้เปลืองรอยหยักในสมอง ขณะที่คนตัวโตก็กดยิ้มมุมปาก และยังคงใช้สายตาจดจ้องร่างเล็กไม่เลิก ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้น “แต่เรื่องสนุกที่ว่าเป็นงานที่เธอถนัดนะ”